ΣΙΝΕΜΑ
ΑΛΕΞΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Μπορεί να μην έκοψε πολλά εισιτήρια στις αίθουσες, αλλά η «Ιστορία 52» του Αλεξίου ήταν από τις ταινίες που συζητήθηκαν στα πηγαδάκια των σινεφίλ. Και ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης δεν έκατσε λεπτό. Εκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ -είχαμε χρόνια να στείλουμε εκεί ταινία- και ύστερα από μια γερή τουρνέ σε πολλά ακόμη, γύρισε με το σημαντικό βραβείο Σεναρίου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Sitges της Καταλονίας. Εχουμε και εμείς τον δικό μας μάστορα του Φανταστικού.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΒΡΑΝΑΣ
Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε, αμέσως, με την προβολή του «Without» στη Θεσσαλονίκη. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, ένα κλειστοφοβικό σχόλιο για τις ανθρώπινες σχέσεις, μια σπουδή χαρακτήρων για τον θυμό, την καταπίεση και την έλλειψη επικοινωνίας στον σύγχρονο κόσμο, απέσπασε και έξι από τα σημαντικότερα Κινηματογραφικά βραβεία Ποιότητας. Οσοι θεωρούν τον «ντόρο» περί Αβρανά υπερβολικό, ας περιμένουν να δούν την εξέλιξη του. Είναι σίγουρο, πάντως, ότι το σινεμά και η ελληνική τέχνη γενικότερα έχουν ανάγκη, επειγόντως, από νέες, δυναμικές φωνές.
ΑΝΕΣΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Το «Ecce Momo», η πρώτη μεγάλου μήκους του Ανέστη Χαραλαμπίδη, είναι μάλλον από τις ταινίες που περνούν στο ντούκου για το ευρύ κοινό. Κι όμως. Μια low budget παραγωγή, γυρισμένη σε βίντεο, με ήρωα τον Μορίς Μοσέ, έναν παραλίγο αυτόχειρα, που μόλις γύρισε από τον... θάνατο, χωρίς γραμμικό σενάριο, χωρίς ηθοποιούς, χωρίς καν ελληνικά, είναι μια ταινία που, αφού δημιουργήσει ένα κλίμα αμηχανίας, στο τέλος σε κερδίζει. Γιατί; Μάλλον επειδή έχει κάτι από την απροσδιόριστη μαγεία του σινεμά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Αλλοι έχουν το όνομα, αυτός έχει τη χάρη. Ο Κύπριος σκηνοθέτης, που μας είχε συστηθεί με πολιτική ταινία («Κάτω από τ' άστρα»), επέστρεψε ακομπλεξάριστος με την κωμωδία «Μικρό έγκλημα». Και μπορεί να κατέβηκε με άδεια χέρια από τα Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία, κέρδισε, όμως, τους κριτικούς, που ματαίως, όπως κι εμείς, αναζητούν στις σκοτεινές αίθουσες γέλιο made in Greece με καλό γούστο και ταλέντο.
ΘΕΑΤΡΟ
Μπορεί να μην έκοψε πολλά εισιτήρια στις αίθουσες, αλλά η «Ιστορία 52» του Αλεξίου ήταν από τις ταινίες που συζητήθηκαν στα πηγαδάκια των σινεφίλ. Και ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης δεν έκατσε λεπτό. Εκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ -είχαμε χρόνια να στείλουμε εκεί ταινία- και ύστερα από μια γερή τουρνέ σε πολλά ακόμη, γύρισε με το σημαντικό βραβείο Σεναρίου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Sitges της Καταλονίας. Εχουμε και εμείς τον δικό μας μάστορα του Φανταστικού.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΒΡΑΝΑΣ
Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε, αμέσως, με την προβολή του «Without» στη Θεσσαλονίκη. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, ένα κλειστοφοβικό σχόλιο για τις ανθρώπινες σχέσεις, μια σπουδή χαρακτήρων για τον θυμό, την καταπίεση και την έλλειψη επικοινωνίας στον σύγχρονο κόσμο, απέσπασε και έξι από τα σημαντικότερα Κινηματογραφικά βραβεία Ποιότητας. Οσοι θεωρούν τον «ντόρο» περί Αβρανά υπερβολικό, ας περιμένουν να δούν την εξέλιξη του. Είναι σίγουρο, πάντως, ότι το σινεμά και η ελληνική τέχνη γενικότερα έχουν ανάγκη, επειγόντως, από νέες, δυναμικές φωνές.
ΑΝΕΣΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Το «Ecce Momo», η πρώτη μεγάλου μήκους του Ανέστη Χαραλαμπίδη, είναι μάλλον από τις ταινίες που περνούν στο ντούκου για το ευρύ κοινό. Κι όμως. Μια low budget παραγωγή, γυρισμένη σε βίντεο, με ήρωα τον Μορίς Μοσέ, έναν παραλίγο αυτόχειρα, που μόλις γύρισε από τον... θάνατο, χωρίς γραμμικό σενάριο, χωρίς ηθοποιούς, χωρίς καν ελληνικά, είναι μια ταινία που, αφού δημιουργήσει ένα κλίμα αμηχανίας, στο τέλος σε κερδίζει. Γιατί; Μάλλον επειδή έχει κάτι από την απροσδιόριστη μαγεία του σινεμά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Αλλοι έχουν το όνομα, αυτός έχει τη χάρη. Ο Κύπριος σκηνοθέτης, που μας είχε συστηθεί με πολιτική ταινία («Κάτω από τ' άστρα»), επέστρεψε ακομπλεξάριστος με την κωμωδία «Μικρό έγκλημα». Και μπορεί να κατέβηκε με άδεια χέρια από τα Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία, κέρδισε, όμως, τους κριτικούς, που ματαίως, όπως κι εμείς, αναζητούν στις σκοτεινές αίθουσες γέλιο made in Greece με καλό γούστο και ταλέντο.
ΘΕΑΤΡΟ
ΕΛΕΝΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ
Το νέο θηλυκό πρόσωπο της χρονιάς στο «Λιωμένο βούτυρο» του Σάκη Σερέφα σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα (αρχικά στο Εθνικό Θέατρο, τώρα στο «Χώρα»). «Μεταμορφώνεται» απολαυστικά σ' αντικείμενο ερωτικού πάθους που δολοφονείται, αλλά και σε χοντρή γυναίκα της πιάτσας και σε αφελή ηλικιωμένο. Αντάξιοι δίπλα της οι Μανώλης Μαυροματάκης, Θοδωρής Οικονομίδης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΙΤΣΑΚΗΣ
Αν τον χάσαμε απ' τη σκηνή ως ταλαντούχο ηθοποιό, τον ξανασυναντήσαμε σ' αυτήν ως εμπνευσμένο θεατρικό συγγραφέα. Το βραβευμένο «Τυφλό Σημείο» του μας έπεισε απ' τη σκηνή τού «Πορεία» για τη «γέννηση» ενός ώριμου συγγραφέα. Το αποδεικνύει και η συνέχεια: Ο «Βόλφγκανγκ», που παρουσιάζεται στο Εθνικό Θέατρο («Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας»).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΡΤΑΚΗΣ
Είναι δυνατόν να γεννηθεί θέαμα λαϊκό μέ βάση κείμενα του Ηρόδοτου και του Οβίδιου, που ακούγονται, μάλιστα, από τό στόμα καφενόβιων που παίζουν πρέφα; Το απέδειξε ο Δημήτρης Κουρτάκης με το «Καφενείο» του, την πιο ενδιαφέρουσα ελληνική παράσταση στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών. Εχοντας σύμμαχο τη μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού, ο νεαρός σκηνοθέτης έκανε, όπως έγραψε η κριτική, «τομή στην αισθητική μας». Περισσότερο επανανομιμοποίησε την εθνική μας συγκίνηση.
ΜΟΥΣΙΚΗ
YOUR HAND IN MINE
Η μουσική σα παιχνίδι της μνήμης και της γνώσης. Η ευαισθησία σαν αντίσταση. Η εσωτερική δύναμη των δυο νέων παιδιών απο τη Θεσσαλονίκη, χτύπησε φλέβα συναισθημάτων που είχαν αφεθεί να ξεχαστούν κάπου πολύ βαθιά μας. Την έφεραν στο φως. Μας λύτρωσαν. Το μέλλον είναι δικό τους.
ΟΛΓΑ ΚΟΥΚΛΑΚΗ
Χρειάστηκε να μετοικήσει στο Παρίσι η Ολγα Κουκλάκη και να συνεργαστεί με ονόματα όπως οι Nouvelle Vague και οι Poni Hoax, για να κυκλοφορήσει φέτος το ντεμπούτο της «Get Α Life». Μελαγχολική ηλεκτρονική ποπ με αισθησιακά φωνητικά από μια Jolie Greque, όπως την αποκαλούν οι Γάλλοι, που εισέβαλε κατευθείαν στη διεθνή μουσική σκηνή.
ΜΟΝΙΚΑ
Και όμως να που κάποιο άλμπουμ της εγχώριας αγγλόφωνης σκηνής μπορεί, αν είναι καλό, να αποτελεί ένα από τα εμπορικά χαϊλάιτ της χρονιάς. Το «Avatar» της Μόνικα ξεπέρασε τις πέντε χιλιάδες αντίτυπα σε πωλήσεις και παρουσιάζει όντως τόσο ενδιαφέρον που με ευκολία μπαίνει δίπλα στα αντίστοιχα φολκ-ροκ άλμπουμ που μας έρχονται από το εξωτερικό. Εγχώριο είδος προς εξαγωγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου