Οι τέσσερις φορές
Ένας ηλικιωμένος βοσκός κατοικεί σ’ ένα ήσυχο μεσαιωνικό χωριό, κουρνιασμένο ψηλά στους λόφους της Καλαβρίας στη νότιο Ιταλία. Είναι άρρωστος και κάθε μέρα παίρνει σαν φάρμακο σκόνη από το δάπεδο της εκκλησίας διαλυμένης μέσα σε νερό. Όταν ο βοσκός πεθαίνει, ένα κατσικάκι γεννιέται, εξασφαλίζοντας έτσι την αέναη συνέχιση του κύκλου της ζωής. Το νεαρό κατσίκι βγαίνει να βοσκήσει – δίπλα στα βοσκοτόπια του ένα αρχαίο, μεγαλοπρεπές έλατο αλλάζει με τις εποχές. Όταν το δέντρο δεν θα έχει πια ζωή μέσα του, θα γίνει κάρβουνο με την πατροπαράδοτη μέθοδο των καρβουνιάρηδων και θα ζεστάνει το χωριό. Σ’ αυτό το ποιητικό υβρίδιο μυθοπλασίας-ντοκιμαντέρ, οι αμετάβλητες παραδόσεις μιας αιωνόβιας τοποθεσίας –παραδόσεις ανθρώπινες, όσο και βασισμένες στους κύκλους της ζωής της Γης– απαθανατίζονται στην ομορφιά και την απλότητά τους. Η φύση είναι ταυτόχρονα η απόλυτη πραγματικότητα κι ένας μυστικιστικός οργανισμός.
Μέσα απο τις φλόγες
Σκηνοθεσία: Denis Villeneuve (σκηνοθέτης του Polytechnique που προβλήθηκε στο περσινο Φεστιβαλ Θεσσαλονίκης 2009)
Σενάριο: Wajdi Mouawad (Του γνωστου Λιβανέζου από το ομώνυμο θεατρικό τουέργο του 2003. Όμως στην Ελλάδα είναι γνωστός από το έργο του που ανέβηκε φετος το καλοκαίρι στο Φεστιβαλ Αθηνων και ήταν μια ελεύθερη διασκευή του Λεωφορείο ο Πόθος με την Ιζαμπελ Υπέρ σε σκηνοθεσία Κριστόφ Βαρλικόφσκι και ξεσήκωσε θύελλα. Είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου «Quat’ sous» απ’ το 2000 ως το 2004, συνιδρυτής του «Theatre O Parleur», καλλιτεχνικός διευθυντής του «Theatre francais du centre national des arts» της Οττάβα. Πήρε το βραβείο της Λεγεώνας για την συνολική προσφορά του στα γράμματα και στις τέχνες, το 2002. Έχει επίσης σκηνοθετήσει έργα του Τσέχωφ, του ΠΙραντέλλο και προσάρμοσε για το θέατρο Θερβάντες και Ιρβίν Γουέλς.Βαθύς γνώστης του κλασσικού κι αρχαίου θεάτρου κι ένα από τα 10 πιο ταλαντούχα ατομα παγκοσμίως στο χωρο του Θεάτρου )
Φωτογραφία : André Turpin
Μουσική: Grégoire Hetzel & Radiohead
Παίζουν : Lubna Azabal
Mélissa Désormeaux-Poulin
Maxim Gaudette
Χώρα Παραγωγής : Καναδάς
Ετος Παραγωγής: 2010
Γλώσσα : Γαλλικά Αραβικά
Διάρκεια: 120
Οι Φωτιές είναι μια ταινία από το αποστασιοποιημένο γαλλικό Κεμπέκ. Μια ταινία βασισμένη στο θεατρικό έργο του Μουαουάντ Wadji που μετέφερε στη μεγάλη οθόνη ο Denis Villeneuve ( Πολυτεχνείο). Αυτή η απίστευτη ταινία , είναι μια οικογενειακή σάγκα , γυρισμένη σε δύο χρονικά πλαίσια, το παρόν, όταν η Jeanne (Μέλισσα Desormeaux-Poulin) και ο Simon (Maxim Gaudette) ασχολούνται με το θάνατο της μητέρας και την τελευταία της επιθυμία και με συνεχόμενα φλας μπακ , με το παρελθόν της μητέρας. (Lubna Azabal).σε μια σπαρακτικά σιωπηλή ερμηνεία βλεμμάτων.
Ξεκινά με την διαθήκη της μητέρας, την τελευταία της επιθυμία, που είναι περίεργη και ασυνήθιστη. Θέλει να ταφεί γυμνή μπρούμυτα χωρίς ταφόπλακα. Τα παιδιά της είναι συγκλονισμένα από το αίτημα αυτό και γρήγορα απογοητεύονται, όταν ο συμβολαιογράφος δίνει στον καθένα τους ένα φάκελο, ένα για τον πατέρα τους, τον οποίο θεωρούσαν νεκρό, και ένα για τον αδερφό τους, που δεν ξέρουν καν την ύπαρξή του.
Ο Simon θυμώνει, ενώ η Jeanne ξεκινά την αναζήτηση από την Μέση Ανατολή και αρχίζει να ανακαλύπτει μια άγνωστη πλευρά της μητέρας της, που δεν θα είχε ποτέ σκεφτεί ότι μπορεί να ήταν δυνατή. Ο αδελφός, στην αρχή απρόθυμα, δέχεται τις πληροφορίες από την αδελφή του, αλλά σιγά σιγά η ιδιαιτερότητα της ζωής της μητέρας του και οι συνεχόμενες συνταρακτικές αποκαλύψεις , τον απορροφούν, ολοκληρωτικά όπως και την αδελφή του.Η ιστορία είναι γεμάτη ανατροπές, μοιάζει σαν ένα κυνήγι θησαυρού που κάθε επεισόδιο δίνει το απαραίτητο στοιχείο που θα βοηθήσει στο επόμενο βήμα. Ταυτόχρονα είναι μια ψύχραιμη καταγραφή γεγονότων που τα φλας μπακ μας βοηθούν να κατανοήσουμε, βλέποντας κι αντικειμενικά αλλά και με την υποκειμενική ματιά των ηρώων που τα ζουν. Μια φωτογραφία εξαιρετικά προσεγμένη, με μουσικές επιλογές από τους Radiohead και το συγκλονιστικό μουσικό θέμα του Grégoire Hetzel στο τέλος, ένα μοντάζ σχεδόν μυθιστορηματικής ακρίβειας κι ένα στέρεο σενάριο που βασίζεται σε ένα εξίσου συναρπαστικό θεατρικό έργο, η ταινία με τρόπο μοντέρνο και ρυθμό γρήγορο , σε συναρπάζει όχι τόσο για την ίδια της την πλοκή αλλά και για την εμπνευσμένη κινηματογράφηση της.
Συνολικά, οι Φωτιές είναι μια εντυπωσιακή ταινία , που ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Για αρκετή ώρα είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό συγκλονισμένος. Κι όταν άρχισα το ψάξιμο στο internet , διαπίστωσα ότι ενώ έχει παιχτεί μόνο στις 4/9 στο Telluride Film Festival και στις 13/9 στοToronto International Film Festival , η πορεία της στο Κεμπέκ όπου άρχισαν οι προβολές στης στις 17 Σεπτέμβρη την κατατάσσουν ήδη, στην καλύτερη καναδική ταινία μεγάλου μήκους στο Toronto International Film Festival , μια από τις καλύτερες Καναδικές ταινίες της χρονιάς και ήδη είναι η υποψηφιότητα του Καναδά για το φετινό Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, Και η βαθμολογία της στα site φτάνει το 8,6/10!!!
Συμφωνώ έχει πολλά στοιχεία σοφόκλειας τραγωδίας, δεμένα με μια προοδευτική θέση για τους άραβες. Το μεγάλο της όμως ατού είναι η ανθρώπινη διάσταση στη δίνη της Ιστορίας, που βγάζει , πράγμα σπάνιο, και για αυτό, σύγχρονη και συνταρακτική.
Site: http://www.incendies-lefilm.com/
Επίσης σελίδα στο Facebook με 2450μέλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου