Seven Film Gallery

Οι ταινίες της χρονιάς

«Οι ζωές των άλλων»

(The lives of others), του Florian Henckel von Donnersmarck – Με καθολική (παραδόξως) αποδοχή, απλά η καλύτερη ταινία της χρονιάς.
«Τα παιδιά των ανθρώπων»

(Children of men), του Alfonso Cuarón – Μια ιδιοφυής φουτουριστική απεικόνιση του ζοφερού παρόντος μας.
«Γράμματα από την Ιβο Τζίμα»

(Letters from Iwo Jima), του Clint Eastwood – Μαθήματα ιστορίας, κινηματογράφου και ανθρώπινης συμπεριφοράς από τον Clint Eastwood.
«Σε είδα στο όνειρό μου»

(Science of Sleep),του Michel Gondry – Φτιαγμένη με υλικό ονείρων, μου θύμισε τους πρωταρχικούς λόγους για τους οποίους αγαπώ το σινεμά.
«Shortbus», του John Cameron Mitchell – Κι αν είχε ελλείψεις, είναι από τις σημαντικότρες ταινίες των τελευταίων χρόνων. Απενοχοποίηση του κινηματογράφου ως τέχνης ηδονοβλεπτικής.
«Little Miss Sunshine»,

των Jonathan Dayton, Valerie Faris – Αυτή η βόλτα με το κίτρινο δυσλειτουργικό βανάκι ήταν απλά η απολαυστικότερη της χρονιάς.
«Η πηγή της ζωής»

(The fountain), του Darren Aronofsky – Ο έρωτας πέρα και μέσα από το θάνατο σε ένα βαθύτατα συναισθηματικό κινηματογραφικό ποίημα.
«INLAND EMPIRE»,

του David Lynch – Ο εσωτερικός μας κόσμος μέσα στο λαβύρινθο της κινηματογραφικής εικόνας και ο θεατής ως μέρος της παραίσθησης που λέγεται κινηματογράφος.
«Πιο παράξενο κι από παράξενο»

(Stranger than fiction), του Marc Forster – Από τις πιο έξυπνες σεναριακές ιδέες των τελευταίων ετών, αξιοποιημένη με τρόπο απολαυστικό.
«Eduart»,

της Αγγελικής Αντωνίου – Η καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη ελληνική ταινία της χρονιάς -μαζί με την «Ψυχή στο στόμα», που μπορεί να μην ήταν η πιο ολοκληρωμένη, ήταν όμως η σημαντικότερη ελληνική ταινία για φέτος.

Επίσης δεν μπορώ να παραβλέψω:

"Ζωή σαν τριαντάφυλλο" (La Mome) του Olivier Dahan,

o "Λαβύρινθος του Πάνα" (Pan's Labyrinth) του Guillermo del Toro,

το «Thank you for Smoking» του Jason Reitman,

το «Έγκλημα στο Κολλέγιο» (Brick) του Rian Johnson (που όμως δεν βρήκε διανομή στη Θεσσαλονίκη),

το "United 93", του Paul Greengrass.

Μ.Ρ.