Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2006


Venice Film Festival,Θ.Γιαχουστίδης

Άτιμη τεχνολογία...

Εξαιτίας της δεν έχετε πάρει το – χθεσινό – πρώτο μας κείμενο...

Κι εξαιτίας της, ξαναγράφω το κείμενο της δεύτερης ημέρας...

Για να δούμε, θα... τριτώσει το κακό;

Μετά την χθεσινή ανταπόκριση, όπου σας έγραφα για το “Swartboek” του Πολ Βερχόφεν και για το “Daratt” του Μαχάματ Σαλέ Χαρούν από το Τσαντ, σειρά έχουν... άλλες ταινίες...

Πρώτα από όλα, το «The Hottest State» του Ίθαν Χοκ, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του...

Πρόκειται για μια ρομαντική κομεντί για σκεπτόμενους 20ρηδες, στα βήματα του «Πριν το ξημέρωμα» και «Πριν το ηλιοβασίλεμα» του φίλου του, Λινκλέιτερ, ο οποίος εμφανίζεται στην ταινία...

Η πρωταγωνίστρια, Καταλίνα Σαντίνα Μορένο, εμφανίζεται όπως τη γέννησε η μανούλα της (ωραία!), όλα τα λεφτά, όμως, είναι η ολιγόλεπτη εμφάνιση της Λόρα Λίνεϊ ως η μητέρα του ερωτοχτυπημένου ήρωα...

Ο Ίθαν Χοκ παίζει μικρό ρόλο ως ο πατέρας του ήρωα, ηλικιακά, όμως, ο ρόλος δεν του ταιριάζει...

Γενικώς, περιμέναμε περισσότερα...

Επόμενη ταινία: «Coeurs» του τεράστιου Αλέν Ρενέ...

Βασισμένος στο θεατρικό του Άλαν Έικμπουρν «Private Fears in Public Places», ο μεγάλος γάλλος σκηνοθέτης, στα 84 χρόνια του παρακαλώ, είναι πιο φρέσκος και πιο ουσιαστικός από πολλά «παιδαρέλια»...

Πολλές ιστορίες διεξάγονται παράλληλα στο χιονισμένο Παρίσι, με τους ήρωες απλά να μην μπορούν ποτέ να επιτύχουν αυτό που επιδιώκουν...

Σε κάποια σκηνή της ταινίας – ως κερασάκι στην τούρτα – βλέπουμε και... τσολιάδες!!!

Και η Κορέα είναι εδώ!
Η ταινία «Jjakpae» είναι μια από τις χαρακτηριστικές κορεάτικες, πολεμικών τεχνών, που τελευταία έχουν ξανακατακτήσει τον κόσμο...
Απίθανες χορογραφίες, μακριά από κουλτούρες και σοβαροφάνεια, σε ένα φιλμ που το κοινό καταχειροκρότησε, καθώς το απόλαυσε μέχρι... δακρύων!!!
Η καλύτερη ταινία που είδαμε ως τώρα ήταν πάντως το «The Queen» του Στίβεν Φρίαρς...
Ο Φρίαρς δείχνει πως αντιμετώπισε η βασίλισσα Ελισσάβετ τόσο την άνοδο στην εξουσία του Τόνι Μπλερ, όσο και το θάνατο σε δυστύχημα της πριγκίπισσας Νταϊάνα το 1987...

Έξυπνο σενάριο, με χιούμορ αλλά και ανθρωπιά, βγάζει πολύ παρασκήνιο και έχει την ευτυχία να διαθέτει ως βασικό της ατού την απίθανη, Έλεν Μίρεν, στο ρόλο της βασίλισσας...
Να μου το θυμηθείτε, η γυναίκα θα βραβευτεί εδώ στη Βενετία για την ερμηνεία της...
Τέλος, ας αναφερθούμε και λίγο στο «World Trade Center»...
Αυτό δεν είναι Όλιβερ Στόουν!
Θα μπορούσε να το γυρίσει ο οποιοσδήποτε από το Χόλιγουντ, έχοντας στόχο την εύκολη συγκίνηση...
Ούτε θεωρίες συνομωσίας, ούτε αντιαμερικανισμός, τίποτε σας λέω...
Πάει, τον χάσαμε κι αυτόν...
Αυτά και για σήμερα...
Over and out…

Δεν υπάρχουν σχόλια: