Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2007











GREEN

STREET

HOOLIGANS

Σκηνοθεσία: Λέξι Αλεξάντερ
Παίζουν: Ελάιτζα Γουντ, Τσάρλι Χάναμ, Λίο Γκρέγκορι, Κλερ Φορλάνι
ΗΠΑ / Βρετανία, 2005. Διάρκεια: 109΄

Υπόθεση: Μετά την άδικη αποβολή του από την ονομαστή Σχολή Δημοσιογραφίας του Χάρβαρντ, ο νεαρός Ματ επισκέπτεται την αδελφή του Σάνον, η οποία ζει στο Λονδίνο. Εκεί ο Ματ θα γνωριστεί με τον Πιτ, αδελφό του συζύγου της Σάνον, ο οποίος είναι ηγετικό στέλεχος της Green Street Elite, ή αλλιώς G.S.E., της γνωστότερης κλίκας χουλιγκάνων της Γουέστ Χαμ. Μέσω του Πιτ ο Ματ θα μυηθεί στον χουλιγκανισμό και στη γοητεία της βίαιας κουλτούρας των «εταιρειών» που διατηρούν οι οπαδοί των διάφορων αγγλικών ποδοσφαιρικών ομάδων για να πλακώνονται μεταξύ τους.

Βία: Ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών. Η βία πρώτα δαιμονοποιείται σε υστερικό βαθμό ως το απόλυτο κακό (το κατέβασμα μερικών βιτρινών σε μια διαδήλωση ή το άνοιγμα μιας μύτης σ’ ένα γήπεδο ταυτίζονται με πράξεις υπέρτατης καταστροφής και λογίζονται ως μέγιστοι κοινωνικοί κίνδυνοι) και κατόπιν εξορίζεται από το κοινωνικό γίγνεσθαι, για να βρει προσωρινό καταφύγιο στα ενδότερα «περιθωριακών» ομάδων, όπως οι συμμορίες των χούλιγκανς των γηπέδων, οι οποίοι, αν τουλάχιστον πιστέψουμε την επικρατούσα προπαγάνδα, θα πρέπει να θεωρούνται εγκληματίες χειρότεροι κι απ’ τους δολοφόνους του κοινού ποινικού δικαίου. Φυσικό αποτέλεσμα της πρακτικής αυτής είναι να αδυνατούμε να δούμε κατάματα την πραγματική φύση της βίαιης συμπεριφοράς, ούτε να μπορούμε να εντοπίσουμε τα αληθινά της αίτια, ώστε να τα αντιμετωπίσουμε καταλλήλως. Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από ευχάριστο, ότι μια ιδιαίτερα καλοφτιαγμένη και καλοκουρδισμένη ταινία από την Αγγλία, στηριζόμενη πάνω στη στέρεα βρετανική παράδοση του τηλεοπτικού docudrama, επιχειρεί μια απροκατάληπτη και συμπαγώς τεκμηριωμένη προσέγγιση στο φαινόμενο του χουλιγκανισμού. Οι Green Street Hooligans δεν είναι ούτε αμόρφωτοι, ούτε ανεγκέφαλοι, ούτε υπάνθρωποι. Είναι πολίτες υπεράνω πάσης υποψίας, εργαζόμενοι από όλες τις κοινωνικές τάξεις, οι οποίοι, βασιζόμενοι πάνω στις αμιγώς βρετανικές αρχές της ανδρικής αλληλεγγύης (camaraderie) και τις αξίες της pub culture, αναζητούν μια βαλβίδα εκτόνωσης, ένα τριπ αδρεναλίνης, ένα έντονο αίσθημα έντασης, αλλά και ένταξης. Η ταινία τούς προσεγγίζει με προσεκτική ουδετερότητα και ακριβολογική διάθεση. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους φίλους της αγγλικής γλώσσας παρουσιάζουν οι ευφάνταστες cockney εκφράσεις και εκφορές του λόγου (αν και πρέπει να πούμε ότι ο νεαρός πρωταγωνιστής Τσάρλι Χάναμ επικρίθηκε στη Βρετανία για την ανεπιτυχή cockney προφορά του), ενώ η σατιρική ματιά στις τεταμένες σχέσεις των Άγγλων με τους υπερατλαντικούς ομόγλωσσους Yankees αποτελεί έξτρα μπόνους. Μιλώντας για μπόνους, στα πρόσθετα του dvd σας προτείνουμε το σύντομο, αλλά ιδιαίτερα διαφωτιστικό making of.

Παναγιώτης Κιούσης
videodrome-exostis.blogspot.com

(δημοσιεύτηκε στον εξώστη, τεύχος 760)

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

to hobbit psilose kai mas ekseplikse

Ανώνυμος είπε...

ολα τα λεφτα ειναι ο ΤΣΑΡΛΥ ΧΑΝΑΜ ο πιο κουκλος(κι αρρενωπος)Αγγλος ηθοποιος, νέας κοπής.
Τώρα θα μου πεις επαιζε και στην αγγλικη gay σειρα "Queer as folk"
ε μη τα θελουμε κι ολα δικα μας κορίτσια.

panayotiski είπε...

Εντάξει, δε νομίζω πως ήταν δα και κανένας ερμηνευτικός άθλος η ερμηνεία του "χόμπιτ".
Όσο για τον Τσάρλι Χάναμ, είναι όντως ωραίος, και το ξέρει.