CANNES 2007Ο Θόδωρος Γιαχουστίδης κρατάει, ειδικά για το Seven Film Gallery ένα ιδιότυπο "φεστιβαλικό ημερολόγιο" και μας μεταφέρει τον παλμό του διάσημου Φεστιβαλ.
Να νοιώσουμε για λίγο,
Να νοιώσουμε για λίγο,
πως είμαστε κι εμείς εκεί...
DAY 1
Πρώτη ανταπόκριση από Κάνες.
Καλησπέρα σας. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να σας στείλουμε την πρώτη ανταπόκριση από το 60ο φεστιβάλ των Κανών, που άνοιξε την αυλαία του την Τετάρτη 16 Μαΐου.
Αυτό που θα ακολουθήσουμε ως λογική στις ανταποκρίσεις μας είναι το εξής: Κάθε ημέρα, θα αναφερόμαστε σε ταινίες και γεγονότα της… προηγούμενης μέρας! Έτσι, θα δημιουργήσουμε ένα είδος ημερολογίου…
Μετά από το ταξίδι μας, λοιπόν, αεροπορικώς από Θεσσαλονίκη – Ρώμη και από Ρώμη – Νίκαια, μιας που βιαζόμασταν να πάρουμε τις διαπιστεύσεις μας, αγκαζάραμε ταξί. Προειδοποίηση: η απόσταση μεταξύ Νίκαιας και Κανών είναι λίγο κάτω από 30 χιλιόμετρα. Η… ταρίφα είναι 90 €…
Πρώτη γενική εντύπωση: θαρρείς πως κάθε χρόνο, ο κόσμος που παρακολουθεί το φεστιβάλ… διπλασιάζεται! Τόσος πολύς λαός σουλατσάρει στους δρόμους της Κρουαζέτ! Τόσος πολύς κόσμος στριμώχνεται για να μπει στις αίθουσες! Κι όταν στην πιο μικρή αίθουσα του φεστιβάλ, την «Bazin», γίνονται δημοσιογραφικές προβολές του διαγωνιστικού, ε, τότε… δεν μπαίνεις σε πολλές αίθουσες…
Από την άλλη, τα πράγματα φαίνονται πιο οργανωμένα. Και σειρές ανάλογα με τις κάρτες (υπάρχει ένας πολύ ιδιότυπος ρατσισμός με αυτές – ανάλογα με το χρώμα που έχει η κάρτα σου, βρίσκεσαι και σε ανώτερο ή κατώτερο… κοινωνικό επίπεδο) λειτουργούν και επιτέλους υπάρχει εταιρεία που χορηγεί δωρεάν νερό και αναψυκτικά και στο χώρο της αίθουσας με τα κομπιούτερ έχουν αυξηθεί ως αριθμός, άρα γίνεται πιο εύκολα η δουλειά… Έχει προστεθεί και μια καινούργια αίθουσα, η 60Ε, επετειακή του φεστιβάλ…
Δυστυχώς, την ταινία που άνοιξε το φεστιβάλ και που τόσο θέλαμε να δούμε, δεν την προλάβαμε. Το «My blueberry nights» (διαγωνιστικό τμήμα) του μέγιστου Γουόνγκ Καρ Βάι είναι η πρώτη του αγγλόφωνη ταινία, γυρισμένη στις ΗΠΑ και με την τραγουδίστρια, Νόρα Τζόουνς, να κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο ως ηθοποιός. Δίπλα της, οι Τζουντ Λο, Ρέιτσελ Βάιζ, Νάταλι Πόρτμαν και άλλοι… Ευτυχώς, όλοι όσους ρωτήσαμε, αλλά και οι κριτικές που διαβάσαμε, συμφωνούν πως η ταινία είναι ένα ωραίο… τίποτα. Θα αποφανθούμε όταν με το καλό βγει στις αίθουσες στην προσεχή κινηματογραφική περίοδο…
Κατορθώσαμε, όμως, και είδαμε μια άλλη ταινία του διαγωνιστικού τμήματος: μιλάμε για το ρουμάνικο «4 luni, 3 saptamini si 2 zile» (4 months, 3 weeks and two days) του Κριστιάν Μουνγκίου. 1987, τελευταίες ημέρες του κομουνισμού στην Ρουμανία.
Η Γκαμπίτα και η Οτίλια είναι συγκάτοικες στην φοιτητική εστία του Βουκουρεστίου. Η Γκαμπίτα είναι έγκυος και θέλει να κάνει άμβλωση. Όμως, κάτι τέτοιο απαγορεύεται αυστηρά από το καθεστώς. Η Οτίλια κάνει τα πάντα για να την βοηθήσει… Πρόκειται για μια ταινία από αυτές που χτυπάνε βραβεία! Ο Μουνγκίου χρησιμοποιεί την έκτρωση ως αφορμή για να μας παρουσιάσει την κατάσταση στη Ρουμανία, επικεντρώνοντας την προβληματική του, όχι στην Γκαμπίτα, αλλά στην Οτίλια. Καταρχάς, η Αναμαρία Μαρίνκα που την υποδύεται, χτυπάει άνετα βραβείο ερμηνείας. Κατά δεύτερον, ο Μουνγκίου μεταφέρει εξαιρετικά το σενάριό του σε εικόνες, αλλάζοντας στυλ κινηματογράφησης ανά περιόδους: άλλοτε έχει σταθερή την κάμερα πάνω στην Οτίλια ενώ υπάρχει διάλογος, άλλοτε χρησιμοποιεί κάμερα στο χέρι. Η μουσική είναι απούσα, υπάρχουν σκηνές πραγματικά πολύ δυνατές (ο… γιατρός που αναλαμβάνει να κάνει την παράνομη έκτρωση, δεν θέλει χρήματα, αλλά ως αμοιβή ζητάει να πηδήξει πρώτα τις δύο φίλες – το αποβληθέν έμβρυο πετιέται στα σκουπίδια κτλ), το όλον το κλείνει εξαιρετικά ο σκηνοθέτης… είπαμε, πάει για βραβείο-α. Υπάρχει και ο ελληνικός… δάχτυλος: μεταξύ των μη ρουμάνικων τσιγάρων που διακινούνται παράνομα, είναι και ο… Άσσος! Τώρα, πόσα εισιτήρια θα πουλούσε η συγκεκριμένη ταινία στις αίθουσες, μην με ρωτάτε…
Καθώς είχαμε να αναφερθούμε μόνο σε μια ταινία για την Τετάρτη, της δώσαμε μεγάλη έκταση. Το επόμενο κείμενο στο οποίο θα αναφερόμαστε σαφώς σε περισσότερες ταινίες, θα είμαστε (ίσως…) πιο σύντομοι…
Over and out
Πρώτη ανταπόκριση από Κάνες.
Καλησπέρα σας. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να σας στείλουμε την πρώτη ανταπόκριση από το 60ο φεστιβάλ των Κανών, που άνοιξε την αυλαία του την Τετάρτη 16 Μαΐου.
Αυτό που θα ακολουθήσουμε ως λογική στις ανταποκρίσεις μας είναι το εξής: Κάθε ημέρα, θα αναφερόμαστε σε ταινίες και γεγονότα της… προηγούμενης μέρας! Έτσι, θα δημιουργήσουμε ένα είδος ημερολογίου…
Μετά από το ταξίδι μας, λοιπόν, αεροπορικώς από Θεσσαλονίκη – Ρώμη και από Ρώμη – Νίκαια, μιας που βιαζόμασταν να πάρουμε τις διαπιστεύσεις μας, αγκαζάραμε ταξί. Προειδοποίηση: η απόσταση μεταξύ Νίκαιας και Κανών είναι λίγο κάτω από 30 χιλιόμετρα. Η… ταρίφα είναι 90 €…
Πρώτη γενική εντύπωση: θαρρείς πως κάθε χρόνο, ο κόσμος που παρακολουθεί το φεστιβάλ… διπλασιάζεται! Τόσος πολύς λαός σουλατσάρει στους δρόμους της Κρουαζέτ! Τόσος πολύς κόσμος στριμώχνεται για να μπει στις αίθουσες! Κι όταν στην πιο μικρή αίθουσα του φεστιβάλ, την «Bazin», γίνονται δημοσιογραφικές προβολές του διαγωνιστικού, ε, τότε… δεν μπαίνεις σε πολλές αίθουσες…
Από την άλλη, τα πράγματα φαίνονται πιο οργανωμένα. Και σειρές ανάλογα με τις κάρτες (υπάρχει ένας πολύ ιδιότυπος ρατσισμός με αυτές – ανάλογα με το χρώμα που έχει η κάρτα σου, βρίσκεσαι και σε ανώτερο ή κατώτερο… κοινωνικό επίπεδο) λειτουργούν και επιτέλους υπάρχει εταιρεία που χορηγεί δωρεάν νερό και αναψυκτικά και στο χώρο της αίθουσας με τα κομπιούτερ έχουν αυξηθεί ως αριθμός, άρα γίνεται πιο εύκολα η δουλειά… Έχει προστεθεί και μια καινούργια αίθουσα, η 60Ε, επετειακή του φεστιβάλ…
Δυστυχώς, την ταινία που άνοιξε το φεστιβάλ και που τόσο θέλαμε να δούμε, δεν την προλάβαμε. Το «My blueberry nights» (διαγωνιστικό τμήμα) του μέγιστου Γουόνγκ Καρ Βάι είναι η πρώτη του αγγλόφωνη ταινία, γυρισμένη στις ΗΠΑ και με την τραγουδίστρια, Νόρα Τζόουνς, να κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο ως ηθοποιός. Δίπλα της, οι Τζουντ Λο, Ρέιτσελ Βάιζ, Νάταλι Πόρτμαν και άλλοι… Ευτυχώς, όλοι όσους ρωτήσαμε, αλλά και οι κριτικές που διαβάσαμε, συμφωνούν πως η ταινία είναι ένα ωραίο… τίποτα. Θα αποφανθούμε όταν με το καλό βγει στις αίθουσες στην προσεχή κινηματογραφική περίοδο…
Κατορθώσαμε, όμως, και είδαμε μια άλλη ταινία του διαγωνιστικού τμήματος: μιλάμε για το ρουμάνικο «4 luni, 3 saptamini si 2 zile» (4 months, 3 weeks and two days) του Κριστιάν Μουνγκίου. 1987, τελευταίες ημέρες του κομουνισμού στην Ρουμανία.
Η Γκαμπίτα και η Οτίλια είναι συγκάτοικες στην φοιτητική εστία του Βουκουρεστίου. Η Γκαμπίτα είναι έγκυος και θέλει να κάνει άμβλωση. Όμως, κάτι τέτοιο απαγορεύεται αυστηρά από το καθεστώς. Η Οτίλια κάνει τα πάντα για να την βοηθήσει… Πρόκειται για μια ταινία από αυτές που χτυπάνε βραβεία! Ο Μουνγκίου χρησιμοποιεί την έκτρωση ως αφορμή για να μας παρουσιάσει την κατάσταση στη Ρουμανία, επικεντρώνοντας την προβληματική του, όχι στην Γκαμπίτα, αλλά στην Οτίλια. Καταρχάς, η Αναμαρία Μαρίνκα που την υποδύεται, χτυπάει άνετα βραβείο ερμηνείας. Κατά δεύτερον, ο Μουνγκίου μεταφέρει εξαιρετικά το σενάριό του σε εικόνες, αλλάζοντας στυλ κινηματογράφησης ανά περιόδους: άλλοτε έχει σταθερή την κάμερα πάνω στην Οτίλια ενώ υπάρχει διάλογος, άλλοτε χρησιμοποιεί κάμερα στο χέρι. Η μουσική είναι απούσα, υπάρχουν σκηνές πραγματικά πολύ δυνατές (ο… γιατρός που αναλαμβάνει να κάνει την παράνομη έκτρωση, δεν θέλει χρήματα, αλλά ως αμοιβή ζητάει να πηδήξει πρώτα τις δύο φίλες – το αποβληθέν έμβρυο πετιέται στα σκουπίδια κτλ), το όλον το κλείνει εξαιρετικά ο σκηνοθέτης… είπαμε, πάει για βραβείο-α. Υπάρχει και ο ελληνικός… δάχτυλος: μεταξύ των μη ρουμάνικων τσιγάρων που διακινούνται παράνομα, είναι και ο… Άσσος! Τώρα, πόσα εισιτήρια θα πουλούσε η συγκεκριμένη ταινία στις αίθουσες, μην με ρωτάτε…Καθώς είχαμε να αναφερθούμε μόνο σε μια ταινία για την Τετάρτη, της δώσαμε μεγάλη έκταση. Το επόμενο κείμενο στο οποίο θα αναφερόμαστε σαφώς σε περισσότερες ταινίες, θα είμαστε (ίσως…) πιο σύντομοι…
Over and out
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου