think ART
Το νέο αφιέρωμα του Seven Film Gallery εναρμονισμένο στα πλαίσια της Biennale Θεσσαλονίκης, λειτουργεί διαδραστικά και αμφίδρομα με το κοινό του καταστήματος, χάρη στην κατασκευή και εικαστική παρέμβαση του νέου ταλαντούχου Θεσσαλονικιού εικαστικού Νίκου Βαριτιμιάδη , την καλλιτεχνική επιμέλεια της Στέλλας Κεχαγιά και διεύθυνση της Μαρίας Μυτιληνάκη.
Το νέο αφιέρωμα του Seven Film Gallery εναρμονισμένο στα πλαίσια της Biennale Θεσσαλονίκης, λειτουργεί διαδραστικά και αμφίδρομα με το κοινό του καταστήματος, χάρη στην κατασκευή και εικαστική παρέμβαση του νέου ταλαντούχου Θεσσαλονικιού εικαστικού Νίκου Βαριτιμιάδη , την καλλιτεχνική επιμέλεια της Στέλλας Κεχαγιά και διεύθυνση της Μαρίας Μυτιληνάκη.
Διάρκεια του διαδραστικου αφιερώματος 21.5.2007 -21.6.2007 λεπτομέρειες για την συμμετοχή σας στο Seven Film Gallery Αλ. Σβώλου 45 Θεσσαλονίκη η στο mail :V7svolou@hol.gr
5 σχόλια:
as mas silavoun olous
Published Δευτέρα, Ιούνιος 04, 2007 by m.hulot
Gia xara,
xthes sto Art Athina egine kai pali kati pou den prepei na to afisoume na perasei etsi. Epeita apo anonimi katagelia, pithanon apo melos tou LAOS, i astinomia eisevale stin ekthesi, katevase kai kateisxe to video ergo tis Evas Stefani me titlo Ethnikos Imnos gia logous prosvolis tis dimosias aidous ke ton ethnikon simvolon. Taftoxrona sinelave ton diefthinti tis ekthesis pou perase tin nixta sto aftoforo kai minise tin kalitexni kai tous allous ipefthinous tis ekthesis pou prokeitai na dikasthoun.
To ergo deixnei mesa apo ena ftharmeno palio super-8 ena aidio kai ena xeri pou to prosegizei se argi kinisi eno paralila akougetai o ethnikos imnos. Einai ena ergo pou antiparavalei tis aisthiseis kai tin somatikotita me ton akampto thesmiko logo paragontas mia idieteri aisthantikotita. Einai ena ergo pou sinexizei tin logiki tis proigoumenis doulias tis Evas.
Gia na antimetopistei ena akomi adianoito gegonos logokrisias, xekinise mia protovoulia apo arketous kalitexnes pou afora olous mas. Tin erxomeni Triti 4 tou mina, to ergo tha epanaektethei se allo xoro, mia kai to art Athina telionei, kai aftin tin fora den tha to ipografei mono i Eva alla oloi oi kalitexnes kai dianooumenoi pou niothoun prosvevlimenoi apo teties praxeis fimosis tou kalitexnikou ergou. An theloun as mas silavoun olous.
Osoi simfoneite me aftin tin kinisi boreite na steilete ena mail sto asmassilavounolous@yahoo.gr me to onoma kai tin idiotita sas pou tha prostethei stin lista ton ipografon. Oi ipografes tha prepei na mazeftoun mexri avrio to apogevma gia na iparxoun stin ekthesi tou ergou tin Triti.
Sas parakaloume kanete ffwd afto to mail kai se alous pou pistevete oti tous endiaferei. Diadoste to oso pio poli boreite etsi oste i apantisi na einai oso ginete pio maziki.
Angelos Frantzis
Το έργο του οποίου η προβολή διακόπηκε με απαράδεκτα βίαιο τρόπο από την αστυνομία κατά τη διάρκεια της έκθεσης «Ι syghroni elliniki skini» στο πλαίσιο της Art Athina συνταιριάζει δυο διαφορετικές αφηγήσεις. Από τη μία την εκμετάλλευση των εθνικών συμβόλων από την αυταρχική πολιτική του ελληνικού κράτους της δεκαετίας του 1960 και του 1970 και από την άλλη τη διάδοση της κινηματογραφικής πορνογραφίας ως μιας εσωτερικής και βασανισμένης διεξόδου των καταπιεσμένων ενστίκτων. Η χρήση αρχειακού υλικού, η κινηματογράφηση των αντίθετων στοιχείων, ο διάλογος, η ίδια η αντιπαράθεση των δύο αυτών φαινομενικά διαφορετικών αφηγήσεων δίνουν στο έργο τη δυνατότητα να μιλήσει με κοινό τρόπο για την πολιτική και την προσωπική ιστορία. Αυτή η δύναμη της συμπύκνωσης του νοήματος και των μορφών είναι ένα προνόμιο της τέχνης και η δική της συμβολή στη διαμόρφωση του δημόσιου λόγου.
Η κατάσχεση του έργου και ο θόρυβος που προκλήθηκε στη συνέχεια στην τηλεόραση από τους εκπροσώπους του ΛΑΟΣ, μεταξύ άλλων, θεωρούμε ότι συνιστά ευθεία προσπάθεια ελέγχου του συνόλου του δημόσιου λόγου. Θεωρούμε ακόμη ότι αποτελεί καπήλευση των συμβόλων που διατείνεται ότι υπερασπίζεται με σκοπό να τα κάνει καρικατούρες για την κολακεία του τηλεοπτικού κοινού. Θεωρούμε τέλος ότι προσπαθεί να υποκαταστήσει οποιαδήποτε άλλη πολιτική και καλλιτεχνική έκφραση με μια σειρά από στερεότυπα που αρνούνται την ίδια την ουσία της πολιτικής και καλλιτεχνικής έκφρασης.
Για τον λόγο αυτό, οι καλλιτέχνες που συμμετέχουμε στην έκθεση και όλοι όσοι συνυπογράφουμε το κείμενο δηλώνουμε ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα και ουσιώδης υποχρέωση της τέχνης να διαπραγματεύεται ζητήματα που δεν απαιτούν τη συναίνεση όλων των φορέων του δημόσιου λόγου. Ακόμη περισσότερο μάλιστα δεν απαιτούν τη συναίνεση όσων καθημερινά πιστεύουν ότι διατυπώνουν αυτονόητες αξίες, ενώ στην πραγματικότητα διατυπώνουν μια πολιτική που επιχειρεί να καθυποτάξει όλες τις πτυχές του δημόσιου λόγου σε μια βαθιά συντηρητική και αυταρχική ρητορική.
Επιπλέον, όσοι συνυπογράφουμε το κείμενο δηλώνουμε ότι συνυπογράφουμε ως δημιουργοί και το έργο το οποίο λογοκρίθηκε δηλώνοντας από κοινού υπεύθυνοι κατά τον νόμο για οποιεσδήποτε άλλες διώξεις ή κυρώσεις υποστεί.
Τέλος, η έκθεση αυτή είναι χωρίς τίτλο θεωρώντας ότι πρόκειται για μια πράξη δήλωσης της αδιαλλαξίας μας απέναντι στην προσπάθεια σφετερισμού του χώρου της τέχνης και όχι για μια έκθεση με εφήμερο περιεχόμενο.
Πληροφορίες για συμμετοχή:
Όποιος επιθυμεί να υπογράψει το κείμενο αυτό, μπορεί να αποστείλει ε-μέηλ στη διεύθυνση artlogokrisia@gmail.com
Όποιος καλλιτέχνης επιθυμεί να συμμετέχει στην έκθεση με έργο του μπορεί να έρθει με το έργο στο χώρο της έκθεσης αύριο Δευτέρα μετά τις 4 το απόγευμα όπου θα αρχίσει και το στήσιμο της έκθεσης.
Πληροφορείς για την έκθεση:
Έκθεση χωρίς τίτλο, εναντίον της απαράδεκτης λογοκρισίας που σημειώθηκε στην Art Athina 2007.
Δευτέρα 4 - Πέμπτη 7 Ιουνίου 2007
Ιάσωνος 45, Μεταξουργείο
Ι. Κώνστας
Δ. Παπαδοπούλου
Νίκος Τρανός
Κ. Κατσούρη
Νίκος Καναρέλης
Ρωσίνα Μπαλτατζή
Λοραίνη Αλιμαντίρη
Εύα Βρετζάκη
Ε. Χαλυβοπούλου
Άννα Πατάκη
Αλέξης Βερούκας
Ζάφος Ξαγοράρης
Νίκος Ναυρίδης
Κατερίνα Αποστολίδου
Γιώργος Γυπαράκης
Α.Αντωνόπουλος
Αγγελική Αντωνοπούλου
Π. Φαμέλης
Σίλβια Κούβαλη
Θάλεια Στεφανίδου
Γιάννης Σκαλτσάς
Βασίλης Βλασταράς
Λ. Καραμπίνης
Ρούλα Παλλαντά
Μ. Γλύκα
Μαρία Θάλεια Καρρά
Μ. Μανουσάκης
Β. Στυλιανίδου
Ε. Χατζηαργυρού
Κ. Δρέγος
Π. Χανδρής
Π. Μώρης
Ιωάννης Θεοδωρόπουλος
Σήφης Λυκάκης
Ελένη Κούκου
Πάνος Κοκκινιάς
Λυδία Βενιέρη
Αλέξανδρος Ψυχούλης
Παναγιώτης Λουκάς
Δημήτρης Χρηστίδης
Ε. Χατζησάββα
Μ. Σαρρή
Π. Ζάλη
Γ. Ιωαννίδου
Βασίλης Καρούκ
Χριστίνα Πετρηνού
Διαμαντής Σωτηρόπουλος
Γ. Καζάζης
Δανάη Στράτου
Διονύσης Καβαλιεράτος
Στέλιος Φαϊτάκης
Έλενα Παπαδοπούλου
Χρήστος Σαββίδης
Δάφνη Μπαρμπαγεωργοπούλου
Μάριος Σπηλιόπουλος
Νίκος Ξυδάκης
Κ. Τριανταφύλλου
Π. Νικολακόπουλος
Νίκος Παπαδημητρίου
Αλέξης Αυλάμης
Βαγγέλης Γκόκας
Pablo Leon de la Barra
Σ. Δασκαλάκης
Ελένη Ηλιοπούλου
Τ. Μισούρας
Ε. Ματσούκη
Γιώργος Ρόρρης
Μαρία Φιλοπούλου
Ξένια Καλπακτσόγλου
Poka Yio
Αυγουστίνος Ζενάκος
Φ. Περλικός
Αλεξάνδρα Μόσχοβη
Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Θεόφιλος Τραμπούλης
Νίκη Τσιάντη
Αννα Λάσκαρη
Τάσσος Βρεττός
Kωνσταντίνος Ρήγος
Em- Kei
Αλίκη Παναγιωτοπούλου
Γιώργος Ταξιαρχόπουλος
Εριφύλη Μισίου
Κώστας Ιωαννίδης
Αγγελος Σπυρόπουλος
Μαρία Παπαδημητρίου
Δημήτρης Γεωργακόπουλος
Μυρτιά Νικολακοπούλου
Ειρήνη Καραγιαννοπούλου
Βάσω Γκαβαϊσέ
Αλίκη Παναγιωτοπούλου
Διαμαντής Σωτηρόπουλος
Γεωργία Σαγρή
Ανδρέας Κασάπης
Αλέξανδρος Τζάννης
Ειρήνη Μίγα
Αναστασία Δούκα
Δημήτρης Φουτρής
Ιόλη Σηφακάκη
Στέλιος Φαϊτάκης
Δημήτρης Ιωάννου
Λουκία Αλαβάνου
Δημήτρης Αντωνίτσης
Νάνος Βαλαωρίτης
Γιάννης Βαρελάς
Ελένη Χριστοδούλου
Ζωή Γαϊτανίδου
Δημήτρης Γκάζης
Άγγελος Πλέσσας
Κατερίνα Μανωλέσου
Νίκος Αρβανίτης
Τάσος Βρεττός
Κωστής Βελώνης
Λάκης και Άρης Ιωνάς – The Callas
Λεωνίδας Παπαδόπουλος
Zoe Zillion
Γιώργος Σαπουντζής
Κωνσταντίνος Δαγριτζίκος
Μανώλης Μανωλεδάκης
Μαρίνα Ροδιά
Μαρίνα Φωκίδη
Χριστίνα Κάλμπαρη
art attack
Χριστόφορος Μαρίνος
Μάντυ Αλμπάνη
Ελπίδα Καραμπά
Πολύνα Κοσμαδάκη
Σωτήρης Μπαχτσετζής
Κωστής Σταφυλάκης
Σπύρος Ντόβας
Αντύπας Καρίπογλου
Γιώργος Γιαννόπουλος
Μαρία Βέλλιου
Έφη Γιαννοπούλου
Νάντια Αργυροπούλου
Δέσποινα Σεβαστή
Γιώργος Λεβίδης
Ηρακλής Ρενιέρης
Αλέξης Σταμάτης
Μανωλης Ζαχαριουδακης
Δημήτρης Στέφωσης
Σταμάτης Σχιζάκης
Π. Ξηροχειμώνας
Χαράλαμπος Χεϊζάνογλου
Σοφία Κοψίδου
Μιχάλης Παπαρούνης
Άννα Ανταλουδάκη
Μηνάς Μηλιαράς
Ρένα Παπασπύρου
Αντρέας Αγγελιδάκης
Δημήτρης Χαλαζωνίτης
Ηλίας Παπαηλιάκης
Εργινα Ξυδού
Γιάννης Γκανάς
Θεοδώρα Μαλάμου
Έφη Πυρπάσου
Χριστίνα Δημητριάδης
Νίκος Τριανταφυλλίδης
Γιώργος Γερόλυμος
ΑΓ Φεσσάς
Γιώργος Μπούρχας
Στέφανος Ρόκος
Νίνα Κουλετάκη
Ίων Πανόπουλος
Έυα Μιχαλάκη
Τζουλιάνο Καγκλής
Γιαννης Μελανίτης
Οδυσσέας Γραμματικάκης
Πόπη Κρούσκα
Αντώνης Λιάκος
Όλγα Δανιηλοπούλου
Κατερίνα Φρουζάκη
Μαρία Μαραγκού
Ζένια Δημητρακοπούλου
Μάνθος Σαντοριναίος
Τερέζα Παπαμιχάλη
Κώστας Ιωαννίδης
Νίκος Μόσχος
Σωκράτης Ιωαννίδης
Νίκος Παπαδόπουλος
Δημήτρης Λιάπης
Αντρέας Κασάπης
Κωστής Βελώνης
Πάρις Χαβιάρας
Φανή Σοφολόγη
Γιώργος Λάππας
Λίλα Πολενάκη
Σπύρος Δερβενιώτης
Σταύρος Ντίλιος
Κάτια Δημοπούλου
Άρης Δημοκίδης
Βασίλης Μπούτος
Ιφιγένεια Αναστασιάδη
Νατάσσα Πανδή
Βάνα Κοσταγιόλα
Νίκος Παπαδόπουλος
Γιώργος Γιαννακόπουλος
Βασίλης Ρούβαλης
Θανάσης Χειμωνάς
Γιάννης Ανδρέου
Μπετίνα Παναγιωτάρα
Μυρτώ Τζανετάκη
Λογοθέτης Βαλασάκης
Λαγός Ευάγγελος
Νίκος Παναγιωτόπουλος
Μαρία Βιδάλη
Νίκη Νικονάνου
Μαρία Ζαχαριουδάκη
Άννα Τσουλούφι
Κυριάκος Αθανασιάδης
Γιάννης Κοτσιφός
Θανάσης Τριαρίδης
Κωνσταντίνα Γεωργέλλου
Έφη Φιλιπποπούλου
Λιάνα Τσομπάνογλου
Έλενα Πατάκη
Πέτρος Μπουλούμπασης
Σοφία Τουλιάτου
Ελένη Σταματέλου
Δήμητρα Ντιρογιάννη
Άννα Αλεξανδρή
Αγγελική Στρατηγοπούλου
Νατάσσα Πουλαντζά
Δημήτρης Μεράντζας
Ιωάννης Σαββίδης
Άννα Πατάκη
Δάφνη Δραγώνα
Θάλεις Ραυτοπούλου
Καίσαρ Βρεττός
Σωτήρης Κατερινόπουλος
Κώστας Δάφλος
Δέσποινα Τσούμα
Ελένη Χριστοδούλου
Ρίτα Κολαϊτη
Andrea Gilbert
Αντώνης Ματσούρης
Πέτρος Μάρκαρης
Τίνα Κώτση
Μισέλ Φάϊς
Αλεξία Καλτσίκη
Μαριλένα Πετρίδου
Μαρία Λουκά
Μαρία Χριστοφοράτου
Ειρήνη Παπαδοπούλου
Αρετούσα Αρβανίτη
Δάφνη Χρήστου
Γιώργος Καραγιαννάκης
Αθανάσιος Παπαντωνόπουλος
Ισαάκ Παρχαρίδης
Αποστολία Παπαϊωάννου
Γιώργος Καλογερόπουλος
Έλενα Πρίφτη
Βίκυ Θεοδωροπούλου
Χρίστος Αστερίου
Σπυριδούλα Ντάνη
Κασσιανή Μπένου
Σπύρος Καραμπάλης
Ίρις Κρητικού
Κώστας Δεσποινιάδης
David Spearman
Φίλιππος Φιλίππου
Βασιλική Καρμίρη
Γιάννης Σταθάτος
Γιώργος Σαπουντζής
Tijana Rakic
Φίλιππος Μανδηλαράς
Γαβριήλ Παγώνης
Τιτίκα Δημητρούλια
Σταύρος Μωρεσόπουλος
Μάνος Κοντολέων
Νάσος Παπαχριστοδούλου
Μαρία Ανεστοπούλου
Φαίη Τσίτου
Σπύρος Φάρος
Ευτέρπη Μήτση
Ηλίας Μαρμαράς
Αλίκη Τσιγκρή
Μιχάλης Μητσός
Ηλίας Κανέλλης
Θεόδωρος Γρηγοριάδης
Μανώλης Βασιλάκης
Χριστιάνα Γαλαναοπούλου
Αφροδίτη Κουκουτσάκη
Δημήτρης Ντοκατζής
Δημήτρης Φωτίου
Άγγελος Σκούρτης
Άκης Γαβριηλίδης
Ελεάννα Ποντικάκη
Νίκος Γραικός
Ελευθερία Μεσσήνη
Κώστας Σταύρου
Ζαφείρης Καραμπάσης
Καλλιόπη Γκανά
Στέλλα Χρονοπούλου
Αναστασία Καμβύση
Γιώργος Σγουρός
Ροβήρος Μανθούλης
Μαρία Λιανού
Πάνος Ξενάκης
Μπαμπης Βενετόπουλος
Μαριέτα Μαρινάκη
Δημήτρης Αληθεινός
Άλκης Ρήγος
Δήμητρα Μαδιανού
Ελένη Παπαγαρουφαλή
Φιλάρετος Αλικαρίδης
Γιάννης Φάγκρας
Σε γνωρίζω από την κόψη του ψαλιδιού την τρομερή
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ
Ξαναχτύπησαν οι υπερασπιστές των ιερών της φυλής! Λίγα χρόνια μετά την αποκαθήλωση του «βλάσφημου» έργου του Τιερί ντε Κορντιέ από την έκθεση «Outlook» (2003), η Αστυνομία μπουκάρισε σε ελληνική έκθεση, ύστερα από ανώμυμη καταγγελία για προσβολή της δημοσίας αιδούς και των εθνικών συμβόλων, και αφαίρεσε βίαια έργο τέχνης. Το απαράδεκτο περιστατικό συνέβη το μεσημέρι του Σαββάτου στις εγκαταστάσεις της HELEXPO (Κηφισίας 39, Μαρούσι) στον χώρο που φιλοξενούνταν μέχρι χθες η εικαστική διοργάνωση ArtAthina. Στο στόχαστρο βρέθηκε άτιτλο βίντεο της σκηνοθέτιδας και πανεπιστημιακού Εύας Στεφανή. Την οργή των εθνικιστικών κύκλων προκάλεσαν τα 40 δευτερολέπτα του βίντεο της καλλιτέχνιδας, στο οποίο διακρίνεται αμυδρά, μέσα από κλειδαρότρυπα, το αιδοίο μιας γυναίκας και ακούγονται τα πρώτα μουσικά μέτρα του εθνικού ύμνου.
Πρώτη αντίδραση για τη λογοκρισία στον χώρο της ArtAthina» χθες. Ο καλλιτέχνης Γιάννης Ζιώγας κατέβασε τα έργα του για να καταγγείλει την αφαίρεση του έργου της Στεφανή
Ο υπουργός Πολιτισμού Γιώργος Βουλγαράκης με δήλωσή του καταδικάζει μεν το περιστατικό, κρατά όμως αποστάσεις ασφαλείας για ευνόητους λόγους: «Η ArtAthina είναι ένας σπουδαίος θεσμός, που τελεί υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟ και έχει την υποστήριξή του. Το συγκεκριμένο έργο δεν είναι σύμφωνο ούτε με την αισθητική ούτε με τις αρχές μου, πλην όμως κάθε καλλιτέχνης φέρει το βάρος της υπογραφής του, συνεπώς οι καλλιτέχνες έχουν τη δυνατότητα και την ελευθερία της δημιουργίας και οι πολίτες το δικαίωμα να απορρίπτουν ή όχι ό,τι πιστεύουν πως προβάλλει τα εθνικά μας σύμβολα».
Οι αστυνομικοί εισέβαλαν στο χώρο χωρίς να ενημερώσουν τους υπεύθυνους της διοργάνωσης, αφαίρεσαν το έργο και συνέλαβαν τον γενικό διευθυντή της ArtAthina Μιχάλη Αργυρού, που πέρασε τη νύχτα του Σαββάτου στο Τμήμα Αμαρουσίου και αφέθηκε ελεύθερος χθες. Σήμερα στις 12 το μεσημέρι θα πάει αυτόφωρο.
Ταραγμένη και έκπληκτη για το περιστατικό δήλωσε σε τηλεφωνική συνομιλία μας η Εύα Στεφανή από τη Γερμανία όπου βρίσκεται, πληροφορούμενη μάλιστα ότι καταζητείται.
Εύα Στεφανή
«Θεωρώ απαράδεκτο να αφαιρείται βίαια ένα έργο τέχνης από έκθεση», τόνισε. Και αναφέρθηκε στην πολύχρονη ενασχόλησή της με ζητήματα που διερευνούν με κριτικό τρόπο την αντίστιξη μεταξύ του άκαμπτου δημόσιου λόγου και του ιδιωτικού μας κόσμου.
Οι υπερπατριώτες που προκάλεσαν την κατάσχεση του βίντεο δεν έχουν παρακολουθήσει, προφανώς, την πορεία της Στεφανή, που θεωρείται κορυφαία κινηματογραφίστρια, έχοντας δημιουργήσει από νεαρή ηλικία σχολή στο δημιουργικό ντοκιμαντέρ με σημαντικά διεθνή βραβεία. Η σχέση δημόσιου λόγου και ιδιωτικού την απασχόλησε και στο παλαιότερο ντοκιμαντέρ της, «Ακρόπολις»: Είχε αντιπαραβάλει πομπώδη, ρητορικά και αντιδραστικά κλισέ για το μνημείο σε ήπιες προρνογραφικές εικόνες της δεκεατίας του ,60. Ενα ακόμη έργο της, η «Τρύπα», για την ερωτική συνεύρεση ζευγαριού είχε ενοχλήσει επισκέπτες στην παρουσίασή του τον Μάρτιο του 2006, στο Λουτρό των Αέρηδων.
Την απαράδεκτη κατάσχεση του έργου σχολίασε και η Νάντια Αργυροπούλου, επιμελήτρια της έκθεσης Σύγχρονη Ελληνική Σκηνή. «Το έργο παρουσιάστηκε στο πλαίσιο μιας πολύ συγκεκριμένης διοργάνωσης και συνοδευόταν από ευδιάκριτη προειδοποίηση για το ακατάλληλο περιεχόμενο για να διαφυλαχθούν τυχόν ευαισθησίες του κόσμου. Δεν εκτέθηκε στην πλατεία Συντάγματος ή μέσα σε σχολείο. Η αναστάτωση που προκλήθηκε εξυπηρετεί άλλους στόχους από τη διαφύλαξη της δημόσιας αιδούς».
«Προσβλητικό για τον χώρο της τέχνης», χαρακτηρίζει το γεγονός και ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ArtAthina Χρήστος Σαββίδης. «Αυτά τα θέματα έχουν λυθεί προ πολλού. Με καλύπτει η απόφαση του Συνηγόρου του Πολίτη, η οποία αφορούσε το προηγούμενο κρούσμα λογοκρισίας με το Outlook. Ο ιστορικός τέχνης Ντένης Ζαχαρόπουλος εύστοχα υπενθύμισε χθες ότι στον εθνικό ύμνο συμπεριλαμβάνονται και τα λόγια «Χαίρε ω Χαίρε Ελευθεριά». Καταδικάζω ό,τι συνέβη και θεωρώ ότι τα κίνητρα όσων δημιουργούν τέτοιου είδους γεγονότα εξηπηρετούν άλλους σκοπούς».
Ανακοίνωση εξέδωσε και ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αιθουσών Τέχνης: «Θέλουμε να πιστεύουμε ότι στη χώρα μας έχουν περάσει επιτέλους οι εποχές όπου παντός είδους παρεμβάσεις σταματούν και δεσμεύουν την παρουσίαση οποιουδήποτε έργου τέχνης». Τη λογοκρισία και τις διώξεις της ArtAthina κατήγγειλε και το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΝ.
Ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Τηλέμαχος Χυτήρης, με τη σειρά του δήλωσε: «Ποτέ με το αυτόφωρο δεν επεμβαίνει κανείς στην τέχνη. Η ελευθερία της είναι αδιαπραγμάτευτη ακόμα κι όταν μπορεί να χαρακτηρίζεται από κακό γούστο».
Να σημειωθεί ότι ο πατέρας της Εύας Στεφανή, ο γνωστός ακαδημαϊκός, καθηγητής της Ιατρικής, και πρώην υπουργός Υγείας Κώστας Στεφανής, δέχτηκε χθες αρκετά υβριστικά, ανώνυμα τηλεφωνήματα. Ο ίδιος δήλωσε: «Είμαι υπερήφανος για την κόρη μου και υποστηρίζω ό,τι και να κάνει».
Ερωτήματα προκαλεί και η κλοπή δύο έργων από την ArtAthina, τα βίντεο οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» του Κ. Ρήγου και «Boys Boys» της Ειρήνης Καραγιαννοπούλου.
«Ας μας συλλάβουν όλους»
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ
Αμεση ήταν η αντίδραση των Ελλήνων καλλιτεχνών στο επεισόδια στην Art Athina. Αμέσως άρχισαν να μαζεύονται υπογραφές «αλληλεγγύης στην Εύα Στεφανή, όχι μόνο για το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά γενικότερα για το έργο και την προσωπικότητά της».
Ανάμεσα στους πρώτους που έσπευσαν να υπογράψουν είναι πολλοί σκηνοθέτες (Θ. Αγγελόπουλος, Π. Βούλγαρης, Ν. Παναγιωτόπουλος, Λ. Βογιατζής, Λ. Παπαστάθης, Κ. Γιάνναρης, Σ. Γκορίτσας, Ν. Περράκης, Ε. Λυγίζος, Γ. Οικονομίδης, Αγ. Φραντζής, Αλ. Βούλγαρης, Ν. Γραμματικός, Στ. Νόλλας, Γ. Λεοντάρης, Μ. Παπαδημητράτος, Ελ. Αλεξανδράκη, Φ. Λαμπρινός), συνθέτες (Στ. Ξαρχάκος, Ν. Κυπουργός), εικαστικοί (Μ. Παντελιάς, Ειρ. Γκόνου, Στ. Ρόκος, Δ. Ρόκος, Μ. Σπηλιόπουλος, Λ. Αλαβάνου, Κ. Βελώνης, Τ. Μακρή), συγγραφείς και εκδότες (Μ. Δούκα, Θ. Καστανιώτης, Θ. Βαλτινός, Δ. Νόλλας, Μ. Φάις, Ε. Σωτηροπούλου, Ι. Καρυστιάνη, Β. Ραπτόπουλος, Αχ. Κυριακίδης, Π. Μάρκαρης) και ηθοποιοί (Λ. Κιτσοπούλου, Αλ. Καλτσίκη, Μ. Αλικάκη, Κ. Τζούμας, Κ. Γέρου, Λ. Μιχαλοπούλου) και ο Αγγελος Δεληβορριάς.
Η κινητοποίηση συνεχίζεται, το e-mail «asmasilavounolous@yahoo.gr» δέχεται νέες υπογραφές. Ενώ σήμερα το βράδυ (8 μ.μ.) σε χώρο του Μεταξουργείου (Ιάσονος 45) ξεκινά μια αυθόρμητη έκθεση, στην οποία θα παίζεται το επίμαχο βίντεο της Εύας Στεφανή και θα εκτίθενται πολλά άλλα έργα τέχνης. Επίσης, το περιοδικό «Fantomas» θα δημοσιοποιήσει στην ιστοσελίδα του www. fantomas.gr το έργο της Στεφανή, καθώς και τη στιγμή της σύλληψης των υπευθύνων της έκθεσης.
--------------------------------------------------------------------------------
ΑΠΟΨΕΙΣ
Λογοκρισία, σε γνωρίζω από την κόψη
ΒΡΥΚΟΛΑΚΙΑΣΕ και πάλι η αλήστου μνήμης λογοκρισία, επέδραμε με την Αστυνομία στην έκθεση «ArtAthina», «συνέλαβε» ένα έργο τέχνης και μαζί τον γενικό διευθυντή της έκθεσης. Η δημιουργός του έργου, Εύα Στεφανή, καταζητείται!
ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ αυτά τα απαράδεκτα στη δημοκρατική Ελλάδα του 2007, όπου είναι απαράδεκτο να περιορίζεται η έκφραση και να διώκονται οι δημιουργοί της τέχνης με όποια δικαιολογία. Δεν κρίνεται η τέχνη από την Αστυνομία, ούτε από την όποια εξουσία και προπαντός δεν λογοκρίνεται και δεν απαγορεύεται.
ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ η τέχνη ελεύθερα στην κοινή κρίση των πολιτών. Εσπευσε, όμως, χθες και η εξουσία, διά του υπουργού Πολιτισμού Γιώργου Βουλγαράκη, να καταδικάσει μεν την αστυνομική επιδρομή, αλλά και έμμεσα να τη δικαιολογήσει.
ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ μια ξεκάθαρη θέση ο κ. Βουλγαράκης και επειδή η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου του, αλλά προπαντός επειδή οφείλει να υπερασπίζεται τον πολιτισμό, αντέδρασε με δήλωση του τύπου «ναι μεν, αλλά».
ΕΙΠΕ ο υπουργός ότι «το συγκεκριμένο έργο δεν είναι σύμφωνο ούτε με την αισθητική ούτε με τις αρχές μου, πλην όμως κάθε καλλιτέχνης φέρει το βάρος της υπογραφής του». Και πρόσθεσε πως οι καλλιτέχνες έχουν «την ελευθερία της δημιουργίας και οι πολίτες το δικαίωμα να απορρίπτουν ή όχι ό,τι πιστεύουν πως προσβάλλει τα εθνικά μας σύμβολα».
ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ, όμως, με τη «σύλληψη» του έργου η ελευθερία της δημιουργίας, αλλά αφαιρείται και από τους πολίτες το δικαίωμα να απορρίψουν ή όχι, κύριε υπουργέ του Πολιτισμού. Γι' αυτό και έπρεπε με παρέμβασή σας να επιστραφεί στην έκθεση το έργο.
ΥΠΑΡΧΕΙ το προηγούμενο με την αποκαθήλωση ως «βλάσφημου» του έργου του ζωγράφου Τιερί ντε Κορντιέ από την έκθεση «Outlook» το 2003 επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ (αν και τελικά με τη συναίνεσή του). Ο τότε υπουργός Πολιτισμού Ευάγγ. Βενιζέλος υπερασπίστηκε την απόφαση «αποκαθήλωσης» του έργου, δηλώνοντας ότι «και η τέχνη συναντά ορισμένα όρια, τα οποία θέτει είτε ο νόμος είτε η κοινωνική δεκτικότητα». Απαντήσαμε τότε ότι η ελευθερία της τέχνης και της έκφρασης δεν έχει όρια, απλούστατα δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να τα βάλει.
ΕΙΧΕ ΕΚΤΕΘΕΙ διεθνώς η χώρα με εκείνη την «αποκαθήλωση». Το ίδιο και τώρα εκτίθεται, με την επιδρομή λογοκρισίας. Ηδη με ομαδική διαμαρτυρία αντιδρούν καταξιωμένοι άνθρωποι από όλους τους χώρους της τέχνης.
ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΑΣ, η Εύα Στεφανή χαρακτήρισε απαράδεκτη την αφαίρεση του έργου της που, όπως είπε, εντάσσεται στην πολύχρονη ενασχόλησή της με ζητήματα που διερευνούν με κριτικό τρόπο την αντίστιξη μεταξύ του άκαμπτου δημόσιου λόγου και του ιδιωτικού μας κόσμου.
ΕΔΕΙΧΝΕ το επίμαχο έργο-βίντεο αμυδρά μέσα από κλειδαρότρυπα το απόκρυφο σημείο γυναίκας και ακούγονταν τα πρώτα μουσικά μέτρα του Εθνικού Υμνου, του Υμνου προς την Ελευθερίαν, την κάθε ελευθερία. Φυσικά και της τέχνης, την οποία θα υπερασπιζόταν, αν είχε κληθεί ως μάρτυρας ο Διονύσιος Σολωμός.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ οι υπερπατριώτες λογοκριτές να εγκαλέσουν και τον Οδυσσέα Ελύτη για βλασφημία που διέπραξε με τον στίχο του: «Ενα στήθος νέας γυναίκας είναι ήδη άρθρο μελλοντικού Συντάγματος».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/06/2007
Χρήστος Ιωακειμίδης,
(επιμελητής εκθέσεων, καλλιτεχνικός διευθυντής της Οutlook: )
«Η εισβολή στην Αrt Αthina, η κατάσχεση και η σύλληψη ως πράξη βεβήλωσης της σύγχρονης τέχνης έχει δυσάρεστα προηγούμενα, από το ίδιο κύκλωμα του ΛΑΟΣ, που προξενούν αγανάκτηση. Πιστεύουμε ότι το έννομο κράτος θα προστατεύσει την τέχνη και όχι όσους ασχημονούν εναντίον της. Ο καλλιτεχνικός κόσμος σίγουρα εκφράζει την αγανάκτησή του για πράξεις που αμαυρώνουν την εικόνα μιας σύγχρονης κοινωνίας, όπως η Ελλάδα».
Γιώργος Τζιρτζιλάκης,
(αρχιτέκτονας, διδάσκων στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας:)
«Όλο το ζήτημα της λογοκρισίας βασίζεται σε μια αφελή λογική προστασίας που περισσότερο εκθέτει τα σύμβολα παρά τα προστατεύει. Οι αξίες αυτοπροστατεύονται, δεν τους χρειάζονται τέτοια μέτρα. Τα εθνικά μας σύμβολα μόνο καρικατούρες γίνονται από εκείνους που θέλουν να τα προστατεύουν΄΄».
Αλέξανδρος Ψυχούλης,
εικαστικός:
«Η σβησμένη οθόνη στο έργο της Εύας Στεφανή φανέρωνε πως η υποκρισία και η απύθμενη χαζομάρα είχε χτυπήσει ξανά. Απέναντι σε τέτοια φαινόμενα νεοσυντηρητισμού και λογοκρισίας η δήλωση του υπουργού Πολιτισμού όσο έξυπνη κι αν ακούγεται δεν με καλύπτει. Στα ζητήματα ελευθερίας της έκφρασης παίρνεις ξεκάθαρη στάση. Αν δεν είσαι υπέρ, είσαι εναντίον. Η δήλωση κάθε καλλιτέχνης φέρει το βάρος της υπογραφής του΄΄ θα μπορούσε να μεταφραστεί ως εξής:
Λογοκριθείτε μόνοι σας γιατί πλησιάζουν εκλογές και δεν ρισκάρω να χάσω ψήφους επειδή μία χούφτα εικαστικών επιμένουν να λένε όσα νιώθουν για την ελληνική πραγματικότητα΄΄».
ΤΑ ΝΕΑ 4.6.07
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Η Εύα δεν αμάρτησε!
(Υποκρισία και καταστολή)
Του ΜΑΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ πανεπιστημιακού - συγγραφέα
Αγαπητέ κ. Βουλγαράκη, άλλο πράγμα η Αυτονομία της Τέχνης και άλλο η Αστυνομία Πόλεων.
Στην Ελλάδα της άγνοιας και της υποκρισίας ασχολούμαστε με την τέχνη μόνο όταν αποκαθηλώνονται τα έργα της και όχι όταν βρίσκονται αναρτημένα. Αυτή είναι η κουλτούρα μας.
Οχι διαλεκτική αλλά ανασταλτική. Επίσης εφόσον αδυνατεί η Εταιρεία Τεχνοκριτών να διαπλάσει αισθητικά το ευρύτερο κοινό, Δράση τεχνοκρίτη αξιωματικά αναλαμβάνουν η Αμεση δράση και ο αξιωματικός υπηρεσίας. Οποτε θίγονται τυχόν ακροδεξιά ανακλαστικά. Πράγμα που συμβαίνει, ω της συμπτώσεως, σε προεκλογικές περιόδους. Θυμηθείτε, ο σάλος με το Outlook ξέσπασε παραμονές των εκλογών του 2004. Οπότε και τα έργα του Τ. de Cordier αποκαθηλώθηκαν με εντολή Ευ. Βενιζέλου από τον χώρο της ΑΣΚΤ. Δηλαδή από πανεπιστημιακό άσυλο! Το κράτος του Ωραίου επαγρυπνά.
Στην παρούσα περίπτωση, τα video της Εύας Στεφανή, είχαμε αποκαθήλωση, προσωποκράτηση και αυτόφωρο, με τον υπουργό Πολιτισμού να υπερασπίζεται μεν την αυτονομία της τέχνης αλλά και να δηλώνει πως η συγκεκριμένη δημιουργία δεν τον καλύπτει αισθητικά -κι άλλος τεχνοκριτικός! Επιπλέον δεν εμπόδισε την Αστυνομία να εισβάλει στην ArtAthina, θεσμό επιτροπευόμενο από το ΥΠΠΟ, και να διαπράξει βαρύτατη μορφή λογοκρισίας. Λογοκρισία την οποία ο κ. Βουλγαράκης δεν καυτηρίασε. Βλέπετε, έρχονται εκλογές. Και δεν παίζει κανείς με τα «σύμβολα». Ιδιαίτερα όταν λέγεσαι «Μπομπ Σφουγγαράκης».
Εμένα πάλι μ' ενοχλεί να παίζεται ο εθνικός ύμνος προς τιμήν της Παπαρίζου και του Σαμπρέλ και να τυλίγεται η Γαλανόλευκη στα πόδια του Καραγκούνη. Γούστα είναι αυτά! Επειδή το kitsch κατοικοεδρεύει σε κάθε έκφανση της τηλε-δημοκρατίας μας κι είναι ντροπή η τέχνη να μετριέται με όρους και επιχειρήματα Τράγκα. Τουλάχιστον ας μείνει αυτός ο χώρος αλώβητος από την επικυριαρχία του δικομματικού λαϊκισμού που μας κυβερνά.
Ετσι, αντί να μιλάμε για το λίγο και το δήθεν της ArtAthina και τις life style εισαγόμενες «μοντερνιές» της, επιχειρηματολογούμε σχετικά με το ότι τα «όρια» της, τέχνης δεν (πρέπει να) τα ορίζουν οι «εισαγγελείς» ή οι «αγανακτισμένοι πολίτες»· όπως εξάλλου και τα όρια της γλώσσας. Το επίσης λυπηρό είναι πως οι «μοντέρνοι» συμμετέχοντες και οι διοργανωτές αυτής της σύναξης των γκαλερί. ΔΕΝ σταμάτησαν τις δραστηριότητές τους, ούτε κατέβασαν τα έργα αλλά προσπάθησαν να επωφεληθούν από την απρόοπτη (;) διαφήμιση. Μοναδική, τιμητική εξαίρεση ο Γιάννης Ζιώγας.
Είπαμε: Χωρίς άποψη και χωρίς στάση καμία προοδευτική ιδέα δεν μπορεί να υποστηριχθεί όπως και χωρίς θεωρία δεν συγκροτείται κανένα αυθεντικό έργο τέχνης.
Επί της ουσίας τώρα: Η Εύα Στεφανή μοντάρει μιαν οπτική εικόνα (γυμνή γυναίκα = μητρότητα, ερωτισμός αλλά και πορνογραφική εκμετάλλευση) και μια ηχητική (Εθνικός Υμνος, από εκτέλεση μπάντας επί χούντας = ολοκληρωτικό κράτος, πατριδοκαπηλία, κενή ρητορεία). Αυτά τα δύο, αυτοϊκανοποιούμενο σώμα και κρατικό σύμβολο, αντιπαρατιθέμενα «μιλούν» για το ιδιωτικό και το δημόσιο, για τον αποκλεισμό και την αυθαιρεσία. Κι όλα αυτά διατυπωμένα με τον τρυφερό και υπαινικτικό τρόπο της Στεφανή. Μέσα από μια φθαρμένη κόπια του '70 διαρκείας 40'' μόλις. Με απαγόρευση της εισόδου σε άτομα κάτω των 18 ετών. Και με υπόκρουση του Υμνου μέσα από ειδικά ακουστικά. Υπενθυμίζω πως το γυμνό, θήλυ φύλο παρουσιάζει από το 1860 ο Κουρμπέ στον πίνακα «Οι απαρχές του κόσμου» και ο Ντισάν στο Etant Donnes (1946-66). Οπου, από μια κλειδαρότρυπα βλέπει κανείς ένα εφηβαίο. Οπως ακριβώς και στο έργο της Στεφανή. Εξάλλου ο Σολωμός θίγει τον ερωτισμό στη «Γυναίκα της Ζάκυνθος», ενώ τον αποθεώνει σ' όλο του το έργο ο Εμπειρίκος.
Συγγνώμη, κύριε Αστυφύλαξ!
Το έργο της Στεφανή επίσης μιλάει για την ανδρική αυθαιρεσία πάνω στο γυναικείο σώμα αλλά και για την αυθαιρεσία του κράτους πάνω στους πολίτες. Και γι' αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Επειδή ενοχλεί τους υποκριτές και τους επαγγελματίες «Ελληνες». Αυτούς που εθελοτυφλούν μη αντιλαμβανόμενοι πως το ίδιο το κράτος είναι αυτό που ασχημονεί πάνω στα εθνικά μας σύμβολα με το απαράδεκτο λ.χ. σωφρωνιστικό ή ιατροφαρμακευτικό του σύστημα. Πόσοι «αυτοκτόνησαν» τον περασμένο μήνα στις φυλακές; Πόσοι πέθαναν στα νοσοκομεία; Ποια μαφία εμποδίζει την πρόσβαση στις ακτές;
Τη βαθύτερη κρίση που μαστίζει αυτόν τον τόπο κανείς δεν αποφασίζει να την θίξει ουσιαστικά· χωρίς γραφικότητες ή μελοδραματισμούς. Εκεί έγκειται η μεγάλη υποκρισία. Πάντων.
Ενα έργο τέχνης τώρα μπορεί να μιλά συμβολικά και με μια μεταγλώσσα που ασκεί βία στην κοινότοπη χρήση της γλώσσας. Εξου και το όποιο σοκ. Μπορεί επίσης να υμνεί ή και να καταγγέλλει συγκινώντας και αμφισβητώντας εδραίες, δηλαδή μεταφυσικές, αντιλήψεις. Φανταστείτε για παράδειγμα πώς άκουγαν τον Εθνικό Υμνο, απ' τα μεγάφωνα του στρατοπέδου τους, οι εξόριστοι στη Γυάρο. Ή πώς έβλεπαν τη σημαία οι μελλοθάνατοι της Ακροναυπλίας. Το ότι αγαπάμε την πατρίδα μας δεν σημαίνει ότι δεν την κρίνουμε ή δεν μας πικραίνει. Η τέχνη πάλι, άλλης τάξης πατρίδα αυτή -όπως εξάλλου και η γλώσσα- μας μαθαίνει να βλέπουμε τον κόσμο αλλιώς. Δηλαδή ξανά απ' την αρχή. Και χωρίς στεγανά...
ΥΓ.: Το άρθρο 16 του Συντάγματος κατοχυρώνει την ελευθερία της τέχνης και της έρευνας. Ενώ ο Συνήγορος του Πολίτη καταδίκασε τελεσίδικα ζως παράνομη την αποκαθήλωση του έργου στο Outlook (Ιούνιος 2005, συνήγορος Α. Τάκης).
ΥΓ.2: Βέβαια και οι υπεύθυνοι του ArtAthina «λογόκριναν», αποκλείοντας τη ζωγραφική του Ευ. Κουζούνη με τρόπο ήκιστα καλλιτεχνικό. Επειδή τα πράγματα έχουν σχεδόν πάντα δύο όψεις.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/06/2007
Δημοσίευση σχολίου