day 8
Οταν μια γυναίκα ανεβαίνει τις σκάλες του Μίκιο Ναρούσε
«Μόλις βραδιάζει,
πρέπει ν' ανεβώ αυτές τις σκάλες.
Κι αυτό είναι εκείνο που μισώ.
Αλλά άπαξ κι ανεβώ,
τότε όλα μπορώ να τα φέρω εις πέρας».
Ενα μυθικο αριστούργημα του κινηματογράφου για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, χάρη στο Φεστιβάλ.. Το «Οταν μια γυναίκα ανεβαίνει τη σκάλα» του Μικίο Ναρούσε, γυρισμένο το 1960. Μια ταινια για την γκεισα Κεικο, του Μπαρ Καρτουν , που την φωναζουν μαμα, τα υπόλοιπα κορίτσια.
Η ηρωιδα παραπαιει αναμεσα σ αυτό που ονομαζουμε επαγγελματικη πορνεια και την δικη της voice off, με μια χειρουργικη λεπτοτητα στις κινήσεις των αισθηματων της και συμπρωταγωνιστη τον ομορφότερο Ιαπωνα ηθοποιο ever.
Από τα 60ς μια μεγαλη μυστικη ταινία για το πολυπλοκο της ανθρωπινης ψυχοσυνθεσης και με μια ποιητικοτητα του καθημερινου που σιγουρα ακόμη και τώρα 47 χρόνια μετά ,φαντάζει αξεπέραστη.
τ.φ./sfg
Pvc-1 του Σπύρου Σταθουλόπουλου
Ε ναι λοιπόν, ένα από τα πιο ψαγμένα talk of the festival μέχρι στιγμής κρύβεται κάπου στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών και είναι 100% ελληνικής καταγωγής. Ο λόγος για τον εκ Θεσσαλονίκης καταγόμενο ομογενή Έλληνα Σπύρο Σταθουλόπουλο, που κατέληξε μόλις στα 29 του να γυρίζει επί κολομβιανού εδάφους ένα μονόπλανο διάρκειας 85 λεπτών, βασισμένο σε πραγματικό περιστατικό. Μια ολόκληρη, δηλαδή, και προκλητικά γοητευτική μεγάλου μήκους ταινία, η οποία αποδείχτηκε από μόνη της αρκετή για να τραβήξει τα βλέμματα στο φεστιβάλ στον ουσιαστικά άγνωστο μέχρι... χθές δημιουργό του, και να κάνει πολλούς να μιλούν για έναν από τους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες της τελευταίας δεκαετίας.
Απίστευτο; Και όμως. Η ταινία του, μιλάει - και δείχνει σε όλους την αξία της - από μόνη της. «PVC-1» είναι ο τίτλος του φιλμ του Σταθουλόπουλου, και η ιστορία του αφορά την κούρσα μιας οικογένειας ενάντια στον χρόνο και στις απειλές της κολομβιανής μαφίας,, η οποία έχει τοποθετήσει στον λαιμό της γυναίκας ένα κολάρο-βόμβα, έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Ο Σταθουλόπουλος στο ντεμπούτο του αγγίζει τις σκηνοθετικές φιλοδοξίες του Αλεξάντερ Σοκούροφ και της «Ρώσικης Κιβωτού» του, ταινία η οποία μας οδηγούσε στην ιστορία του ανακτόρου / μουσείου τέχνης της Αγίας Πετρούπολης Ερμιτάζ, αλλά και της ίδιας της Ρωσίας, μέσα από μια συνεχή λήψη.. Δεν είναι μάλιστα υπερβολή να πεις ότι ο Σταθουλόπουλος αποδεικνύεται το ίδιο αψεγάδιαστος με τον Σοκούροφ. Μόνο ο ίδιος, βέβαια, ξέρει τι τράβηξε στους τέσσερις μήνες της προετοιμασίας του γυρίσματος, αφού τα πάντα έπρεπε να οργανωθούν στην εντέλεια : από την κινησιολογία των ηθοποιών μέχρι το δικό του, εξουθενωτικό φορτίο ως κάμεραμαν. Ποιος είναι όμως αυτός ο νεαρός σκηνοθέτης που καταφέρνει να εντυπωσιάσει και να αφήσει το στίγμα του σε ένα κορυφαίο φεστιβάλ, όπως αναμφίβολα είναι αυτό των Καννών;
Ο Σπύρος Σταθουλόπουλος γεννήθηκε το 1978 και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του είναι Έλληνας, εργάζεται ως οφθαλμίατρος και είναι συμπαραγωγός στην πρώτη ταινία του γιού του, ενώ η μητέρα του είναι Κολομβιανή. Η ενασχόληση του με τον κινηματογράφο ξεκίνησε από νεαρή ηλικία. Σε ηλικία 14 ετών μετακόμισε στην Κολομβία μαζί με την οικογένειά του, όπου και κέρδισε το πρώτο βραβείο του, για μια μικρού μήκους ταινία φαντασίας. Στα 18 του χρόνια επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει την στρατιωτική του θητεία. Από το 2000 και μετά διαμένει πλέον μόνιμα στο Λος Άντζελες, όπου και εξακολουθεί να εργάζεται ως σήμερα. Επιπλέον, έχει ιδρύσει και μια δική του εταιρεία παραγωγής, με το όνομα «Kosmokrator Sinema».. Το μέλλον του ανήκει...
Κωνσταντίνος Σαμαράς Cannes 2007
«Μόλις βραδιάζει,
πρέπει ν' ανεβώ αυτές τις σκάλες.
Κι αυτό είναι εκείνο που μισώ.
Αλλά άπαξ κι ανεβώ,
τότε όλα μπορώ να τα φέρω εις πέρας».
Ενα μυθικο αριστούργημα του κινηματογράφου για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, χάρη στο Φεστιβάλ.. Το «Οταν μια γυναίκα ανεβαίνει τη σκάλα» του Μικίο Ναρούσε, γυρισμένο το 1960. Μια ταινια για την γκεισα Κεικο, του Μπαρ Καρτουν , που την φωναζουν μαμα, τα υπόλοιπα κορίτσια.
Η ηρωιδα παραπαιει αναμεσα σ αυτό που ονομαζουμε επαγγελματικη πορνεια και την δικη της voice off, με μια χειρουργικη λεπτοτητα στις κινήσεις των αισθηματων της και συμπρωταγωνιστη τον ομορφότερο Ιαπωνα ηθοποιο ever.
Από τα 60ς μια μεγαλη μυστικη ταινία για το πολυπλοκο της ανθρωπινης ψυχοσυνθεσης και με μια ποιητικοτητα του καθημερινου που σιγουρα ακόμη και τώρα 47 χρόνια μετά ,φαντάζει αξεπέραστη.
τ.φ./sfg
Pvc-1 του Σπύρου Σταθουλόπουλου
Ε ναι λοιπόν, ένα από τα πιο ψαγμένα talk of the festival μέχρι στιγμής κρύβεται κάπου στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών και είναι 100% ελληνικής καταγωγής. Ο λόγος για τον εκ Θεσσαλονίκης καταγόμενο ομογενή Έλληνα Σπύρο Σταθουλόπουλο, που κατέληξε μόλις στα 29 του να γυρίζει επί κολομβιανού εδάφους ένα μονόπλανο διάρκειας 85 λεπτών, βασισμένο σε πραγματικό περιστατικό. Μια ολόκληρη, δηλαδή, και προκλητικά γοητευτική μεγάλου μήκους ταινία, η οποία αποδείχτηκε από μόνη της αρκετή για να τραβήξει τα βλέμματα στο φεστιβάλ στον ουσιαστικά άγνωστο μέχρι... χθές δημιουργό του, και να κάνει πολλούς να μιλούν για έναν από τους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες της τελευταίας δεκαετίας.
Απίστευτο; Και όμως. Η ταινία του, μιλάει - και δείχνει σε όλους την αξία της - από μόνη της. «PVC-1» είναι ο τίτλος του φιλμ του Σταθουλόπουλου, και η ιστορία του αφορά την κούρσα μιας οικογένειας ενάντια στον χρόνο και στις απειλές της κολομβιανής μαφίας,, η οποία έχει τοποθετήσει στον λαιμό της γυναίκας ένα κολάρο-βόμβα, έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Ο Σταθουλόπουλος στο ντεμπούτο του αγγίζει τις σκηνοθετικές φιλοδοξίες του Αλεξάντερ Σοκούροφ και της «Ρώσικης Κιβωτού» του, ταινία η οποία μας οδηγούσε στην ιστορία του ανακτόρου / μουσείου τέχνης της Αγίας Πετρούπολης Ερμιτάζ, αλλά και της ίδιας της Ρωσίας, μέσα από μια συνεχή λήψη.. Δεν είναι μάλιστα υπερβολή να πεις ότι ο Σταθουλόπουλος αποδεικνύεται το ίδιο αψεγάδιαστος με τον Σοκούροφ. Μόνο ο ίδιος, βέβαια, ξέρει τι τράβηξε στους τέσσερις μήνες της προετοιμασίας του γυρίσματος, αφού τα πάντα έπρεπε να οργανωθούν στην εντέλεια : από την κινησιολογία των ηθοποιών μέχρι το δικό του, εξουθενωτικό φορτίο ως κάμεραμαν. Ποιος είναι όμως αυτός ο νεαρός σκηνοθέτης που καταφέρνει να εντυπωσιάσει και να αφήσει το στίγμα του σε ένα κορυφαίο φεστιβάλ, όπως αναμφίβολα είναι αυτό των Καννών;
Ο Σπύρος Σταθουλόπουλος γεννήθηκε το 1978 και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του είναι Έλληνας, εργάζεται ως οφθαλμίατρος και είναι συμπαραγωγός στην πρώτη ταινία του γιού του, ενώ η μητέρα του είναι Κολομβιανή. Η ενασχόληση του με τον κινηματογράφο ξεκίνησε από νεαρή ηλικία. Σε ηλικία 14 ετών μετακόμισε στην Κολομβία μαζί με την οικογένειά του, όπου και κέρδισε το πρώτο βραβείο του, για μια μικρού μήκους ταινία φαντασίας. Στα 18 του χρόνια επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει την στρατιωτική του θητεία. Από το 2000 και μετά διαμένει πλέον μόνιμα στο Λος Άντζελες, όπου και εξακολουθεί να εργάζεται ως σήμερα. Επιπλέον, έχει ιδρύσει και μια δική του εταιρεία παραγωγής, με το όνομα «Kosmokrator Sinema».. Το μέλλον του ανήκει...
Κωνσταντίνος Σαμαράς Cannes 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου