η επιστροφή στη μυθολογία και την κλασσικότητα της , αποτυπωμένη στην αφίσα του επικείμενου φεστιβάλ Καννων, υπενθυμίζει πόσο σημαντική είναι η επικοινωνία και η δημιουργία μύθων, για να εξακολουθεί να υπάρχει η Τέχνη, ως παρηγοριά κι ως διέξοδος. Κάτι που οι μετρήσεις ακροαματικότητας, θεαματικότητας, εισιτηρίων και στατιστικών ,πότε δε θα καταφέρει να δημιουργήσει .
Ακόμη κι αν είναι μύθος η ανακάλυψη μιας ταινίας, διεκδικούμε θέση στη ψευδαίσθηση μας αυτή, ότι εμείς πρώτοι την ανακαλύπτουμε, ταυτιζόμαστε η ψυχαγωγούμαστε μαζί της. Κι όλοι οι γνήσιοι σινεφίλ, κι όχι τα demek μειράκια με την εικονική αναπαράσταση του, τι ειναι κινηματογραφόφιλος που κυκλοφορούν μέσα στο άγχος να προλάβουν πρώτοι, αλλά με διόλου υπομονή να περιμένουν στην ουρά για ένα εισιτήριο η να μη καταδέχονται τη χρήση του foward ακόμη και στις πιο βαρετές εικόνες ξέρουν καλά για τι ομιλώ.
Οι μύθοι χτίζονται από το περίσσευμα του συναισθήματος που αφήνει ο θεατής να διαρρεύσει, ανιδιοτελώς, χωρίς κανένα άμεσο όφελος. Είναι σχέση αμφίδρομη, διαδραστική, πολύ πιο παλιά από τα σύγχρονα κοινωνικά δίκτυα της απομόνωσης των εμπειριών. Προϋποθέτει χρόνο και χώρο για μοίρασμα, διαφωνία, συζήτηση, προϋποθέτει ανθρώπινες λειτουργίες στο 'έπακρο
1 σχόλιο:
υπεροχη αφισσα
Δημοσίευση σχολίου