48th Thessaloniki International Film Festival

Μερικές σκέψεις μ΄αφορμη τη Διόρθωση του Θανου Ανασόπουλου

Μόλις επέστρεψα από την Διόρθωση. Κρίμα ένα τόσο καταρτισμένο άτομο τεχνικά, ένας ολοκληρωμένος ιδεολογικά και αισθητικά .καλλιτέχνης σαν τον Θάνο Αναστόπουλο, να μη μπορεί να κάνει μια ταινία φιξιον, αλλά ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ με έναν ασκόπως πλάνητα, (βλέμμα και σώμα, )σιωπηλο σα σφίγγα πρωταγωνιστή. (Τουλάχιστον να του έλεγε να μη βγάλει τα φρύδια του.)
Ελπίζω ο σκοπός του ,να μην ηταν ,να μας σοκάρει, με την ταινία του, γιατι σίγουρα τα ντοκυμαντερ του Στέλιου Κούλογλου η του Δημήτρη Αυγερόπουλου το έχουν καταφέρει παλιότερα με επιτυχία, ( οπως και ο ίδιος άλλωστε με το συναρπαστικό "Πως σε λένε το 1998, η το " ¨Ολο το βάρος του κόσμου" πριν 3 χρόνια, αλλα να μας διδαξει έμπρακτα ,την βιρτουοζιτε του καλου "οτέρ" σ΄ολο το στησιμο της κάμερας, φωτισμου, καδρου και μετα από αυτό, το απόλυτο …χάος.
Τέτοιες ταινίες παίζανε στα 70΄ς οι "δημιουργοί" κι αδειάσανε τα σινεμα. Απολύτως δήθεν, επιδερμικό, ίχνος σκηνών με στοιχειώδη δραματουργία ο πρωταγωνιστής λέει ακριβώς 15 λέξεις όλες κι όλες κι αυτές φτιαχτές ψεύτικες πολυπολιτισμικες πολιτικαλ κορεκτ. Πλήρης αγνοια του μικρόκοσμου των μεταναστών της Αθήνας. Είναι βέβαιο πως ο καλλιτέχνης αγνοεί την καθημερινότητα στην Ευριπίδου η στη Ζήνωνος, όσο και στα γραφεία των ενώσεων χουλιγκάνων Αθηνων και περιχώρων. Μια τηλεοπτική αισθητικα ταινία, γιατι ασπάζεται την αισθητικη και το βαθος γνώσης ,των τηλεοπτικων ρεπορταζ στα δελτια ειδήσεων για τους μεταναστες, και συναφη κοινωνικα στρώματα , ντύνοντας το, λόγω απειρίας, λόγω καλοσύνης, λογω διανοουμενίστικης απόστασης, με μια ντοκουμενταρίστικη… αλυρ αμηχανίας , σαν καταγγελία μιας ξενοφοβίας που λειτουργεί σαν άλλοθι ουσιαστικα, χωρις να ξεπλένει την φρικτη πραγματικότητα που βιώνουν αυτοι οι άνθρωποι. Αλλωστε η τεχνικη του Θάνου Αναστόπουλου για να πετύχει και να κατέβει ως τον θεατή, απαιτει μεγάλη γνώση, ουσιαστική αφαίρεη και οπτικο βάθος στο κάδρο τέτοιο που να λειτουργει σαν οπτικό ηλεκτροσόκ. Αλλιως?... Αρα μαρα κουκουναρα της Παρασκευηςε το Γάλα. Αυτο δεν ειναι ψυχραιμη καλλιτεχνική ματια, αλλα το Τσίρκο Μεντράνο της πολιτικαλ κορέκτ, δηθενιάς.
Είμαι σίγουρος πως θα σαρώσει στα βραβεία. Και θα ενθουσιάσει τους κριτικούς.

Αυτό μπορούμε.
Αυτό θέλουμε
και μετά όλοι μαζί
στον …Πασχαλη Τερζη!!!

Ακόμα και μερικές καλές ιδέες χάνονται στο χάος των ατέλειωτων 87 λεπτών. Αν ήταν ένα φιλμ 22 λεπτών ίσως η δύναμη του να ήταν εξαιρετική και η πορεία του αλλιώτικη. Αλλά για ταινία μεγάλου μήκους…μάλλον αλληλοκοροιδευόμαστε! (Αλλά είπαμε. Είναι καλό παιδί!!!)

Επιτέλους κάποιος πρέπει να ομολογήσει, πως οι «σχολές κινηματογράφου», τα «τετράδια κινηματογράφου» και οι «δημιουργοί του στυλ και τις φόρμας» τελείωσαν μαζί με το τέλος των ιδεολογιών. Εκτος αν εχουν τετοιας βαρύτητας καλλιτεχνικά αρ@@δια, που να είναι αδύνατη η όποια αμφισβήτηση.

Τίποτε φρέσκο ειλικρινές και άμεσο κανείς?

Υ.Γ.
Οι Γαλλικούρες δεν ειναι τυχαίες στο κείμενο. Ο «οτέρ» ειναι της Γαλλικης σχολης του σινεμα, Μονο που απο τον Μαη του 68 έχουν περάσει 40 χρόνια.
Τίποτε δεν ειναι ίδιο πιά πουθενά και η αναφορα με τα τερτίπια αυτης της σχολης( που δυστυχως διδασκεται ακόμα στις σχολες κινηματογράφου της ημεδαπης, )αν δεν είναι παλιακή, τότε ειναι καταστροφική, για το ίδιο το σινεμα σαν Τέχνη.

Για video clip παω πασο!

τ.φ./sgf