Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

INCEPTION




Σενάριο - Σκηνοθεσία ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΝΟΛΑΝ
Παραγωγή ΕΜΑ ΤΟΜΑΣ, ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΝΟΛΑΝ
Φωτογραφία ΓΟΥΟΛΙ ΠΦΙΣΤΕΡ
Μοντάζ ΛΙ ΣΜΙΘ
Μουσική ΧΑΝΣ ΖΙΜΕΡ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ:
ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΙ ΚΑΠΡΙΟ (Κομπ)
ΚΕΝ ΓΟΥΑΤΑΝΑΜΠΕ (Σάιτο)
ΤΖΟΖΕΦ ΓΚΟΡΝΤΟΝ-ΛΕΒΙΤ (Άρθουρ)
ΜΑΡΙΟΝ ΚΟΤΙΓΙΑΡ (Μολ)
ΕΛΕΝ ΠΕΪΤΖ (Αριάδνη)
ΤΟΜ ΧΑΡΝΤΙ (Ίμς)
ΚΙΛΙΑΝ ΜΕΡΦΙ (Ρόμπερτ Φίσερ)
ΤΟΜ ΜΠΕΡΕΝΤΖΕΡ (Μπράουνινγκ)
ΝΤΙΛΙΠ ΡΑΟ (Γιουσούφ)
ΜΑΪΚΛ ΚΕΪΝ (Μάιλς)

Dom Cobb – ο Ντομ Κομπ - The Extractor – Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ
Arthur – ο ‘Αρθουρ- The Point Man – Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ
Ariadne – η Αριάδνη - The Architect – Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ
Eames – ο Ιμς - The Forger – Ο ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΣ
Mal – η Μολ - The Shade – Η ΣΚΙΑ
Saito – ο Σάιτο - The Tourist – Ο ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
Robert Fischer – ο Ρόμπερτ Φίσερ - The Mark – Ο ΣΤΟΧΟΣ
Yusuf – ο Γιουσούφ - The Chemist – Ο ΧΗΜΙΚΟΣ

Miles= ο Μάιλς, καθηγητής αρχιτεκτονικής, πατέρας του Ντομ Κομπ.
James, Filippa= ο Τζέιμς, η Φίλιπα, παιδιά των Ντομ και Μολ, στον αληθινό κόσμο.
Fischer Morrow= η εταιρεία του Μόρις Φίσερ, την οποία θα κληρονομήσει ο γιος του, Ρόμπερτ, μετά τον επικείμενο θάνατο του πατέρα του.
Peter Browning= ο Πίτερ Μπράουνινγκ, δεξί χέρι του μεγιστάνα πατέρα, Μόρις Φίσερ, και νονός του κληρονόμου γιου, Ρόμπερτ Φίσερ

Η ΥΠΟΘΕΣΗ

O βραβευμένος δημιουργός Κρίστοφερ Νόλαν σκηνοθετεί ένα διεθνούς κύρους καστ στην ταινία "Inception", μια πρωτότυπη ταινία επιστημονικής φαντασίας που ταξιδεύει σε όλο τον πλανήτη και στον απόκρυφο και αόριστο κόσμο των ονείρων.
Ο Ντομ Κομπ (Λεονάρντο Ντι Κάπριο) είναι ένας επιδέξιος ληστής και άσσος στην επικίνδυνη τέχνη της εκμαίευσης: μπορεί να κλέψει πολύτιμα μυστικά από τα βάθη του υποσυνείδητου τη στιγμή που το θύμα του κοιμάται βαθιά και το πνεύμα του είναι πάρα πολύ ευάλωτο. Η σπάνια ικανότητα του Κομπ τον έχει καταστήσει πολύτιμο παίκτη στην επικίνδυνη σκακιέρα της εταιρικής αντικατασκοπείας, αλλά και διεθνή φυγά, αφαιρώντας του ό,τι έχει αγαπήσει στη ζωή του. Ο Κομπ όμως, δέχεται μια πρόταση που μπορεί να τον εξιλεώσει. Μια τελευταία δουλειά που μπορεί να του χαρίσει πίσω τη χαμένη του ζωή αρκεί να καταφέρει το αδύνατο – την απαρχή (inception). O Κομπ και η ομάδα του που απαρτίζεται από ειδικούς πρέπει να καταφέρουν το αντίθετο απ' ό,τι έκαναν ως τώρα. Ο στόχος τους πλέον δεν είναι να κλέψουν μια ιδέα, αλλά να καλλιεργήσουν μια καινούργια. Αν τα καταφέρουν, θα σκηνοθετήσουν το τέλειο έγκλημα.
Όμως, κανένας σχεδιασμός δεν είναι αρκετά προσεκτικός ούτε οι ικανότητές τους μπορούν να διασφαλίσουν ότι θα ξεφύγουν από τον πιο επικίνδυνο εχθρό τους, που δείχνει να μπορεί να προβλέψει κάθε τους κίνησή. Έναν εχθρό που μόνο ο Κομπ θα μπορούσε να προβλέψει.
Φέτος το καλοκαίρι, ο τόπος του εγκλήματος θα είναι το μυαλό σας.


ΚΟΜΠ
Δημιουργείς τον κόσμο του ονείρου.
Φέρνεις το υποκείμενο μέσα στο όνειρο και το γεμίζει με τα μυστικά του.

Ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος/παραγωγός Κρίστοφερ Νόλαν αποκαλύπτει πως ξεκίνησε να δημιουργεί τον κόσμο του “Inception” δέκα σχεδόν χρόνια πριν ξεκινήσει να σκηνοθετεί την ταινία. “Δέκα χρόνια πριν, άρχισε να με γοητεύει το θέμα των ονείρων, η σχέση ανάμεσα στον κόσμο, όταν είμαστε ξύπνιοι με εκείνον των ονείρων μας. Πάντα έβρισκα ενδιαφέρον παράδοξο ότι όλα μέσα στα όνειρα — είτε είναι τρομακτικά, χαρούμενα ή φανταστικά — είναι δημιουργήματα του νου μας. Είναι εντυπωσιακό το τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τις δυνατότητες της φαντασίας μας. Άρχισα να σκέφτομαι πως είναι κάτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε μια επική ταινία δράσης, με ανθρώπινη πάντα διάσταση.”
Το “Inception” περιστρέφεται γύρω από την ιδέα ότι είναι εφικτό να μοιράζεσαι όνειρα... όνειρα που έχουν κατασκευαστεί να φαίνονται και να μοιάζουν αληθινά, ενώ βρίσκεσαι μέσα τους. Και μέσα σε αυτή, την υποσυνείδητη κατάσταση, τα βαθύτερα και πολυτιμότερα μυστικά του ανθρώπου είναι εκεί για να τα κλέψεις. Ο Νόλαν εξηγεί, “Στο κέντρο της ταινίας βρίσκεται η αντίληψη ότι μια ιδέα είναι το πιο προσαρμόσιμο και πανίσχυρο παράσιτο. Ένα ίχνος της θα βρίσκεται πάντα κάπου στο μυαλό σου. Η σκέψη ότι κάποιος θα μπορούσε να τιθασεύσει την ικανότητα να εισβάλει στα όνειρα σου, σε πραγματικές συνθήκες και να κλέψει μια ιδέα — όσο ιδιωτική κι αν είναι — είναι συναρπαστική.”
Η παραγωγός Έμα Τόμας συμφωνεί, λέγοντας πως η ταινία έπρεπε να διατηρήσει μια ισορροπία ανάμεσα σε μια συναρπαστική εμπειρία και ένα συναισθηματικό ταξίδι. “Έχει στοιχεία μιας ταινίας με επίκεντρο μια απάτη, αλλά σε πιο φανταστικό πλαίσιο. Έχει εντυπωσιακές σκηνές δράσης, αλλά έχει και χαρακτήρες για τους οποίους νοιάζεσαι. Υπάρχει μια κινητήριος δύναμη σε όλη την ταινία.”
Αυτή η δύναμη ενσαρκώνεται σε μεγάλο βαθμό στον κεντρικό χαρακτήρα, τον Ντομ Κομπ που τον ενσαρκώνει ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Ο ηθοποιός λέει, “Πρόκειται για ένα περίπλοκο θρίλερ όπου όλα μπορεί να συμβούν. Στο επίκεντρο, βρίσκεται η προσπάθεια ενός άνδρα να ανακαλύψει μια καλά κρυμμένη αλήθεια και να επιστρέψει σπίτι του.”
Ο Νόλαν αναφέρει πως το βασικό θέμα της ιστορίας είναι την ίδια στιγμή προσωπικό και παγκόσμιο, “…γιατί όλοι ονειρευόμαστε. Όλοι βιώνουμε το φαινόμενο, όπου το μυαλό μας δημιουργεί ένα κόσμο και την ίδια στιγμή ζει μέσα σε αυτόν. Παράλληλα, υπάρχει μια απίστευτη αντίθεση στον κόσμο των ονείρων — είναι τόσο οικεία και την ίδια στιγμή έχουν απεριόριστες πιθανότητες σε σχέση με αυτά που μπορούμε να φανταστούμε. Η πρόκληση ήταν να αναμίξουμε την οικειότητα και τα συναισθήματα που δημιουργούνται σε ένα όνειρο, με το τι μπορεί να συλλάβει ο εγκέφαλος μας. Ήθελα να φτιάξω μια ταινία που θα επέτρεπε στο κοινό να βιώσει τις απεριόριστες πραγματικότητες που μόνο στα όνειρα μπορούμε να συλλάβουμε.”
Η παραγωγή του “Inception” έκανε τον γύρο του κόσμου με τα γυρίσματα να πραγματοποιούνται σε 5 χώρες, σε 4 διαφορετικές ηπείρους. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, οι ηθοποιοί και το συνεργείο αντιμετώπισαν αρκετές δύσκολες καταστάσεις, όπως τις υψηλές θερμοκρασίες της Ταγγέρης, στο Μαρόκο ή τη διαδρομή μέσα σε πυκνό χιόνι, στο Κάλγκαρι του Καναδά. Γυρίσματα έγιναν, επίσης, στο Τόκυο, το Παρίσι και το Λος Άντζελες.
Ο Νόλαν επέστρεψε επίσης, στα πρώην σπήλαια και νυν χώρους στάθμευσης αεροπλάνων, στο Κάρδινγκτον της Αγγλίας, όπου είχε γυρίσει σκηνές για τις ταινίες “Batman Begins” και “Ο Σκοτεινός Ιππότης.” Παρότι οι ηθοποιοί δεν είχαν εδώ να αντιμετωπίσουν τα στοιχεία της φύσης, ενώ γύριζαν στους εσωτερικούς χώρους του Κάρδινγκτον, η ισορροπία τους δοκιμάστηκε από τα σκηνικά που αψηφούσαν την βαρύτητα, σχεδιασμένα να περιστρέφονται 360 μοίρες, ενώ ένα ακόμη σκηνικό κατασκευάστηκε σε έναν τεράστιο αναρτήρα, όπου όλοι και όλα έπαιρναν κλίση.”
“Για μένα το υλικό απαιτούσε μια φιλόδοξη προσέγγιση,” λέει ο Νόλαν. “Γι αυτό και καταλήξαμε να κάνουμε γυρίσματα σε έξι διαφορετικές χώρες, κατασκευάζοντας τεράστια σκηνικά, πραγματικά ξαναγράφοντας τα όρια του τι μπορούσαμε να γυρίσουμε σε πραγματικές συνθήκες και τι θα προσθέταμε έπειτα, στο στάδιο των εφέ.
“Είναι ενδιαφέρον, γιατί ο ανθρώπινος εγκέφαλος συγκρίνεται συχνά με υπολογιστή,” συνεχίζει ο σκηνοθέτης, “Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για αναλογία ανεπαρκή, μιας και ο εγκέφαλος είναι ικανός για πολύ περισσότερα, απ’ όσα θα μάθουμε ποτέ. Για έναν δημιουργό ταινιών πρόκειται για ιδανικό κόσμο να ‘βουτήξει’, καθώς δεν υπάρχουν κανόνες στο τι μπορεί να δημιουργήσει ο νους. Μια ταινία που καταπιάνεται με αυτό είναι η καλύτερη μορφή ψυχαγωγίας.”

ΣΑΪΤΟ
Φτιάξε την ομάδα σου, κ. Κομπ.
Και επέλεξε τους συνεργάτες σου... σοφά.

Εκτός από γυρίσματα σε όλο τον κόσμο, η ταινία “Inception” έχει ως βασικό της ατού ένα διεθνές καστ, το οποίο αποτελείται από τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Έλεν Πέιτζ, Τομ Χάρντι, Τομ Μπέρεντζερ και Ντιλίπ Ράο, που δούλεψαν για πρώτη φορά με τον Νόλαν και τους Κεν Γουατανάμπε, Κίλιαν Μέρφι και Μάικλ Κέιν που ξανασυνεργάζονται με τον σκηνοθέτη.
Ο Νόλαν σημειώνει, “Ήταν συναρπαστικό να βλέπεις τους ηθοποιούς να εξελίσσονται σαν ομάδα, με παρόμοιο τρόπο που εξελίσσονται στην ταινία. Έκανε ακόμη πιο σημαντικές τις μεταξύ τους σκηνές. Σαν σεναριογράφος, πάντα ελπίζεις για μια τέτοιου είδους χημεία ανάμεσα στους ηθοποιούς, αλλά μόνο όταν βρεθείς στα γυρίσματα της ταινίας, μπορείς να δεις πως ταιριάζουν οι διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες των ηθοποιών και πως αναπτύσσονται οι μεταξύ τους σχέσεις. Είναι σημαντικό κομμάτι κάθε ταινίας, ιδιαίτερα μιας ταινίας με επίκεντρο μια ληστεία, και νομίζω πως οι ηθοποιοί μας τα πήγαν περίφημα.
“Η ταινία ακολουθεί μια ομάδα διαφορετικών ανθρώπων, ο καθένας με μοναδικές ικανότητες που θα βρεθούν μαζί για να πραγματοποιήσουν ένα πολύ επικίνδυνο εγχείρημα,” συνεχίζει ο Νόλαν. “Αν κάποιος αποτύχει, μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή. Γι αυτό και ο καθένας τους είναι σημαντικός για την επιτυχία του σχεδίου τους. Μπορούμε να καταλάβουμε όλα όσα τους συμβαίνουν, γιατί ταξιδεύουμε μαζί τους.”



ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

Ντομ Κομπ – Ο Συλλεκτης
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο πρωταγωνιστεί ως ο Ντομ Κομπ, ειδικός στην τέχνη της εκμαίευσης. Ο ηθοποιός σημειώνει, “Ο Κομπ έχει φτάσει σε ένα επίπεδο δεξιότητας που τον έχει κάνει πασίγνωστο στην παράνομη μαύρη αγορά ατόμων που έχουν την ικανότητα να διεισδύουν στο μυαλό ενός ανθρώπου και να αποσπούν πληροφορίες. ”
“Στην αρχή της ταινίας,” λέει ο Νόλαν, “μαθαίνουμε πως πρόκειται για τον καλύτερο συλλέκτη πληροφοριών στην αγορά. Προσλαμβάνεται από εταιρίες για να κλέψει μυστικά, στα οποία δε θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση με άλλο τρόπο. Όλα βασίζονται στην επιμονή μιας ιδέας, στην αντίληψη ότι κάθε έννοια παραμένει αναλλοίωτη στο υποσυνείδητο. Είναι αδύνατο να ξε-μάθεις κάτι και αυτό αποτελεί τη βάση της δουλειάς του συλλέκτη, όταν αποσπά πληροφορίες.”
Ο τρόπος που λειτουργεί η συλλογή – εκμαίευση είναι μέσω μιας διαδικασίας που λέγεται μοίρασμα ονείρων — κατασκευάζεις τον κόσμο του ονείρου και έπειτα φέρνεις το άτομο μέσα σε αυτό τον κόσμο, κόσμο που όσο είσαι μέσα του, μοιάζει αληθινός.
Οι σπάνιες δεξιότητες του Κομπ έχουν ως αποτέλεσμα να καταζητείται και να μην μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του. Ο Τόμας λέει, “Από την αρχή, μαθαίνουμε ότι είναι ένας άνδρας που το παρελθόν του, του απαγορεύει να επιστρέψει στην Αμερική. Εκεί, όμως, μένουν τα παιδιά του, κάτι που αποτελεί για τον ίδιο το σημαντικότερο κίνητρο. Είναι πρόθυμος να πάρει κάθε ρίσκο, όσον αφορά τη δουλειά του, αν αυτό σημαίνει πως θα επιστρέψει σπίτι σε αυτούς που αγαπά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.”
Για το λόγο αυτό, ο Ντι Κάπριο αναφέρει πως η προσέγγιση που πήραν με τον Νόλαν ήταν ότι “όσο σουρεαλιστική κι αν ήταν η πραγματικότητα του ονείρου, έπρεπε να συνδέεται με τον χαρακτήρα, έπρεπε να είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Από την πλευρά του Κομπ, διακυβεύεται κάτι πολύ αληθινό, γι αυτό και όλες οι επιλογές του, οι αντιδράσεις του, ο τρόπος που συμπεριφέρεται με τους συνεργάτες του έχει μόνο ένα σκοπό: να κερδίσει πίσω τη ζωή του.”

Αρθουρ – Ο Συντονιστης
Ο παλαιότερος και πιο έμπιστος συνεργάτης του Κομπ είναι ο Άρθουρ, ρόλο που υποδύεται ο Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ. Ενώ ο Κομπ είναι ο βασικός σχεδιαστής, ο Άρθουρ είναι αυτός που φροντίζει όλες τις λεπτομέρειες. Όπως λέει ο Γκόρντον-Λέβιτ, “Ο Άρθουρ είναι ο οργανωτικός της ομάδας, αυτός που φροντίζει ώστε όλα να είναι στη θέση τους. Όπως το βλέπω, ο Κομπ είναι ο καλλιτέχνης και ο Άρθουρ ο παραγωγός. Είναι αυτός που λέει, ‘Ωραία, έχεις το όραμα σου. Καιρός τώρα να βρω τρόπο, για να γίνουν πράξη όλα αυτά που έχεις σκεφτεί.’ Παρότι είναι τόσο σχολαστικός, ο Άρθουρ δεν θέλησε να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες του ως δικηγόρος, γιατρός ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να γίνει, γιατί το να μοιράζεσαι όνειρα είναι συναρπαστικό. Για εκείνον δεν είναι δουλειά. Νομίζω πως η τεχνολογία του μοιράσματος ονείρων είναι κάτι που τον ενέπνευσε από τότε που το πρώτο-άκουσε και δεν το κάνει για τα χρήματα. Δε θα ρίσκαρε την ζωή του, απλά για ένα καλό μισθό. Αγαπάει τη συγκεκριμένη δουλειά.”
Ο Γκόρντον-Λέβιτ αποκαλύπτει πως και ο ίδιος, όπως και ο χαρακτήρας που υποδύεται, έλκεται από τα όνειρα. “Θεωρώ πως είμαι δημιουργικό άτομο και τα όνειρα είναι το μέρος που όλοι μας είμαστε καλλιτέχνες. Όλα όσα κάνεις στα όνειρα σου — ότι βλέπει ή ακούς, όλοι όσοι μιλάς — είναι δικά σου δημιουργήματα. Είναι απόδειξη της δύναμης και της δημιουργικότητας του νου, όταν το αφήνουμε. Με ιντρίγκαρε να συμμετάσχω σε μια ταινία πάνω στα όνειρα. Μπορείς να πεις ότι είναι μια ταινία γύρω από μια ληστεία, αν και θα την έλεγα μια ταινία για την τέχνη της εξαπάτησης. Οι χαρακτήρες μας είναι ευγενείς ληστές. Ταυτίζεσαι μαζί τους γιατί είναι καλλιτέχνες. Η δουλειά τους είναι να λένε ψέματα... μάλλον δε λένε απλά ψέματα, κατασκευάζουν αλήθεια. Δημιουργούν την πραγματικότητα και κάτι ανάλογο κάνω κι εγώ ως ηθοποιός,” χαμογελάει.
“Ο Τζόι είναι θαυμάσιος ηθοποιός—πολύ χαρισματικός, αφοσιωμένος και προσαρμοστικός,” λέει ο Νόλαν. “Είναι ένας ερμηνευτής που δεν βρίσκει απλά την εσωτερική ζωή του χαρακτήρα που υποδύεται, αλλά προβάλει στοιχεία του χαρακτήρα αυτού, στην κίνηση και τις εκφράσεις του.”

Aριαδνη – Η Aρχιτεκτων
Για την κατασκευή του κόσμου των ονείρων, ένα από τα σημαντικότερα μέλη της ομάδας είναι η αρχιτέκτων. Τον ρόλο υποδύεται η Έλεν Πέιτζ, μια λαμπρή φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, που την πλησιάζει ο Κομπ για μια δουλειά, η οποία, όπως παραδέχεται η Πέιτζ, “δεν είναι απαραίτητα νόμιμη, αλλά την ωθεί μια πνευματική περιέργεια που την καθιστά ανίκανη να απομακρυνθεί από μια τόσο μοναδική ευκαιρία.”
Η ευκαιρία είναι ο σχεδιασμός και η κατασκευή τόπων που δεν μπορούν να υπάρξουν στην πραγματικότητα. Η Πέιτζ λέει, “Όταν ο Κομπ βάζει την Αριάδνη στον κόσμο των ονείρων, αμέσως επιδεικνύει μια φυσική ικανότητα να σκέφτεται εκτός πλαισίων και να διευρύνει το μυαλό της αρκετά, ώστε να καταφέρνει αυτά που προσπαθεί να πραγματοποιήσει. Καταλήγει να ασχολείται όλο και περισσότερο με τη δουλειά, ανακαλύπτει το τι συμβαίνει με τον Κομπ και μαθαίνει για τα πράγματα που δεν μπορεί να ελέγξει. Παρά τους φόβους της, θέλει να προσπαθήσει να τον βοηθήσει, ώστε η ομάδα να επιτύχει.”
Ο Νόλαν αναφέρει, “Όταν έγραφα το σενάριο, θεώρησα πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους χαρακτήρες της ταινίας και το κοινό—ένας χαρακτήρας που εισέρχεται σε αυτό τον κόσμο για πρώτη φορά και είναι πρόθυμος να τον εξερευνήσει. Έτσι γεννήθηκε ο χαρακτήρας της Αριάδνης. Ήταν επίσης σημαντικό για το κοινό να γνωρίσει τον Κομπ μέσα από τα μάτια της Αριάδνης”

Ιμσ – Ο Πλαστογραφος
Σε αντίθεση με την Αριάδνη, ο Ιμς είναι βετεράνος στο μοίρασμα των ονείρων και έχει παρελθόν με τον Κομπ, είτε ως σύμμαχοι, είτε ως ανταγωνιστές. Τον ρόλο του Ίμς υποδύεται ο Τομ Χάρντι, ο οποίος, όπως σημειώνει ο ηθοποιός κατέχει εξαιρετικές ικανότητες ως πλαστογράφος. “Στον κόσμο των ονείρων, ο Ίμς μπορεί να πλαστογραφήσει το φυσικό πρόσωπο οποιουδήποτε και να πείσει όποιον θέλει, ότι είναι το πρόσωπο που χρειάζεται η ομάδα του να υποδυθεί, προκειμένου να τους βοηθήσει στην απάτη. Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον σε σχέση με τους χαρακτήρες είναι ότι πρόκειται για αντιήρωες… αυτό που κάνουν μπορεί και να θεωρηθεί ανέντιμο, αλλά και πάλι παίρνεις το πλευρό τους. Μ’ αρέσει γιατί δεν είναι όλα μαύρα ή άσπρα. Υπάρχουν πολλές γκρίζες περιοχές.”




Mαλ – Η Σκια
Η Μολ, ρόλος που υποδύεται η Μαριόν Κοτιγιάρ, είναι η μεγάλη αγάπη του Κομπ. “Είναι δύσκολο να περιγράψεις την Μολ, γιατί είναι σύνολο πολλών πραγμάτων,” λέει αινιγματικά η ηθοποιός. “Ίσως, όμως, να μην χρειάζεται να την περιγράψεις, καθώς ο καθένας μπορεί να δώσει την δική του ερμηνεία. ”
“Η Μολ είναι η ουσία της femme fatale,” αναφέρει ο Νόλαν. “Το βλέμμα της, η συναισθηματικότητα της ήταν απλά πανέμορφα. Μαζί με τον Λίο έφτιαξαν ένα πολύ ιδιαίτερο ζευγάρι. Κάτω απ’ όλη τη δράση, νομίζω πως το ‘Inception’ είναι μια ιστορία αγάπης. Οι δυο ηθοποιοί κατάφεραν να βρουν την αλήθεια αυτής της σχέσης με τρόπο μοναδικό.”

Σαϊτο – Ο Τουριστας
Ο Κεν Γουατανάμπε ενσαρκώνει το ρόλο του Σάιτο, ενός ζάμπλουτου και πανίσχυρου μεγιστάνα, ο οποίος προσφέρει στον Κομπ μια ασυνήθιστη δουλειά με την υπόσχεση να τον πληρώσει με κάτι πολυτιμότερο από χρήματα. Με απλά λόγια, αν ο Κομπ δώσει στον Σάιτο αυτό που ζητάει, εκείνος θα τον γυρίσει σπίτι του. Υπάρχει μόνο ένας όρος: ο Σάιτο θέλει να συνοδέψει την ομάδα του Κομπ στην αποστολή για να σιγουρευτεί ότι θα γίνει αυτό το οποίο πληρώνει. Η Τόμας λέει, “Τον αναφέρουμε ως ‘ο τουρίστας’ γιατί δεν έχει κάποια ειδίκευση, αλλά χρησιμοποιεί την οικονομική του επιρροή για να μπει στην ομάδα.”
Ο Γουατανάμπε παρατηρεί ότι, “Στην αρχή είναι μια επιχειρηματική σχέση, αλλά καθώς η ιστορία προχωράει, ο Σάιτο και ο Κομπ αναπτύσσουν μια σχέση κατανόησης και σεβασμού. Χρειάζονται ο ένας τον άλλο.”

Ρομπερτ Φισερ – Ο Στοχος
Ο στόχος της επαγγελματικής πρότασης του Σάιτο είναι ο Ρόμπερτ Φίσερ, που πρόκειται να κληρονομήσει τον έλεγχο της αυτοκρατορίας, αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, του ετοιμοθάνατου πατέρα του. Ο Κίλιαν Μέρφι, που υποδύεται τον Φίσερ, σημειώνει, “Παρά τον τεράστιο πλούτο, ο Ρόμπερτ προβληματίζεται από όλων των ειδών τις ανασφάλειες, όπως περιμένεις από έναν άνθρωπο που έχει ζήσει όλη του τη ζωή στην σκιά ενός πανίσχυρου ανθρώπου. Δεν βοηθάει και η τεταμένη σχέση που έχει με τον πατέρα του. Έχεις επομένως εδώ έναν άνθρωπο που πρόκειται να κληρονομήσει τον κόσμο και δεν του λείπει τίποτα εκτός, ίσως, από αυτό που θέλει περισσότερο: μια σωστή σχέση με τον πατέρα του.”

Γιουσουφ – Ο Χημικος
Σημείο – κλειδί στο να προχωρήσει η επιχείρηση του Κομπ είναι η χρήση μιας ναρκωτικής ουσίας που δίνει τη δυνατότητα σε πολλά άτομα να μοιράζονται ένα όνειρο. Ο Ντιλίπ Ράο ενσαρκώνει το ρόλο του Γιουσούφ, ενός χημικού που όπως αναφέρει ο ηθοποιός “είναι ένας καινοτόμος φαρμακοποιός, εξαιρετικά χρήσιμος σε ανθρώπους σαν τον Κομπ που θέλουν να δουλέψουν χωρίς έλεγχο ή έγκριση από κανένα. Ο Γιουσούφ έχει προφανώς οικονομικό συμφέρον από την συνεργασία του με τον Κομπ, αλλά έχει ως κίνητρο και την αστείρευτη περιέργεια του. Πειραματίζεται με όλα αυτά πολύ καιρό και τώρα έχει την ευκαιρία να τα δει στην πράξη.”



ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Architect= ο/η Αρχιτέκτονας (ενός ονείρου). Το πρόσωπο που έχει την ικανότητα να χτίζει τα τοπία στον κόσμο του ονείρου, (όπως θα έκανε ένας αρχιτέκτονας στον αληθινό κόσμο), τα οποία μπορεί να μοιράζετε με αυτόν/αυτούς που συμμετέχουν στο (αμοιβαίο) όνειρο, ή να τα «διδάσκει» στο Συντονιστή ενός ονείρου.
Chemist= ο Χημικός, ο Γιουσούφ. Φτιάχνει τα χημικά συστατικά για το μείγμα το οποίο χορηγείται ενδοφλέβια στους συμμετέχοντες σε Αμοιβαίο ‘Ονειρο (Shared dreaming) προκειμένου να κατέβουν στα πιο «κάτω» Επίπεδα.
Compounds= (chemical compounds, elements), τα Χημικά Συστατικά που χορη­γούνται στους dreamers (βλ. παρακάτω), για να μπουν σε κατάσταση ονείρου. Όσο βαθύτερη η κατάβαση στα Επίπεδα, τόσο ισχυρότερο το ηρεμι­στικό που πρέπει να προσθέτει ο Χημικός στο μείγμα, για να επιτευχθεί πιο βαριά νάρκωση. Ο Γιουσούφ, έχει βρει ένα κόλπο, ώστε το ηρεμιστικό να αφήνει άθικτη τη λειτουργία του εσωτερικού αυτιού, -η οποία, ως γνωστό, ελέγχει την αίσθηση της ισορροπίας και του ιλίγγου στον άνθρωπο, ώστε αν και βαριά ναρκωμένοι, να αισθανθούν το Σπρώξιμο (Kick).
Conscious= το συνειδητό επίπεδο του ανθρώπινου μυαλού.
Corporation= η Εταιρεία Cobol Engineering, το «αφεντικό» του Κομπ και του ‘Αρθουρ.
Disintegration= Η κατάρρευση του ονείρου. Τα όνειρα, δυστυχώς, καταρρέουν και στον αληθινό κόσμο (μεταφορικά) αλλά και στον ονειρικό (κυριολεκτικά). Η διαφορά είναι ότι στον αληθινό κόσμο καταβάλεις κάθε προσπάθεια να σταθείς στα πόδια σου, ενώ στον ονειρικό, καταβάλεις κάθε προσπάθεια να μην πέσεις σε Λήθη (Limbo).
Dream state= η κατάσταση (ψευδαίσθηση) του ονείρου. Προσέξτε ότι, όταν κάποιος βρίσκεται στη μέση ενός ονείρου, του είναι αδύνατον να θυμηθεί πώς έφτασε να βρεθεί εκεί.
Dreamer= Ο oποιοσδήποτε ονειρεύεται/συμμετέχει σε όνειρο
Extraction= H Συλλογή, (απόσπαση, αφαίρεση) μιας ιδέας από το μυαλό του Στόχου, όσο αυτός βρίσκεται σε κατάσταση ονείρου. Αν ο Στόχος το αντιληφθεί, αντιδρά βίαια, και το όνειρο καταρρέει.
Features= τα Στοιχεία του Φόντου. Για παράδειγμα, στην ταινία, μια γέφυρα, ένα καφέ, ένας φανοστάτης, ένα βιβλιοπωλείο, δηλαδή οικεία «στοιχεία» από το περιβάλλον του Στόχου, για να του φαίνεται πιο αληθοφανές το όνειρο. Επίσης, Additional features= πρόσθετα Στοιχεία, αυτά τα οποία προστίθενται (ίσως κρυφά) από άλλον πλην του Αρχιτέκτονα που τα σχεδίασε. Εννοείται ότι η αυθαίρετη αυτή πρόσθεση, δημιουργεί απρόοπτα προβλήματα.
Forger= ο Πλαστογράφος, αυτός που μπορεί να μιμηθεί επακριβώς το πρόσωπο, το σώμα, τη φωνή, το βάδισμα, τη συμπεριφορά κάποιου άλλου, όπως ένας πλαστογράφος (στον αληθινό κόσμο) μιμείται επακριβώς την υπογραφή ή το γραφικό χαρακτήρα κάποιου, με σκοπό φυσικά την απάτη.
Inception= η Απαρχή (Ιδέας), το «φύτεμα» (placing) μιας ιδέας στο μυαλό του Στόχου, όσο ο τελευταίος είναι σε κατάσταση ονείρου.
Kick= το Σπρώξιμο. Δεν ερμηνεύεται κυριολεκτικά ως «κλωτσιά» αλλά είναι η αίσθηση της πτώσης ή του αναποδογυρίσματος, σε κατάσταση ονείρου, μαζί φυσικά με τον απαραίτητο ίλιγγο. Είναι απαραίτητο για να ξυπνήσει αυτός που ονειρεύεται, προκειμένου να βγει από το όνειρο. Σε περίπτωση που έχουν φτάσει σε κατώτερα Επίπεδα, θα πρέπει να επιτευχθεί ένα συγχρονισμένο Σπρώξιμο, ώστε να διαπεράσει όλα τα πιο πάνω επίπεδα, αλλιώς θα παραμεί­νουν στη Λήθη (Limbo). Ο συγχρονισμός επιτυγχάνεται με κάποια ισχυρή δόνηση (έκρηξη), ώστε να είναι αισθητό το Σπρώξιμο σε όλα τα πιο πάνω επίπεδα, μέσα από μουσικό συγχρονισμό.
Layout= το Φόντο, το σκηνικό (του ονείρου), με παρόμοια έννοια όπως και στον αληθινό κόσμο. (βλ. & «Setting».)
Level ή Layer = Επίπεδο (ονείρου). Το πρώτο ή αρχικό, είναι και το πιο απλό. Τα Επίπεδα τα σχεδιάζουν οι Αρχιτέκτονες και τα διδάσκουν στους Συντονιστές. ‘Οσο πάμε σε πιο «κάτω» Επίπεδα (δηλαδή, πιο βαθιά στο υποσυνείδητο), τόσο πιο δύσκολη, έως και αδύνατη, η επιστροφή. (Βλ. & Upper layer).
Limbo= η Λήθη. Για να ξυπνήσεις από όνειρο (κανονικού ύπνου) πρέπει να πεθάνεις (να σε σκοτώσουν ή να αυτοκτονήσεις). ‘Ομως, αν πεθάνεις (με όποιο τρόπο), ενώ είσαι σε κατάσταση βαθιάς νάρκωσης, (άρα σε πολύ «κάτω» Επίπεδο), τότε δεν ξυπνάς αλλά πέφτεις σε Λήθη, (σε άναρχο, αδόμητο χώρο ονείρου), με άλλα λόγια, μένεις στα βαθύτερα επίπεδα του υποσυνείδητου, από όπου είναι σχεδόν αδύνατον να ξεφύγεις.
Maze= ο Λαβύρινθος. Ο Κομπ ζητά από την Αριάδνη να σχεδιάσει, σε 2 λεπτά, ένα λαβύρινθο, που ο γρίφος του να λύνεται σε 1 λεπτό.
Paradoxical architecture= Παράδοξη Αρχιτεκτονική, αυτό που μπορείς να σχεδιά­σεις εύκολα με το μυαλό μέσα σε όνειρο, αλλά είναι αδύνατον ή πάρα πολύ δύσκολο, να φτιάξεις στην αληθινή ζωή.
Projection (of subconscious)= Προβολή του υποσυνείδητου αυτού ο οποίος ονειρεύ­εται. Αν θυμίσουμε ότι, το υποσυνείδητο είναι «άναρχος, αδόμητος χώρος ονείρου», κατανοείτε πόσο τρομακτικές είναι οι Προβολές, όταν εμφανίζονται ξαφνικά. Έτσι, η Μολ, στον κόσμο του ονείρου, είναι η Προβολή του Κομπ (η εικόνα που έχει σχηματίσει ο Κομπ) για την αληθινή γυναίκα του, στον αληθινό κόσμο. (Με τον ίδιο τρόπο που κι εμείς, σχηματίζουμε στο μυαλό εικόνες των άλλων, που δεν ανταποκρίνονται συνήθως στην πραγματικότητα: είναι οι «άλλοι» όπως θέλουμε να τους βλέπουμε εμείς, άλλοτε για να καθησυχάζουμε και άλλοτε για να δίνουμε τροφή στις ενοχές μας.)
Sedated= Σε κατάσταση ονείρου (κοιμισμένος), κυρίως λόγω βαριάς νάρκωσης.
Setting= το σκηνικό του ονείρου, που χτίζει ο Αρχιτέκτονας. (βλ. & «Layout».)
Shade= η Σκιά, η Μολ, η γυναίκα του Ντομ Κομπ. Σε κάποιες μυθολογίες, η «σκιά» είναι μια ψυχή παγιδευμένη ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών, κάτι παρόμοιο (αλλά όχι ίδιο) με το φάντασμα, μια «σκοτεινή φιγούρα» που συνήθως προκύπτει μετά από αυτοκτονία ή βίαιο θάνατο.
Shared dreaming= Αμοιβαίο όνειρο (ή mutual dreaming ή dream linking), η κοινή εμπειρία που βιώνεις με άλλους, ενώ είσαι σε κατάσταση ονείρου, κάτω από βαριά νάρκωση.
Subconscious security= Ασφάλεια Υποσυνείδητου. Για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, είναι δουλειά παρόμοια με του σεκιούριτι, αλλά σε πολύ βαθιά επίπεδα του υποσυνείδητου, άρα με περισσότερους κινδύνους (να χαθείς εκεί «κάτω») και χωρίς καν επίδομα νυχτερινού.
Subconscious= το υποσυνείδητο. Ο περιβόητος όσο και τρομακτικός, άναρχος και αδόμητος χώρος ονείρου. Θυμίζουμε ότι, αν παγιδευτείς εκεί «κάτω», πέφτεις σε Λήθη, ή όπως το λέει πιο παραστατικά ο Ιμς, «Και τώρα θα μείνουμε εδώ «κάτω», μέχρι να γίνουν τα μυαλά μας ομελέτα!»
Subject= ο Στόχος, το υποκείμενο μιας Απαρχής ή Κλοπής Ιδέας, αυτός που «στοχεύουν» να μπουν στο όνειρό του, για να κλέψουν μια ιδέα.
Top level= ή Upper layer ή First layer. Το Πρώτο, το Ανώτερο Επίπεδο της Απαρχής, στον κόσμο του ονείρου. Το πιο εύκολο να βρεθείς σ’ αυτό (δεν απαιτεί βαριά νάρκωση) και το πιο εύκολο να επιστρέψεις (δεν απαιτεί συγχρονισμένο Σπρώξιμο, άρα και αρμονική συνεργασία ανθρώπων, μουσικής και εκρήξεων.) Βλ. & Upper ή First Layer.
Totem= ένα μοναδικό, λόγω κάποιας «ιδιαιτερότητας», αντικείμενο, με μικρές διαστάσεις και βάρος, ώστε αυτός που ονειρεύεται να το κουβαλά συνέχεια μαζί του, χωρίς όμως να το ξέρουν οι άλλοι. Κάθε φορά που το βλέπει, -μαζί και την ιδιαιτερότητά του-, ξέρει ότι αναμφίβολα βρίσκεται σε δικό του όνειρο και όχι σε κάποιου άλλου. Προσοχή: Κανείς άλλος, πλην του αληθινού κατόχου, δεν πρέπει να το περιεργαστεί, για να μην μπορεί να το αναπαράγει επακριβώς, οπότε τότε, το αρχικό θα χάσει την αξία του. Τοτέμ της Αριάδνης είναι ένα πιόνι (σκακιού), του ‘Αρθουρ ένα ζάρι (πειραγμένο) και του Κομπ, μια μικρή, μεταλλική σβούρα.
World of the dream= το τοπίο ('the landscape'), το σκηνικό (‘the scenery'), η αρχι­τεκτονική ('the architecture') του ονείρου, του κόσμου τον οποίο δημιουργεί ο Αρχιτέκτονας, συντονίζει ο Συντονιστής, και κατοικεί ο Στόχος.
Χρόνος= Υπάρχει ο χρόνος του ονείρου και αυτός του αληθινού κόσμου, οι οποίοι διαφέρουν αρκετά. Συγκεκριμένα: 5 λεπτά στον αληθινό κόσμο, αντιστοιχούν με 1 ώρα ονείρου. 3 ώρες στον αληθινό κόσμο, αντιστοιχούν με 40 ώρες ονείρου. 10 ώρες πτήσης, είναι 1 εβδομάδα σ’ ένα Επίπεδο. Άρα, ο χρόνος του ονείρου είναι μεγαλύτερος απ’ ό,τι ο χρόνος στον αληθινό κόσμο. ‘Η για να γίνουμε πιο ακριβείς, νιώθεις ότι είναι μεγαλύτερος.



Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

madame de...

Μοναδική περίπτωση στον παγκόσµιο κινηµατογράφο ήταν ο Μαξ Οφίλς του οποίου η «Αγνωστη κυρία» (Μadame De...) µας απασχολεί σήµερα. Γεννήθηκε το 1902 και πέθανε µόλις το 1957. Γυρίζει την πρώτη του µικρού µήκους ταινία το 1931. Προβλέποντας την απειλή της ανόδου του ναζισµού, ο Οφίλς, που ήταν Εβραίος, κατέφυγε το 1931 στη Γαλλία. Η καλύτερη από τις ταινίες της γερµανικής περιόδου του είναι χωρίς αµφιβολία η «Αγαπηµένη» (παίχτηκε στην Ελλάδα και µε τον τίτλο «Λιµπελάι»). Στη Γαλλία γυρίζει τα φιλµ «Χωρίς επαύριον», «Σαράγεβο». Οταν ξεσπάει ο πόλεµος καταφεύγει στο Χόλιγουντ, όπου το 1948 γυρίζει «Το γράµµα µιας άγνωστης». Οταν πλέον επιστρέψει στη Γαλλία, θα σκηνοθετήσει µια ολόκληρη σειρά από αριστουργήµατα: «Το γαϊτανάκι του έρωτα», «Η ηδονή», «Η άγνωστη κυρία» µε πρωταγωνίστρια την αγαπηµένη του ηθοποιό Ντανιέλ Νταριέ και «Λόλα Μοντέζ». Σε όλα του τα έργα συναντούµε ορισµένα σταθερά χαρακτηριστικά: τις απαλές µετακινήσεις της κάµερας, την περίπλοκη χρήση των γερανών, των βαγονιών και της εκτεταµένης λήψης µε τράβελινγκ, από την οποία επηρεάστηκε ο Στάνλεϊ Κιούµπρικ, ο οποίος είχε εκδηλώσει τον θαυµασµό του γι' αυτόν, αλλά και ο Ζακ Ντεµί στη Γαλλία, του οποίου η πρώτη ταινία, η «Λόλα», είναι αφιερωµένη στον Οφίλς, τον οποίο θεωρούσε δάσκαλό του. Ηρωίδα της «Αγνωστης κυρίας», η Λουίζ (Ντανιέλ Νταριέ ) η οποία πουλάει τα πανάκριβα σκουλαρίκια που της χάρισε ο σύζυγός της για να καλύψει κάποιο χρέος ισχυριζόµενη ότι κλάπηκαν. Οµως, επιστρέφουν στα χέρια της από έναν θαυµαστή της, τον Ντονάτι ( τον υποδύεται ο Βιτόριο ντε Σίκα )και αποκτούν τεράστια συµβολική αξία. Μετακινούνται, χαρίζονται και µεταπωλούνται από συζύγους, συγγενείς, εραστές και ενεχυροδανειστές. Τα σκουλαρίκια κάνουν ένα «γαϊτανάκι του έρωτα» και ο Οφίλς καταφέρνει να τα µετατρέψει από άψυχο αντικείµενο σε σύµβολο ενός απόκρυφου ψυχισµού, διαφορετικού για κάθε ήρωα.
Με µια κινηµατογράφηση που φέρνει χορευτική ζάλη, δηµιουργεί ένα κοµψοτέχνηµα ροµαντισµού πλαισιωµένου από βιεννέζικα βαλς. Ενα φιλµ - θρίαµβο του µελοδράµατος. Με φόρµα αψεγάδιαστη, που καταφέρνει να απογειώσει ένα συνηθισµένο ερωτικό τρίγωνο σε ένα λαµπρό και ταυτόχρονα οδυνηρό έργο τέχνης µε µεθοδική κοµψότητα. Στην πρώτη σκηνή βλέπουµε µόνο τα σκουλαρίκια της, τα οποία ετοιµάζεται να βάλει ενέχυρο, καθώς οδεύει προς την καταστροφή. Η κάµερα κινείται µαζί µε τα σκουλαρίκια και αποκαλύπτει τελικά το πρόσωπο της Λουίζ στον καθρέφτη, ανάµεσα στα υπάρχοντά της. Από εκείνη τη στιγµή κι έπειτα ο σκηνοθέτης δεν µας αφήνει να παραβλέψουµε τα στοιχεία αυτής της πλούσιας κοινωνίας: άφθονο χρήµα και χρέη, πανταχού παρόντες υπηρέτες, πρωτόκολλο προετοιµασίας πριν από τις δηµόσιες εµφανίσεις. Ακόµα και το ταξίδι από την κρεβατοκάµαρα µέχρι την εξώπορτα ανάγεται σε εκλεπτυσµένη κοινωνιολογική αναφορά. Εκτός από το σπίτι και το ενεχυροδανειστήριο υπάρχουν µια εκκλησία, χώρος όπου κυριαρχεί η υποκρισία των αστών, και η όπερα, όπου τα πάντα είναι θέαµα. Εκεί συναντούµε τον σύζυγο της Λουίζ, τον Αντρέ (Σαρλ Μπουαγιέ), ο οποίος είναι εύθυµος όσο καταφέρνει να ελέγχει τις υποθέσεις (δικές του και δικές της) αυτού του «εκλεπτυσµένου» και γεµάτου υποκρισία Γάλλου.
Η «Αγνωστη κυρία» είναι άλλοτε εύθραυστη, άλλοτε σκληρή και άλλοτε συµπονετική ή συγκινητική. Ο Οφίλς σκιαγραφεί αυτό τον κόσµο µε µπρεχτική ακρίβεια. Κι όµως, ποτέ δεν υποτιµά τη δύναµη ή τη σηµασία του καταπιεσµένου, ατοµικού πόθου. Ακόµη και όταν οι χαρακτήρες υποφέρουν µέσα στις συµβολικές φυλακές τους ή βάζουν παγίδες ο ένας στον άλλον, τα πάθη τους καίνε. Η γυναίκα στο σινεµά του Οφίλς, είναι ερωτευµένη µε τον έρωτα και κυριαρχηµένη από το πάθος και τον πόθο. Προκαλεί την µοίρα της σ' έναν αναίσθητο και βίαιο ανδροκρατούµενο κόσµο, για να συντριβεί τελικά κάτω από το βάρος της ψευδαίσθησης και της απάτης. Ετσι λοιπόν και η «Αγνωστη κυρία» είναι µια ταινία για την απατηλή λάµψη του ψεύδους και την ερωτική πλάνη.
Μια κωµωδία µε τραγική κατάληξη, στην οποία οι πραγµατικοί πρωταγωνιστές, τα σκουλαρίκια της ηρωίδας, σέρνουν τον χορό της υποκρισίας, της ανειλικρίνειας, της µικροψυχίας και της εκδίκησης. Χρησιµοποιώντας εκπληκτικά το θεατρικό του οπλοστάσιο, ο ποιητής του ψεύδους Μαξ Οφίλς µε ένα µελοδραµατικό, πληθωρικό ( σχεδόν µπαρόκ ) κινηµατογραφικό ύφος, µετατρέπει τον κόσµο των ηρώων του σ' ένα τεράστιο παλκοσένικο, πάνω στο οποίο οι ηδονές και οι απολαύσεις της ζωής χορεύουν αγκαλιά µε τη µοναξιά και τον θάνατο.
Δημήτρης Δανίκας

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

ΤΟ ΝΕΟ ΔΣ ΤΟΥ ΕΚΚ


Τη σύνθεση του νέου διοικητικού συμβουλίου τουΕλληνικού Κέντρου Κινηματογράφου ανακοίνωσε την Τετάρτη το υπουργείο Πολιτισμού.
Πρόεδρος παραμένει ο Γιώργος Παπαλιός.

Μέλη διοριζόμενα απευθείας από τον υπουργό Πολιτισμού:

* Γεώργιος Παπαλιός, επιχειρηματίας, ως πρόεδρος
* Μάρκος Χολέβας, σκηνοθέτης-παραγωγός, ως αντιπρόεδρος
* Πελαγία Γιούργου, σκηνοθέτης-παραγωγός,

ως μέλος Αιρετά μέλη:
* Νικόλαος Σέκερης-Κασοκεράκης, παραγωγός,
με αναπληρωτή τον Χαρίλαο Κοντορουχά, διευθυντή παραγωγής
* Παναγιώτης Σπυριδάκης, σκηνοθέτης,
με αναπληρωτή τον Κωνσταντίνο Φέρρη, σκηνοθέτη
* Ιωάννης Γλέζος, συνθέτης,
με αναπληρωτή τον Ηρακλή Μαυροειδή, παραγωγό
* Αλέξανδρος Κακκαβάς, σεναριογράφος-σκηνοθέτης,
με αναπληρωτή τον Ευάγγελο Σεϊτανίδη, σκηνοθέτη
Η θητεία του ανωτέρω Διοικητικού Συμβουλίου θα διαρκέσει μέχρι τον διορισμό νέου, που θα γίνει σύμφωνα με τις διατάξεις του νέου νόμου για τον κινηματογράφο, ο οποίος σύντομα θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση.

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Μπονι & Κλαιντ


Tο 1967 σημειώθηκε κατακόρυφη άνοδος στις πωλήσεις μπερέδων, όχι επειδή ήταν τάση της μόδας στις διεθνείς πασαρέλες, αλλά επειδή τους φορούσε η Φέι Νταναγουέι στο «Μπόνι και Κλάιντ». Τέτοια ήταν η επίδραση στο κοινό αυτής της ταινίας, η οποία, παρότι ήταν του «καλλιτεχνικού» κυκλώματος, είχε και σημαντική επιτυχία - και εμπορική και σε πολύ περισσότερα επίπεδα. Το «Μπόνι και Κλάιντ» μπορεί να μην κέρδισε εκείνη τη χρονιά πολλά βραβεία (μόλις δύο -β΄ γυναικείου ρόλου και φωτογραφίας- από τα δέκα που διεκδικούσε), όμως σχεδόν αυτομάτως θεωρήθηκε κλασική γκανγκστερική ταινία και καθιέρωσε ως μεγάλους πρωταγωνιστές τον Γουόρεν Μπίτι και τη Φέι Νταναγουέι.

Και οι δυο τους είχαν παίξει και σε άλλες σημαντικές ταινίες, όμως η συγκεκριμένη ήταν που τους έκανε σταρ. Για τον Μπίτι σήμαινε και πολλά κέρδη, καθώς ήταν και παραγωγός της. Το στούντιο της Warner, που είχε αναλάβει την παραγωγή, δεν πίστευε ότι μπορούσε να γίνει επιτυχία, σε τόσο μεγάλο βαθμό, έτσι είχε παραχωρήσει το 40% των κερδών στον ηθοποιό - ένα ανεπανάληπτο ποσοστό για χολιγουντιανή συμφωνία. Φυσικά, αμέσως μετά, το μετάνιωσε πικρά.

Σε αυτή την -κάπως εξιδανικευμένη, βέβαια- αληθινή ιστορία αγάπης και εγκλήματος της Μπόνι Πάρκερ και του Κλάιντ Μπάροου, οι οποίοι διέπραξαν σωρεία ληστειών και φόνων την εποχή της μεγάλης ύφεσης, πριν πέσουν νεκροί από τις σφαίρες των αστυνομικών, ο Αρθουν Πεν χρησιμοποίησε τεχνικές γυρίσματος επηρεασμένες από τη γαλλική νουβέλ βαγκ. Δεν είναι τυχαίο ότι αρχική επιλογή για τη θέση του σκηνοθέτη ήταν ο Φρανσουά Τριφό, ενώ είχε συζητηθεί και το όνομα του Ζαν Λικ Γκοντάρ. Ενας ασυνήθιστος συνδυασμός σκληρής γκανγκστερικής ταινίας και παθιασμένου ερωτικού δράματος, το «Μπόνι και Κλάιντ» διατηρεί και σήμερα τη δύναμή του, ειδικά σε σκηνές ανθολογίας για τον κινηματογράφο, όπως την ενέδρα στην οποία οι αστυνομικοί γαζώνουν το αυτοκίνητο του διαβόητου ζευγαριού.

Μία από τις ωραιότερες γκανγκστερικές ταινίες, που καθιέρωσε ως πρωταγωνιστές-σταρ τον Γουόρεν Μπίτι και τη Φέι Νταναγουέι. (10 στα 10)

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Στο δρόμο για την Βενετία


Μια σπουδαία Ελληνική ταινία που είχε διαφανεί από την σεναριακή της ακόμη μορφή, πρόκειται να κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στις αρχές του Σεπτέμβρη συμμετέχοντας στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του παλιότερου κινηματογραφικού φεστιβάλ
Στην 67η Μόστρα της Βενετίας η ταινία της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγαρη πιστεύουμε ότι θα συνεχίσει την επιτυχημένη πορεία του ελληνικού σινεμά, κόντρα σε όλα τα εμπόδια
Καλή επιτυχία.