day 4
Ιδανικό πρωινό ξύπνημα κουβεντιάζοντας με τον Αλφόνσο Κουαρόν. Απλός, ανεπιτήδευτος και ...πολυλογάς, ο μεξικανός σκηνοθέτης μίλησε για τον κινηματογράφο, για τις ταινίες του (δίνοντάς μας και πολλά παραλειπόμενα), για τις δυσκολίες που συνάντησε στη διαδρομή από την πατρίδα του ως το Χόλυγουντ, με συχνές αναφορές στους δυο πολύ καλούς του φίλους Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου και Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Αξιολάτρευτος, με άποψη και λόγο, ο σκηνοθέτης του «Θέλω και τη μαμά σου» και των «Παιδιών των ανθρώπων» μας καταγοήτευσε.
Στη συνέχεια, η ταινία με τον ελκυστικά κωμικό τίτλο «Ερωτικά μαθήματα για επαναστατική δράση» του Νίκου Αλευρά (ενότητα Digital Wave), ένα χειροποίητο φαρσοειδές μανιφέστο πάνω στον έρωτα, κέρδισε αρκετά γέλια με τα κωμικά του ευρήματα, αλλά έχασε λίγο με το «διδακτικό» του ύφος και τα συχνά παρατραβηγμένα αστεία του.
Η ταινία της ημέρας ήταν αναμφισβήτητα το «Stellet licht» του Κάρλος Ρεϊγάδας, από την ενότητα «Ημέρες Ανεξαρτησίας». Ένα ερωτικό τρίγωνο στην πιο απλοποιημένη αλλά και στην πιο απόλυτη μορφή του. Ένας άνδρας ανάμεσα σε σύζυγο και ερωμένη, να συνθλίβει και να συνθλίβεται με την αδυναμία επιλογής να τον οδηγεί σε βασανιστικά διλήμματα. Σε μια κοινότητα σχεδόν απρόσωπη, τρία πρόσωπα προσπαθούν να μοιραστούν την αγάπη όπου όμως φαίνεται να αρκεί μόνο για δύο. Όταν εξαντλείται η αγάπη έρχεται ο θάνατος ή η ειρήνη; Και όταν οι τύψεις και η ενοχή ξεπλυθούν με δάκρυα για την απώλεια, μπορεί να ξαναβρεθεί η χαμένη ισορροπία χωρίς τη θεϊκή παρέμβαση; Υπερβατικό αλλά πάντα ανθρώπινο, το φιλμ του Ρεϊγάδας μας ανυψώνει κρατώντας τα πόδια μας πατημένα στη γη ,όπως ακριβώς κάνει και με τους ήρωες του. Το τεράστιο θαύμα της ύπαρξης, στις μικρές (και μεγάλες) στιγμές της ζωής.
Τέλος, η ταινία «Η αγάπη όλα τα νικά» της Ταν Τσούι Μούι (ενότητα Ημέρες Ανεξαρτησίας), μας ήρθε από τη Μαλαισία με ενδιάμεσο σταθμό το Ρόντερνταμ όπου κέρδισε τη χρυσή Τίγρη. Εδώ οι αργοί ρυθμοί (αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στο επίσης εξαιρετικά αργό φιλμ του Ρεϊγάδας) λειτουργούν αποτρεπτικά για το θεατή, και η απλή ιστορία προδίνεται εξαρχής με μια αρκετά προφανή προοικονομία. Μια νεαρή κοπέλα βρίσκεται χωρίς να το καταλάβει μπλεγμένη στα δίχτυα ενός ιδιότυπου κυκλώματος πορνείας ακολουθώντας τον έρωτα σε λάθος πρόσωπο.
Μαριάννα Ράντου
Ιδανικό πρωινό ξύπνημα κουβεντιάζοντας με τον Αλφόνσο Κουαρόν. Απλός, ανεπιτήδευτος και ...πολυλογάς, ο μεξικανός σκηνοθέτης μίλησε για τον κινηματογράφο, για τις ταινίες του (δίνοντάς μας και πολλά παραλειπόμενα), για τις δυσκολίες που συνάντησε στη διαδρομή από την πατρίδα του ως το Χόλυγουντ, με συχνές αναφορές στους δυο πολύ καλούς του φίλους Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου και Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Αξιολάτρευτος, με άποψη και λόγο, ο σκηνοθέτης του «Θέλω και τη μαμά σου» και των «Παιδιών των ανθρώπων» μας καταγοήτευσε.
Στη συνέχεια, η ταινία με τον ελκυστικά κωμικό τίτλο «Ερωτικά μαθήματα για επαναστατική δράση» του Νίκου Αλευρά (ενότητα Digital Wave), ένα χειροποίητο φαρσοειδές μανιφέστο πάνω στον έρωτα, κέρδισε αρκετά γέλια με τα κωμικά του ευρήματα, αλλά έχασε λίγο με το «διδακτικό» του ύφος και τα συχνά παρατραβηγμένα αστεία του.
Η ταινία της ημέρας ήταν αναμφισβήτητα το «Stellet licht» του Κάρλος Ρεϊγάδας, από την ενότητα «Ημέρες Ανεξαρτησίας». Ένα ερωτικό τρίγωνο στην πιο απλοποιημένη αλλά και στην πιο απόλυτη μορφή του. Ένας άνδρας ανάμεσα σε σύζυγο και ερωμένη, να συνθλίβει και να συνθλίβεται με την αδυναμία επιλογής να τον οδηγεί σε βασανιστικά διλήμματα. Σε μια κοινότητα σχεδόν απρόσωπη, τρία πρόσωπα προσπαθούν να μοιραστούν την αγάπη όπου όμως φαίνεται να αρκεί μόνο για δύο. Όταν εξαντλείται η αγάπη έρχεται ο θάνατος ή η ειρήνη; Και όταν οι τύψεις και η ενοχή ξεπλυθούν με δάκρυα για την απώλεια, μπορεί να ξαναβρεθεί η χαμένη ισορροπία χωρίς τη θεϊκή παρέμβαση; Υπερβατικό αλλά πάντα ανθρώπινο, το φιλμ του Ρεϊγάδας μας ανυψώνει κρατώντας τα πόδια μας πατημένα στη γη ,όπως ακριβώς κάνει και με τους ήρωες του. Το τεράστιο θαύμα της ύπαρξης, στις μικρές (και μεγάλες) στιγμές της ζωής.
Τέλος, η ταινία «Η αγάπη όλα τα νικά» της Ταν Τσούι Μούι (ενότητα Ημέρες Ανεξαρτησίας), μας ήρθε από τη Μαλαισία με ενδιάμεσο σταθμό το Ρόντερνταμ όπου κέρδισε τη χρυσή Τίγρη. Εδώ οι αργοί ρυθμοί (αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στο επίσης εξαιρετικά αργό φιλμ του Ρεϊγάδας) λειτουργούν αποτρεπτικά για το θεατή, και η απλή ιστορία προδίνεται εξαρχής με μια αρκετά προφανή προοικονομία. Μια νεαρή κοπέλα βρίσκεται χωρίς να το καταλάβει μπλεγμένη στα δίχτυα ενός ιδιότυπου κυκλώματος πορνείας ακολουθώντας τον έρωτα σε λάθος πρόσωπο.
Μαριάννα Ράντου
1 σχόλιο:
ωραια μου φαινονται ολα τωρα που έχει τελειώσει το φεστιβαλ. Σε καναδυό μέρες θα έχω ξεχασει κ την κουρσαη.. παντως αν κραταω κατι απο το φετινο φεστιβαλ ειναι σιγουρα το stellet licht
Δημοσίευση σχολίου