Μια σφαίρα που βγαίνει από ένα όπλο, ενός αστυνομικού, χτυπά ένα αυτοκίνητο και αυτό καταστρέφεται, πιάνει φωτιά, η οποία μεταδίδεται σε ένα άλλο διερχόμενο αμάξι, με αποτέλεσμα ένας δρόμος ολόκληρος να παραδοθεί στην κόλαση της φωτιάς. Μήπως αυτό σας θυμίζει ταινία του Χόλιγουντ; Μήπως λέτε ότι αυτά τα πράγματα δε γίνονται; Και εμείς συμφωνούμε!
Έλα όμως που η πραγματικότητα έχει βαλθεί να μας διαψεύσει! Μια σφαίρα ενός ειδικού φρουρού, στα Εξάρχεια, σκοτώνει ένα έφηβο που έτυχε να περνά από εκεί, πήγαινε σε μια καφετέρια με τους φίλους του. Τα επεισόδια που ακολούθησαν μπορούν μόνο να τα περιγράψουν όσοι έχουν μελετήσει το λεγόμενο «φαινόμενο της πεταλούδας»: το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Κίνα μπορεί να προκαλέσει τέτοιες δονήσεις, αλυσιδωτές, που θα προκαλέσουν τρομερές καταστροφές στην Αμερική.
Έλα όμως που η πραγματικότητα έχει βαλθεί να μας διαψεύσει! Μια σφαίρα ενός ειδικού φρουρού, στα Εξάρχεια, σκοτώνει ένα έφηβο που έτυχε να περνά από εκεί, πήγαινε σε μια καφετέρια με τους φίλους του. Τα επεισόδια που ακολούθησαν μπορούν μόνο να τα περιγράψουν όσοι έχουν μελετήσει το λεγόμενο «φαινόμενο της πεταλούδας»: το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Κίνα μπορεί να προκαλέσει τέτοιες δονήσεις, αλυσιδωτές, που θα προκαλέσουν τρομερές καταστροφές στην Αμερική.
Και έτσι έγινε και στην Ελλάδα το Σάββατο, 6/12/2008, και την Κυριακή, 7/12/2008.
Διαδηλώσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της επαρχίας, καταστροφές από τους γνωστούς, αγνώστους για την αστυνομία, τόσο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε πόλεις τις επαρχίας που το κίνημα φούντωσε με τη μία. Οι γνωστοί, σε εμάς, τα τσιράκια και οι τραμπούκοι της Αστυνομίας, το γνωστό, πάλι σε εμάς, παρακράτος, αυτοί έκαψαν, κατάστρεψαν, με την ανοχή της Αστυνομίας, η οποία ήλεγχε την κατάσταση, όπως υποστήριζε. Οι άγνωστοι, τα ίδια άτομα, στην Αστυνομία, σύμφωνα με όσα λέει η ηγεσία της, κατάφεραν να υπονομεύσουν ένα υγιές κίνημα πολιτών, αυτό που ονομάζουν με τα γενικό τίτλο «αντιεξουσιαστές», που περιλαμβάνουν μια σειρά από μικρά κόμματα και ανένταχτους αριστερούς ή προοδευτικούς, όπως ο υπογράφων αυτό το άρθρο.
Κατάφεραν, ακόμα, να καταλύσουν τη Δημοκρατία στη χώρα μας, αποδεικνύοντας ότι η έννοια της Δημοκρατίας είναι κάτι το σχετικό, στην εποχή μας, στη χώρα μας. Δεν είναι όμως κάτι που το βλέπουμε για πρώτη φορά. Παλιότερα ο Τεμπονέρας και άλλοι αντιεξουσιαστές έπεσαν θύματα κομπλεξικών, άχρηστων, ηλίθιων και ανίκανων αστυνομικών, οι οποίοι πίστεψαν ότι αυτοί «είναι το Κράτος», όπως τους είχε πει ο τότε Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Ν.Δ., Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, παραφράζοντας το «etat c’est moi» («το κράτος είμαι εγώ»), του Λουδοβίκου του 14ου, ο οποίος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Γαλλίας…
Δεν είναι, ακόμα, ελληνικό φαινόμενο. Είναι δυστυχώς διεθνές. Να θυμηθούμε το Σιάτλ, στην πρώτη οργανωμένη αντίδραση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, να θυμηθούμε τη Γένοβα, όπου το αστυνομικό αυτοκίνητο πάτησε το κεφάλι, δύο φορές μάλιστα, ενός νεαρού διαδηλωτή. Αυτή η εγκληματική πράξη υπάρχει στο ντοκιμαντέρ, «Γένοβα», που σκηνοθέτησαν πάνω από 20 σκηνοθέτες, με συντονιστές δύο Ιταλούς σκηνοθέτες.
Ο κινηματογράφος λένε ότι είναι η παγκόσμια μνήμη και έτσι είναι. Εκατοντάδες ταινιάκια υπάρχουν εδώ και εκεί, πολλά γεγονότα έχουν καταγράψει άγνωστοι που πίστεψαν σε αυτή τη δύναμη του κινηματογράφου. Ταινίες, μονταρισμένες ή όχι, που υπάρχουν, κανένας δεν ξέρει που, όμως υπάρχουν και περιμένουν αυτόν που θα τις βρει, θα τις συγκεντρώσει και θα κάνει την Ταινιοθήκη των Λαϊκών Αγώνων ή, καλύτερα, ένα δίκτυο που θα έχει όλα αυτά τα ντοκουμέντα και θα μπορεί, ανά πάσα στιγμή να περιγράψει το μεγάλο, θείο δράμα της παγκοσμιοποιημένης αντίδρασης των λαϊκών αγωνιστών, ενάντια στην παγκόσμια προσπάθεια επιβολής αυταρχικών πολιτικών. Όταν θα γίνει αυτό, τότε θα ζήσουμε τη γέννηση της Δημοκρατίας, τον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας, την κατάλυση του παραλογισμού της.
Διαδηλώσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της επαρχίας, καταστροφές από τους γνωστούς, αγνώστους για την αστυνομία, τόσο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε πόλεις τις επαρχίας που το κίνημα φούντωσε με τη μία. Οι γνωστοί, σε εμάς, τα τσιράκια και οι τραμπούκοι της Αστυνομίας, το γνωστό, πάλι σε εμάς, παρακράτος, αυτοί έκαψαν, κατάστρεψαν, με την ανοχή της Αστυνομίας, η οποία ήλεγχε την κατάσταση, όπως υποστήριζε. Οι άγνωστοι, τα ίδια άτομα, στην Αστυνομία, σύμφωνα με όσα λέει η ηγεσία της, κατάφεραν να υπονομεύσουν ένα υγιές κίνημα πολιτών, αυτό που ονομάζουν με τα γενικό τίτλο «αντιεξουσιαστές», που περιλαμβάνουν μια σειρά από μικρά κόμματα και ανένταχτους αριστερούς ή προοδευτικούς, όπως ο υπογράφων αυτό το άρθρο.
Κατάφεραν, ακόμα, να καταλύσουν τη Δημοκρατία στη χώρα μας, αποδεικνύοντας ότι η έννοια της Δημοκρατίας είναι κάτι το σχετικό, στην εποχή μας, στη χώρα μας. Δεν είναι όμως κάτι που το βλέπουμε για πρώτη φορά. Παλιότερα ο Τεμπονέρας και άλλοι αντιεξουσιαστές έπεσαν θύματα κομπλεξικών, άχρηστων, ηλίθιων και ανίκανων αστυνομικών, οι οποίοι πίστεψαν ότι αυτοί «είναι το Κράτος», όπως τους είχε πει ο τότε Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Ν.Δ., Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, παραφράζοντας το «etat c’est moi» («το κράτος είμαι εγώ»), του Λουδοβίκου του 14ου, ο οποίος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Γαλλίας…
Δεν είναι, ακόμα, ελληνικό φαινόμενο. Είναι δυστυχώς διεθνές. Να θυμηθούμε το Σιάτλ, στην πρώτη οργανωμένη αντίδραση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, να θυμηθούμε τη Γένοβα, όπου το αστυνομικό αυτοκίνητο πάτησε το κεφάλι, δύο φορές μάλιστα, ενός νεαρού διαδηλωτή. Αυτή η εγκληματική πράξη υπάρχει στο ντοκιμαντέρ, «Γένοβα», που σκηνοθέτησαν πάνω από 20 σκηνοθέτες, με συντονιστές δύο Ιταλούς σκηνοθέτες.
Ο κινηματογράφος λένε ότι είναι η παγκόσμια μνήμη και έτσι είναι. Εκατοντάδες ταινιάκια υπάρχουν εδώ και εκεί, πολλά γεγονότα έχουν καταγράψει άγνωστοι που πίστεψαν σε αυτή τη δύναμη του κινηματογράφου. Ταινίες, μονταρισμένες ή όχι, που υπάρχουν, κανένας δεν ξέρει που, όμως υπάρχουν και περιμένουν αυτόν που θα τις βρει, θα τις συγκεντρώσει και θα κάνει την Ταινιοθήκη των Λαϊκών Αγώνων ή, καλύτερα, ένα δίκτυο που θα έχει όλα αυτά τα ντοκουμέντα και θα μπορεί, ανά πάσα στιγμή να περιγράψει το μεγάλο, θείο δράμα της παγκοσμιοποιημένης αντίδρασης των λαϊκών αγωνιστών, ενάντια στην παγκόσμια προσπάθεια επιβολής αυταρχικών πολιτικών. Όταν θα γίνει αυτό, τότε θα ζήσουμε τη γέννηση της Δημοκρατίας, τον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας, την κατάλυση του παραλογισμού της.
Γιάννης Φραγκούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου