Συνήθεις Εραστές
Les Amants réguliers
«Είναι η πιο ρομαντική ιστορία, είναι μία ταινία σημερινή και μίας ολόκληρης γενιάς με τις εξάρσεις και τις υποτροπές της...Τίποτα δεν είναι πραγματικό, όλα είναι όμως σωστά».
L’ Humanité
«Η ασπρόμαυρη εικόνα με κόκκους, κατά βούληση του σκηνοθέτη, και η μινιμαλιστική σκηνοθεσία, γοητεύουν σε σημείο μαγείας, κατευνάζοντας τον θεατή».
Studio Magazine
«Ο Philippe Garrel υπογράφει ένα έργο αυθεντικό που ερμηνεύεται από μία ομάδα εμπνευσμένων νέων ηθοποιών του θεάτρου. Και κυρίως, η αποκάλυψη της Clotilde Hesme και ο θαυματουργός Louis Garrel».
Les Inrockuptibles
«Ο Garrel επιτυγχάνει εδώ το πιο απίθανο στοίχημα που φωτίζει με τον ίδιο τρόπο το παρελθόν, τον χρόνο που δεν άφησε τίποτα πίσω του, και παρ’ όλα αυτά είναι εδώ χωρίς νοσταλγία, χωρίς οίκτο αλλά αντιθέτως, με μία ελαφριά διάθεση, χιούμορ και απόσταση».
Le Nouvel Observateur
« Η νέα, 3ωρη ασπρόμαυρη ταινία του Garrel είναι μια σπουδή πάνω στον έρωτα, το πάθος και τις πολιτικές επιπτώσεις του Μάη του ’68. Ένα πραγματικά πρωτότυπο έργο που προκαλεί…»
Screen International
Les Amants réguliers
«Είναι η πιο ρομαντική ιστορία, είναι μία ταινία σημερινή και μίας ολόκληρης γενιάς με τις εξάρσεις και τις υποτροπές της...Τίποτα δεν είναι πραγματικό, όλα είναι όμως σωστά».
L’ Humanité
«Η ασπρόμαυρη εικόνα με κόκκους, κατά βούληση του σκηνοθέτη, και η μινιμαλιστική σκηνοθεσία, γοητεύουν σε σημείο μαγείας, κατευνάζοντας τον θεατή».
Studio Magazine
«Ο Philippe Garrel υπογράφει ένα έργο αυθεντικό που ερμηνεύεται από μία ομάδα εμπνευσμένων νέων ηθοποιών του θεάτρου. Και κυρίως, η αποκάλυψη της Clotilde Hesme και ο θαυματουργός Louis Garrel».
Les Inrockuptibles
«Ο Garrel επιτυγχάνει εδώ το πιο απίθανο στοίχημα που φωτίζει με τον ίδιο τρόπο το παρελθόν, τον χρόνο που δεν άφησε τίποτα πίσω του, και παρ’ όλα αυτά είναι εδώ χωρίς νοσταλγία, χωρίς οίκτο αλλά αντιθέτως, με μία ελαφριά διάθεση, χιούμορ και απόσταση».
Le Nouvel Observateur
« Η νέα, 3ωρη ασπρόμαυρη ταινία του Garrel είναι μια σπουδή πάνω στον έρωτα, το πάθος και τις πολιτικές επιπτώσεις του Μάη του ’68. Ένα πραγματικά πρωτότυπο έργο που προκαλεί…»
Screen International
Το Μάη του ΄68 στο Παρίσι, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι διαδηλώνουν στους δρόμους της πόλης ζητώντας να αποδράσουν από την ανία της καθημερινότητάς τους. Ο François μόλις έκλεισε τα 20 και, όπως οι υπόλοιποι συνομήλικοί του, δεν έχει τίποτα να χάσει. Στη διάρκεια μιας οδομαχίας, ο François και η Lilie συναντιούνται και ερωτεύονται. Ο πόθος τους για επανάσταση είναι μεγάλος. Ακόμα πιο έντονος, όμως, είναι ο έρωτας που γεννιέται ανάμεσα τους.
Ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο πορτρέτο της γαλλικής νεολαίας στα τέλη του ’60, η ταινία του Φιλίπ Γκαρέλ μπορεί να θεωρηθεί ως η απάντηση στην ταινία Οι ονειροπόλοι του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, που ανέδειξε το γιο του Γκαρέλ, Λουί, ο οποίος κρατά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στους Συνήθεις εραστές. Οι δύο σκηνοθέτες, φίλοι από παλιά, κατά έναν περίεργο τρόπο εκτιμούν τη δουλειά που είναι η λιγότερη αγαπημένη του άλλου. Ο ίδιος ο Γκαρέλ έχει δηλώσει πως στη ταινία του ξαναχρησιμοποίησε τα ίδια κουστούμια και ορισμένους κομπάρσους από την ταινία του φίλου του, Μπερτολούτσι, του οποίου η ταινία Prima della Rivoluzione (1966), μνημονεύεται στους Συνήθεις εραστές. Χρησιμοποιώντας πολλούς από τους μαθητές του, στην Ανώτατη Εθνική Σχολή Δραματικής Τέχνης, όπου ο Γκαρέλ διδάσκει θέατρο, ο σκηνοθέτης φτιάχνει μια ταινία που αποπνέει κάτι από την ξεχασμένη ατμόσφαιρα της νουβέλ βαγκ και του μπρεσονικού σινεμά βεριτέ.
Διαβαστε την κριτικη παρουσιαση του φιλμ απο τον Κωνσταντινο Σαμαρα στο τελευταιο τευχος του περιοδικου των Seven Video Net που κυκλοφορει.
2 σχόλια:
aman!aytos den einai o theos apo to dreamers????
E, loipon nai!
Δημοσίευση σχολίου