Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

La Antena (2006) Esteban Sapir


Με την πλέον παραμυθένια ατμόσφαιρα, σε ένα περιβάλλον ολοκληρωτικής σιωπής και συνεχών χιονοπτώσεων, οι μεγάλοι γερμανοί εξπρεσιονιστές του προπολεμικού κινηματογράφου, (Fritz Lang και Friedrich Murnau) γίνονται η αφορμή για μια γλυκιά, οδό και εντελώς σύγχρονη έως απειλητική παραβολή μιας καθημερινότητας και της εξέλιξης της, που όλοι ζούμε αν και με δυσκολία παραδεχόμαστε.

Αυτό όμως που κάνει τούτη την ταινία σημαντική, είναι η ευχάριστη παρακολούθησή της. Οι όποιες μεγαλοστομίες της λέγονται με απολύτως διακριτικό τρόπο σε δεύτερο η παράλληλο επίπεδο από την ιστορία.
Ταυτόχρονα η κάμερα και το τελικό μοντάζ δημιουργούν έναν ρυθμό που στόχο έχει να σε παρασύρει σε μια δίνη παιδικής αφέλειας και αυτογνωσίας, με καθαρότητα και απλότητα.

Ένα σινεμά συναισθηματικό αλλά κι ακέραια πολιτικό.

Μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας στην Αργεντινή, που ξεδιπλώνοντας τους μύθους τις φοβίες και την ιστορία της χώρας, απλά μας θυμίζει ότι η παγκοσμιοποίηση μας αφορά όλους και κυρίως όσους θέλουν να εκφραστούν.

Μια σιωπηλή ταινία για την δύναμη του λόγου

Ένα οξύμωρο παραμύθι για το αύριο και το μέλλον.

etalon

1 σχόλιο:

cinemad είπε...

Καλά, με πείσατε! Θα προσπαθήσω να το δω σήμερα (όταν ξελασκάρει λίγο ο εγκέφαλος...).