Αν εξαιρέσουμε Σκορσέζε και Πολάνσκι , οι ταινίες που με τον έναν η τον άλλο τρόπο είπαν κάτι σύγχρονο, πολιτικό, με ευαισθησία και σίγουρο ταλέντο από τους σκηνοθέτες τους είναι αυτές:
Πρώτα πρώτα η ταινία από την Ρωσία με ήρωες δυο άντρες μετεωρολόγους στον Βόρειο Πόλο Το μεγάλο με το μικρό. Το παλιό με το νέο Η φύση και η τεχνολογία. Ο άνθρωπος κι η οικολογία. Ο φόβος και το πραγματικό νόημα της ζωής. Με ποιητική ψυχολογική δράση . Εξαιρετική φωτογραφία και μουσική. Σενάριο με πολλαπλές αναγνώσεις και πραγματικό ρεσιτάλ ηθοποιίας κυρίως από τον νεότερο που κέρδισε τις καρδιές όλων μας.
από την Περσία αυτό το σχεδόν σοκαριστικό με την απλότητα του οδοιπορικό ενός νέου αντικαθεστωτικού άντρα προς την αυτοδικία και ταυτόχρονα ένα σχόλιο για τους απλούς άντρες των ομάδων καταστολής κάθε καθεστώτος
Μια εκ πρώτης άποψης ανάλαφρη κοινωνική κομεντί που όμως ξύνει ένα βαθύ θέμα σύγχρονο όσο κι αν αρνούμαστε να το συζητάμε με τη σοβαρότητα που του αξίζει...
Μεγάλος αλληγορικός κινηματόγραφος από μια πολύ μικρή κινηματογραφικά χώρα. Σχεδόν μια προβολή του μέλλοντος μας στο πρόσωπο του μαραθωνοδρόμου - ληστή με έξτρα μπόνους ένα πλάνο καταδίωξης σχεδόν ανθολογίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου