Ο οργισμένος Βαλκάνιος δεν μενει πια εδώ, μας αφησε τα κουρελια να τραγουδανε ακόμα και την ανάμνηση μιας γλυκειας συμμοριας στα zero years.,κι οσο κι αν μαθαμε καλα πως ο Χαμένος τα παίνει όλα, εμεις σαν χαμενη πρωινη περιπολος θα ξενυχταμε στα μπαρ πινοντας Singapore Sling και φωναζοντας με τις μεθυσμενες μας φωνες Θα σε δω στην Κολαση Αγαπη μου.
Ενας πριγκηπας του κινηματογραφου μας αφηνει με τον πονο της απουσιας του.
Μια γενια που δε σταματα να μετραει απωλειες
Μια χωρα που ζει στη μακαριοτητα του δηθεν
Μια απελπισια που αρνειται την υπαρξη της
Ένα ματωμενο δακρυ στο τελος του καλοκαιριου
Ένα τελος εποχης
Καλο ταξιδι δασκαλε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου