ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ
Με το αθώο βλέμμα ενός παρατηρητή
Μέρα Δεύτερα ημερολογιακή και δεύτερη φεστιβαλική. Με γρήγορο μοντάζ, το ένα φιλμ μετά το άλλο, η μία προβολή : Στο ελληνικό σπουδαστικό οι νέοι σκηνοθέτες. προσπαθούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο από το πνεύμα και τα μοτίβα του ΝΕΚ. Αν μη τι άλλο, έχουν δει πολύ σινεμά. Κι αυτό φαίνεται, ανεξαρτήτως της ποιότητας του αποτελέματος. Close – up στο Φώτη Σκουρλέτη: Το Brainstorm του ήταν brainstorm και για μας- ανατριχιαστικό μοντάζ, βαθιά νουάρ ατμόσφαιρα, σκηνοθετικό βλέμμα που θα έκανε περήφανο τον Ντέηβιντ Λιντς. Cut. Κοντινό και στη Ζωή Μαντά, ένα έργο DIY αντίληψης αλλά υπερβατικής αισθητικής που ακτινοβολεί…εργατικότητα (η σκηνοθέτις θα πρέπει να δούλευε κλεισμένη στο δωμάτιο της για μήνες, παίρνοντας φωτογραφίες και κάνοντας πειράματα με το μέσο). Ή αλλιώς, το Dehioscence δίνει μαθήματα για το πώς μπορείς να δημιουργήσεις ένα ονειρικό σύμπαν μέσα στο ίδιο σου το δωμάτιο με τα πιο απλά μέσα. Στο άλλο άκρο, οι ελληνικές ταινίες του διαγωνιστικού, συνήθως πάσχουν από το γνωστό σύνδρομο στέρησης ιδεών παρά το αψεγάδιαστο των παραγωγών: Όχι άλλα σενάρια για την αποξένωση που φέρνει η τηλεόραση, για το άγχος της μητρότητας, την κλιμακτήριο, την εφηβεία, τα διλήμματα ζωή ή θάνατος, κιθαρίστας ή ντράμερ. Ας κοπούν στο μοντάζ. Όπως θα κάνω κι εγώ. Με κόβω εδώ. Εδώ. Κλέινω. Fade Out.
Palomar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου