Το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες
(La tourneuse des page)
Η εκδίκηση πολλές φορές είναι θεαματική, αιματηρή και άμεση.Άλλες φορές είναι υπόκωφη, ύπουλη και ψυχρή.Το αποτέλεσμα βέβαια, αν είναι επιτυχημένο, δεν διαφέρει: Η ολοκληρωτική κατάρρευση μπορεί να επέλθει και με τους δύο τρόπους.Ένα φαινομενικά αδιάφορο λάθος μιας ντιβας, κατέστρεψε ολόκληρο το μουσικό μέλλον μιας φερέλπιδος κοπέλας. Ένα απρόσεκτο αυτόγραφο τη λάθος στιγμή, έκανε τη μικρή Melanie να κλειδώσει το πιάνο της για πάντα και να κρύψει τις παρτιτούρες της βαθιά, στα σκοτάδια της μνήμης. Επιφανειακά, η αλλαγή φάνηκε μικρή. Η Melanie μεγάλωσε υποδειγματική, και το χάος που άφησε η απουσία μουσικής μέσα της, ήταν κρυμμένο καλά, σχεδόν χαμένο, πίσω από την αθώα μα μόνιμα ανέκφραστη ματιά της.Τόσο αθώα που καταντά χυδαία και τόσο απλά ανεπιτήδευτη που μοιάζει τρομαχτική, η Melanie θα μπει, χρόνια μετά, στο σπίτι αυτής που την κατέστρεψε και μέρα με τη μέρα θα γίνει αναπόσπαστο μέρος του. Με ένα "τζοκόντειο" μυστηριώδες χαμόγελο θα κατακτήσει διακριτικά κάθε γωνιά του σπιτιού. Και η ατμόσφαιρα, μέσα στην καθημερινή απραξία, θα γίνεται όλο και πιο βαριά, όλο και πιο πνιγηρή. Όσο η εξάρτηση της ντίβας -αλλά και ολόκληρης της οικογένειας- από την πρόθυμη και ικανή Melanie μεγαλώνει και μετατρέπεται σε επικίνδυνο, υπόγεια ερωτικό πάθος, τόσο η πίεση του θεατή ανεβαίνει.Μοιάζει με την ασφυξία όταν μένεις κάτω από το νερό περισσότερο απ'όσο πρέπει, με το σφίξιμο που νοιώθει ο καρπός όταν προσπαθείς να πιάσεις τον χτύπο του μετρονόμου μα τα δάχτυλα δεν προλαβαίνουν να ακολουθήσουν το ρυθμό στα πλήκτρα, με τη χαοτική ζαλάδα όταν χάνεσαι σ'εναν αχανή λαβύρινθο. Όλα μετέωρα, μια βασανιστική αναμονή, ένα ξέσπασμα που ποτέ δεν έρχεται, μιας που οι σελίδες της παρτιτούρας συνεχίζουν να γυρνούν φαινομενικά ανεμπόδιστα.Η εκδίκηση δεν χρειάζεται να είναι ξαφνική και αιματηρή. Αρκεί να είναι αποτελεσματική. Δεν χρειάζεται καν να είναι μια εντυπωσιακή πράξη. Μπορεί να συνίσταται σε μια απλή παράλειψη. Και όσο μεγαλύτερη η εξάρτηση και η ανάγκη, τόσο καθοριστικότερη η παράλειψη.Μια σελίδα που ποτέ δεν γύρισε, ένας χτύπος που δεν πρόλαβαν τα δάχτυλα, μια υπογραφή σε μια κάρτα, είναι αρκετά. Ειδικά όταν γίνονται από έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης, όπως το φαινομενικά αθώο κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες.Και τόσο απλά, η μαγευτική μελωδία της ζωής μπορεί να μετατραπεί στην πνιγηρή σιωπή του θανάτου.
Μ.Ρ.
5 σχόλια:
Ωραία ταινία, μπορούσε να είναι λίγο καλύτερη από άποψη δραματικής τέχνης των ηθοποιών. Ενδιαφέρουσα αναφορά στην "Δασκάλα του Πιάνου" και στα "Μαθήματα Πιάνου" η τενοντίτιδα του μικρού... η τιμωρία του πιανίστα μέσα από την αχρήστευση του χεριού
οσοι περασαν ποτε απο την διαδικασια μαθητειας πιανου ειναι αδυνατον να μη την λατρεψουν...
(για να μη πω πως θα ταυτιστουν με την ηρωιδα)
Το είπες etalon! Δεν έχω τίποτα παραπάνω :D
Εκπληκτική ταινία με πολύ ωραίες ερμηνείες των δύο ηρωίδων.Σπασπένς και αγωνία.
Περίμενα όμως μία αποκορύφωση, ένα ξέσπασμα στην όλη ιστορία.
Βαθιά συναισθήματα και ένα ερωτικό πάθος αλλά στο τέλος δεν έγινε τίποτα.
Μόνο εκδίκηση..
Επειδή είμαι σε μεγάλη ηλικία και τα μαθήματα πιάνου που κάνω πάνε με ρυθμούς χελώνας (και βιολογικά αποκλείεται να τελειώσω ποτέ), μελετάω σολφέζ με μεγάλες ταχύτητες και δύσκολα βιβλία έτσι ώστε να καταφέρω μια μέρα να διαβάζω τη μουσική όπως έκανε και η πρωταγωνίστρια.
Όσο και αν φαίνεται παράξενο, έχω φωτογραφία της πάνω από το πιάνο μου έτσι ώστε να ενθαρρύνομαι να προχωράω στη μελέτη του σολφέζ.
Ελπίζω να καταφέρω κάποτε να διαβάζω τις παρτιτούρες της μουσικής όπως έκανε και η νεαρή πρωταγωνίστρια.
Η όλη διαδικασία - που είναι εξαιρετική γυμναστική για το μυαλό- μου έχει κάνει πολύ καλό.
Δημοσίευση σχολίου