Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Away from my land

I want to leave
Je veux partir
Ich will weg
Θέλω να φύγω

Το νέο αφιέρωμα του Seven Film Gallery με αφορμή ένα τραγούδι της Monica και την αίσθηση που έχει η νέα γενιά των Ελλήνων μετά την οικονομική κηδεμονία μας από το ΔΝΤ . Κάποιες φορές δεν έχει σημασία πόσο κι αν φταίει κάποιος , σημαντικότερο είναι πόση δύναμη απομένει στον άνθρωπο χωρίς ίχνος αισιοδοξίας για το μέλλον του, να συνεχίσει τον αγώνα του, όχι για την επιβίωση αλλά για τη ΖΩΗ. Ο κινηματογράφος έχει καταγράψει σε όλες τις μορφές του, ιστορίες ανθρώπων που βρέθηκαν στη δίνη γεγονότων που ήταν πέρα από αυτούς. Άλλοι τα κατάφεραν άλλοι χαθήκαν στις πίσω σελίδες της Ιστορίας. Όλοι όμως είχαν τη διάθεση να το παλέψουν. Οι περισσότεροι χωρίς άλλο εφόδιο παρά το όνειρο για μια καλύτερη ζωή. Το όνειρο. Αυτό το απροσδιόριστο εσωτερικό συναίσθημα που πολλές φορές είναι πιο απαραίτητο κι από τα χρήματα, κι από τις σπουδές κι από την κοινωνική θέση. Το όνειρο.
Κι ο κινηματογράφος είναι φτιαγμένος ακριβώς από αυτό:
« Το υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα»




Δεν υπάρχουν σχόλια: