Gallery's Best #9

Spellbound - Alfred Hitchcock (1945)

"My dear, it's only a movie", απαντούσε ο μεγάλος Alfred Hitchcock όποτε τον ρωτούσαν για τις ψυχολογικές και ψυχαναλυτικές προεκτάσεις του «Spellbound» / «Νύχτα αγωνίας», μια από τις, αδίκως, λιγότερο γνωστές ταινίες του. Είναι «απλά ένα ακόμα ανθρωποκυνηγητό με ψευδοψυχολογικό περιτύλιγμα», είχε πει απαξιωτικά ο ίδιος αργότερα. Βλέποντας όμως την ψυχρή, ορθολογίστρια ψυχίατρο Constance Petersen της πανέμορφης Ingrid Bergman και τον διχασμένο, ευαίσθητο Dr. Edwardes του εκπληκτικού εδώ Gregory Peck να ερωτεύονται με πάθος και να προσπαθούν να ξεφύγουν από την αστυνομία, το παρελθόν και τα συμπλέγματα ενοχής του τελευταίου, παρακολουθώντας τον μάστορα Hitch να κλιμακώνει το σασπένς με τον τρόπο που μόνο ο ίδιος γνωρίζει και αντικρύζοντας μερικές από τις πιο αριστοτεχνικές σκηνές, στο σύνολο ίσως της καριέρας του, δε γίνεται να συμφωνήσουμε αβασάνιστα ότι είναι «απλά μια ακόμα ταινία».
Παίζοντας με τα γνώριμα μοτίβα του, αλλά προσθέτοντας μικρές ιδιαίτερες πινελιές που σχεδόν τα τελειοποιούν, χρησιμοποιώντας με ιδιοφυή τρόπο απλούς συμβολισμούς και αξιοποιώντας ιδανικά τον καμβά της ψυχανάλυσης και της ψυχιατρικής που του δίνεται, χωρίς όμως να διατείνεται στιγμή ότι αυτό είναι το κύριο όχημα για το έργο του, μας δίνει τελικά ένα από τα πιο ξεχωριστά έργα της -βαρυφορτωμένης με πραγματικά αριστουργήματα- καριέρας του.

Εκτός όλων των υπολοίπων, το φιλμ έχει και μια άλλη ξεχωριστή ιδιότητα: είναι η μοναδική 3λεπτη συνάντηση επί της μεγάλης οθόνης δύο αξεπέραστων δημιουργών, του Hitchcock και του Salvador Dali. Σε μια εκπληκτική σεκάνς ονείρου, ο ζωγράφος που γνώριζε να αποτυπώνει με τον πιο ιδιόμορφο μα ταυτόχρονα ακριβή τρόπο το υποσυνείδητο και ο σκηνοθέτης που ήξερε καλύτερα από κάθε άλλον να κατασκευάζει σκηνές γεμάτες υπόγεια ένταση και φορτωμένες με σύμβολα, ενώνουν τη ζωγραφική με την έβδομη τέχνη, δίνοντας ζωή στους δυσερμήνευτους υπερρεαλιστικούς καμβάδες του Νταλί.