Day 2
"The 11th Ηour" των Λέιλα Κόνερς Πίτερσεν, Νάντια Κόνερς. Ο "πρασινος" τυφωνας εχει χτυπησει τις ΗΠΑ και φτανει σιγα σιγα και στα μερη μας. Ωρα για οικολογικη επανασταση λοιπον και μικρα μαθηματα αγαπης προς τον πλανητη Γη απο τον Λεοναρντο Ντι Καπριο. Ενα ντοκυμαντερ για την οικολογικη καταστροφη που δημιουργησαμε και για την αναγκη ενεργοποιησης μας, κατωτερο ομως των προσδοκιων αλλα και του προφατου "an inconvinient truth" του Αλ Γκορ με το ιδιο περιπου θεμα. Πολλα προσωπα -εγκριτα και καταρτισμενα-, μα πολλα λογια -διδακτικα, καταστορφολογικα, μα εντελει καθολου πρακτικα. Ενα ντοκυμαντερ για την καταστροφικη παρεμβαση και αδιαφορια του ανθρωπου για τη φυση, με σχεδον εσχατολογικο χαρακτηρα, που τελικα δεν προτεινει λυσεις στο προβλημα που με τοση εμφαση παρουσιαζει (και που, σε μεγαλο βαθμο ειναι γνωστο στο ευρυ κοινο). Αφυπνιση μεν, αλλα χωρις σαφη προορισμο δε. Το εξαιρετικο soundtrack βοηθησε παντως πολυ.
"Τα τελευταία χρυσάνθεμα" του Μίκιο Ναρούσε. Η πρωτη μου επαφη με αυτο τον ιδιοτυπο auteur, μου αφησε αναμεικτα συναισθηματα και μια μαλλον μετρια εντυπωση. Χαρακτηρες ιδιοτυποι, κακοτορποι, ξεπεσμενοι. Ενα περιβαλλον παρακμης και νοσταλγιας, σχεσεις πιεστικες και συχνα εκβιαστικες. Ιστοριες που ξεδιπλωνονται παραλληλα, μα ανθρωποι που παραμενουν ερμητικα κλεισμενοι και εγλωβισμενοι. Το μεταπολεμικο Τοκυο απο μια διαφορετικη οπτικη γωνια.
"Η ακρη του ουρανου" του Φατιχ Ακιν (Ματιες στα βαλκανια). Μια απο τις πιο δυνατες μεχρι τωρα ταινιες, ενα δυνατο δραμα με τις ιστοριες πεντε μετεωρων ανθρωπων να διασταυρωνονται μα χωρις ποτε να συναντιουνται. Αναμεσα σε ανατολη και δυση, με το ενα ποδι στην Τουρκια και το αλλο στη Γερμανια, ανθρωποι προσαπθουν να μαζεψουν τα κομματια τους και να φτασουν μεχρι την ακρη του ουρανου.. Σε στιγμες συγκλονιστικη, βαθια ανθρωπινη αλλα και εμμεσα πολιτικη, μια ταινια για τη συγχρονη διχασμενη Τουρκια και για τους ανθρωπους που προσπαθουν να προσαρμοστουν σε εχθρικα περιβαλλοντα.
"Κλεφτες" του Μακη Παπαδημητρατου. Δυο μικροκλεφτες της σημερινης Αθηνας. Κι ενα ζευγαρι της μπουρζουαζιας. "Οι μερες της αφθονιας σας ειναι μετρημενες"; Οχι και τοσο.. Σ'αυτη τη μαυρη, προκλητικη, εμμεσα πολιτικη κωμωιδα με το ιδιοτυπο χιουμορ, τα πραγματα δε θα ερθουν ακριβως οπως τα περιμενουμε. Οι μικροκλεφτες θα τα βρουν μαλλον σκουρα μπροστα στους ..μεγαλους κλεφτες, οταν ενα βραδυ θα βρεθουν στο λαθος μερος, τη λαθος στιγμη. Ενα πραγματικα εξαιρετικο πρωταγωνιστικο διδυμο (τα δυο "κλεφτρονια" Μακης Παπαδημητρατος και Βαγγελης Αλεξανδρης κλεβουν την παρασταση με την αμεσοτητα και τις ξεκαριστικες ατακες τους), μια εξυπνη συλληψη με κωμικους ρυθμους αλλα και δραματικες κορυφωσεις, σε μια ταινια που κραταει τα οποια θετικα στοιχεια του "Τσιου" και προσθετει τον επαγγελματισμο σε μια πιο στιβαρη σεναριακη ιδεα. Αφηστε ξεκλειδωτα κι επιτρεψτε στους κλεφτες να περασουν κι απο το χωρο σας..
Μαριάννα Ράντου
"The 11th Ηour" των Λέιλα Κόνερς Πίτερσεν, Νάντια Κόνερς. Ο "πρασινος" τυφωνας εχει χτυπησει τις ΗΠΑ και φτανει σιγα σιγα και στα μερη μας. Ωρα για οικολογικη επανασταση λοιπον και μικρα μαθηματα αγαπης προς τον πλανητη Γη απο τον Λεοναρντο Ντι Καπριο. Ενα ντοκυμαντερ για την οικολογικη καταστροφη που δημιουργησαμε και για την αναγκη ενεργοποιησης μας, κατωτερο ομως των προσδοκιων αλλα και του προφατου "an inconvinient truth" του Αλ Γκορ με το ιδιο περιπου θεμα. Πολλα προσωπα -εγκριτα και καταρτισμενα-, μα πολλα λογια -διδακτικα, καταστορφολογικα, μα εντελει καθολου πρακτικα. Ενα ντοκυμαντερ για την καταστροφικη παρεμβαση και αδιαφορια του ανθρωπου για τη φυση, με σχεδον εσχατολογικο χαρακτηρα, που τελικα δεν προτεινει λυσεις στο προβλημα που με τοση εμφαση παρουσιαζει (και που, σε μεγαλο βαθμο ειναι γνωστο στο ευρυ κοινο). Αφυπνιση μεν, αλλα χωρις σαφη προορισμο δε. Το εξαιρετικο soundtrack βοηθησε παντως πολυ.
"Τα τελευταία χρυσάνθεμα" του Μίκιο Ναρούσε. Η πρωτη μου επαφη με αυτο τον ιδιοτυπο auteur, μου αφησε αναμεικτα συναισθηματα και μια μαλλον μετρια εντυπωση. Χαρακτηρες ιδιοτυποι, κακοτορποι, ξεπεσμενοι. Ενα περιβαλλον παρακμης και νοσταλγιας, σχεσεις πιεστικες και συχνα εκβιαστικες. Ιστοριες που ξεδιπλωνονται παραλληλα, μα ανθρωποι που παραμενουν ερμητικα κλεισμενοι και εγλωβισμενοι. Το μεταπολεμικο Τοκυο απο μια διαφορετικη οπτικη γωνια.
"Η ακρη του ουρανου" του Φατιχ Ακιν (Ματιες στα βαλκανια). Μια απο τις πιο δυνατες μεχρι τωρα ταινιες, ενα δυνατο δραμα με τις ιστοριες πεντε μετεωρων ανθρωπων να διασταυρωνονται μα χωρις ποτε να συναντιουνται. Αναμεσα σε ανατολη και δυση, με το ενα ποδι στην Τουρκια και το αλλο στη Γερμανια, ανθρωποι προσαπθουν να μαζεψουν τα κομματια τους και να φτασουν μεχρι την ακρη του ουρανου.. Σε στιγμες συγκλονιστικη, βαθια ανθρωπινη αλλα και εμμεσα πολιτικη, μια ταινια για τη συγχρονη διχασμενη Τουρκια και για τους ανθρωπους που προσπαθουν να προσαρμοστουν σε εχθρικα περιβαλλοντα.
"Κλεφτες" του Μακη Παπαδημητρατου. Δυο μικροκλεφτες της σημερινης Αθηνας. Κι ενα ζευγαρι της μπουρζουαζιας. "Οι μερες της αφθονιας σας ειναι μετρημενες"; Οχι και τοσο.. Σ'αυτη τη μαυρη, προκλητικη, εμμεσα πολιτικη κωμωιδα με το ιδιοτυπο χιουμορ, τα πραγματα δε θα ερθουν ακριβως οπως τα περιμενουμε. Οι μικροκλεφτες θα τα βρουν μαλλον σκουρα μπροστα στους ..μεγαλους κλεφτες, οταν ενα βραδυ θα βρεθουν στο λαθος μερος, τη λαθος στιγμη. Ενα πραγματικα εξαιρετικο πρωταγωνιστικο διδυμο (τα δυο "κλεφτρονια" Μακης Παπαδημητρατος και Βαγγελης Αλεξανδρης κλεβουν την παρασταση με την αμεσοτητα και τις ξεκαριστικες ατακες τους), μια εξυπνη συλληψη με κωμικους ρυθμους αλλα και δραματικες κορυφωσεις, σε μια ταινια που κραταει τα οποια θετικα στοιχεια του "Τσιου" και προσθετει τον επαγγελματισμο σε μια πιο στιβαρη σεναριακη ιδεα. Αφηστε ξεκλειδωτα κι επιτρεψτε στους κλεφτες να περασουν κι απο το χωρο σας..
Μαριάννα Ράντου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου