Μα ο άλλος είναι ανέφιχτος
Δεν είναι ετοιμασμένος για μαρτύριο ή για μοίρασμα
σκοτώνοντας τη σίγουρη μικρή του ελευθερία
Φυλάγεται και σε καλεί
μονάχα αν υπογράψεις πως όλα θα τα σεβαστείς
και το κυριότερο
τη σίγουρη μικρή του ελευθερία
ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ (για μια ελευθερία)
Ο Κώστας Ζαπας δεν σέβεται τίποτε. Μας αφήνει μόνους κι αβοήθητους να βυθιστούμε στον φιλμικό του κόσμο. Έναν κόσμο ερμητικά οικογενειακό, αυθεντικά ανθρώπινο, παθιασμένα ερωτικό, με αρχέτυπα κατευθείαν από τις αρχαίες τραγωδίες κι αναφορές στο σινεμα της αλήθειας.
Η κατασκευή του είναι ασεβής,με την κάμερα του να κοιτάει από κάτω τους ήρωες, γιατί είναι στέρεη και θέλει από μόνοι μας να οδηγηθούμε στην αυτονόητη κάθαρση, μετά την φιλμική παρακολούθηση της… ύβρεως, σιωπηλοί και θυμωμένοι. Ανάξιοι να αντιδράσουμε, παγιδευμένοι στην ωμότητα της περιγραφής , φοβισμένοι όταν διαπιστώνουμε τα δικά μας όρια της μικρής προσωπικής μας ελευθερίας.
Η ταινία είναι ασεβής και γι αυτό πολύτιμη. Μας ανοίγει νέους δρόμους επικοινωνίας στη σεναριακή εξέλιξη. Ο Ζάπας ξέρει από την αρχή να επανευφευρίσκει τις συμβάσεις, του να πει την ιστορία, με τους δικους του πρωτότυπους και ακραίους όρους. Είναι ενας κινηματογραφιστης, με προσωπικό στίγμα , ενας καλλιτέχνης με ανεπτυγμένη και απόλυτα μοντέρνα αισθητική, ενας διανοούμενος, ευαίσθητος δέκτης, φαινομένων κοινωνικών, νέων ταμπού που η σύγχρονη καθημερινότητα μόλις πρόσφατα αρχίζει να σχηματοποιεί χωρίς να τα ονοματίζει ακόμη θαρεττά.
Ο Ζαπας τα μεταποιεί σε σύμβολα, για να μπορέσει να μετατρέψει την ταινία σε μια ιδιότυπη συνεδρία ψυχοθεραπείας, σε ένα αριστουργηματικό κινηματογραφικό πορτρέτο μιας Ελλάδας που δεν έχει άλλος τολμήσει να περιγράψει ,με την ίδια χειρουργική ωμότητα.
Οι επιρροές του αμβλύνονται από το ταλέντο και τη γνώση του , μετατρέποντας την ταινία του, σε εντελώς πρωτότυπη δημιουργία.
Ναι επιτέλους μια ασεβής ταινία ,που έχει λόγο ύπαρξης στις αίθουσες και ταυτόχρονα μια τολμηρή πρόταση για να μετρήσουμε τα όρια της υποκρισίας μας στον κόσμο που αφήνουμε στα παιδιά μας.
Δεν είναι ετοιμασμένος για μαρτύριο ή για μοίρασμα
σκοτώνοντας τη σίγουρη μικρή του ελευθερία
Φυλάγεται και σε καλεί
μονάχα αν υπογράψεις πως όλα θα τα σεβαστείς
και το κυριότερο
τη σίγουρη μικρή του ελευθερία
ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ (για μια ελευθερία)
Ο Κώστας Ζαπας δεν σέβεται τίποτε. Μας αφήνει μόνους κι αβοήθητους να βυθιστούμε στον φιλμικό του κόσμο. Έναν κόσμο ερμητικά οικογενειακό, αυθεντικά ανθρώπινο, παθιασμένα ερωτικό, με αρχέτυπα κατευθείαν από τις αρχαίες τραγωδίες κι αναφορές στο σινεμα της αλήθειας.
Η κατασκευή του είναι ασεβής,με την κάμερα του να κοιτάει από κάτω τους ήρωες, γιατί είναι στέρεη και θέλει από μόνοι μας να οδηγηθούμε στην αυτονόητη κάθαρση, μετά την φιλμική παρακολούθηση της… ύβρεως, σιωπηλοί και θυμωμένοι. Ανάξιοι να αντιδράσουμε, παγιδευμένοι στην ωμότητα της περιγραφής , φοβισμένοι όταν διαπιστώνουμε τα δικά μας όρια της μικρής προσωπικής μας ελευθερίας.
Η ταινία είναι ασεβής και γι αυτό πολύτιμη. Μας ανοίγει νέους δρόμους επικοινωνίας στη σεναριακή εξέλιξη. Ο Ζάπας ξέρει από την αρχή να επανευφευρίσκει τις συμβάσεις, του να πει την ιστορία, με τους δικους του πρωτότυπους και ακραίους όρους. Είναι ενας κινηματογραφιστης, με προσωπικό στίγμα , ενας καλλιτέχνης με ανεπτυγμένη και απόλυτα μοντέρνα αισθητική, ενας διανοούμενος, ευαίσθητος δέκτης, φαινομένων κοινωνικών, νέων ταμπού που η σύγχρονη καθημερινότητα μόλις πρόσφατα αρχίζει να σχηματοποιεί χωρίς να τα ονοματίζει ακόμη θαρεττά.
Ο Ζαπας τα μεταποιεί σε σύμβολα, για να μπορέσει να μετατρέψει την ταινία σε μια ιδιότυπη συνεδρία ψυχοθεραπείας, σε ένα αριστουργηματικό κινηματογραφικό πορτρέτο μιας Ελλάδας που δεν έχει άλλος τολμήσει να περιγράψει ,με την ίδια χειρουργική ωμότητα.
Οι επιρροές του αμβλύνονται από το ταλέντο και τη γνώση του , μετατρέποντας την ταινία του, σε εντελώς πρωτότυπη δημιουργία.
Ναι επιτέλους μια ασεβής ταινία ,που έχει λόγο ύπαρξης στις αίθουσες και ταυτόχρονα μια τολμηρή πρόταση για να μετρήσουμε τα όρια της υποκρισίας μας στον κόσμο που αφήνουμε στα παιδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου