Aπο την καρδια του Φεστιβάλ της Βενετίας - Θ.Γιαχουστίδης
Δυστυχώς, χάσαμε…
Κι όχι μόνο χάσαμε, αλλά χάσαμε και πανηγυρικά…
Ναι, οι έλληνες που βρεθήκαμε στο Λίντο για το φεστιβάλ, δεν μπορούσαμε παρά να παρακολουθήσουμε κι εμείς τον τελικό του Μουντομπάσκετ στη μακρινή Ισπανία…
Σε λόμπι ξενοδοχείων και μέσω της RAI 3, είδαμε την δίκαιη επικράτηση των Ισπανών…
Κάτι τρελά πράγματα: πήραμε αργυρό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ, και είμαστε και δυσαρεστημένοι…
Είναι τρελοί αυτοί οι… Έλληνες…
Στα… δικά μας: πανικός έγινε στην προβολή της ταινίας manga «Paprika»! Και για πρώτη φορά σε αυτό το φεστιβάλ, δεν καταφέραμε να μπούμε στην αίθουσα για να την δούμε. Για την ταινία, πάντως, ακούσαμε τα καλύτερα λόγια…
Μπήκαμε, όμως, στο «Le Pressentiment», την ταινία που σκηνοθέτησε ο καλός γάλλος ηθοποιός, Ζαν Πιέρ Νταρουσέν, πρωταγωνιστώντας μάλιστα σ’ αυτήν…
Ένα μικρό δράμα χαρακτήρων η ταινία, έχει ως κύριο χαρακτήρα της έναν δικηγόρο που, σε κρίση αξιών και ηλικίας, μετακομίζει σε μια υποβαθμισμένη περιοχή του Παρισιού, ερχόμενος σε επαφή με τον ιδιαίτερο μικρόκοσμο, προσπαθώντας παράλληλα να γράψει το πρώτο του βιβλίο…
Με τις καλύτερες προθέσεις μπήκαμε να δούμε την ταινία «Tales from the Earthsea». Σενάριο βασισμένο στα βιβλία της Ούρσουλα Λε Γκεν, σκηνοθέτης ο γιος του Χαγιάο Μιγιαζάκι, Γκόρο, αλλά, τελικά, δεν…
Με αυτά τα κινούμενα σχέδια εκ Ιαπωνίας, υπάρχει ένα πρόβλημα: πώς να καταλάβεις τι ακριβώς γίνεται!
Ήταν και η δίωρη η ταινία, την… κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια πριν ολοκληρωθεί, για να δούμε κάτι άλλο…
Το… κάτι άλλο ήταν το «Para entrat e vivir» του ισπανού Χάιμε Μπαλακέρο…
Μια από τις προηγούμενες ταινίες του, το «Darkness», μου είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση κι έτσι είχα θετικό feeling για τούτη την ταινία…
Φευ!
Επρόκειτο για ένα υστερικό φιλμ τρόμου, με σπαστικές κραυγές, σπαστικές κινήσεις της κάμερας, σπαστικό θέμα, σπαστικά… όλα!
Ένα νεαρό ζευγάρι στη Μαδρίτη, ψάχνει να νοικιάσει διαμέρισμα. Μόνο που εκεί που πηγαίνουν, τους περιμένει μια τρελή σπιτονοικοκυρά, με μια δικιά της, ιδιάζουσα άποψη για το τι εστί οικογένεια…
Κορυφαία σκηνή: ο… σκουπιδοφάγος που ακρωτηριάζει το χέρι της μέγαιρας σπιτονοικοκυράς!
Ο κόσμος, με καθαρά σκωπτική διάθεση, δεν έπαψε να χειροκροτεί συχνά – πυκνά κατά τη διάρκεια της ταινίας…
Ευτυχώς που ήταν… μικρή: μόλις 68 λεπτά!
Οπότε, το μαρτύριο τελείωσε γρήγορα…
Τελευταία ταινία: το «Children of Men» του Αλφόνσο Κουαρόν, που θα μπορούσε να είναι η καλύτερη ταινία που είδαμε στο φεστιβάλ ως τώρα, κάποια μικρά προβλήματα, όμως, την καθιστούν ως μία από τις καλύτερες…
Στο μέλλον, ο κόσμος αντιμετωπίζει προβλήματα καθώς μια επιδημία έχει κάνει στείρες όλες τις γυναίκες…
Ο πιο νεαρός άνθρωπος της γης, δολοφονείται σε ηλικία 18 ετών το 2027, επειδή αρνήθηκε να δώσει αυτόγραφο σε θαυμαστή του!
Επί 18 χρόνια, λοιπόν, καμία γέννηση πουθενά…
Έως ότου, ως εκ θαύματος, μια γυναίκα μένει έγκυος…
Είναι μαύρη, είναι μόνη και δεν ξέρει τι να κάνει…
Μια επαναστατική οργάνωση που θέλει να αλλάξει τον κόσμο, επιθυμεί να την χρησιμοποιήσει ως παντιέρα της εξέγερσης…
Κι εδώ μπαίνει ο Κλάιβ Όουεν ως ο άνθρωπος που θα προσπαθήσει να την κρύψει από την κυβέρνηση και να την οδηγήσει σε ασφαλές μέρος προκειμένου να γεννήσει…
Ο Κουαρόν είναι απίστευτος μάστορας και η ταινία του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το «Μπραζίλ» της δεκαετίας του 00…
Εξαιρετική σκηνοθεσία, σπουδαίο σενάριο και καταπληκτικές ερμηνείες από Κλάιβ Όουεν, Τζούλιαν Μουρ και Μάικλ Κέιν…
Αναφέρονται και πολλά για την τρομοκρατία, ποιος την προωθεί, ποιοι είναι οι στόχοι της, ο ρόλος των μουσουλμάνων κτλ…
Κάπου στη μέση, η ταινία χάνει το ρυθμό της και τον προσανατολισμό της, ενώ ο Κουαρόν χρησιμοποιεί και κάποια πολύ απλοϊκά σύμβολα…
Όμως, το «Αύριο» είναι ένα πλοίο με πλώρη την ελπίδα που θα έρθει από το γέλιο (και το κλάμα…) ενός μωρού…
Τέλος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου