6η ΜΕΡΑ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΣΜΟΥ
13.00 JOHN CASSAVETES
BUGCRUSH του Carter Smith
Μικρού μήκους, μεγάλου διαμετρήματος! Σε 36 μινούτες ο σκηνοθέτης κατάφερε όσα δεν καταφέρνουν άλλοι σε τρίωρα “αριστουργήματα”. Είχα πολύ καιρό να δω κάτι τόσο ενδιαφέρον και αγωνιώδες, σε τέτοιο σημείο που αναθεμάτιζες που δεν κρατούσε λίγο παραπάνω σε διάρκεια. Η ιστορία μιλάει για το κόλλημα που έχει φάει ο ήρωας με το νέο και μυστηριώδη συμμαθητή του. Τυφλός από καψούρα τον ακολουθεί στο σπίτι του και εκεί αποκαλύπτεται πως δεν είναι και τόσο τέλειος… Ο μυστηριώδης νέος χρησιμοποιεί μαζοχιστικά μια ράτσα σκουληκιών που τον πηγαίνουν σε άλλη διάσταση και του χαρίζουν ατελείωτη στύση. Ο ήρωας δεν έχει άλλη επιλογή απ΄ το να δοκιμάσει. Οκ, η υπόθεση ακούγεται πολύ “κάπως” και σε προδιαθέτει για πολύ γέλιο, αλλά σίγουρα δεν είναι έτσι. Ο σκηνοθέτης γυρίζει ένα θρίλερ που ενώ θα έπρεπε το θέμα να σου φαίνεται γελοίο, τελικά βρίσκεσαι κολλημένος στην θέση σου με το στόμα ανοιχτό από την αγωνία. Ειλικρινά, κανένα ψεγάδι δε βρήκα. Σκηνοθεσία, ερμηνείες, ατμόσφαιρα, όλα μοναδικά. Όποιος το έχασε, έχασε…
17.30 OLYMPION
Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΑ του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου
Πρόκειται για μια ταινία-σχόλιο για την αστικοποίηση και την αναπόφευκτη ερήμωση της υπαίθρου. Η ιδέα πολύ ενδιαφέρουσα και θα μπορούσε να βγει κάτι πολύ καλό, αλλά κατά τη γνώμη μου έμπαζε…Λίγο η κάκιστη ερμηνεία του πρωταγωνιστή, λίγο η αδιάφορη σκηνοθεσία με κάτι κουφά ζουμ, λίγο και τα σεναριακά κενά και το αποτέλεσμα φτώχυνε. Τα δικαιολογώ εν μέρει πάντως, γιατί αναγνωρίζω ότι ο σκηνοθέτης είχε την κάψα να γυρίσει για την ελληνική ύπαιθρο κι αυτό φάνηκε, κάνοντας μια πολύ προσωπική ταινία. Είχε αρκετές καλές στιγμές και συγκεκριμένα η τελική σκηνή ήταν φοβερή, αλλά και πάλι δεν καλύφθηκα. Στον κόσμο της αίθουσας άρεσε πολύ και την κόβω να πηγαίνει και για βραβείο κοινού.
20.30 VAKOURA-1
Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του Darren Aronofsky
Μια επιστροφή που σίγουρα περιμένανε πολλοί, αλλά με την ίδια σιγουριά νομίζω πως κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Είναι εκπληκτική η απόσταση μεταξύ των δυο προηγούμενων ταινιών του σκηνοθέτη, με τη τελευταία κι αυτό είναι κάτι που εκτιμώ γιατί είναι απαραίτητο για τους δημιουργούς να δοκιμάζουν διαφορετικά πράγματα. Είχα ακούσει πολλά καλά από όσους παρακολούθησαν τη πρώτη προβολή και περίμενα να δω κανένα αριστούργημα και ίσως τελικά αυτή η προδιάθεση λειτούργησε αρνητικά. Η ταινία ναι μεν μου άρεσε αλλά συγχρόνως χαλάστηκα και λίγο. Η ιδέα της ιστορίας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και στο πρώτο μισό της ταινίας πήγαινε πολύ καλά. Αργότερα όμως, πλησιάζοντας προς το τέλος, σ’ ένα όργιο από οπτικά εφέ, η ταινία κάπου χάθηκε και μ’ άφησε με το αίσθημα του ανεκπλήρωτου. Απανωτές δράσεις τις οποίες προσπαθείς να κατανοήσεις και συμβολισμοί στους οποίους δε βρίσκεις το νόημα. Σκηνοθεσία λίγο εξυπνακίστικη, αλλά φυσικά πλήρης και ερμηνείες πολύ καλές και από τους δυο πρωταγωνιστές. Η ταινία ήταν πολύ κοντά για να μη χαλάσει το σερί καλών ταινιών του σκηνοθέτη, αλλά για λίγο το έχασε…
Γιώργος Αγγελόπουλος
13.00 JOHN CASSAVETES
BUGCRUSH του Carter Smith
Μικρού μήκους, μεγάλου διαμετρήματος! Σε 36 μινούτες ο σκηνοθέτης κατάφερε όσα δεν καταφέρνουν άλλοι σε τρίωρα “αριστουργήματα”. Είχα πολύ καιρό να δω κάτι τόσο ενδιαφέρον και αγωνιώδες, σε τέτοιο σημείο που αναθεμάτιζες που δεν κρατούσε λίγο παραπάνω σε διάρκεια. Η ιστορία μιλάει για το κόλλημα που έχει φάει ο ήρωας με το νέο και μυστηριώδη συμμαθητή του. Τυφλός από καψούρα τον ακολουθεί στο σπίτι του και εκεί αποκαλύπτεται πως δεν είναι και τόσο τέλειος… Ο μυστηριώδης νέος χρησιμοποιεί μαζοχιστικά μια ράτσα σκουληκιών που τον πηγαίνουν σε άλλη διάσταση και του χαρίζουν ατελείωτη στύση. Ο ήρωας δεν έχει άλλη επιλογή απ΄ το να δοκιμάσει. Οκ, η υπόθεση ακούγεται πολύ “κάπως” και σε προδιαθέτει για πολύ γέλιο, αλλά σίγουρα δεν είναι έτσι. Ο σκηνοθέτης γυρίζει ένα θρίλερ που ενώ θα έπρεπε το θέμα να σου φαίνεται γελοίο, τελικά βρίσκεσαι κολλημένος στην θέση σου με το στόμα ανοιχτό από την αγωνία. Ειλικρινά, κανένα ψεγάδι δε βρήκα. Σκηνοθεσία, ερμηνείες, ατμόσφαιρα, όλα μοναδικά. Όποιος το έχασε, έχασε…
17.30 OLYMPION
Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΑ του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου
Πρόκειται για μια ταινία-σχόλιο για την αστικοποίηση και την αναπόφευκτη ερήμωση της υπαίθρου. Η ιδέα πολύ ενδιαφέρουσα και θα μπορούσε να βγει κάτι πολύ καλό, αλλά κατά τη γνώμη μου έμπαζε…Λίγο η κάκιστη ερμηνεία του πρωταγωνιστή, λίγο η αδιάφορη σκηνοθεσία με κάτι κουφά ζουμ, λίγο και τα σεναριακά κενά και το αποτέλεσμα φτώχυνε. Τα δικαιολογώ εν μέρει πάντως, γιατί αναγνωρίζω ότι ο σκηνοθέτης είχε την κάψα να γυρίσει για την ελληνική ύπαιθρο κι αυτό φάνηκε, κάνοντας μια πολύ προσωπική ταινία. Είχε αρκετές καλές στιγμές και συγκεκριμένα η τελική σκηνή ήταν φοβερή, αλλά και πάλι δεν καλύφθηκα. Στον κόσμο της αίθουσας άρεσε πολύ και την κόβω να πηγαίνει και για βραβείο κοινού.
20.30 VAKOURA-1
Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του Darren Aronofsky
Μια επιστροφή που σίγουρα περιμένανε πολλοί, αλλά με την ίδια σιγουριά νομίζω πως κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Είναι εκπληκτική η απόσταση μεταξύ των δυο προηγούμενων ταινιών του σκηνοθέτη, με τη τελευταία κι αυτό είναι κάτι που εκτιμώ γιατί είναι απαραίτητο για τους δημιουργούς να δοκιμάζουν διαφορετικά πράγματα. Είχα ακούσει πολλά καλά από όσους παρακολούθησαν τη πρώτη προβολή και περίμενα να δω κανένα αριστούργημα και ίσως τελικά αυτή η προδιάθεση λειτούργησε αρνητικά. Η ταινία ναι μεν μου άρεσε αλλά συγχρόνως χαλάστηκα και λίγο. Η ιδέα της ιστορίας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και στο πρώτο μισό της ταινίας πήγαινε πολύ καλά. Αργότερα όμως, πλησιάζοντας προς το τέλος, σ’ ένα όργιο από οπτικά εφέ, η ταινία κάπου χάθηκε και μ’ άφησε με το αίσθημα του ανεκπλήρωτου. Απανωτές δράσεις τις οποίες προσπαθείς να κατανοήσεις και συμβολισμοί στους οποίους δε βρίσκεις το νόημα. Σκηνοθεσία λίγο εξυπνακίστικη, αλλά φυσικά πλήρης και ερμηνείες πολύ καλές και από τους δυο πρωταγωνιστές. Η ταινία ήταν πολύ κοντά για να μη χαλάσει το σερί καλών ταινιών του σκηνοθέτη, αλλά για λίγο το έχασε…
Γιώργος Αγγελόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου