Leviathan (Левиафан) του Andrey Zvyagintsev

Ο Zvyagintsev έσκασε σαν βόμβα στο κινηματογραφικό στερέωμα το 2003 με την πρώτη του ταινία, τον «Γυρισμό», που τρέλανε κόσμο και κοσμάκη με την πρώτη προβολή της στο φεστιβάλ Βενετίας. Τούτη εδώ είναι η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του ταλαντούχου Ρώσου σε 11 χρόνια. Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι είναι κάλπης και πως πλέον αδυνατεί να αρθεί στα υψηλά στάνταρ τα οποία είχε θέσει η πρώτη εκείνη ταινία. Εμείς διαφωνούμε. Προσωπικά, πιστεύω πως γίνεται καλύτερος με κάθε νέα του ταινία! Κι αυτό γιατί ο ερμητικά κλειστός κόσμος του «Γυρισμού» ανοίγει και μπορούν να γίνουν κοινωνοί του σινεμά του και των προβληματισμών του περισσότεροι άνθρωποι. Το δράμα της ύπαρξης βρίσκεται πάντοτε στο επίκεντρό του αλλά ένα σημάδι ωρίμανσης είναι και το ότι αφήνει να μπαίνει και το χιούμορ πλέον στα φιλμ του. Έτσι, το δράμα γίνεται ακόμα πιο ουσιαστικό, ανθρώπινο, πιστευτό. Γιατί ακόμα και στην πιο πικρή μας περίοδο, εκεί που νιώθουμε ότι θα λυγίσουμε από το βάρος των απανωτών χτυπημάτων της μοίρας, έχουμε το κουράγιο να γελάσουμε. Κάτι, βεβαίως, που δεν σημαίνει ότι θα τα καταφέρουμε κιόλας! Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Κόλια. Ο αψύς, λεβέντης, καθαρός, ηθικός, νευρικός, καλόκαρδος Κόλια. Που του τη φέρνει τόσο ο θρήσκος εχθρός δήμαρχος όσο και ο άθεος, πραγματιστής φίλος του – με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, αλλά του γαμάνε τη ζωή. Για να μη μιλήσουμε για τον έρωτα: εκεί κι αν τρώει ήττα. Ο Κόλια πιστεύει ότι τελικά όλα θα πάνε καλά, έχει τη δύναμη να συγχωρεί, έχει τη δύναμη να αντιστέκεται, έχει τη δύναμη να υπερασπίζεται τα δίκαιά του. Φευ, θα παραδοθεί τελικά. Είναι ο Ιωνάς και ο Ιώβ ταυτόχρονα. Θα υπομείνει και θα βρεθεί μέσα στο θαλάσσιο κήτος. Δεν θα απελευθερωθεί, όμως, ο σκελετός του κήτους θα γίνει φυλακή.

Τεράστια ταινία, με υπέροχη μουσική από τον Philip Glass, σπουδαίες ερμηνείες και μια γυναίκα πρωταγωνίστρια, τηνElena Lyadova, τόσο όμορφη, τόσο θλιμμένη, τόσο γήινη, να την ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά. Οπωσδήποτε πρέπει να επισημάνουμε κάποια ακόμα πράγματα. Πρώτον, οι Ρώσοι δεν πίνουν νερό. Πίνουν βότκα και μόνο βότκα, σε απίστευτες ποσότητες! Η δικαστίνα μπορεί να κάνει ρεκόρ γρήγορης ανάγνωσης, χωρίς λάθος, για το Γκίνες – την ακούς και δεν πιστεύεις τα αυτιά σου! Θα... αργήσει (όχι πολύ – χρειάζεται να ωριμάσει) και ο Πούτιν να μπει σε κάδρο – στόχο σκοποβολής, όπως και οι άλλοι ηγέτες της μαμάς Ρωσίας (παραδόξως, λείπει ο πατερούλης). Και ναι, οι απλοί άνθρωποι που κοιτάνε ψηλά αναζητώντας το Θεό, βρίσκουν εντέλει μόνο το ταβάνι της εκκλησίας ή μια τρύπα στον ουρανό. Τρομερή ταινία!!! 

Θόδωρος Γιαχουστίδης 

απο το http://lessthanzervo.blogspot.com