Όλα για τον Ουίλσον (Καταρίνα Ότο-Μπέρνσταϊν)
(Πορτρέτα: Ανθρώπινες διαδρομές)
( Η Isabelle Huppert σαν La Marquise de Merteuil από το
Quartett του Robert Wilson που ανεβηκε στο
L'Ondéon-Théâtre de l'Europe, Paris στις 10 Οκτωβρίου 2006)
Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πορτραίτο ένος πραγματικά πρωτοποριακού σκηνοθέτη, που επέλεξε να μην συμβιβαστεί σε καμία στιγμή της ζωής του, κάτι που βέβαια του κόστισε πολλές φορές αλλά συγχρόνως του χάρισε και τον τίτλο ενός από τους πιο αβανγκαρντ καλιτέχνες της γενιάς του.
Το ντοκυμαντερ παρακολουθεί τη ζωή του από τα αρκετά δύσκολα παιδικά του χρόνια που αντιμετωπιζόταν ως δυσκλεκτικός, μέχρι την προσωπική του απελευθέρωση και την ενασχόλησή του με το θέατρο και το χορό, όπου από πολύ νωρίς άρχισε να διαφαίνεται η ρηξικέλευθη αισθητική του, με καλλιτεχνικές επιλογές πρωτοποριακές, αιρετικές, και βέβαια δύσκολα αποδεκτές απο το ευρύ κοινό. Χρησιμποίησε στα έργα του κωφάλαλους και δυσλεκτικούς, ενώ έδωσε νέα διάσταση στην έννοια του θεατρικού χρόνου με αργές και μεγαλεπήβολες παραστάσεις. Έκανε για πρώτη φορά έργα 24ωρα αλλά και έργο.. εβδομαδιαίο (μια παράσταση που παιζόταν ασταμάτητα για 7ημέρες, βασισμένο στην καθοδήγηση του Ουίλσον αλλα και στους αυτοσχεδιασμούς των ακαταπόνητων ηθοποιών του), έκανε όπερες, χοροθέατρο και ταξίδεψε σε κάθε γωνιά του κόσμου με τις παραστάσεις του, όπου αποθεώθηκε αλλά και μισήθηκε. Ενα πάντως είναι βέβαιο: και στις επιτυχίες αλλά και στις αποτυχίες, οι παραστάσεις του έμεναν αξέχαστες.
Τί λιγότερο άλλωστε μπορεί να περιμένει κανείς από έναν άνθρωπο που δηλώνει: “πριν από κάθε βήμα μου σκέφτομαι τί είναι σωστό και πρέπον να πράξω. Και, βέβαια, κάνω ακριβώς το αντίθετο..»
Μαριάννα Ράντου
( Η Isabelle Huppert σαν La Marquise de Merteuil από το
Quartett του Robert Wilson που ανεβηκε στο
L'Ondéon-Théâtre de l'Europe, Paris στις 10 Οκτωβρίου 2006)
Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πορτραίτο ένος πραγματικά πρωτοποριακού σκηνοθέτη, που επέλεξε να μην συμβιβαστεί σε καμία στιγμή της ζωής του, κάτι που βέβαια του κόστισε πολλές φορές αλλά συγχρόνως του χάρισε και τον τίτλο ενός από τους πιο αβανγκαρντ καλιτέχνες της γενιάς του.
Το ντοκυμαντερ παρακολουθεί τη ζωή του από τα αρκετά δύσκολα παιδικά του χρόνια που αντιμετωπιζόταν ως δυσκλεκτικός, μέχρι την προσωπική του απελευθέρωση και την ενασχόλησή του με το θέατρο και το χορό, όπου από πολύ νωρίς άρχισε να διαφαίνεται η ρηξικέλευθη αισθητική του, με καλλιτεχνικές επιλογές πρωτοποριακές, αιρετικές, και βέβαια δύσκολα αποδεκτές απο το ευρύ κοινό. Χρησιμποίησε στα έργα του κωφάλαλους και δυσλεκτικούς, ενώ έδωσε νέα διάσταση στην έννοια του θεατρικού χρόνου με αργές και μεγαλεπήβολες παραστάσεις. Έκανε για πρώτη φορά έργα 24ωρα αλλά και έργο.. εβδομαδιαίο (μια παράσταση που παιζόταν ασταμάτητα για 7ημέρες, βασισμένο στην καθοδήγηση του Ουίλσον αλλα και στους αυτοσχεδιασμούς των ακαταπόνητων ηθοποιών του), έκανε όπερες, χοροθέατρο και ταξίδεψε σε κάθε γωνιά του κόσμου με τις παραστάσεις του, όπου αποθεώθηκε αλλά και μισήθηκε. Ενα πάντως είναι βέβαιο: και στις επιτυχίες αλλά και στις αποτυχίες, οι παραστάσεις του έμεναν αξέχαστες.
Τί λιγότερο άλλωστε μπορεί να περιμένει κανείς από έναν άνθρωπο που δηλώνει: “πριν από κάθε βήμα μου σκέφτομαι τί είναι σωστό και πρέπον να πράξω. Και, βέβαια, κάνω ακριβώς το αντίθετο..»
Μαριάννα Ράντου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου