Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008

Import/Export του Ούρλιχ Ζάιντλ

Μιά "ενοχλητική" ταινία για τον Μέλλον της Ευρώπης, γιά το Μέλλον Μας.

Σκηνοθεσία: Ούλριχ Ζάιντλ (Dog Days)
Σενάριο: Ούλριχ Ζάιντλ, Βερόνικα Φραντζ
Χώρα παραγωγής : Αυστρία
Έτος παραγωγής: 2007
Ηθοποιοί: Εκατερίνα Ρακ, Πολ Χόφμαν, Μάικλ Τόμας, Μαρία Χοφστάτερ, Γκέοργκ Φρίντριχ, Ναταλία Επαουρεάνου, Έρικ Φίντσες
Ιστοσελίδα:
http://importexport.ulrichseidl.com/


Στην Ευρώπη των "ανοιχτών" συνόρων, δύο νέοι διαγράφουν αντίστροφες πορείες:
Μια γυναίκα κινείται από την Ουκρανία στην Αυστρία αναζητώντας καλύτερο μέλλον, ενώ ένας άντρας ταξιδεύει στις πόλεις του πρώην ανατολικού μπλοκ, αναζητώντας την ταυτότητά του σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Εισαγωγές και εξαγωγές
ανθρώπων,
ονείρων,
ζωών,
σωμάτων,
χρημάτων,
αγάπης,
μέχρι να εξαντληθούν τα αποθέματα.
Όλα άλλωστε στη ζωή είναι θέμα εισόδου και εξόδου.



Μια Ευρώπη που πεθαίνει σε γηροκομεία πολυτελείας,
«βιάζοντας» την ίδια στιγμή, αυτό που μπορεί να την αναγεννήσει…
Δυο άνθρωποι.
Δυο διαφορετικές χώρες, με άλλες νοοτροπίες και προτεραιότητες.
Μια νέα γυναίκα, από μια νέα δημοκρατία της Ανατολικής Ευρώπης, ψάχνει για ένα καλύτερο αύριο και, από τα σεξουαλικά τσάτινγκ του Ίντερνετ, καταλήγει νοσοκόμα σε Γηροκομείο της Δύσης.
Αναζητάει το καλύτερο. Έχοντας ζήσει το χειρότερο…

Ένας νέος άνδρας, από τη ζεστή σιγουριά της Κεντρικής Ευρώπης, μόλις έρχεται αντιμέτωπος με την ανεργία, καταλαβαίνει ότι η χρυσή σιγουριά ήταν μια κοινωνική κατασκευή χωρίς υπόβαθρο.
Φεύγει, ψάχνοντας να βρει μια ουσία στην ύπαρξή του, ξέροντας πως δεν υπάρχει καλύτερο, αλλά μόνο… σωτήριο.

Ανάμεσά τους εμείς, συγκάτοικοι και μελλοντικοί ένοικοι απρόσωπων γηροκομείων, παρακολουθούμε μια πορεία καθόλου προδιαγεγραμμένη.
Ξέροντας, πως όλο αυτό που μας μυρίζει άσχημα είναι ο θάνατος.
Ο θάνατος της ιδεολογίας,
της κοινωνίας,
της τάξης.
Ο θάνατος της γερασμένης Ευρώπης στα γηροκομεία πολυτελείας και, την ίδια στιγμή, ο «βιασμός» αυτού που μπορεί να την ανανεώσει.

Μόνο που ακόμα αργούμε να το παραδεχτούμε και δημόσια.

Ίμπορτ - Έξπορτ.
Η ταινία που δίχασε τους κριτικούς στο φετινό Φεστιβάλ των Κανών.
Θα μπορούσε να σημαίνει:
Εισαγωγή - Εξαγωγή.
Δύση - Ανατολή.
Μέσα - Έξω.
Κρύο - Ζεστό.
Σήμερα - Αύριο.
Μια χειρουργική επέμβαση ονείρων του Ούλριχ Ζάιντλ.
Δημόσια - Ιδιωτικά.
Νέοι - Γέροι.
Παλιό - Καινούργιο.
Γηγενείς - Μετανάστες.
Μια ταινία για την πολιτική του σήμερα και τη ζωή του αύριο,
από την Αυστρία.
Μια προφητική ταινία για το μέλλον της Ευρώπης.

«Δεν κάνω ταινίες για να διασκεδάσω τους θεατές, αλλά για να τους ενοχλήσω, να τους ξυπνήσω από τον λήθαργο… Οι ταινίες μου περιέχουν κριτική, όχι για ανθρώπινες συμπεριφορές, αλλά για την ίδια την κοινωνία και τους κανόνες της. Θα ήθελα, βλέποντας τις ταινίες μου, οι θεατές να αναγνωρίζουν δικές τους συνήθειες. Κάνω ταινίες, γιατί ονειρεύομαι μια ζωή με αξιοπρέπεια…».
Ούρλιχ Ζάιντλ



«Κάθε χρόνο, στις Κάνες γίνεται κάποια αδικία στα βραβεία, σχεδόν σκανδαλώδης. Το φετινό σκάνδαλο λέγεται IMPORT, EXPORT… Άξιζε, και με το παραπάνω, τον Χρυσό Φοίνικα…»
Peter Bradshaw @ εφημερίδα The Guardian

«Ενοχλητικό, αλλά ιδιοφυές… Ενώ οι εικόνες του μου έσφιγγαν την ψυχή, ήθελα να το ξαναδώ…»
Manohla Dargis @ εφημερίδα New York Times

«Σπουδαία ταινία, ένα Ουμανιστικό Έργο Τέχνης…»
Christoph Huber @ εφημερίδα Die Presse

«Ο Ούλριχ Σάιντελ είναι ένας μοναδικός Ευρωπαίος δημιουργός, με αυθεντική φωνή έκφρασης, που δεν γνωρίζει τη λέξη συμβιβασμός…»
Wolfgang Höbel @ περιοδικό Der Spiegel

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ λίγες φορές ο κινηματογράφος είναι τόσο καθαρός και τόσο συγκεκριμένος! Πουθενά στην ταινία δεν υπάρχει η ψεύτικη ελπίδα πως αυτή η κατάσταση μπορεί, με τα σημερινά δεδομένα, να διορθωθεί! Μιλάει καθαρά πως αυτή η πολιτική, αυτό το σύστημα τέλειωσε, σάπισε! Χέζεται πάνω του, λιώνει στα αναπηρικά γεροντικά κρεβάτια του. Ο,τι ανθίζει, ό,τι πάει να χαμογελάσει τσαλαπατιέται και σπρώχνεται με βία στα άχρηστα!