Μετά τα προκαταρκτικά, καιρός να περάσουμε και στο κυρίως πιάτο...
3η ημέρα του φεστιβάλ, δεύτερη της παραμονής μας στο υπέροχο Βερολίνο και η κατάσταση έχει αποκτήσει μεγάλο ενδιαφέρον...
Πρώτη ταινία στην οποία θα αναφερθούμε σήμερα το «Tuya's Marriage» του Γουάνγκ Κουάν’αν (Διαγωνιστικό Τμήμα). Η Τούγια του τίτλου είναι μια νεαρή και όμορφη γυναίκα. Ζει στην επαρχία της Μογγολίας μαζί με τον σύζυγό της και τα δύο τους ανήλικα παιδιά. Ο άντρας της έχει μείνει παράλυτος από ατύχημα καθώς προσπαθούσε να ανοίξει πηγάδι, οπότε όλη η φροντίδα του σπιτιού αλλά και του κοπαδιού των προβάτων που έχουν, πέφτει επάνω στους ώμους της Τούγια. Με τη συναίνεση του συζύγου της, αποφασίζει να πάρουν διαζύγιο και να παντρευτεί κάποιον που να την φροντίζει, τόσο εκείνη όσο και τα παιδιά και τον... πρωην σύζυγό της. Οι υποψήφιοι γαμπροί είναι πολλοί. Την έκπληξη, όμως, κάνει ένας γείτονας τον οποίο εγκαταλείπει η δική του σύζυγος... Ενδιαφέρουσα ταινία που παρουσιάζει τόσο εθνολογικό ενδιαφέρον (πως ζει ένας λαός για τον οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα, τα ήθη και τα έθιμά του) όσο και... φεμινιστικό: σε μια τέτοια «απολίτιστη» χώρα, οι γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώματα και ευκαιρίες με τους άντρες. 
Εξαιρετική η πρωταγωνίστρια της ταινίας, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η... καμήλα που επίσης εμφανίζεται στην ταινία...Δεύτερη ταινία (Διαγωνιστικό Τμήμα) το «The good shepherd» του Ρόμπερτ Ντε Νίρο (στη χώρα μας θα βγει μέσα στον Μάρτιο με τον τίτλο «Ο καθοδηγητής»). Μιας που πρόκειται για χολιγουντιανή παραγωγή, δεν θα επεκταθούμε τόσο στο σενάριο, το οποίο απλά θα σκιαγραφήσουμε: νεαρός, γίνεται μέλος των «Skull & Bones» (της πιο ισχυρής «μυστικής» οργάνωσης στις ΗΠΑ) και συμβάλλει τα μάλα στην οργάνωση της αντικατασκοπίας των ΗΠΑ, είτε ως μέλος της OSS πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είτε ως μέλος της νεόδμητης CIA μετά το πέρας αυτού. Όσο παιρνάνε τα χρόνια, τόσο βυθίζεται στην παράνοια της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, μη έχοντας προσωπική ζωή και καταστρέφοντας ουσιαστικά την οικογένειά του... 167 ολόκληρα λεπτά είναι η διάρκεια της ταινίας και σίγουρα, πολλά από αυτά... δεν λένε και πολλά. Όμως, όσο περνάει ο χρόνος, τόσο πιο πολύ βυθίζεσαι στο κλίμα της: ένα κλίμα μελαγχολικό, μοναχικό, ιδιαίτερο. Ο Ντε Νίρο πετυχαίνει να προσπεράσει την ευκολία του να κάνει απλά μια τοιχογραφία εποχής, αλλά φτάνει στο μεδούλι των γεγονότων. Όλα πουλιούνται, όλα αγοράζονται και μην εμπιστεύεσαι κανέναν είναι το βασικό μότο της ταινίας. Από τις καλές στιγμές του φεστιβάλ...
Τρίτη ταινία (Διαγωνιστικό Τμήμα) το γερμανικό «Die Fälscher» του Στέφαν Ρουζοβίτσκι. Ο σκηνοθέτης του «Anatomie» μεταφέρει στην οθόνη «ακόμα μια ιστορία από το πως οι Ναζί αντιμετώπισαν τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου»... Αλλά όχι, εδώ υπάρχει κάτι διαφορετικό. Μιλάμε για μια πραγματική ιστορία όπου οι Ναζί, κατά τα τελευταία χρόνια του πολέμου, δημιούργησαν μια ομάδα, στόχος της οποίας ήταν να παραχαραχθεί η εγγλέζικη λίρα και το αμερικάνικο δολάριο, να πλυμμηρίσουν την αγορά με τα πλαστά χρήματα και να οδηγήσουν τις οικονομίες των δύο μεγάλων τους αντιπάλων στον γκρεμό! Η... ιδιαιτερότητα της ομάδας: αποτελούνταν από Εβραίους κρατουμένους, οι οποίο στο τσακ γλύτωσαν από τα κρεματόρια! Ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται περισσότερο στον πρωταγωνιστή του, την τρομερή φάτσα του Καρλ Μάρκοβιτς, που υποδύεται τον «αρχι-παραχαράκτη», Σάλομον Σόροβιτς. Η φιλοσοφία του: ζείσε όπως μπορείς για ακόμα μια μέρα. Είναι επιζών – κάτι που θέτει την ηθική του υπό αμφισβήτηση. Είναι, όμως, κακός άνθρωπος; Και σε μεγαλύτερο επίπεδο: η δημιουργία των πλαστών χαρτονομισμάτων θα σώσει τη ζωή του Σάλομον και των συγκρατούμενών του. Όμως, μέσω της πράξης τους αυτής, μήπως ουσιαστικά βοηθούν τους Ναζί να κερδίσουν τον πόλεμο; Πέρα από αυτά, ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί χοντρό κόκκο στην εικόνα του, πετυχαίνοντας έτσι απλά να μας μεταφέρει σε μια άλλη, πιο ζοφερή εποχή...
Τέταρτη ταινία (Πανόραμα) η πιο διασκεδαστική και ευχάριστη που έχουμε δει ως τώρα! Τίτλος της: «2 days in Paris» σε σκηνοθεσία της Ζουλί Ντελπί που είναι και σεναριογράφος και παραγωγός και πρωταγωνίστρια στην ταινία! Στη 2η μεγάλου μήκους της ταινία, λοιπόν, η Ζουλί Ντελπί φαίνεται πως έχει αφομοιώσει σωστά τα θετικά των ταινιών «Πριν το ηλιοβασίλεμα» και «Πριν το ξημέρωμα» στα οποία πρωταγωνιστούσε, σε σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Εδώ, τον ρόλο του... Ίθαν Χοκ αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας ο Άνταμ Γκόλντμπεργκ ως ο φρικαρισμένος Αμερικάνος που γυρνάει από ταξίδι στη Βενετία με την αγαπημένη του γαλλιδούλα και κάνει μια στάση δύο ημερών στο Παρίσι, την πόλη της κοπέλας του. Το τι γίνεται εύκολα το καταλαβαίνετε: πολύ μπλα – μπλα, κουβέντες για πολιτική, σεξ, αγάπη, εμπιστοσύνη, πολιτισμικές (και... άλλες) διαφορές μεταξύ Ευρωπαίων και Αμερικάνων. Και το αποτέλεσμα: πολύ γέλιο. Και όχι στα κουλά: πίσω από κάθε έξυπνη ατάκα, κρύβονται μεγάλες (ή... μικρές) αλήθειες. Το κοινό γελούσε συνέχεια στην ταινία, η Ζουλί ήταν υπέροχη, όλα καλά!
Πέμπτη και τελευταία ταινία του Σαββάτου: «Letters from Iwo Jima» του Κλιντ Ίστγουντ (Διαγωνιστικό Τμήμα). Ο Κλιντ όντως γερνάει όμορφα. Και γίνεται πιο δημιουργικός, πιο σοφός, πιο σπουδαίος. Εδώ, παρουσιάζει το φλιπ – σάιντ του «Οι σημαίες των προγόνων μας»/ εξετάζει τη μάχη στο νησί Ίβο Τζίμα από την μεριά των ηττημένων Ιαπώνων. Και κάνει φοβερή δουλειά! Τόσο συγκίνηση, τόση ανθρωπιά, τόσο διαλεκτική σκηνοθεσία... Βέβαια, κάποιοι στη δημοσιογραφική προβολή, γιουχάρανε! Γιατί; Ίσως επειδή – ερμηνεύοντας λάθος την ταινία – να θεώρησαν ‘ότι εξυμνείται ο μιλιταρισμός. Η αλήθεια είναι πως ακούγεται αρκετά το «Να πεθάνουμε για την πατρίδα» και άλλα ανάλογα. Όμως, προφανώς, ο Ίστγουντ κάθε άλλο παρά κάτι τέτοιο επιθυμεί. Αυτό που θέλει να δείξει είναι πως στον πόλεμο – που έτσι κι αλλιώς αποτελεί παράλογο γεγονός – ακόμα και οι πιο ισχυροί χαρακτήρες χάνουν την ανθρωπιά τους, αλλά και από την άλλη ότι η ανθρωπιά προκύπτει από εκεί που δεν την περιμένεις! Σπουδαίο φιλμ που θα βγει στις 15 Φεβρουαρίου στη χώρα μας με τίτλο «Γράμματα από το Ίβο Ζίμα»...
Θοδωρής Γιαχουστίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου