Ο δικος μας ανθρωπος Μαριάννα Ράντου ηταν στην τελετη εναρξης και περιγραφει με τον μοναδικο της τροπο το event :
Πως γίνεται να δεις την πιο αναμενόμενη ταινία του φεστιβάλ χωρίς να περιμένεις στις ουρές και χωρίς να υποστείς τα βαρετά.. ‘τελετουργικά’;; ααχ, τα μικρά μυστικά του seven film gallery! ;)
Για τo “the Queen” o λόγος λοιπόν. Μια ταινία για βασίλισσες, αφού μέσω της πραγματικής βασίλισσας (Ελισάβετ), ο σκηνοθέτης Στήβεν Φρίαρς μιλάει για την ‘βασίλισσα του λαού’, την Νταιάνα. Καταφέρνει όμως να μην περιορίσει το φιλμ σε προϊόν ‘εσωτερικής κατανάλωσης’ των Βρετανών (που βέβαια σίγουρα θα ενθουσιάζονται βλέποντας τα behind the scenes του παλατιού, δηλαδή την -πάντα αψεγάδιαστη- Ελισάβετ με την τσίμπλα στο μάτι και τον Μπλαιρ να κυκλοφορεί με πυζάμες και να μονολογεί βρίζοντάς τη επειδή είναι..στριμμένη!), και, όπως η ίδια η Νταϊάνα που κατάφερε να ξεφύγει από τον τίτλο της princess of Wales και να γίνει princess of the people, να την κάνει μια ταινία για παγκόσμιο κοινό. Με ντοκυμαντερίστικη μορφή τηλεταινίας και αξιοποιώντας πολλά πραγματικά πλάνα από δελτία ειδήσεων εκείνης της περιόδου, ο σκηνοθέτης επιχειρεί μια –αληθοφανέστατη- αναπαράσταση των όσων συνέβησαν μπροστά και πισω από της κάμερες πριν από μια δεκαετία, όταν η Νταϊάνα σκοτώθηκε σε εκείνο το πολύκροτο δυστύχημα, κάνοντας τα κουτσομπολιά στην Βρετανία και τον κόσμο να οργιάσουν. Εντέλει, η ταινία δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα ‘βασιλικό’ κουτσομπολιό, που όμως παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως χάρη στο ιδιαίτερο χιουμορ του και βέβαια χάρη στην Ελεν Μιρεν (ας την εκθειάσω και εγώ με τη σειρά μου-της αξίζει όμως!) που πέρα από την εκπληκτική ομοιότητά της με την Ελισάβετ, δίνει μια ‘βασιλική’ ερμηνεία που ήδη βραβεύτηκε στην Βενετία και τώρα.. παει για άλλα (βλ. Όσκαρ) !!
God save “the Queen”!
Μαριάννα Ράντου
α, και απόψε ART HOUSE να ακούσουμε Φραγκούλη!;)
ps: τα υπόλοιπα φεστιβαλικα αυριο..
Πως γίνεται να δεις την πιο αναμενόμενη ταινία του φεστιβάλ χωρίς να περιμένεις στις ουρές και χωρίς να υποστείς τα βαρετά.. ‘τελετουργικά’;; ααχ, τα μικρά μυστικά του seven film gallery! ;)
Για τo “the Queen” o λόγος λοιπόν. Μια ταινία για βασίλισσες, αφού μέσω της πραγματικής βασίλισσας (Ελισάβετ), ο σκηνοθέτης Στήβεν Φρίαρς μιλάει για την ‘βασίλισσα του λαού’, την Νταιάνα. Καταφέρνει όμως να μην περιορίσει το φιλμ σε προϊόν ‘εσωτερικής κατανάλωσης’ των Βρετανών (που βέβαια σίγουρα θα ενθουσιάζονται βλέποντας τα behind the scenes του παλατιού, δηλαδή την -πάντα αψεγάδιαστη- Ελισάβετ με την τσίμπλα στο μάτι και τον Μπλαιρ να κυκλοφορεί με πυζάμες και να μονολογεί βρίζοντάς τη επειδή είναι..στριμμένη!), και, όπως η ίδια η Νταϊάνα που κατάφερε να ξεφύγει από τον τίτλο της princess of Wales και να γίνει princess of the people, να την κάνει μια ταινία για παγκόσμιο κοινό. Με ντοκυμαντερίστικη μορφή τηλεταινίας και αξιοποιώντας πολλά πραγματικά πλάνα από δελτία ειδήσεων εκείνης της περιόδου, ο σκηνοθέτης επιχειρεί μια –αληθοφανέστατη- αναπαράσταση των όσων συνέβησαν μπροστά και πισω από της κάμερες πριν από μια δεκαετία, όταν η Νταϊάνα σκοτώθηκε σε εκείνο το πολύκροτο δυστύχημα, κάνοντας τα κουτσομπολιά στην Βρετανία και τον κόσμο να οργιάσουν. Εντέλει, η ταινία δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα ‘βασιλικό’ κουτσομπολιό, που όμως παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως χάρη στο ιδιαίτερο χιουμορ του και βέβαια χάρη στην Ελεν Μιρεν (ας την εκθειάσω και εγώ με τη σειρά μου-της αξίζει όμως!) που πέρα από την εκπληκτική ομοιότητά της με την Ελισάβετ, δίνει μια ‘βασιλική’ ερμηνεία που ήδη βραβεύτηκε στην Βενετία και τώρα.. παει για άλλα (βλ. Όσκαρ) !!
God save “the Queen”!
Μαριάννα Ράντου
α, και απόψε ART HOUSE να ακούσουμε Φραγκούλη!;)
ps: τα υπόλοιπα φεστιβαλικα αυριο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου