Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2007


























El
Laberinto
del Fauno
(Pan'sLabyrinth
2006

“You live in an adult world now. You have to stop living in fairy tales”.

Τα παραμύθια είναι ένας ονειρικός τόπος φυγής, ένα παράλληλο σύμπαν γεμάτο παράξενα πλάσματα, κατασκευασμένα από την παιδική (συνήθως), οργιώδη φαντασία.
Τα παραμύθια όμως δεν είναι μόνο γεμάτα ειδυλλιακές νεραϊδοχώρες και καλοκάγαθα ξωτικά. Όταν η αιματηρή και βάρβαρη πραγματικότητα σε πνίγει, τότε η παραμυθοχώρα που θα πλάσει το μυαλό, μπορεί να είναι σκοτεινή και βίαιη. Και ίσως να μην είναι και τόσο φανταστική..
Όταν η πραγματικότητά σου είναι πλημμυρισμένη από το αίμα των Φαλαγγιτών του Φράνκο και των ανταρτών, τότε η παραμυθοχώρα σου δεν μπορεί παρά να είναι ιδιόμορφη και τρομαχτική. Σαν ένας Λαβύρινθος. Σαν τον Λαβύρινθο του Φαύνου.
Στην Ισπανία του Φράνκο, η 11χρονη Οφηλία είναι περιτριγυρισμένη από δυστυχία, με τον εμφύλιο να μαίνεται γύρω της, με την μητέρα τ
ης να έχει μια ανυπόφορη εγκυμοσύνη και τον σαδιστή στρατηγό πατριό της να εξασκεί την σκληρότητά του σε διαστροφικό βαθμό. Η προσπάθειά της να ξεφύγει από την πραγματικότητα την οδηγεί σε ένα εξίσου νοσηρό σύμπαν, όπου με οδηγό μια μυστήρια θεότητα, θα μπει σε έναν σκοτεινό λαβύρινθο μέσα στον οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπη με μυστήρια πλάσματα και εξωπραγματικές καταστάσεις- που όμως επηρεάζουν την πραγματικότητά της περισσότερο απ’όσο φαντάζεται..
Ένα νοσηρό ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων, μια παραβολή πάνω στην δυνατότητα και την δύναμη της επιλογής, μια αλληγορία ίσως για την ίδια την φρανκική Ισπανία.
Ή πιο απλά, ένα παραμύθι. Το απελπισμένο παραμύθι φυγής ενός δυστυχισμένου κοριτσιού, που στον φανταστικό του κόσμο έχει τη δυνατότητα της επιλογής και του αυτοκαθορισμού, που τόσο βίαια του στερεί η πραγματικότητα.

Άλλωστε ο θάνατος είναι αναπόφευκτος.
Το θέμα είναι αν θα πεθάνεις σαν μια απλή θνητή ή σαν πριγκίπισσα του παραμυθιού..




Μαριάννα Ράντου











1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Την είχα δει στο φεστιβάλ και την ερωτεύτηκα. Μια σκοτεινή Αμελί. Δεν έχουν όλα τα παραμύθια το happy end που νομίζουμε.