Limbo
Δεκαετία του 1970. Η Νορβηγίδα Σόνια και τα δυο της μικρά παιδιά φτάνουν στο Τρινιντάντ, όπου ο άντρας της εργάζεται ως μηχανικός γεωτρήσεων πετρελαίου εδώ κι έξι μήνες. Σ΄ αυτό το ξένο περιβάλλον, η Σόνια μυείται σ’ ένα νέο τρόπο ζωής –πολυτελή αλλά νωθρό– και σ’ ένα νέο ηθικό κώδικα, δημιούργημα των εκπατρισμένων αντρών, τον οποίο τηρούν κατά γράμμα οι αργόσχολες γυναίκες τους. Τα αισθησιακά, ηλιόλουστα εξωτερικά πλάνα της ζωής στο Τρινιντάντ έρχονται σε αντίθεση με τα ψυχρά εσωτερικά των σπιτιών, όπου οι ζωές των ξένων βασίζονται σε εύθραυστα προσωπεία. Όταν η Σόνια συνειδητοποιεί πως μέρος της νέας αυτής ζωής συνεπάγεται και την απιστία του άντρα της, αδυνατεί ν’ αντέξει την ηθική διάλυση που την περιβάλλει. Η ταινία σκιαγραφεί ρεαλιστικές, αυθεντικές σχέσεις, που εντείνονται από το σαγηνευτικό και πολιτισμικά μοναδικό αυτό περιβάλλον, από τις αντιθέσεις που γεννιούνται ανάμεσα στους χώρους και στους ανθρώπους, καθώς και από τις στιβαρές ερμηνείες, ειδικά αυτήν της λαμπερής Λίνε Βέρνταλ. Μια ταινία που θα λατρέψουν οι γυναίκες και θα προβληματίσει τους αντρες. Τουλάχιστον αυτούς που ακόμη διεκδικούν μερίδιο στις σχέσεις.
Erratum
Καμιά φορά γίνονται λάθη, τα οποία, όσο τραγικά κι αν είναι, παρουσιάζονται ως ευκαιρίες για να διορθώσει κανείς ή να αλλάξει τη ζωή του – αρκεί κανείς να τις αδράξει. Ο Μίχαλ αναγκάζεται να επιστρέψει στην πόλη όπου μεγάλωσε για να παραλάβει το αυτοκίνητο του αφεντικού του. Στο δρόμο του γυρισμού χτυπάει κατά λάθος έναν ηλικιωμένο άντρα, ο οποίος πεθαίνει. Ο Μίχαλ πηγαίνει στο αστυνομικό τμήμα, παραδέχεται την ευθύνη του, αλλά επειδή κανείς δεν έχει αναζητήσει τον άντρα αφήνεται ελεύθερος. Μέχρι να διορθωθεί η ζημιά που προκλήθηκε στο αμάξι από το ατύχημα, ο Μίχαλ περιπλανάται στην πόλη, συναντά τον παλιό του κολλητό, προσπαθεί να εξομαλύνει τη σχέση με τον πατέρα του, αλλά κυρίως αναζητά να βρει κάποιον που να γνώριζε τον νεκρό άνθρωπο. Χωρίς να το καταλαβαίνει, ο Μίχαλ αρχίζει σιγά σιγά να διορθώνει όλα όσα τον απασχολούσαν τόσα χρόνια, σ’ αυτήν την ιστορία ελπίδας και ανθρωπιάς.
Μια τρυφερή ταινία επανενηλικίωσης. Μου θυμισε καποιον γνωστό που είναι τωρα μακρια κι αλοίμονο αγνοεί ότι κατι τετοιο όταν σου συμβεί, πρέπει με έναν τρόπο να εισαι προετοιμασμένος, αλλιώς … Erratum est!
Submarino
Η ιστορία δύο αδελφών, οι οποίοι έχουν στιγματιστεί από μια τραυματική παιδική ηλικία γεμάτη φτώχια, κακοποίηση και αλκοόλ. Η μόνη φωτεινή ανάμνησή τους είναι η γέννηση του μικρού τους αδελφού, στον οποίο εναποθέτουν τις ελπίδες τους. Στην ενήλικη ζωή τους, ο Νικ προσπαθεί να αποδιώξει οδυνηρές μνήμες, να κατευνάσει τη μοναξιά του και να επανασυνδεθεί με τον αδελφό του, ο οποίος με τη σειρά του παλεύει με τον εθισμό του στα ναρκωτικά, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να μεγαλώσει μόνος του το γιο του. Ο Νικ κι ο αδελφός του έχουν περάσει τη ζωή τους προσπαθώντας ν’ αγαπήσουν, να ξεχάσουν, να κατανοήσουν. Σύντομα θα έχουν την ευκαιρία να ξανασμίξουν και να συνειδητοποιήσουν πως δεν φταίνε εκείνοι για τα πάντα.
Η καινούργια ταινία του Βίντερμπεργκ είναι ένα ιδιότυπο ποιητικό δοκίμιο πάνω στις σχέσεις. Ένα ταλέντο του κινηματογράφου που επανεργοποιείται ευχάριστα.
Δεκαετία του 1970. Η Νορβηγίδα Σόνια και τα δυο της μικρά παιδιά φτάνουν στο Τρινιντάντ, όπου ο άντρας της εργάζεται ως μηχανικός γεωτρήσεων πετρελαίου εδώ κι έξι μήνες. Σ΄ αυτό το ξένο περιβάλλον, η Σόνια μυείται σ’ ένα νέο τρόπο ζωής –πολυτελή αλλά νωθρό– και σ’ ένα νέο ηθικό κώδικα, δημιούργημα των εκπατρισμένων αντρών, τον οποίο τηρούν κατά γράμμα οι αργόσχολες γυναίκες τους. Τα αισθησιακά, ηλιόλουστα εξωτερικά πλάνα της ζωής στο Τρινιντάντ έρχονται σε αντίθεση με τα ψυχρά εσωτερικά των σπιτιών, όπου οι ζωές των ξένων βασίζονται σε εύθραυστα προσωπεία. Όταν η Σόνια συνειδητοποιεί πως μέρος της νέας αυτής ζωής συνεπάγεται και την απιστία του άντρα της, αδυνατεί ν’ αντέξει την ηθική διάλυση που την περιβάλλει. Η ταινία σκιαγραφεί ρεαλιστικές, αυθεντικές σχέσεις, που εντείνονται από το σαγηνευτικό και πολιτισμικά μοναδικό αυτό περιβάλλον, από τις αντιθέσεις που γεννιούνται ανάμεσα στους χώρους και στους ανθρώπους, καθώς και από τις στιβαρές ερμηνείες, ειδικά αυτήν της λαμπερής Λίνε Βέρνταλ. Μια ταινία που θα λατρέψουν οι γυναίκες και θα προβληματίσει τους αντρες. Τουλάχιστον αυτούς που ακόμη διεκδικούν μερίδιο στις σχέσεις.
Erratum
Καμιά φορά γίνονται λάθη, τα οποία, όσο τραγικά κι αν είναι, παρουσιάζονται ως ευκαιρίες για να διορθώσει κανείς ή να αλλάξει τη ζωή του – αρκεί κανείς να τις αδράξει. Ο Μίχαλ αναγκάζεται να επιστρέψει στην πόλη όπου μεγάλωσε για να παραλάβει το αυτοκίνητο του αφεντικού του. Στο δρόμο του γυρισμού χτυπάει κατά λάθος έναν ηλικιωμένο άντρα, ο οποίος πεθαίνει. Ο Μίχαλ πηγαίνει στο αστυνομικό τμήμα, παραδέχεται την ευθύνη του, αλλά επειδή κανείς δεν έχει αναζητήσει τον άντρα αφήνεται ελεύθερος. Μέχρι να διορθωθεί η ζημιά που προκλήθηκε στο αμάξι από το ατύχημα, ο Μίχαλ περιπλανάται στην πόλη, συναντά τον παλιό του κολλητό, προσπαθεί να εξομαλύνει τη σχέση με τον πατέρα του, αλλά κυρίως αναζητά να βρει κάποιον που να γνώριζε τον νεκρό άνθρωπο. Χωρίς να το καταλαβαίνει, ο Μίχαλ αρχίζει σιγά σιγά να διορθώνει όλα όσα τον απασχολούσαν τόσα χρόνια, σ’ αυτήν την ιστορία ελπίδας και ανθρωπιάς.
Μια τρυφερή ταινία επανενηλικίωσης. Μου θυμισε καποιον γνωστό που είναι τωρα μακρια κι αλοίμονο αγνοεί ότι κατι τετοιο όταν σου συμβεί, πρέπει με έναν τρόπο να εισαι προετοιμασμένος, αλλιώς … Erratum est!
Submarino
Η ιστορία δύο αδελφών, οι οποίοι έχουν στιγματιστεί από μια τραυματική παιδική ηλικία γεμάτη φτώχια, κακοποίηση και αλκοόλ. Η μόνη φωτεινή ανάμνησή τους είναι η γέννηση του μικρού τους αδελφού, στον οποίο εναποθέτουν τις ελπίδες τους. Στην ενήλικη ζωή τους, ο Νικ προσπαθεί να αποδιώξει οδυνηρές μνήμες, να κατευνάσει τη μοναξιά του και να επανασυνδεθεί με τον αδελφό του, ο οποίος με τη σειρά του παλεύει με τον εθισμό του στα ναρκωτικά, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να μεγαλώσει μόνος του το γιο του. Ο Νικ κι ο αδελφός του έχουν περάσει τη ζωή τους προσπαθώντας ν’ αγαπήσουν, να ξεχάσουν, να κατανοήσουν. Σύντομα θα έχουν την ευκαιρία να ξανασμίξουν και να συνειδητοποιήσουν πως δεν φταίνε εκείνοι για τα πάντα.
Η καινούργια ταινία του Βίντερμπεργκ είναι ένα ιδιότυπο ποιητικό δοκίμιο πάνω στις σχέσεις. Ένα ταλέντο του κινηματογράφου που επανεργοποιείται ευχάριστα.
Πως τελείωσε αυτό το καλoκαίρι!
Η μέρα δε θα μπορούσε να κλείσει καλύτερα από την ταινία από την Ρωσία με ήρωες δυο άντρες μετεωρολόγους στον Βόρειο Πόλο Το μεγάλο με το μικρό. Το παλιό με το νέο Η φύση και η τεχνολογία. Ο άνθρωπος κι η οικολογία. Η αλήθεια και η εξαπάτηση.Ο φόβος και το πραγματικό νόημα της ζωής. Μεσα απο μια ψυχρή και υπόγεια ψυχολογική δράση . Αρσενική αλλα πολυδιάστατη. Μεγάλες ερμηνείες! Εξαιρετική φωτογραφία και μουσική. Σενάριο με πολλαπλές αναγνώσεις και πραγματικό ρεσιτάλ ηθοποιίας κυρίως από τον νεότερο που κέρδισε τις καρδιές όλων μας. Θετει αλλα ορια στην εξέλιξη του αφηγηματικού σι΄νεμά δράσης, κανοντας την ταινία του Danny Boyle "127 Hours" να μοιάζει με καρτούν.
Από σήμερα ξεκινά και το νέο μας αφιέρωμα, που είναι ταυτόχρονα και η δική μας πρόταση εορταστικού στολισμού σε μια χώρα, σε μια πόλη ,που καλείται να αλλάξει ,να αρχίσει να συμμετέχει και να μη περιμένει τις όποιες απαραίτητες "διορθωτικές αλλαγές" από το κράτος , από τους άλλους, αλλά από την κινητοποίηση των προσωπικών μηχανισμών αντίστασης του καθενός. Ακριβώς όπως και στο σινεμά δηλαδή. "Ευτυχισμένος ο νέος Μεσαίωνας" λοιπόν , μέχρι το τέλος Ιανουαρίου με μια διαφορετική προσέγγιση γιατι μορφη εορτασμού ειναι και η αποδοχή της πραγματικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου