Seven Film Gallery

Άνθρωποι είμαστε, λάθοι κάνουμε...

Στο χθεσινό κομμάτι που σας στείλαμε από Βενετία, αναφέρουμε κάπου (εντελώς λανθασμένα):

«Ναι, οι έλληνες που βρεθήκαμε στο Λίντο για το φεστιβάλ, δεν μπορούσαμε παρά να παρακολουθήσουμε κι εμείς τον τελικό του Μουντομπάσκετ στη μακρινή Ισπανία…»

Προφανώς, στη μακρινή... Ιταλία θέλαμε να πούμε...

Λοιπόν, ταινίες. Και μιλάω για ταινίες γιατί δεν πηγαίνω να παρακολουθήσω τις συνεντεύξεις τύπου, ούτε έχω κανονίσει κάποια συνέντευξη...

Οπότε, μην περιμένετε και πολύ... γκλαμουριά...

Αλλά, πάλι, ποιος ξέρει... κάτι μπορεί να έχει το μενού προσεχώς...

Κέρδισε τις εντυπώσεις ο νεαρός Γου Σι Τσενγκ με την ταινία του «Yi nian zhichu» (Do Over αγγλιστί). Αν και οι 2 ωρών ταινία του σε κάποιες στιγμές κουράζει, εντούτοις σκηνοθετικά είναι απίστευτα καλός και κατορθώνει να ολοκληρώσει με επιτυχία το περίπλοκο κατασκεύασμά του που μιλάει και για το ίδιο το σινεμά, πέρα όλων των άλλων...

Μοντέρνο σινεμά με τα προβλήματα και τις προοπτικές του...

Τον Τσάι Μινγκ Λιανγκ θα τον ξέρετε...

Κάνει ταινίες όπου δεν συμβαίνει τίποτα επί πολύ ώρα...

Με την προηγούμενη ταινία του, το «Wayward Cloud» έκανε κάτι πιο... εμπορικό, καθώς χρησιμοποιούσε το σεξ και την κωμωδία επιτυχημένα αν και... παράξενα...

Στη νέα του ταινία «I want to sleep with you», είναι πιο... στο στοιχείο του...

2 ώρες ταινία με ελάχιστους διαλόγους...

Εικαστικά, μάλλον είναι ότι πιο όμορφο έχει φτιάξει ο ιδιόρρυθμος σκηνοθέτης, οι ταινίες του οποίου – τελικά – δεν είναι για τις αίθουσες αλλά για να τις απολαμβάνεις ως έργα μοντέρνας τέχνης...

Και το φινάλε: πάνω στα απώνερα της μοναξιάς και της αποξένωσης, η λύση είναι ένα... κρεβάτι με τρεις εραστές: 2 άντρες και μία γυναίκα...

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο σκηνοθέτης...

Τον Κιγιόσι Κουροσάουα τον γνωρίσαμε από αφιέρωμα που του έγινε σε προηγούμενο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης...

Η νέα του ταινία ονομάζεται «Retribution» και ασχολείται με την αγαπημένη θεματική του: αποξενωμένοι άνθρωποι και... φαντάσματα...

Για μεταμεσονύχτια προβολή, μια χαρά ήταν...

Και οι λάτρεις του ιδιαίτερου στυλ του σκηνοθέτη, θα συνεχίσουν να πίνουν νερό στο όνομά του...

Και ξαναγυρνάμε στους φίλους μας του Χόλιγουντ...

Επί χρόνια προσπαθούσε ο Ντάρεν Αρονόφσκι να γυρίσει το «Fountain»...

Και τελικά το... γύρισε!

Το αποτέλεσμα: μια ταινία που μετά το πέρας της προβολής της, οι μισοί χειροκροτούσαν και οι άλλοι μισοί γιουχάριζαν δυνατά...

Προσωπικά, έκανα και τα δύο... ταυτόχρονα...

Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τις αρετές της ταινίας, τόσο κατασκευαστικά, όσο και ως όραμα ενός ταλαντούχου σκηνοθέτη...

Όμως, το θέμα της αναζήτησης της αιώνιας ζωής προκειμένου να σωθεί ένα αγαπημένο πρόσωπο, με μπόλικη φιλοσοφία από Μάγιας και από Βουδισμό, κάπου φαινόταν υπερβολική και εξεζητημένη...

Μένει η καλή ερμηνεία του Χιου Τζάκμαν και η ομορφιά της Ρέιτσελ Βάιζ...

Δεν γινόταν και αλλιώς: ο Αρονόφσκι ήταν ερωτευμένος μαζί της στα γυρίσματα της ταινίας και αυτό φαίνεται με τον τρόπο με τον οποίο την κινηματογραφεί...

Για το τέλος αφήσαμε τοπ φιλόδοξο «Bobby»...

Μια ταινία σκηνοθετημένη από τον Εμίλιο Έστεβεζ, από την οποία παρελαύνει το μισό Χόλιγουντ!

Έχουμε και λέμε: Σάρον Στόουν, Ντεμί Μουρ, Άστον Κούτσερ (ε, ναι, δεν μπορούσε να λείπει το μπόιφρεντ(, Άντονι Χόπκινς, Λόρενς Φίσμπερν, Γουίλιαμ Μέισι, και, και, και...

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από καμιά 20αρια άτομα που έζησαν από κοντά την δολοφονία του γερουσιαστή Ρόμπερτ Κένεντι, την ημέρα που κέρδισε τις εκλογές στην Καλιφόρνια – την ημέρα που τελικά δολοφονήθηκε...

Το πρόβλημα με τέτοιου είδους ταινίες, από το φιλελεύθερο Χόλιγουντ, είναι πως φαίνονται αφελείς για εμάς τους Ευρωπαίους και εντελώς επαναστατικές και... αντιαμερικάνες για τους... αμερικάνους...

Καλά το πάει ο Έστεβεζ, απλά, στο τέλος, αναγκάζεται να γίνεται πολύ μελό, με ανάλογη μουσική από τον Μαρκ Ίσαμ και έναν από τους λόγους που έβγαλε ο Κένεντι, ο οποίος φαντάζει επίκαιρος ακόμα και σήμερα, 38 χρόνια μετά...

Αύριο πάλι...