Seven Film Gallery

ΣΑΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
(sa som i himmelen)
του Kay Pollak

-Πώς καταλαβαίνεις ότι αγαπάς κάποιον;
-Όταν είσαι χαρούμενος που τον βλέπεις.
Όταν τον σκέφτεσαι.
Όταν θες να πεις "Σ' αγαπώ".
Άραγε πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν και πόσες συγκυρίες πρέπει να ζήσει κανείς για να καταλάβει ότι είναι σημαντικότερο να μπορεί να αγαπά από το ν' αγαπιέται;
Ευτυχώς στη συγκεκριμένη ταινία, ο πρωταγωνιστής το ανακάλυψε νωρίς: Λίγο πριν πεθάνει. Λίγο πριν αφήσει πίσω του -κληρονομιά θαρρείς- μουσικές και μελωδίες που ανοίγουν τις καρδιές των ανθρώπων. Ήταν το όνειρό του από μικρό παιδί, από τότε που έπαιζε βιολί στα σπαρτά του χωριού του. Ήθελε να κάνει τους ανθρώπους να δουν μέσα τους ακούγοντας τη δική του μουσική, όμως... κάτι έλειπε... -Έπρεπε να κάνει το ταξίδι του, να ζήσει τις στιγμές του, να μεγαλουργήσει και, εντέλει, να κλείσει τον κύκλο του νιώθοντας ερωτευμένος.
Ο μικρός Ντάνιελ, ιδιαίτερο παιδί με μουσικές ικανότητες, αναγκάζεται να αφήσει το χωριό στα 7 του χρόνια, μετά από την απόφαση της μητέρας του να τον προστατεύσει από τους συμμαθητές του, και ταυτόχρονα να του δείξει το δρόμο της καρδιάς του: τη μουσική.

Τα χρόνια περνούν, ο μικρός βιολιστής σπουδάζει, και κάποια στιγμή , βιώνει το θάνατο της μητέρας του. Συνεχίζοντας όμως την πορεία του γίνεται διευθυντής ορχήστρας και μάλιστα καταξιωμένος. Το πάθος του σε κάθε κονσέρτο είναι όλο και πιο μεγάλο, μέχρι που, η ένταση της στιγμής και ο φορτισμένος του ψυχικός κοσμος από μνήμες και θύμησες, του προκαλούν καρδιακό επεισόδιο. Έτσι, αποφασίζεται από γιατρούς και απ’ τον ίδιο ότι χρειάζεται ξεκούραση. Και το καλύτερο μέρος είναι το χωριό του. Γυρνάει λοιπόν πίσω μετά από χρόνια απουσίας -ξένος πια- με άλλο όνομα, προσπαθώντας να γεμίσει τη ψυχή του με οτιδήποτε θα του έκανε καλό. Χωρίς να το καταλάβει ξεσηκώνει ένα ολόκληρο οικισμό, γίνεται πρωτοψάλτης της εκκλησίας διευθύνοντας τη χορωδία της και, σιγά-σιγά την οδηγεί σε διαγωνισμό στην Αυστρία.
Εκεί, συνειδητοποιεί ότι η επιστροφή του στο χωριό τον έκανε να αισθάνεται ξανά δίνοντας νόημα στη ζωή του.
Εκεί εκπληρώνεται το όνειρό του και,
Εκεί βρίσκουν τη δύναμη δυο ντουζίνες ψυχές να πολεμήσουν μαζί γι’ αυτά που αγαπάνε και γι’ αυτά που τους κάνουν πιο αληθινούς…

Βλέποντας την ταινία ίσως καταλάβετε ότι το μικρό χωριό της Σουηδίας με την καθημερινότητά του και με τις καταστάσεις «κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου», δε βρίσκεται και πολύ μακριά από ‘δω. Για να πω την αλήθεια… μου θύμισε το δικό μου χωριό…

Σταματης Μαμμης