o Θεόδωρος
Γιαχουστίδης
απο τη
Berlinale
Παρασκευή 16/2/2007
Φεστιβάλ Βερολίνου για εφέτος, τέλος. Γράφουμε αυτό το κείμενο, ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας και… επιστρέφουμε Θεσσαλονίκη! Γεμάτοι εμπειρίες και μνήμες από ταινίες και όχι μόνον. Τελικός απολογισμός: καλές ταινίες είδαμε, όχι όμως κάτι που να μας ξετρελάνει. Για να δούμε τι θα δούμε στις Κάνες λοιπόν…
Μέχρι τότε, θα μοιραστούμε μαζί σας την άποψή μας για τις τέσσερις ταινίες που είδαμε κατά την τελευταία ημέρα του φεστιβάλ…
Πρώτα, το «Hallam Foe» του Ντέβιντ Μακένζι (Διαγωνιστικό Τμήμα). Ο Χάλαμ Φόε είναι ένας 17χρονος πιτσιρικάς που είναι πεπεισμένος ότι η μητέρα του δεν αυτοκτόνησε, όπως διατείνονται όλοι, αλλά πως την δολοφόνησε η μητριά του. Όταν, όμως, φτάνει να κάνει… σεξ μαζί της, απηυδισμένος εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία και το σκάει στην Γλασκόβη. Εκεί, θα συναντήσει μια όμορφη υπάλληλο ξενοδοχείου, μεγαλύτερή του σε ηλικία, η οποία μοιάζει πάρα πολύ στη μητέρα του… Παράξενη αισθηματική, ψυχολογική, δραματική κομεντί είναι η νέα ταινία του σκηνοθέτη του «Νεαρού Αδάμ». Στο ρόλο του πιτσιρικά βλέπουμε τον Τζέιμι Μπελ ενώ ερωτικό αντικείμενο του πόθου του γίνεται η πανέμορφη Σοφία Μάιλς. Και οι δύο είναι πολύ καλοί στο ρόλο τους, υπάρχει μια πετυχημένη ισορροπία ανάμεσα στο δραματικό και το κωμικό και στο τέλος, παρά το γεγονός ότι κάποια στιγμή φαίνεται πως η ταινία συναντά αδιέξοδο, κατορθώνει να βγει ασπροπρόσωπη. Κορυφαία ατάκα της ταινίας: όταν η Μάιλς προσπαθεί να αποπλανήσει τον Μπελ κι εκείνος δεν θέλει να υποκύψει, γιατί… του θυμίζει τη μάνα του, λέγοντάς την πως δεν την γουστάρει, εκείνη τον ρωτάει: «κι αυτές οι σηκωμάρες τι είναι;», οπότε ο Μπελ πετάει το θεϊκό «σκεφτόμουν την καριέρα μου»!!! Επίσης, πολύ καλή είναι η σκηνή, λίγο πριν τελικά παρθούν οι δυο τους, όπου ο ένας λέει στον άλλο πως… ονομάζει ότι πιο πολυτιμότερο έχει!!! Ειδικά για αυτήν την ταινία, αξιωθήκαμε να βγάλουμε και φωτό από τη συνέντευξη τύπου. Ο Μπελ είχε πλάκα και η Μάιλς ήταν πανέμορφη… Πολύ ωραία στην ταινία είναι και η Κλερ Φορλάνι (υποδύεται την μητριά) η οποία, όμως, δεν παραβρέθηκε στη συνέντευξη τύπου…
Επόμενη ταινία το «Lost in Beijing» της Γου Λι (Διαγωνιστικό Τμήμα). Η κινέζικη ταινία που συνάντησε προβλήματα με τη λογοκρισία στη χώρα της, οδεύει ολοταχώς για την Χρυσή Άρκτο καλύτερης ταινίας. Η υπάλληλος μιας επιχείρησης στο Πεκίνο που κάνει… μασάζ στις πατούσες των πελατών της (!), όντας μεθυσμένη, δεν θα καταλάβει μια μέρα πως οι θωπείες που δέχεται δεν είναι του συζύγου της, αλλά του αφεντικού της! Το παράδοξο είναι πως εκείνη τη στιγμή θα τους δει ο άντρας της κοπέλας που… καθαρίζει τα τζάμια του κτιρίου! Η κοπέλα μένει έγκυος και ο φτωχός σύζυγός της βλέπει το γεγονός ως ευκαιρία για εκμετάλλευση. Μιας που το αφεντικό της είναι πλούσιο και δεν μπόρεσε να κάνει παιδιά με τη γυναίκα του, θα το πείσει πως το παιδί είναι δικό του (ακόμα κι αν δεν είναι) για να πάρει μεγάλο ποσό χρημάτων… Ενδιαφέρουσα και τολμηρή τούτη η ταινία. Δείχνει μια όψη της σύγχρονης ζωής στην πρωτεύουσα της Κίνας, μιλάει για σεξ, δείχνει σεξ (μπόλικο) και μεταπηδά από την κωμωδία στο δράμα και τούμπαλιν, διαθέτοντας και ένα πολύ όμορφο σάουντρακ. Αν… έκοβε κανά δεκάλεπτο κι από μόνη της η σκηνοθέτιδα, η ταινία θα είχε καλύτερο ρυθμό. Η λογοκρισία έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι θεωρούν πως η ταινία παρουσιάζει μια εικόνα της Κίνας διόλου κολακευτική, ενώ δείχνει και την ταινία Τιεν Αν Μεν…
Τρίτη ταινία της ημέρας, μια… διπλή πρωτιά για εμάς στο φεστιβάλ: «Chrigu» των Γιαν Γκάσμαν και Κρίστιαν Ζιοργέν (Φόρουμ). Ήταν η πρώτη (και μοναδική) ταινία του Φόρουμ που είδαμε στο φεστιβάλ και το μοναδικό ντοκιμαντέρ που είδαμε επίσης. Σε μια ταινία, αν μη τι άλλο, που σε βάζει σε σκέψεις. Δείχνει την ιστορία ενός νεαρού που διαγνώστηκε με μια σπάνια μορφή καρκίνου και προέτρεψε τους φίλους του να γυρίσουν τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του σε ταινία! «Απλά, κάποια στιγμή, εγώ θα… αποχωρήσω» τους είπε. Με μια ψηφιακή κάμερα, οι δύο φίλοι του παρακολουθούσαν τον ίδιο, τους συγγενείς του αλλά και τους ίδιους, σε διάφορα χαρακτηριστικά και… αστεία στιγμιότυπα. Ο μακαρίτης ζήτησε η ταινία να είναι όσο το δυνατόν πιο χαρούμενη και αστεία! Μόνο που είναι λίγο ανατριχιαστικό να βλέπεις μια ταινία με έναν χαρακτήρα που ξέρει (και το ξέρεις κι εσύ ως θεατής) πως θα πεθάνει στο τέλος της! Παραδόξως, βγάζει πολύ γέλιο! Και πολύ συγκίνηση στο φινάλε προφανώς…
Τελευταία ταινία της ημέρας, το «Angel» του Φρανσουά Οζόν (Διαγωνιστικό Τμήμα). Στην πρώτη του αγγλόφωνη ταινία ο Γάλλος Οζόν μας μεταφέρει στα χρόνια λίγο πριν ξεσπάσει ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος και μας παρουσιάζει τις προσπάθειες μιας πολύ αποφασισμένης κοπέλας να γίνει διάσημη συγγραφέας, κάτι το οποίο κατορθώνει! Μας παρουσιάζει και τον έρωτά της για έναν ζωγράφο, ο οποίος είχε άδοξο τέλος αλλά και για το δικό της άδοξο τέλος… Υστερική ταινία του Οζόν, επιτηδευμένα παλιομοδίτικη, που ποντάρει πολλά στην ερμηνεία της Ρομόλα Γκαράι, η οποία, όμως, ενώ είναι όμορφη δεν βγάζει αυτό που χρειαζόταν ο ρόλος της. Έτσι κι αλλιώς, πάντως, το λάθος είναι του σκηνοθέτη που κάνει μια ταινία πραγματική κιτσάτη και gay friendly…
Αυτά από το Βερολίνο. Επόμενες ανταποκρίσεις, από το… επόμενο φεστιβάλ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου