Η Holly Golithly ξανά στις αίθουσες

Από Πέμπτη 19.06 στους κινηματογράφους :

Δεξαμενή, Πλατεία Δεξαμενής, Κολωνάκι

Ριβιέρα, Βαλτετσίου 46 Εξάρχεια

Σινέ Ψυρρή, Σαρρή 40-44 (πίσω από το θέατρο Αποθήκη)

Cannes 2008 η τελική βαθμολογία

H Seven Films στις 7 γωνιές του κόσμου

Ένα κινηματογραφικό αφιέρωμα με 7 πρεμιέρες για τη Θεσσαλονίκη διοργανώνεται από τις 5 έως τις 11 Ιουνίου στο θερινό κινηματογράφο ΕΛΛΗΝΙΣ από το Art Club του «Αγγελιοφόρου» και την «Seven Films», με την οργανωτική επιμέλεια των «1000 myria» και «Prodaction».

Ταινίες με ιδιαίτερο χαρακτήρα, βραβευμένες στα ξένα φεστιβάλ και με πρωτότυπες θεματικές και κινηματογραφήσεις θα προβάλλονται κάθε μέρα στο ΕΛΛΗΝΙΣ, προβάλλοντας παράλληλα και μια άλλη οπτική για το σινεμά που μας αρέσει να αγαπάμε. Ταινίες από την Αμερική, την Ιαπωνία, τη Βραζιλία, τη Σουηδία, την Αυστρία, τη Γαλλία, αλλά και (ως τιμητικό κλείσιμο) την Ιταλία με τον θρυλικό «Γατόπαρδο» του Λουκίνο Βισκόντι, δίνουν ένα μικρό πανόραμα για τις σύγχρονες τάσεις του παγκόσμιου κινηματογράφου και ευκαιρίες σε θεατές ανήσυχους.

Οι ταινίες που θα προβληθούν στο ΕΛΛΗΝΙΣ είναι οι εξής:

Ο ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΣ (Il Gatopardo) του Λουκίνο Βισκόντι, με τους Μπαρτ Λάνκαστερ, Αλέν Ντελόν, Κλαούντια Καρντινάλε, Ρίνα Μορέλι, Πάολο Στόπα, Πιερ Κλεμεντί, Τέρενς Χιλ, Ρομόλο Βάλι

«Εμείς είμαστε οι λεοπαρδάλεις και τα λιοντάρια αυτού του κόσμου κι αυτοί που θα μας αντικαταστήσουν θα είναι τα τσακάλια και τα πρόβατα και μετά, όσοι επιβιώσουμε, λεοπαρδάλεις, λιοντάρια, τσακάλια και πρόβατα, θα συνεχίσουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας σαν το αλάτι της γης…»


Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών 1963
Βραβείο Ντονατέλλο 1963 Καλύτερης Ταινίας
Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, 1964
Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερων Κοστουμιών, Πιέρο Τόσι, σχεδιαστής, 1964
Υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού, Αλέν Ντελόν, 1964
Βραβείο Ένωσης Ιταλών Κριτικών Για
Διεύθυνση Φωτογραφίας στον Γκιουζέπε Ροτούρνο
Σχεδιασμού Κοστουμιών στον Πιέρο Τόσι
Καλύτερης Παραγωγής στον Γκοφρέντο Λαμπάρντο

Ένας Ιταλός πρίγκιπας του 19ου αιώνα πλησιάζει στο τέλος της ζωής του και ταυτόχρονα στο τέλος της παντοδυναμίας του… Βιώνει τις αλλαγές των καιρών και τη μετάβαση σε μια εποχή, όπου οι τίτλοι ευγενείας μάλλον δεν καθορίζουν και την τύχη των υπόλοιπων κοινών θνητών… Ο ίδιος κανονίζει τον γάμο του αγαπημένου του νεαρού ανιψιού με την κόρη ενός πλούσιου εμπόρου. Ο νεαρός θα βρει την ευκαιρία να μεταμορφωθεί, από ένας ιδεαλιστής μαχητής, σε επαναστάτη και σύμβολο μιας νέας τάξης πραγμάτων…
Η αριστουργηματική ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, αγέραστη κι αξεπέραστη, που έκανε τον Μπέργκμαν να παραδεχτεί: «είναι η μόνη ταινία που ζήλεψα πραγματικά». Αρχικά, ο Βισκόντι ήθελε τον Λόρενς Ολίβιε για πρωταγωνιστή, αλλά ο παραγωγός επέβαλε την άποψή του, μιας και έψαχνε για μια πιο εμπορική λύση. Για τον ρόλο του ανιψιού, αρχικά ο Βισκόντι είχε επιλέξει τον Γουόρεν Μπίτι, ο οποίος ταξίδεψε μέχρι την Ιταλία, για να φύγει όμως έντρομος από την τελειομανία του σκηνοθέτη. Τελικά, η ταινία πέρασε στην Ιστορία σαν ένα δυναμικό σχόλιο για την πάλη των τάξεων, την πολιτική και τον πόλεμο, σκηνοθετημένη με μεγάλη μαεστρία από έναν αριστοκράτη μαρξιστή δημιουργό.


IMPORT / EXPORT του Ούλριχ Ζάιντλ, με τους Μαρία Χοφστάρτε, Τζορζ Φρίντιχ, Χέρμπερτ Φριτς, Σουζάν Λοθάρ, Ναταλία Μπαράνοβα
Δυο άνθρωποι.
Δυο διαφορετικές χώρες, με άλλες νοοτροπίες και προτεραιότητες.
Μια νέα γυναίκα, από μια νέα δημοκρατία της Ανατολικής Ευρώπης, ψάχνει για ένα καλύτερο αύριο και, από τα σεξουαλικά τσάτινγκ του Ίντερνετ, καταλήγει νοσοκόμα σε Γηροκομείο της Δύσης.
Αναζητάει το καλύτερο.
Έχοντας ζήσει το χειρότερο…
Ένας νέος άνδρας, από τη ζεστή σιγουριά της Κεντρικής Ευρώπης,
μόλις έρχεται αντιμέτωπος με την ανεργία,
καταλαβαίνει ότι η χρυσή σιγουριά ήταν μια κοινωνική κατασκευή χωρίς υπόβαθρο.
Φεύγει, ψάχνοντας να βρει μια ουσία στην ύπαρξή του,
ξέροντας πως δεν υπάρχει καλύτερο αλλά μόνο… σωτήριο.

Ανάμεσά τους εμείς,
συγκάτοικοι και μελλοντικοί ένοικοι απρόσωπων γηροκομείων,
παρακολουθούμε μια πορεία καθόλου προδιαγεγραμμένη.
Ξέροντας, πως όλο αυτό που μας μυρίζει άσχημα είναι ο θάνατος.
Ο θάνατος της ιδεολογίας,
της κοινωνίας,
της τάξης.
Ο θάνατος της γερασμένης Ευρώπης στα γηροκομεία πολυτελείας και, την ίδια στιγμή, ο «βιασμός» αυτού που μπορεί να την ανανεώσει.
Μόνο που ακόμα αργούμε να το παραδεχτούμε και δημόσια.
Ίμπορτ - Έξπορτ.
Η ταινία που δίχασε τους κριτικούς στο περσινό Φεστιβάλ των Καννών.
Θα μπορούσε να σημαίνει:
Εισαγωγή - Εξαγωγή.
Δύση - Ανατολή.
Μέσα - Έξω.
Κρύο - Ζεστό.
Σήμερα - Αύριο.


MR LONELY του Χάρμονι Κορίν, με τους Ντιέγκο Λούνα, Σαμάνθα Μόρτον, Ντέιβιντ Μπλέιν, Λεο Καράξ, Κουέντιν Κροσσέ, Βέρνερ Χέρτζοκ, Ντένις Λαβάντ, Ρίτσαρντ Στρέιντζ

Ένας σωσίας του Μάικλ Τζάκσον κερδίζει τα προς το ζην, μιμούμενος τον μεγάλο αστέρα της διεθνούς μουσικής σκηνής. Κάποια στιγμή, θα συναντήσει μια σωσία της Μέριλιν Μονρό, που είναι παντρεμένη με έναν σωσία του Τσάρλι Τσάπλιν και έχει μια κόρη, σωσία της Σίρλεϊ Τεμπλ. Εκείνη θα τον προσκαλέσει σε μια βίλα, στην επαρχία όπου ζουν κι άλλοι σωσίες… Εκεί, καθώς μέσα στην καθημερινότητα τα «προσωπεία» αρχίζουν να πέφτουν εκ των πραγμάτων, όλοι θα έρθουν αντιμέτωποι με τον δικό τους… μοναχικό εαυτό. Με ευκολία γινόμαστε κάποιοι άλλοι -είναι μια μορφή κρυφτού, που παίζουμε, μέσα στα πρόσωπα των άλλων-, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντέξεις τη μοναξιά του πραγματικού σου εαυτού. Όταν το καταφέρεις όμως, παύεις να το θεωρείς μοναξιά -γίνεται ανθρώπινη υπόσταση. Και τότε, η ζωή έχει περισσότερο ενδιαφέρον…
Είναι αναμφίβολα ένας προκλητικός δημιουργός ο Χάρμονι Κορίν, εικαστικός σκηνοθέτης, σκηνοθέτης βίντεο κλιπ, αλλά και σεναριογράφος του Κεν Παρκ και σκηνοθέτης των ταινιών «Gummo» και «Julien Donkey-Boy» (η μοναδική αμερικάνικη ταινία ΔΟΓΜΑ). Από την αρχή, μας είχε προετοιμάσει για τον κοφτερό κοινωνικό του σχολιασμό και τον αλλόκοτο κόσμο που κουβαλάει στο μυαλό του… Τώρα, μας παραδίδει ένα φιλμ σχεδόν λυτρωτικό, για την έμπνευση, το πάθος, την πίστη και την αφοσίωση, ένα φιλμ για την αδιάκοπη μάχη του ανθρώπου να βρει την χαμένη του ταυτότητα…

ΤΟ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ (The Mourning Forest) της Ναόμι Καβάσε, με τους Γιοσίρο Σάιτο, Κανάκο Μασούντα, Μασίκο Όνο, Σιγκέκι Ούντα, Μακίκο Γουατανάμπε
Ο Σιγκέκι μένει σε έναν μικρό οίκο ευγηρίας. Αισθάνεται άνετα και φαίνεται ευτυχισμένος εκεί, μαζί με τους άλλους ενοίκους και το ευγενικό προσωπικό που επιμελείται την φροντίδα τους. Η Ματσίκο, που εργάζεται στον οίκο ευγηρίας, τον προσέχει ιδιαίτερα. Κρυφά, όμως, την απασχολεί ο χαμός του παιδιού της.
Αφού γιορτάσουν τα γενέθλια του Σιγκέκι, η Ματσίκο αποφασίζει να τον πάει μια βόλτα στην εξοχή. Καθώς διασχίζουν τα γραφικά μονοπάτια, το αυτοκίνητο πέφτει σε ένα χαντάκι, κοντά σε ένα δάσος. Ο Σιγκέκι τρέχει να χαθεί μέσα του και η Ματσίκο δεν έχει άλλη επιλογή από το να τον ακολουθήσει. Μετά από δύο εξαντλητικές ημέρες περιπλάνησης στα δύσβατα μονοπάτια, καταφέρνουν να φτάσουν στον τάφο της γυναίκας του Σιγκέκι. Εκεί, η Ματσίκο ανακαλύπτει ότι ο Σιγκέκι έγραφε στην αγαπημένη του σύζυγο για 33 χρόνια, συνεχώς. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, γι’ αυτόν να στείλει το τελευταίο του γράμμα.

Το τέλος του πένθους, το τέλος της θλίψης, σημαίνει εσωτερική ηρεμία και γαλήνη. Ένα ταξίδι για την απώλεια, με την μελαγχολία αρχαίας τραγωδίας, της -μόλις- 38χρονης Ναόμι Καβάσε από την Κίνα, που το μεγάλο της ταλέντο της χάρισε άξια το Μέγα Βραβείο στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του 60ου Φεστιβάλ Καννών.
Μια νέα γυναίκα, ένας ηλικιωμένος άντρας και μια εκδρομή στο Βουνό της Θλίψης. Προσπαθούν να συμβιβαστούν με την οδυνηρή αίσθηση μιας απώλειας, που έχει αλλάξει τη ζωή τους για πάντα. Ένα ποίημα για την δύναμη της ψυχής, όταν μονάχη μένει, εγκλωβισμένη στις Σειρήνες των περιττών και ξεχνώντας την ουσία της ύπαρξης, και χάνεται στη θλίψη ενός βουνού, για να σωθεί. Ή, για να επαναπροσδιορίσει τη ζωή.

>

Ο ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ Η ΙΟΥΛΙΕΤΑ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ (O Casamento de Romeu e Julietta) του Μπρούνο Μπαρέτο, με τους Λουάνα Πιοβάνι, Μάρκο Ρίκα, Λουίζ Γκουστάβο, Μάρτα Μέλινγκερ, Μπέρτα Ζεμέλ, Λεονάρντο Μιγκιορίν, Μελ Λισμπόα

Τζουλιέτα: ένα κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά, πανέμορφη, αθλήτρια και ορκισμένη οπαδός των Παλμέιρας.
Ρωμαίος: γοητευτικός οφθαλμίατρος και -τρίτης γενιάς- οπαδός των μεγαλύτερων αντιπάλων των Παλμέιρας, των Κορίνθιανς!
Η συνάντησή τους θα είναι… εκρηκτική, με την καλή έννοια, καθώς θα ερωτευτούν παράφορα! Το ίδιο εκρηκτικές, όμως, θα είναι και οι αντιδράσεις των οικογενειών τους, φανατικών οπαδών των συγκεκριμένων ομάδων…
Η Τζουλιέτα θα πρέπει, τώρα, να παρουσιάσει τον Ρωμαίο στον πατέρα της, Αλφρέντο, επίτιμο μέλος του συνδέσμου των Παλμέιρας, και γι’ αυτό θα του ζητήσει να πει ένα… αθώο ψεματάκι! Για να κερδίσει το χέρι της, ο Ρωμαίος θα πρέπει να φορέσει την πράσινη φανέλα των Παλμέιρας! Και εκεί αρχίζουν τα ευτράπελα…
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να αρχίζει μια ταινία από την καυτή Βραζιλία, παρά με ένα γήπεδο που δονείται από τις φωνές των φιλάθλων, σαν τεράστιο ηχείο, στέλνοντας το μήνυμά του στον ουρανό;
Ποδόσφαιρο και έρωτας είναι το θέμα της ταινίας, που βρίσκει την έμπνευσή της στο κλασικό έργο του Σέξπιρ. Τους ρόλους των αντίπαλων οικογενειών καλούνται να παίξουν οι αντίπαλες ομάδες του Σάο Πάολο, Παλμέιρας και Κορίνθιανς, αλλά και οι οπαδοί τους, με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα! Μια κωμωδία καταστάσεων, με πολλές σκηνές που προσφέρουν άφθονο γέλιο και χαλάρωση. Οι καλές ερμηνείες και παρουσίες προσθέτουν… πόντους στην ταινία, με τον εκρηκτικό Λουίζ Γκουστάβο να ξεχωρίζει, με το έντονο ταμπεραμέντο του, στον ρόλο του πατέρα της Τζουλιέτας.
Μπορεί το ποδόσφαιρο να βρίσκεται στην έδρα του, τη Βραζιλία, όμως, θα τα βρει σκούρα απέναντι στον έρωτα αυτού του ζευγαριού!




ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ (La Clef) του Γκιγιόμ Νικλό, με τους Βανέσα Παραντί, Γκιγιόμ Κανέ, Μαρί Ζιλέν, Τερί Λερμίτ, Ζαν Ροσφόρντ, Ζοσιάν Μπαλασκό

Ένας άντρας πληροφορείται τον θάνατο του πατέρα του, που δεν έχει γνωρίσει ποτέ. Όταν αποφασίζει να συναντήσει τον μυστηριώδη άνδρα που έχει τις στάχτες του νεκρού, έρχεται αντιμέτωπος με μια συμμορία εμπόρων ναρκωτικών, ενώσυναντάει και μια γυναίκα που αλλάζει τα πάντα. Μια αστυνομικός ερευνά τον φόνο ενός άντρα που θάφτηκε ζωντανός, ενώ ένας πατέρας αναζητάει τα ίχνη της κόρης του, με τη βοήθεια ενός ιδιωτικού αστυνομικού και μιας οπλισμένης καραμπίνας. Αυτοί οι τρεις, θα συναντηθούν με τον πιο απροσδόκητο τρόπο. Κανένας δεν θα αλλάξει πορεία, κανένας δεν θα κάνει πίσω, ακόμα κι αν αυτό τον οδηγήσει στην καταστροφή.
Συμπληρώνοντας μια αστυνομική τριλογία μυστηρίου, ο σκηνοθέτης των ταινιών «Une affaire privée» και «Cette femme-là» Γκιγιόμ Νικλό, αναδεικνύει τα περίεργα και πετυχαίνει να παρασύρει τον θεατή, με ένα μοντέρνο φιλμ νουάρ, μείγμα επιρροών από Μελβίλ και Ντέιβιντ Λιντς. Oι Τιερί Λερμίτ και Ζοσιάν Μπαλάσκο αναβιώνουν τους ρόλους των προηγούμενων ταινιών. Ο σεναριογράφος, Πιερ Τριβιντίκ, είναι ο νικητής του βραβείου σεναρίου στα φετινά César («Lady Chatterley»), ενώ ο Γκιγιόμ Κανέ κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας, για την ταινία του «Tell no one», γεγονός που τον αναδεικνύει ως τον νεότερο νικητή στην κατηγορία αυτή.


ΘΕΟΥ ΘΕΛΟΝΤΟΣ (God Willing) των Αμίρ Τσάμντιν και Έρικ Γκέντερ, με τους Νίνα Πίρσον, Αμίρ Τσάμντιν, Τζούλια Αλένιους, Εμίλ Αλμέν, Πατρίκ Μπορτόζ, Σεσίλια Χολ
Είναι καλοκαίρι του 1975 και ένα κύμα καύσωνα παραλύει την Στοκχόλμη. Ο νεαρός μετανάστης, Χουάν, απτόητος, δουλεύει το πρωί στην αγορά φρούτων και το βράδι σε ένα εστιατόριο. Συγκατοικεί με τον αδελφό του και περιμένει την μέλλουσα γυναίκα του να έρθει σε επτά ημέρες. Η πίεση της διπλής εργασίας, η ζέστη και οι κακές συνθήκες ζωής επιτείνουν το αίσθημα της μοναξιάς του. Ένα πρωί, συναντάει στη στάση του λεωφορείου μια όμορφη γυναίκα. Μετά από 2-3 ακόμα τυχαίες συναντήσεις μαζί της, αρχίζει για τον Χουάν μια μοναδική ιστορία, ίσως η καλύτερη που του έχει τύχει μέχρι τώρα στη ζωή του. Θεού θέλοντος, τα όνειρα μπορούν τελικά να γίνουν πραγματικότητα.
Μια παραίσθηση σε ασπρόμαυρο φόντο, ένα όνειρο θερινής νύχτας που θα δώσει χρώμα σε ασπρόμαυρες ζωές. Μια ερωτική επιθυμία, που πλανιέται στην ατμόσφαιρα, μέσα από στιλιζαρισμένα κάδρα απαράμιλλης αισθητικής. Όνειρο ή πραγματικότητα, αξίζει να το ζήσουμε μαζί τους.
Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της Νίνα Πίρσον, τραγουδίστριας του πολύ δημοφιλούς ροκ-γκρουπ των Cardigans. Η ταινία, που ολοκληρώθηκε σε 24 μόλις ημέρες, γυρίστηκε με πολύ ειδικές συνθήκες… Ο σκηνοθέτης, Αμίρ Τσάμντιν, είχε βάλει μια σειρά από όρους σε όλους τους συνεργάτες του. Ο κυριότερος: καμία μοντέρνα τεχνολογία, ούτε μικρόφωνα υψηλής ευαισθησίας, ούτε στάντι κάμερες. Για να πετύχει την ατμόσφαιρα των 70s, χρησιμοποίησε μια μηχανή λήξης αναλογική, με φακούς λήψης Παναβίσιον του 1975. Όλοι οι συνεργάτες έπρεπε να φορούν στενά τζιν παντελόνια, συγκεκριμένης μάρκας, δεκαετίας του ’70.




ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
Στον κινηματογραφο ΕΛΛΗΝΙΣ της ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


Πέμπτη 5 Ιουνίου
21:00 Mr. Lonely
23:00 Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα παντρεύονται

Παρασκευή 6 Ιουνίου
21:00 Import / Export
23:00 Το κλειδί

Σάββατο 7 Ιουνίου
21:00 Το πληγωμένο δάσος
23:00 Θεού θέλοντος

Κυριακή 8 Ιουνίου
21:00 Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα παντρεύονται
23:00 Mr. Lonely

Δευτέρα 9 Ιουνίου
21:00 Το κλειδί
23:00 Το πληγωμένο δάσος

Τρίτη 10 Ιουνίου
21:00 Θεού θέλοντος
23:00 Import / Export

Τετάρτη 11 Ιουνίου
21:00 & 23:40 Ο Γατόπαρδος

Κομμένες οι κακές κριτικές

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στο screendaily.com

Greece's Odeon sues newspaper over "defamation" in film review Alexis Grivas in Athens 03 Jun 2008 16:32

The divide between critics and the film industry took an unprecedented turn in Greece this week as Manos Krezias, the head of the local production/distribution/exhibition powerhouse Odeon, filed a lawsuit against Giannis Zoumboulakis, filmcritic of the Athens daily newspaper To Vima as well as against Christos Memis, editorial director of the newspaper.Claiming about $386,090 (Euros 250,000) in damages,Krezias accuses the defendants of defamatory slanderand tarnishing of Odeon's reputation.The company's press officer told ScreenDaily.com in anofficial statement that "Odeon has no problem with anynegative reviews and backs film critics' free expression. Odeon's reaction was due to the defamation and the lies, included in the (Zoumboulakis) film review published March 9 concerning the local title Just Separated."

Zoumboulakis, when contacted by Screen, stressed that"what I described in the review, the tendency byproducers to update old formulas which guarantee the box office success of commercial fare, is just a criticism of such formulas and the ensuing films. I had no intention whatsoever of damaging Odeon's reputation."Zoumboulakis -- and similar criticism from otherreviewers -- refers to the proliferation again this year of local comedies and entertainment fare at top positions of the local box office.The Odeon move comes after last year's controversythat critic Ilias Frangoulis, at the weekly free-press mass circulation Athens Voice, was sacked by his editor when Odeon decided to stop advertising in the paper because of his reviews. Odeon resumed placing advertisements in the paper once the reviewer was replaced.More recentl, Zoumboulakis, prior to the lawsuit, had been barred from Odeon press screenings and junkets.The reviewer of another prestigious Athens daily was barred from talent interviews arranged by Odeon at the recent Cannes film festival as the company was unhappy with his reviews.Reactions from different sectors of the local film community, concerning the Odeon lawsuit range from condemnation to mild approval.

Art-house distributors, such as Peggy Karatzopoulou(PCV) and George Stergiakis (AMA) are opposed to the suit. Karatzopoulou, Greek representative at and member of the board of Europa Distributors as well as member of the board of the Union of Greek film distributors (EDIKTE) told ScreenDaily: " I totally disagree with such extreme measures as lawsuits. I believe in collaboration between all sectors of the film community and I advocate a negotiated solution to this matter."Stergiakis adds: "I disagree with such developments.We cannot persecute film critics whenever they produce negative reviews and adulate them when they write positively for films we distribute."Takis Veremis, general manager of the audiovisual sector at the Audiovisual production/distribution/exhibition powerhouse adopts acautious approach: "A film reviewer should be free to express his opinion on a film. However if the publication is slanderous and affects the reputation of the company involved then the company has the right to defend itself," he said. Andreas Tyros, president of the Greek film criticsunion (PEKK), said that film critics need to take a common stand against the lawsuit. PEKK is due to shortly issue an official statement.