Wonderland
Του Michael Winterbottom
...Όπως Η Χώρα Των Θαυμάτων. Τι κι αν η ταινία περιορίζεται στο Λονδίνο; Ουσιαστικά κάτοικοι της είμαστε όλοι. Χαρακτήρες ερωτευμένοι, χαρακτήρες βαριεστημένοι, χαρακτήρες με όνειρα, εμμονές, πάθη και λάθη. Αναγνωρίζεις ανάμεσα τους κάτι από σένα; Όχι άδικα, αφού ο Winterbottom το έκανε και πάλι το θαύμα του. Με μια κάμερα στο χέρι ακολουθεί ανθρώπους τόσο κοινούς και συνηθισμένους κι αυτό γιατί αν το καλοσκεφτείς αυτοί παρουσιάζουν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον! Κι εσύ ένας από αυτούς είσαι, άρα προς τι οι φανφάρες; Με μια επιφανειακή προσέγγιση των χαρακτήρων(που παραδόξως είναι αρκετή) η ταινία σε αγγίζει έντονα κι αυτό γιατί η ταύτιση με ήρωες και καταστάσεις είναι αναπόφευκτη. Άνθρωποι που προσπαθούν ξανά και ξανά να ερωτευτούν, που νιώθουν να πνίγονται από τις ανασφάλειες τους, που τρέφονται με αναμνήσεις αδυνατώντας να φτιάξουν καινούριες καλύτερες. Και φυσικά μην περιμένεις “happy end” με ροδοπέταλα και γάμους(αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες!).Οι ήρωες φτάνουν στον πάτο το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού από εκεί, μόνο ψηλά μπορείς να κοιτάξεις. Τι κι αν δε σου ήρθαν όλα όπως θες; Τέτοια είναι η σκατοζωή, αλλά εσύ συνεχίζεις να γουστάρεις και πως όχι; Ποτέ δε ξέρεις τι ξημερώνει και σίγουρα είναι μεγάλη παρηγοριά να ξέρεις πως τελικά δεν είσαι η μόνη Αλίκη σ’ αυτή τη Χώρα Των Θαυμάτων…
Του Michael Winterbottom
...Όπως Η Χώρα Των Θαυμάτων. Τι κι αν η ταινία περιορίζεται στο Λονδίνο; Ουσιαστικά κάτοικοι της είμαστε όλοι. Χαρακτήρες ερωτευμένοι, χαρακτήρες βαριεστημένοι, χαρακτήρες με όνειρα, εμμονές, πάθη και λάθη. Αναγνωρίζεις ανάμεσα τους κάτι από σένα; Όχι άδικα, αφού ο Winterbottom το έκανε και πάλι το θαύμα του. Με μια κάμερα στο χέρι ακολουθεί ανθρώπους τόσο κοινούς και συνηθισμένους κι αυτό γιατί αν το καλοσκεφτείς αυτοί παρουσιάζουν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον! Κι εσύ ένας από αυτούς είσαι, άρα προς τι οι φανφάρες; Με μια επιφανειακή προσέγγιση των χαρακτήρων(που παραδόξως είναι αρκετή) η ταινία σε αγγίζει έντονα κι αυτό γιατί η ταύτιση με ήρωες και καταστάσεις είναι αναπόφευκτη. Άνθρωποι που προσπαθούν ξανά και ξανά να ερωτευτούν, που νιώθουν να πνίγονται από τις ανασφάλειες τους, που τρέφονται με αναμνήσεις αδυνατώντας να φτιάξουν καινούριες καλύτερες. Και φυσικά μην περιμένεις “happy end” με ροδοπέταλα και γάμους(αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες!).Οι ήρωες φτάνουν στον πάτο το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού από εκεί, μόνο ψηλά μπορείς να κοιτάξεις. Τι κι αν δε σου ήρθαν όλα όπως θες; Τέτοια είναι η σκατοζωή, αλλά εσύ συνεχίζεις να γουστάρεις και πως όχι; Ποτέ δε ξέρεις τι ξημερώνει και σίγουρα είναι μεγάλη παρηγοριά να ξέρεις πως τελικά δεν είσαι η μόνη Αλίκη σ’ αυτή τη Χώρα Των Θαυμάτων…
Γιώργος Αγγελόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου