Η
Eve Sussman
ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΜΑΣ!!!
Τον Μάρτιο του 2004, στην Μπιενάλε του Μουσείου Whitney της Νέας Υόρκης, δεκάδες επισκέπτες στέκονταν σιωπηλοί σε μία από τις τεράστιες, σκοτεινές αίθουσες του Μουσείου. Παρακολουθούσαν έκθαμβοι σε τεράστιες οθόνες τη βιντεο-εγκατάσταση της Ιβ Σάσμαν, «89 Seconds at Alcazar»: μια ιδιόμορφη κινηματογραφική μεταφορά του διάσημου πίνακα του Ντ. Βελάσκεθ «Las Meninas» («Οι ακόλουθοι ή οι Κυρίες των Τιμών» του 1656), την ομαδική προσωπογραφία της ισπανικής οικογένειας μέσα στο Αλκαζάρ, την τότε βασιλική κατοικία.
Η Σάσμαν δεν προσπάθησε να δραματοποιήσει τον πίνακα, ούτε να «απομυθοποιήσει» μέσω της κινηματογραφικής τέχνης τη ζωγραφική του διάσταση. Τα μέλη της Βασιλικής Οικογένειας, οι ψυχρές χειρονομίες των κυριών, έδωσαν την ευκαιρία στην εικαστικό να διερευνήσει υπαινικτικά ψυχολογικές εντάσεις και συναισθήματα, συμπεριφορές αλλά και εικαστικά ζητήματα.
Η τέχνη της αγγλικής καταγωγής εικαστικού Ιβ Σάσμαν, η οποία ζει και δουλεύει στη Νέα Υόρκη, έχει φέτος ξεχωριστή θέση στο 47ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Στην Αποθήκη Β1, στο Λιμάνι, το Ιδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης του ΚΜΣΤ, με τη συνεργασία του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ παρουσιάζουν από τις 19 Νοεμβρίου μέχρι και τις 7 Ιανουαρίου έκθεση αφιερωμένη στην τέχνη της Eve Sussman και της ομάδας «The Rufus Corporation», σε επιμέλεια της Κατερίνας Κοσκινά.
Στη Θεσσαλονίκη θα προβληθεί η βιντεο-εγκατάστασή της «89 Seconds at Alcazar», αλλά και σε παγκόσμια πρεμιέρα (19 Νομεβρίου, Αίθουσα «Παύλος Ζάννας», ώρα 1 μ.μ.-3 μ.μ.) η νέα βιντεο-όπερα της καλλιτέχνιδας «The rape of The Sabine Women», αναφορά στον πίνακα του J. L. David, «Η Αρπαγή των Σαβίνων Γυναικών». Το βίντεο, διάρκειας 80 λεπτών, γυρίστηκε στην Αθήνα, την Υδρα και το Βερολίνο, με τη συμμετοχή αρκετών Ελλήνων καλλιτεχνών, ανάμεσα στους οποίους η Θέμις Μπαζάκα και η Σαβίνα Γιαννάτου.
Η εικαστικός προσεγγίζει τον εξαιρετικό πίνακα του Νταβίντ και τον ρωμαϊκό μύθο της αρπαγής των Σαβίνων από τους Ρωμαίους, εμμένοντας στην ιδέα της εισβολής και της αρπαγής, αλλά και στην ένταση που διακρίνεται ανάμεσα στις δύο ομάδες αντρών που πολεμούν, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά προσπαθούν να σταματήσουν την παράλογη διαμάχη.
Στην επίσκεψή της στην Αθήνα, την άνοιξη του 2005, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του έργου της (έκανε γυρίσματα στο Ηρώδειο, στην «Μπλε πολυκατοικία» στα Εξάρχεια κ.α.), η Ιβ Σάσμαν είχε μιλήσει στο περιοδικό «Εψιλον» και στην Αλεξάνδρα Σπυριδάκη για τις προθέσεις, τη φεμινιστική και αντιπολεμική διάσταση του έργου: «Οι γυναίκες γίνονται αντικείμενο κλοπής και καταλήγουν να είναι πιο δυνατές από τους άντρες που τις άρπαξαν. Παραμένουν λογικές, επιχειρώντας να σταματήσουν τον πόλεμο και να δείξουν τη ματαιότητά του. Στη δική μας ταινία, ο πόλεμος δεν έχει όπλα. Είναι περισσότερο ιδέες για τη βία, για την επιθετικότητα των αντρών».
Η Σάσμαν δεν κάνει πειραματικό σινεμά. Με τη χρήση βιντεοκάμερας, σε συνεργασία με την ομάδα «The Rufus Corporation», προσεγγίζει τους διάσημους πίνακες του παρελθόντος ακολουθώντας τη σύγχρονη εικαστική τάση του film making. Αξιοποιεί με απρόβλεπτο τρόπο τα βασικά στοιχεία της κινηματογραφικής τέχνης (κινούμενη εικόνα-διήγηση) και με έντονες αναφορές στη θεατρική πρακτική, την performance και τον χορό αναζητεί νέους εικαστικούς και νοηματικούς συσχετισμούς.
Περισσότερα εδώ www.rufuscorporation.com
Τον Μάρτιο του 2004, στην Μπιενάλε του Μουσείου Whitney της Νέας Υόρκης, δεκάδες επισκέπτες στέκονταν σιωπηλοί σε μία από τις τεράστιες, σκοτεινές αίθουσες του Μουσείου. Παρακολουθούσαν έκθαμβοι σε τεράστιες οθόνες τη βιντεο-εγκατάσταση της Ιβ Σάσμαν, «89 Seconds at Alcazar»: μια ιδιόμορφη κινηματογραφική μεταφορά του διάσημου πίνακα του Ντ. Βελάσκεθ «Las Meninas» («Οι ακόλουθοι ή οι Κυρίες των Τιμών» του 1656), την ομαδική προσωπογραφία της ισπανικής οικογένειας μέσα στο Αλκαζάρ, την τότε βασιλική κατοικία.
Η Σάσμαν δεν προσπάθησε να δραματοποιήσει τον πίνακα, ούτε να «απομυθοποιήσει» μέσω της κινηματογραφικής τέχνης τη ζωγραφική του διάσταση. Τα μέλη της Βασιλικής Οικογένειας, οι ψυχρές χειρονομίες των κυριών, έδωσαν την ευκαιρία στην εικαστικό να διερευνήσει υπαινικτικά ψυχολογικές εντάσεις και συναισθήματα, συμπεριφορές αλλά και εικαστικά ζητήματα.
Η τέχνη της αγγλικής καταγωγής εικαστικού Ιβ Σάσμαν, η οποία ζει και δουλεύει στη Νέα Υόρκη, έχει φέτος ξεχωριστή θέση στο 47ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Στην Αποθήκη Β1, στο Λιμάνι, το Ιδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης του ΚΜΣΤ, με τη συνεργασία του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ παρουσιάζουν από τις 19 Νοεμβρίου μέχρι και τις 7 Ιανουαρίου έκθεση αφιερωμένη στην τέχνη της Eve Sussman και της ομάδας «The Rufus Corporation», σε επιμέλεια της Κατερίνας Κοσκινά.
Στη Θεσσαλονίκη θα προβληθεί η βιντεο-εγκατάστασή της «89 Seconds at Alcazar», αλλά και σε παγκόσμια πρεμιέρα (19 Νομεβρίου, Αίθουσα «Παύλος Ζάννας», ώρα 1 μ.μ.-3 μ.μ.) η νέα βιντεο-όπερα της καλλιτέχνιδας «The rape of The Sabine Women», αναφορά στον πίνακα του J. L. David, «Η Αρπαγή των Σαβίνων Γυναικών». Το βίντεο, διάρκειας 80 λεπτών, γυρίστηκε στην Αθήνα, την Υδρα και το Βερολίνο, με τη συμμετοχή αρκετών Ελλήνων καλλιτεχνών, ανάμεσα στους οποίους η Θέμις Μπαζάκα και η Σαβίνα Γιαννάτου.
Η εικαστικός προσεγγίζει τον εξαιρετικό πίνακα του Νταβίντ και τον ρωμαϊκό μύθο της αρπαγής των Σαβίνων από τους Ρωμαίους, εμμένοντας στην ιδέα της εισβολής και της αρπαγής, αλλά και στην ένταση που διακρίνεται ανάμεσα στις δύο ομάδες αντρών που πολεμούν, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά προσπαθούν να σταματήσουν την παράλογη διαμάχη.
Στην επίσκεψή της στην Αθήνα, την άνοιξη του 2005, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του έργου της (έκανε γυρίσματα στο Ηρώδειο, στην «Μπλε πολυκατοικία» στα Εξάρχεια κ.α.), η Ιβ Σάσμαν είχε μιλήσει στο περιοδικό «Εψιλον» και στην Αλεξάνδρα Σπυριδάκη για τις προθέσεις, τη φεμινιστική και αντιπολεμική διάσταση του έργου: «Οι γυναίκες γίνονται αντικείμενο κλοπής και καταλήγουν να είναι πιο δυνατές από τους άντρες που τις άρπαξαν. Παραμένουν λογικές, επιχειρώντας να σταματήσουν τον πόλεμο και να δείξουν τη ματαιότητά του. Στη δική μας ταινία, ο πόλεμος δεν έχει όπλα. Είναι περισσότερο ιδέες για τη βία, για την επιθετικότητα των αντρών».
Η Σάσμαν δεν κάνει πειραματικό σινεμά. Με τη χρήση βιντεοκάμερας, σε συνεργασία με την ομάδα «The Rufus Corporation», προσεγγίζει τους διάσημους πίνακες του παρελθόντος ακολουθώντας τη σύγχρονη εικαστική τάση του film making. Αξιοποιεί με απρόβλεπτο τρόπο τα βασικά στοιχεία της κινηματογραφικής τέχνης (κινούμενη εικόνα-διήγηση) και με έντονες αναφορές στη θεατρική πρακτική, την performance και τον χορό αναζητεί νέους εικαστικούς και νοηματικούς συσχετισμούς.
Περισσότερα εδώ www.rufuscorporation.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου