Ο Τσιλιαδόρος ( The Lookout ) 2007

του Σκότ Φράνκ

http://www.imdb.com/video/trailer/me60332208/

Φωτογραφία: Alar Kivilo

Μουσική:James Newton Howard

με τους :

Joseph Gordon-Levitt ,

Matthew Goode ,

Jeff Daniels ,

Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη

στα Independent Spirit Award 2008

Υπόθεση:

Ο Κρις Πρατ ήταν κάποτε το χρυσό αγόρι του αθλητισμού στη μικρή πόλη, όπου μεγάλωσε. Ο Κρις τα είχε όλα - μία όμορφη κοπέλα, προερχόταν από μία καλή οικογένεια και τον περίμενε ένα λαμπρό μέλλον.

Όμως, τα πάντα σταμάτησαν εξαιτίας ενός τραγικού αυτοκινητιστικού δυστυχήματος για το οποίο υπεύθυνος ήταν ο ίδιος.

Από εκείνη τη στιγμή ο Κρις μπήκε σε έναν νέο παράξενο κόσμο, όπου ακόμα και τα πιο απλά πράγματα του φαίνονται αδύνατα, καθώς δε μπορεί να θυμηθεί πώς να τα κάνει και τίποτα δεν βγάζει νόημα για εκείνον.

Μια παράξενη εγκεφαλική διαταραχή τον κάνει δυσλειτουργικό. Έτσι, δουλεύει ως νυχτερινός επιστάτης σε μια τράπεζα ενώ συγκατοικεί με τον μέντορά του, τον πανέξυπνο και πολύ υπερήφανο, Λούις, που είναι όμως τυφλός.

Τα πράγματα ξαφνικά αλλάζουν όταν συναντά τον Γκάρι Σπάργκο, έναν παλιό γνώριμό του από το σχολείο που αρχίζει να τονώνει την αυτοπεποίθηση του Κρις και τον βοηθά να βρει κοπέλα - μία στριπτιτζού, τη Λάβλι Λέμονς.

Όμως, αυτό είναι μόνο η αρχή ενός μεγαλύτερου σχεδίου του Γκάρι, καθώς στην πορεία θέλει να μπλέξει τον Κρις στη ληστεία της τράπεζας στην οποία εργάζεται.

Η ληστεία όμως πάει στραβά. Το αβέβαιο μέλλον του Κρις και ακόμα πιο σημαντικό - η επιβίωση του Λούις, κρέμονται από μία κλωστή.

Πλέον, εξαρτάται από τον νεαρό περιθωριακό που καλά - καλά δεν μπορεί να σκεφτεί μόνος του, να βρει έναν τρόπο να ξεγελάσει και να προλάβει αυτούς που τον κυνηγούν, με το δικό του, μοναδικό, τρόπο…

Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται 1957

Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται
Celui qui doit mourir
Σκηνοθεσία : Ζυλ Ντασσέν
Σενάριο : από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, Ben Barzman & Ζυλ Ντασσέν
Φωτογραφία: Gilbert Chain - Jacques Natteau
Μουσική : Georges Auric , επιμέλεια ελληνικών θεμάτων Μάνος Χατζιδάκις
Κοστούμια : Γιάννης Τσαρούχης
Παίζουν: Μελίνα Μερκούρη, Μωρίς Ρονέ, Πιέρ Βανέκ, Ροζέ Ανίν, Τζό Ντασσέν, Αννα Αρμάου, ΔήμοςΣταρένιος
Έτος Παραγωγής : 1957
Ασπρόμαυρο
Διάρκεια : 120'

Κρήτη 1920. Μια ομάδα ξεριζωμένων φτάνει στο χωριό που έχουν έθιμο να κάνουν την αναπαράσταση των παθών κάθε Μεγάλη Εβδομάδα με ήρωες κατοίκους του χωριού.
Υπάρχει ο Χριστός, υπάρχει ο Ιούδας όπως κι η Μαγδαληνή. Μόνο που στον μικρόκοσμο της Ελληνικής εσχατιάς, οι ρόλοι μπερδεύονται με την πραγματικότητα για να ξεπηδήσει μια πανανθρώπινη αλληγορία για την ανάγκη μας να κρατηθούμε από κατασκευασμένα σύμβολα ξεχνώντας την ουσία της ύπαρξής μας.
Μια ταινία πολύ μπροστά από την εποχή της με ακραίο θεματικό άξονα. Τολμηρή κινηματογράφηση, αποτέλεσμα ενός μεγάλου έρωτα του Ζυλ Ντασσεν με την Μελίνα Μερκούρη, μετά την γνωριμία τους και τον διπλό θρίαμβό τους στις Κάννες, αυτός με το Ριφιφί κι εκείνη με την Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη.
Στην ταινία εμφανίζονται πολλοί έλληνες ηθοποιοί της εποχής και με το πέρασμα των χρόνων είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με μια κινηματογραφική πρόταση που θα μας συγκινήσει, θα μας προβληματίσει και θα μας συναρπάσει.
Η ερωτική σκηνή της Κατερίνας με τον Μανωλιό στάθηκε η πρώτη μαγιά για την υπέροχη ερωτική σκηνή στη Φαίδρα, λίγα χρόνια αργότερα.
Η Μελίνα μαγνητίζει με το στυλ ακόμη και σήμερα στο ρόλο του αιώνιου θηλυκού .

Ο Julles Dassin και η Μελίνα Μερκούρη μαζι με τον Γιάννη Ταβλά, μιλουν στον Φρέντυ Γερμανο για τα γυρίσματα στη Κριτσά, της ταινίας Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται. ΕΡΤ 1977



(Από το vlog http://www.youtube.com/AndreasTsironis)

Η ταινία θα παίζεται στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Αποχαιρετισμοι!

http://www.guardian.co.uk/film/video/2008/mar/18/anthony.minghella.film.death

http://www.youtube.com/watch?v=iGeOK4gq6E0

ΣΚΙΕΣ του Milcho Mancevski

O Λάζαρ Πέρκοβ (Μπόρκε Νάκεβ) είναι ένας νεαρός γιατρός παντρεμένος με μία όμορφη γυναίκα με την οποία απέκτησε ένα παιδί και ζουν σε ένα άνετο σπίτι. Όλοι οι φίλοι του τον θεωρούν τυχερό. Όμως τα φαινόμενα απατούν και παρ’ όλες τις ανέσεις του, ο Λαζάρ καταπιέζεται από την κυριαρχική μητέρα του και τις δεσμεύσεις ενός άτυχου γάμου. Η ρουτίνα της ζωής του τον πλήττει κι ασφυκτιά. Μέχρι που ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που παρά λίγο να του κοστίσει την ζωή, θα τον αλλάξει για πάντα.

Ενα χρόνο μετά από αυτό το γεγονός, ο Λαζάρ επιστρέφει από την εξοχική βίλα των γονιών του, διάσημων γιατρών, στην περιοχή της Οχρίδας , υγιής πιά, στο σπίτι του στα Σκόπια και την δουλειά του στο κρατικό νοσοκομείο. Το βράδυ της επιστροφής στο σπίτι ,βρίσκει στο σαλόνι του, την Καλίνα (Ράτκα Ραντμάνοβιτς), μία ηλικιωμένη γυναίκα, ντυμένη με μαύρα ρούχα και ένα τατουάζ με τον Σταυρό ανάμεσα στα φρύδια της, να τον περιμένει. Θα αρχίσει να του λέει μία φράση σε μια ακατάληπτη γλώσσα. Αυτό θα γίνεται ξανά και ξανά και η Καλίνα πολλές φορές θα έχει μαζί της έναν λύκο. Τότε ο Λάζαρος θα καταλάβει ότι έχει να κάνει με φάντασμα και θα ψάξει να βρει ένα φίλο του γλωσσολόγο, αλλά αντί αυτού θα βρει την Μένκα (η όμορφη βιολονίστρια Βέσνα Στανόγιεφσκα) που στην ζωή της είχε αυτοκτονήσει. Είναι εκείνη που θα του εξηγήσει ότι η φράση είναι από μια αρχαία γλώσσα που κανείς πλέον δεν μιλάει και σημαίνει «Επέστρεψε ότι δεν είναι δικό σου. Έχε σεβασμό ».

Ο Λαζάρ δεν σταματάει να δέχεται επισκέψεις από «σκιές» του άλλου κόσμου. Περιμένοντας το ασανσέρ στο νοσοκομείο θα συναντήσει τον Γεράσιμο (Σαλατίν Μπιλάλ), έναν δύστροπο πρόσφυγα που ο αδελφός του κάρφωσε ένα καρφί στην φτέρνα για να μην περιφέρεται σαν νεκρός ζωντανός. Όμως ποιο είναι το πραγματικό νόημα της φράσης. Το 1974, η μάνα του Λαζάρ χρησιμοποίησε για το μάθημα ανατομίας κόκαλα από ένα νεκροταφείο που είχαν ταφεί, θύματα από την εποχή του 1946-48 όταν είχε ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος στη διπλανή χώρα, και οι «σκιές» είναι αυτοί οι νεκροί. Ο Λαζάρ, που μέχρι τότε ζούσε μια επιπόλαια ζωή αναλαμβάνει για πρώτη φορά μια ευθύνη απέναντι στην ιστορική μνήμη. Η λύση δίνεται στο νεκροταφείο που ο Λαζάρ επισκέπτεται μαζί με την Μένκα, με την οποία έχει κάνει ήδη έρωτα. Ενώ επίσης έχει ήδη συμμετάσχει στην παραδοσιακή «Νύχτα των Νεκρών» μια παραδοσιακή τελετουργική νύχτα εξοικείωσης των ζωντανών με τους νεκρούς που η λατρεία της, παρ όλες τις παρεμβάσεις της χριστιανικής θρησκείας, χάνεται στους αρχαιότητα της λατρείας του Διόνυσου.

Αυτή η βακχική εμπειρία τον βοηθά να βρει τη λύση για την οριστική λύτρωση των σκιών.

Το μέλλον μπορεί να υπάρξει χωρίς άλλες σιωπές και ψέματα.

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ KAΠΟΙΟΥΣ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ / A DOMESTIC PARTNERSHIP THAT DISCRIMINATES? NO THANKS!

Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις. Τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο.Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα "συμβόλαιο συμβίωσης" ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό "συμβόλαιο" μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους. Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου.Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο. Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δικαιώματα για όλους. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.Αυτή τη φορά δεν θα μείνουμε σιωπηλοί. Αυτή τη φορά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

In Greece gays, lesbians and transexuals know about discrimination. They face it daily from their families, in their social lives and in the professional field.But sometimes, all it takes is a single straw to break the camel's back.According to press reports, the greek government is preparing to introduce a domestic partnership "contract" EXCLUSIVELY for unmarried heterosexual couples. We do not believe that a mere "contract" can resolve the issues same-sex couples face or ensure their fair treatment under the law. However this discriminatory proposal is a direct contravention of the greek Constitution, as well as european human rights treaties. Especially since same-sex couples already enjoy legal rights in 18 european nations.The aim of this intervention is to make sure that european institutions, human rights organisations, websites and weblogs from around the world learn about these proposals. What we ask for is equal rights for all. Nothing more and nothing less.This time around we will not sit idly by. This time around we will not keep silent.
GREEK BLOGGERS AGAINST DISCRIMINATION

10ο Φεστιβαλ Ντοκυμαντερ Θεσσαλονίκης 2008

Τα Βραβεία

Οι Ταινίες

Οι Δημιουργοί

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ

Βραβείο Κοινού - Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού που αφορά σε ταινίες άνω των 45' απονέμεται i. Για ελληνική παραγωγή στην ταινία Πουλιά στο Βάλτο σε σκηνοθεσία Αλίντας Δημητρίου. ii. Για ξένη παραγωγή στην ταινία As seen through these eyes / Μεσ' απ' αυτά τα μάτια, από τις ΗΠΑ σε σκηνοθεσία Hilary Helstein / Χίλαρι Χελστάιν.

Βραβείο Κοινού - Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού που αφορά σε ταινίες κάτω των 45' απονέμεται

i. Για ελληνική παραγωγή στην ταινία The Archelon Bubble σε σκηνοθεσία Ελευθέριου Φυλακτού.

ii. Για ξένη παραγωγή στην ταινία City of cranes / Η πόλη των γερανών από τη Μεγάλη Βρετανία, σε σκηνοθεσία Eva Weber / Ίβα Ουέμπερ.

ΒΡΑΒΕΙΑ FIPRESCI

Η φετινή Κριτική Επιτροπή της FIPRESCI απαρτίζεται από τους:

Michel Euvrard Καναδάς, (Πρόεδρος)

Caroline M. Buck Γερμανία.

Alex Leo Serban Ρουμανία.

Matti Ramo Φινλανδία

Βασίλης Κεχαγιάς, Ελλάδα

και απονέμει τα Βραβεία FIPRESCI

i. Για ελληνική παραγωγή στην ταινία Οι εραστές της Αξού σε σκηνοθεσία Νίκου Λυγγούρη

ii. Για ξένη παραγωγή στην ταινία Be like others / Να' σαι σαν τους άλλους από Καναδά - ΗΠΑ - Μ.Βρετανία - Ιράν σε σκηνοθεσία Tanaz Eshagian / Τανάζ Εσέιγκιαν

ΒΡΑΒΕΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ

Το βραβείο του Υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης σε ντοκιμαντέρ της ενότητας Πορτραίτα -Ανθρώπινες Διαδρομές απονέμεται στην ταινία Ο καθρέφτης και το μαχαίρι σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Βερνίκου. Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 6,000 ευρώ.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου απονέμει τα παρακάτω βραβεία:

Βραβείο σε ντοκιμαντέρ μεσαίου μήκους, στην ταινία Etel Adnan εξόριστες λέξεις, σε σκηνοθεσία Βουβούλας Σκούρα.

Βραβείο σε ντοκιμαντέρ μεσαίου μήκους, στην ταινία Άλεξ σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Παπανικολάου και Έμιλυς Γιαννούκου.

Βραβείο σε ντοκιμαντέρ στην ταινία Πουλιά στο Βάλτο σε σκηνοθεσία Αλίντας Δημητρίου. Βραβείο σε ντοκιμαντέρ στην ταινία Ο τρίτος Τάκης σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Πατρώνη. Βραβείο σε ντοκιμαντέρ στην ταινία Οι εραστές της Αξού σε σκηνοθεσία Νίκου Λυγγούρη. Βραβείο σε ντοκιμαντέρ στην ταινία Ο καθρέφτης και το μαχαίρι σε σκηνοθεσία Δημήτρη Βερνίκου.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΡΤ3

Το βραβείο τηλεοπτικής προβολής της ΕΡΤ3 σε ντοκιμαντέρ της ενότητας Μικρές Αφηγήσεις απονέμεται στην ταινία Οι εραστές της Αξού του Νίκου Λυγγούρη. To βραβείο αντιστοιχεί σε μια τηλεοπτική προβολή στην ΕΡΤ3 έναντι ποσού 3,000 ευρώ.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ

Η φετινή Κριτική Επιτροπή για το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας που απονέμεται σε ταινία των τμημάτων Ανθρώπινα Δικαιώματα και Πρόσωπα του Φασισμού, απαρτίζεται από τους: Ειρήνη Τσολάκη - μέλος του Δ.Σ. του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας

Κατερίνα Καλογερά - σκηνοθέτη, σεναριογράφο

Νικόλα Κομίνη - φωτογράφο

Hans Thoolen - Πρόεδρο του Martin Ennals Awards for Human Rights Defenders

Στέλιο Κούλογλου - δημοσιογράφο

Παύλο Νεράντζη - δημοσιογράφο

Τάσο Τέλλογλου - δημοσιογράφο

Και απονέμει τιμητικό βραβείο στην ταινία:

Price of Sugar / Η τιμή της ζάχαρης από τις ΗΠΑ σε σκηνοθεσία Bill Haney

ΒΡΑΒΕΙΟ WWF

Η φετινή Κριτική Επιτροπή για το βραβείο της WWF που απονέμεται σε ταινία του τμήματος Κοινωνία και Περιβάλλον απαρτίζεται από τους:

Κωνσταντίνο Λιαρίκο - Υπεύθυνο Περιβαλλοντικών Προγραμμάτων WWF Ελλάς

Γιώργο Βελλίδη - Υπεύθυνο Επικοινωνίας WWF Ελλάς

Κώστα Λειβαδά - συνθέτη - στιχουργό.

Και απονέμει τιμητικό βραβείο στην ταινία:

About water: People and yellow cans (Για το νερό: Άνθρωποι και κίτρινα μπιτόνια)από Αυστρία - Λουξεμβούργο, σε σκηνοθεσία Udo Maurer

Το Φεστιβαλ τελείωσε ,τη δικη μας καρδιά έκλεψε το ντοκυμαντέρ,

ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ του Μάνου Παπαδάκη, που αφορα την περιβόητη Υποθαλάσσια της Θεσσαλονικης.

Μια ταινία που ΟΛΟΙ οι Θεσσαλονικείς τουλάχιστον πρέπει να δουν για να ενημερωθούν τι μας περιμένει. Η ταινία προβλήθηκε στη Θεσσαλονίκη και στο ΦΙΛΙΠ της Αθήνας .

Ας κλείσουμε λοιπόν με τα λόγια του Μάνου Παπαδάκη:

"Σε μιά εποχή όπου τα κινήματα, οι οργανώσεις αλλά και οι προσωπικές προσπάθειες ν΄αλλάξει η ζωή μαςπρος το καλύτεροπληθαίνουν, αποφάσισα να βοηθήσω μπαίνοντας στο πρόβλημα της Υποθαλάσσιας με την κάμερά μου.

Είναι η προσψπική μου ευθύνη που με οδήγησε να ασχοληθώ με το θέμα, να πω τα π΄πάγματα μέσα απο την οπτική μου γωνία και να βάλω τους θεατές, σε έναν προβληματισμό, που θα τους οδηγήσει σε μια νέα στάση ζωής.

Πως φανταζόμαστε τη ζωή μας σε είκοσι-σε τριάντα χρόνια?

Μέσα στο αυτοκίνητο τρελαμένοι να προλάβουμε η κάνοντας βόλτα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, δίπλα στη θάλασσα?

Πως θελουμε να είναι το πριβάλλον μας?

Γκρί απο τσιμέντο και ασφαλτο η πράσινο με πάρκα και καθαρό αέρα?

Τι ακούμε?

Τα χιλιάδες μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα στο κέντρο της πόλης μας η τις παιδικές χαρούμενες φωνές?

Τι μυρίζουμε?

Τα καυσαέρια η την άνοιξη?

Η απάντηση είναι προφανής σε όλες τις ερωτήσεις.

Ε λοιπόν ανάλογα ξεκάθαρες πρέπει να είναι επιτέλους κι οι αποφάσεις μας απο δω και πέρα για να γίνουν πραγμνατικότητα όλα οσα θέλουμε."

www.exostis.com

Αντιγράφουμε και προσυπογράφουμε απο τον Εξώστη που κυκλοφορει σήμερα:

Μπλακ άουτ…

Σκηνή πρώτη: Κατεβαίνω με το λεωφορείο στο κέντρο. Διασχίζουμε την Όλγας. Έξω από τη Σχολή Τυφλών, ένας συμπολίτης μας με μπαστούνι πέφτει πάνω σε ένα δέντρο. Σφίγγεται η καρδιά μου. Αστραπιαία, εκείνος προσπερνάει το δέντρο και συνεχίζει…
Σκηνή δεύτερη: Ο νομάρχης μας, ντυμένος Ζορό, κάνει δηλώσεις περί παντός επιστητού – αναφέρεται και στην αναντίρρητη ελληνικότητα της Μακεδονίας…
Σκηνή τρίτη: Η πρώτη διακοπή ρεύματος. Βράδυ. Η περιοχή όπου ζω, βυθισμένη στο σκοτάδι. Βγαίνω στο μπαλκόνι. Σε πολλά από τα διαμερίσματα των γύρω πολυκατοικιών ανάβουν κεριά. «Ωραία είναι» σκέφτομαι. «Τι καλά να κάπνιζα τώρα ένα τσιγάρο. Θα έμοιαζα με ήρωα ταινίας που για λίγο σταματά να ασχολείται με τα υπαρξιακά του και χαλαρώνει». Αυτό το σινεμά μου έχει κάνει πολύ κακό. Σκέφτομαι με προκάτ εικόνες. Με σκηνές…

Το να ζεις στην Ελλάδα τη σήμερον ημέρα χωρίς να είσαι «εξασφαλισμένος» (αλλιώς, βολεμένος) σημαίνει ότι ζεις δύσκολα. Καταρχάς, δουλεύεις συνεχώς, όλη την ώρα και παρά τον αγώνα σου, το ταμείον είναι μείον. Η ακρίβεια έχει φτάσει πια σε δυσθεώρητα ύψη. Δεν υπάρχει τίποτε να σε κρατήσει, να σε ιντριγκάρει. Αν βρεις λίγο χρόνο, βαριέσαι. Έχει χαθεί η μαγεία από τη ζωή μας. Τα φαγητά είναι άνοστα, η διασκέδαση κονσερβοποιημένη, η καθημερινότητα δένει τα πόδια σου με βαριές αλυσίδες. Ο έρωτας κι αυτός με συνταγή. Το σεξ έχει καταντήσει μηχανικό: οι ανταγωνιστικοί το χρησιμοποιούν για να αυξάνουν τις κατακτήσεις τους, οι emo δεν κάνουν (θα χαλάσει η φράντζα), γενικώς, ο κόσμος βαριέται – ίσως επειδή το να έχεις σεξ πλέον είναι πάρα πολύ εύκολο. Επομένως, δεν προβλέπεται να αυξηθούν οι γεννήσεις 9 μήνες από σήμερα, όπως παλιότερα. Και πες πως μια γυναίκα θέλει να κάνει παιδί: με τι κίνητρα να το κάνει; Το ασφαλιστικό αποτελεί την ταφόπλακα της όποιας ελπίδας να αυγατίσουμε ως έθνος. Θα μας φάνε λάχανο οι σκοπιανοί…

Υστερόγραφο - φασισμός 1: Πολιτισμένοι και καθώς πρέπει συμπολίτες μας, έβαψαν την τζαμαρία καταστήματος γνωστής αλυσίδας βιντεοκλάμπ της πόλης μας. Ήθελαν να κρύψουν την απαράδεκτη αφίσα της ταινίας «Κλέφτες» (σας την παραθέτουμε). Μα είναι δυνατόν το ξέκωλο να βρίσκεται σε κοινή θέα; Προφανώς, αυτοί που έβαψαν τη βιτρίνα δεν θέλουν τα παιδιά μας να έχουν οπτική επαφή με τον πειρασμό. Οι ίδιοι είναι άσπιλοι, ευγενικοί και καθαροί Έλληνες πάνω από όλα…

Υστερόγραφο - φασισμός 2 + 3: Στον ΑΝΤ1, μια κάποια κυρία Τράκου, ξιφούλκησε κατά της ταινίας του Μίλτο Ματσέφσκι «Shadows» και λίγο – πολύ, χαρακτήρισε τους ανθρώπους της ελληνικής εταιρίας διανομής που θα βγάλει την ταινία στην χώρα μας, ανθέλληνες. Κι αυτό, επειδή η ταινία είναι σκοπιανή και λέει διάφορα παράξενα για «Μακεδονία του Αιγαίου» και άλλα. Αν συνδυάσουμε το γεγονός αυτό με την απόφαση του Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης να ανακαλέσει την έγκριση συμμετοχής μαθητών γυμνασίου και λυκείου στην έκθεση με έργα χαρακτικής του Πικάσο στο Τελλόγλειο, λόγω του ότι είναι άσεμνα (!!!), θα πιστέψει κανείς ότι, πράγματι, ζούμε στον μεσαίωνα…

Υστερόγραφο 3: Στο φινάλε της ταινίας του Τζον Κάρπεντερ, «Απόδραση από το Λος Άντζελες», ο αντι-ήρωας, Σνέικ Πλίσκεν, με μια του κίνηση σταματάει τη λειτουργία κάθε είδους μηχανήματος στον κόσμο. «Welcome to the human race» λέει ο μέγιστος. Και η γη σκεπάζεται από σκοτάδι. Μπλακ άουτ…

Θόδωρος Γιαχουστίδης

Μια πρόταση για την Τετάρτη 5 Μαρτίου

Σας προτείνουμε 2 ταινίες που μόλις κυκλοφόρησαν σε dvd.

Control του Anton Corbjin

&

Κλέφτες του Μάκη Παπαδημητράτου

σίγουρα θα περασετε καλύτερα και πιο ουσιαστικά απο το να τρεχετε- ξερετε που- για να σωσετε εναντι αλλων, τα "εθνικά" προσχήματα.

10ο Φεστιβαλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονικης 2008

Η

δημοσιοποίηση

ενός

προαναγγελθέντος

θανάτου

1. Η επιστολή στον Τύπο

Διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά την υποτίμηση του ελληνικού ντοκιμαντέρ.
Σε μια χώρα που η παραγωγή των ταινιών ντοκιμαντέρ γίνεται με ελάχιστα μέσα, παρατηρείται το φαινόμενο, το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που οργανώνει την πιο μεγάλη εκδήλωση για τον κινηματογράφο να υιοθετεί απόλυτα επιθετικό ρόλο απέναντι στο Ελληνικό ντοκιμαντέρ.
Το φετινό ρεσιτάλ επιλογών του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ξεπερνάει κάθε προηγούμενο!
Στην εποχή της απόλυτης κρίσης ιδεών, θεσμών, νοημάτων ο δ/ντής του φεστιβάλ αγνοεί και στην ουσία ακυρώνει την πλειοψηφία των γνωματεύσεων της "γνωμοδοτικής" επιτροπής, την οποία ο ίδιος όρισε, καθώς είναι βέβαια ανθρωπίνως αδύνατον να δει μόνος του τις 1.200 ταινίες που κατετέθησαν φέτος στο Φεστιβάλ. Χωρίς κανένα πρόσχημα και χωρίς βέβαια να έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει προσωπική γνώμη για την κάθε ταινία αφού δεν προλαβαίνει να τις δει, "κόβει" από όλα τα προγράμματα του Φεστιβάλ, Διεθνές, Πανόραμα κλπ. μεγάλο μέρος της ελληνικής παραγωγής .
Ενώ φέτος υπάρχει αύξηση του συνολικού αριθμού ταινιών που θα προβληθούν στο φεστιβάλ συγκριτικά με πέρσι, υπάρχει σαφής μείωση των ελληνικών και συγκεκριμένα: Αύξηση των ξένων ταινιών κατά 70. Μείωση των ελληνικών ταινιών κατά 48. Από τις 87 ελληνικές ταινίες που υποβλήθηκαν φέτος μόλις 37 θα προβληθούν στο φεστιβάλ!
Δεν φτάνει όμως μόνον αυτό, παρ΄όλο που ο νόμος υποχρεώνει "βιαίως" τις Ελληνικές ταινίες ντοκιμαντέρ που θέλουν να διαγωνιστούν στα Ετήσια Κρατικά Βραβεία να περνούν πριν, θέλουν δεν θέλουν, από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ο διευθυντής του, καταργώντας την κρίση της γνωμοδοτικής-προκριματικής επιτροπής, αποφασίζει αυτός μόνος για την οριστική απόρριψη των ταινιών ντοκιμαντέρ από τα Κρατικά βραβεία! Αυτό το παράλογο σχήμα παγιδεύει την Ελληνική ταινία και λειτουργεί απολύτως αντιδημοκρατικά. Ώριμο αίτημα, αφού καταργηθεί ο νομός να αλλάξει ο κανονισμός του φεστιβάλ- για παράδειγμα η ομόφωνη απόφαση της Γνωμοδοτικής επιτροπής να δεσμεύει τον καλλιτεχνικό διευθυντή για το τμήμα στο οποίο θα προβληθεί η ταινία, αλλά και για τη συμμετοχή της στα βραβεία FIPRESCI. Μέχρι τώρα ο διευθυντής αποφασίζει μόνος του για το ποιες ταινίες θα διαγωνιστούν στα βραβεία FIPRESCI και κρατάει πάντα τον κατάλογο τους κρυφό!
Από τις επιλογές των τελευταίων ετών του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ διαπιστώνουμε μια στροφή στις τηλεοπτικές παραγωγές- ρεπορτάζ . Περίπου 80 τηλεοπτικά επεισόδια-δημοσιογραφικά ρεπορτάζ προβλήθηκαν πέρσι. Επίσης τα τελευταία χρόνια, τα κεντρικά αφιερώματα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ γίνονται σε δημοσιογράφους της τηλεόρασης.
Ο ίδιος ο διευθυντής σε συνέντευξη του στην επίσημη εφημερίδα του Φεστιβάλ υποστηρίζει ότι ο στίβος του ντοκιμαντέρ έχει μεταφερθεί πλέον στη μικρή οθόνη.. Γιατί τότε επιμένει να οργανώνει ένα κινηματογραφικό Φεστιβάλ;
Απαιτούμε το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης-που είναι ο μόνος επίσημος θεσμοθετημένος και επιδοτούμενος θεσμός για το ντοκιμαντέρ του ΥΠΠΟ- να κάνει το απολύτως αυτονόητο. Να φιλοξενεί τα ντοκιμαντέρ της πρόσφατης ελληνικής παραγωγής κάθε έτους και να λειτουργεί ως ένα υγιές φόρουμ ανταλλαγής ιδεών, τεχνικών προσεγγίσεων, θεματολογίας κλπ. Να ενισχύει έτσι τα κίνητρα και τη δημιουργικότητα της Ελληνικής παραγωγής. Όχι να συμβάλει με λογικές προγραφών στην περιθωριοποίηση της.
Σε μια εποχή κατά την οποία οι περισσότερες εκδοχές της τέχνης, απεκδύονται τον πρωταρχικό τους ρόλο, εκείνον της αμφισβήτησης, για να παραδοθούν όλο και περισσότερο στην εμπορευματοποίηση, υπάρχουν ακόμη πολλοί Έλληνες σκηνοθέτες με ευαισθησία στα θέματα της κοινωνίας και του ανθρωπισμού που υπηρετούν με προσήλωση το ντοκιμαντέρ. Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης επιθυμεί να μην φιλοξενήσει αυτές τις προτάσεις, αλλά να τις ρίξει στον Καιάδα του "ακατάλληλου". Αυτό είναι από κάθε άποψη απαράδεκτο και απαιτούμε να διορθωθεί με άμεση κινητοποίηση της διεύθυνσης του φεστιβάλ και του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού. Όλοι οι φορείς του κινηματογράφου είναι απαραίτητο να συμβάλουν αποφασιστικά στην αλλαγή του νομού και στην αποκατάσταση της αδικίας που διαπράττεται με αυτές τις τακτικές.
Δε νοείται το Επίσημο φεστιβάλ της χώρας να προγράφει ως ακατάλληλη την πλειοψηφία της Ελληνικής παραγωγής του ντοκιμαντέρ και να μην της δίνει ούτε καν μια ευκαιρία προβολής και παρουσίασης της στο κοινό και τους επαγγελματίες. Οι Ελληνικές ταινίες ντοκιμαντέρ οι οποίες ταξιδεύουν σε διεθνή Φεστιβάλ και πωλούνται στο εξωτερικό, δεν γίνονται αποδεκτές στην ίδια τους τη χώρα! Με τη μονομερή απόφαση ενός διευθυντή, ο οποίος ούτε σέβεται τη χώρα, ούτε τις απόψεις των επαγγελματιών που υποτίθεται ότι εμπιστεύθηκε για να τον συμβουλεύσουν.
Η Διευθύντρια του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που συνυπογράφει τις απορριπτικές επιστολές του Φεστιβάλ είναι σύμφωνη με αυτή την τακτική; το ΥΠΠΟ συμμερίζεται αυτή την ιδιότυπη εφαρμογή πολιτικής πολιτισμού που εφαρμόζει ο διευθυντής του φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ; Έτσι θα δημιουργηθούν κίνητρα για να ενθαρρυνθεί η ελληνική παραγωγή;
Ο μόνος στόχος του είναι οι μετακλήσεις ξένων ταινιών και ο προγραμματισμός πολλαπλών επεισοδίων τηλεοπτικών σειρών δημοσιογραφικών εκπομπών; Που ακριβώς εστιάζουν τα καλλιτεχνικά πολιτικά και κοινωνικά κριτήρια αυτής της διοργάνωσης;
Στις προγραφές;
Νίκος Αλευράς
Νίκος Αναγνωστόπουλος
Λεωνίδας Βαρδαρός
Λένα Βουδούρη
Μιχάλης Γαλανάκης
Ηλίας Γιαννακάκης
Μαθιός Γιαμαλάκης
Λευτέρης Δανίκας
Προκόπης Δάφνος
Νίκος Ζωιόπουλος
Νίκος Θεοδοσίου
Σταύρος Ιωάννου
Έυη Καραμπάτσου
Δέσποινα Καρβέλα
Γιώργος Καρυπίδης
Δέσποινα Κονταργύρη
Βασίλης Κολοβός
Bασίλης Λουλές
Θόδωρος Μαραγκός
Αντρέας Μαριανός
Γιάννης Μαυρογένης
Κώστας Μαχαίρας
Κώστας Μπάκας
Αντώνης Μποσκοϊτης
Γιάννης Νταρίδης
Λευτέρης Ξανθόπουλος
Aντρέας Παγουλάτος
Αλεξανδρος Παπαηλιού
Λάκης Παπαστάθης
Σοφία Παπαχρήστου
Λουκία Ρικάκη
Θανάσης Σκρουμπέλος
Άγγελος Σπάρταλης
Σπύρος Ταραβήρας
Βαγγέλης Φάμπας
Γιάννης Φραγκουλάκης
Κώστας Χαραλάμπους
Γιώργος Χελιδονίδης
Σταύρος Ψυλλάκης
2. Το σχόλιο
Σε όλα έχουν δίκιο οι Ελληνες ντοκιμαντερίστες. Και στο ότι ο κατά τα άλλα άξιος και με μεγάλη προσφορά Δημήτρης Εϊπίδης φλερτάρει επικίνδυνα με τους σταρ της ελληνικής τηλεόρασης, που τους έχει παραδώσει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, σπρώχνοντας στο περιθώριο τις δημιουργικές κινηματογραφικές υπογραφές. Και στο ότι ο απαράδεκτος νόμος Βενιζέλου, που συνδέει τη συμμετοχή στα Κρατικά Βραβεία με το πέρασμα των ντοκιμαντέρ από το φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, πρέπει αμέσως να καταργηθεί. Προσοχή, όμως. Η υπεράσπιση του ελληνικού ντοκιμαντέρ να μη μας φτάσει στο παλιό, κακό σημείο να θεωρούμε ότι το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης υπάρχει κατ' αρχήν για χάρη του. Να μην επιτρέψουμε φωνές αμφισβήτησης του διεθνούς χαρακτήρα του να φουντώσουν. Γιατί, όπως, λέει και ο Θάνος Λαμπρόπουλος, «ένα "εσωστρεφές", "ελληνοκεντρικό" φεστιβάλ δεν μας ενδιαφέρει. Θέλουμε ένα καλύτερο διεθνές, με καλύτερες ελληνικές ταινίες».
Β.ΓΕΩΡΓ.(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

3. Η απάντηση στη Συνέντεξη Τύπου
Το ντοκιμαντέρ δεν επιτρέπει εθνικισμούς
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ( ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)
«Τέρμα οι πιέσεις. Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ θα γίνεται όπως πρέπει να γίνεται ένα διεθνές φεστιβάλ». Αυτή είναι η απάντηση του διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης Δημήτρη Εϊπίδη στις κατηγορίες για «κόψιμο» των ελληνικών ντοκιμαντέρ και προώθηση, αντίθετα, των τηλεοπτικών ρεπορτάζ. Ανακοίνωσε, μάλιστα, τη διοργάνωση μιας μεγάλης ανοιχτής συζήτησης για τους στόχους του φεστιβάλ, αλλά και το ντοκιμαντέρ του μέλλοντος, η οποία θα γίνει στις 14 Μαρτίου, στην αίθουσα «Τζον Κασσαβέτης». Την απόλυτη στήριξη και εμπιστοσύνη της στο πρόσωπό του εξέφρασε και η διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Δέσποινα Μουζάκη.
Ο Δ. Εϊπίδης παρουσίασε χθες το πρόγραμμα του 10ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης «Εικόνες του 21ου Αιώνα» (7- 16/3). Οπως είπε, η ενότητα «Ανοιχτή Οθόνη» στην οποία προβάλλονταν τα ελληνικά ντοκιμαντέρ, που δεν περιλαμβάνονταν στο ελληνικό ή το διεθνές πρόγραμμα, καταργείται. Και στη συνέχεια απάντησε σε όλα όσα του προσάπτουν οι 36 και πάνω Ελληνες σκηνοθέτες στο κείμενό τους με τίτλο «Οι απαγορευμένες ταινίες... Τοπίο στην ομίχλη των προγραφών ενός διευθυντή».
Είπε:

* ΟΧΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΜΕΤΑ-ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ: «Δεν είναι δυνατόν να υπερκαλύπτεται το πρόγραμμα του φεστιβάλ από την ελληνική παραγωγή. Πρέπει να παραμείνει διεθνές. Οι κανόνες είναι ίσοι για όλους. Το ντοκιμαντέρ δεν επιτρέπει εθνικισμούς».
* ΟΧΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ 30% ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟ-ΓΡΑΜΜΑ: «Ο νόμος επιβάλλει οι ελληνικές ταινίες να μην ξεπερνούν το 30% του συνολικού προγράμματος. Στο 8ο φεστιβάλ, σε 184 ταινίες οι 97 ήταν ξένες και οι 64 ελληνικές , ενώ 23 ελληνικές προβλήθηκαν στην "Ανοιχτή Οθόνη". Στο 9ο, σε 236 ταινίες, 131 ήταν ξένες, 75 ελληνικές και 30 ελληνικές προβλήθηκαν στην "Ανοιχτή Οθόνη". Στο φετινό 10ο φεστιβάλ, από τις 153 ταινίες του επίσημου προγράμματος, οι 106 είναι ξένες και οι 47 ελληνικές, ποσοστό 31%. Απορρίψαμε και μη απορρίψιμες ταινίες για να κρατήσουμε χαμηλά το ποσοστό».
* ΝΑ ΜΗ ΦΡΙΤΤΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΟΙ ΞΕΝΟΙ: «Πρέπει να αποφύγουμε τα αρνητικά σχόλια των ξένων δημοσιογράφων που τους δείχνουμε πολλές ελληνικές ταινίες, ακόμη κι αν δεν αξίζουν. Μας έχουν υποβληθεί ταινίες μέχρι και από γάμους και βαφτίσια. Πρέπει να έχουμε ένα σοβαρό φεστιβάλ, που να προωθεί το καλό ελληνικό ντοκιμαντέρ. Αν τα έργα των δημιουργών - ποιητών ήταν καλά, θα έπρεπε να είχαν άλλη εξέλιξη. Δεν είδα να προβάλλονται αλλού».
*ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ=ΔΗΜΟΣΙΟ-ΓΡΑΦΙΑ: «Δεν βλέπω διαφορά μεταξύ τηλεοπτικής μετάδοσης ενός ντοκιμαντέρ και προβολής του στις αίθουσες. Το ντοκιμαντέρ είναι μορφή δημοσιογραφίας. Σήμερα προβάλλεται στην τηλεόραση, αύριο στο Ιντερνετ. Δεν πρέπει να καταργήσουμε την τεχνολογία. Ο Σωτήρης Δανέζης έχει ένα έργο φοβερά αξιόλογο. Ας μην απορρίπτουμε πράγματα σημαντικά για τον τόπο».
* ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ: «Συζητάμε με το ΥΠΠΟ για αλλαγή του νόμου. Πέρσι υποβλήθηκαν 19 ταινίες και πήγαν τελικά 3. Φέτος υποβλήθηκαν 33. Πόσες θα πάνε; Οι άλλες καταλαμβάνουν απλώς χώρο στο πρόγραμμα».
* ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΣΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ: «Αυτοί που παραπονιούνται έχουν επωφεληθεί από το φεστιβάλ. Ο Παπαστάθης προβάλλεται και φέτος και μέχρι σήμερα έχουμε προβάλει 40 ταινίες του. Τον πήγα στο Τορόντο να προβάλει την ταινία του. Γιατί δεν παραπονέθηκε τότε; Μέχρι τώρα κάναμε αφιερώματα στην Παπαλιού, τον Παπαστάθη, τον Ξανθόπουλο, τον Σμαραγδή και τον Κρυωνά. Δεν μπορώ να κάνω αφιέρωμα σε κάποιους, στην ποιότητα των οποίων δεν πιστεύω».
* ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ: «Μια ταινία που δεν αντέχω να τη δω εγώ, δεν μπορώ να την επιβάλω στο κοινό».
* ΕΓΩ ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ: «Η γνωμοδοτική επιτροπή γνωμοδοτεί. Δέχονται τρομερές πιέσεις καθημερινά και έφτασαν να κλείνουν τα τηλέφωνά τους. Ομως δεν αποφασίζει η επιτροπή. Αποφασίζω εγώ. Ολες οι ταινίες που υποβλήθηκαν για τα Κρατικά θα προβληθούν».
* ΕΜΕΝΑ ΛΕΝΕ ΑΝΙΚΑΝΟ; «Με λένε ανίκανο. Είμαι 20 χρόνια στο φεστιβάλ του Τορόντο, 40 χρόνια στο φεστιβάλ του Μόντρεαλ, που ίδρυσα εγώ, 4 χρόνια στο φεστιβάλ του Ρέικιαβικ και 17 χρόνια στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Ναι, είμαι ανίκανος».
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΤΙΚΟΙ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ: «Δεν ανακοινώνω τις υποψήφιες ταινίες για τα βραβεία "Fipresci", γιατί δεν θα τους αφήσουν σε ησυχία οι δημιουργοί».

4. Η αντίδραση του Υπουργείου
Δέσμευση ΥΠΠΟ για αλλαγή νόμου
«Οσον αφορά την ισχύουσα νομοθετική διάταξη που επιβάλλει στις ταινίες να υποβληθούν στο φεστιβάλ προκειμένου να δικαιούνται να συμμετάσχουν στη διαδικασία των Κρατικών Βραβείων, δεν έχω συναντήσει άνθρωπο του κινηματογράφου που να είναι πια υπέρ αυτής της ατυχούς ρύθμισης, συμπεριλαμβανομένου ίσως και του εμπνευστή της. Γι' αυτό είναι στα άμεσα σχέδιά μου να εισηγηθώ στον υπουργό την κατάργησή της. Αν το ετοιμαζόμενο νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο δεν είναι εγκαίρως έτοιμο, η νομοθετική αυτή τροποποίηση θα πρέπει να γίνει με τροπολογία σε κάποιον άλλο νόμο, ώστε κανείς να μην αποκλειστεί από τη δυνατότητα διεκδίκησης κάποιου Κρατικού Βραβείου ήδη από φέτος.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΣΙΣΟΓΛΟΥ σύμβουλος υπουργού Πολιτισμού

5. Η Ανοικτη επιστολή του σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη
Μια απάντηση του Λάκη Παπαστάθη στον διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Δημήτρη Εϊπίδη
Υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος...
Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον κ. Εϊπίδη γιατί όπως δήλωσε χθες «πήγε» την ταινία μου «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» στο διεθνούς κύρους Φεστιβάλ του Τορόντο. Οταν συνέβη αυτό, ομολογώ ότι παρέλειψα να τον ευχαριστήσω, διότι δεν κατάλαβα πως μου έκανε προσωπική χάρη. Πριν τις χθεσινές του δηλώσεις είχα την εντύπωση πως λειτουργούσε στο πλαίσιο του ρόλου του, με κριτήρια αξιοκρατικά.
Χθες ωστόσο, υπονόησε σαφώς πως επειδή έχει επιλέξει κατά καιρούς ταινίες μου, αντί κριτικής, θα έπρεπε να του φιλήσω το χέρι. Μου έκανε δηλαδή ρουσφέτι. Του προτείνω να κάνει το ίδιο και σε όλους που διαμαρτύρονται, για να σωπάσουν. Αυτή είναι η πιο αξιοπρεπής, έντιμη και αποτελεσματική μέθοδος.
Αλλωστε, είναι φανερό πως θεωρεί όλους τους Ελληνες ντοκιμαντερίστες ως υποανάπτυκτους κάφρους, γι' αυτό και δεν ανακοινώνει τις υποψηφιότητες για τα διεθνή βραβεία fipresci, θέλοντας να προστατεύσει τους ξένους κριτές από τις οχλήσεις, τα παρακάλια και τη ζητιανιά των Ελλήνων σκηνοθετών να πάρουν το βραβείο! Τι ευγενής οικοδεσπότης!
Ο κ. Εϊπίδης αισθάνεται πολύ άνετα όταν απαξιώνει τους Ελληνες σκηνοθέτες, διότι μιλάει με τη σιγουριά πως αυτό σήμερα πουλάει, αυτές οι απόψεις κουμπώνουν με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γενικής απαξίωσης του ελληνικού κινηματογράφου, όπως καλλιεργείται από τους διάφορους εχθρούς του. Αναφέρεται επίσης στο Ιντερνετ και την τεχνολογία για να δείξει πόσο σύγχρονος και της μόδας είναι, σε αντίθεση με μας που είμαστε προγλωσσικοί της παλαιολιθικής εποχής.
Ο κ. Εϊπίδης δεν έχει καταλάβει πως το πρόβλημα είναι οι επιλογές του. Οχι μόνο για τις ελληνικές, αλλά και για τις ξένες ταινίες. Πολλά αφιερώματα είναι ανούσια και ασήμαντα, παραδείγματα προς αποφυγήν σε ξένα πανεπιστήμια, που διδάσκεται η τέχνη του ντοκιμαντέρ. Είναι επιλογές χωρίς πνευματικότητα και χωρίς χρώματα. Εντονα θέματα μόνον, «θεματάρες». Ο,τι καλό τρυπώνει και προβάλλεται, χάνεται μέσα στην γκρίζα θάλασσα των γενικών επιλογών του, γιατί δεν μπορεί να δει την αξία του, δεν το πιστεύει, δεν το αναδεικνύει.
Προχθές σε άλλη δήλωσή του έδωσε γραμμή για το τι θέματα πρέπει να απασχολούν τους Ελληνες ντοκιμαντερίστες, φέρνοντας ως παράδειγμα προς αποφυγήν τα Αναστενάρια. Δεν πρέπει να έχεις καμιά σχέση με την ιστορία και την αγωνία αυτού του τόπου για να πιστεύεις πως αυτή η ζωντανή τελετουργία του συλλογικού πάθους, η μήτρα του αρχαίου θεάτρου μας, είναι ένα γραφικό, ξεπερασμένο έθιμο, ανάξιο να κινηματογραφηθεί.
Υποτίθεται πως το φεστιβάλ είναι εναντίον των βραβείων. Στη λήξη του όμως απονέμονται τα βραβεία της fipresci, που οι εκπρόσωποί της, ξένοι και Ελληνες κριτικοί κινηματογράφου, βλέπουν για να κρίνουν -στο video συνήθως- μόνον όσες ταινίες αυτός έχει επιλέξει να τους δείξει. Γι' αυτό και αποφεύγει να υπάρχει κριτική επιτροπή που θα καθορίζει τις αισθητικές προτάσεις της χρονιάς με επάρκεια, διαφανή διαδικασία και κύρος.
Εκτός των άλλων ο κ. Εϊπίδης αγνοεί και δεν σέβεται τα πρόσωπα και την ιστορία του ελληνικού ντοκιμαντέρ. Από τον Ρούσσο Κούνδουρο, τον Μάρο, τον Κανελλόπουλο και τον Μανθούλη μέχρι τις μέρες μας. Σβήνει και την προσπάθεια που γίνεται μέσα από τα κρατικά κανάλια να αναπτυχθεί το ελληνικό ντοκιμαντέρ. Σαν να μην υπάρχει τίποτα πίσω μας! Ευτυχώς που η τρυφερότητα του Ανδρέα Παγουλάτου μάς υπενθυμίζει με το φτωχό του Φεστιβάλ «Σινεμά και Πραγματικότητα», πως κάποιοι άνθρωποι έχουν παλέψει γι' αυτό το είδος του σινεμά.
Με τη χθεσινή απογοητευτική του εμφάνιση ο κ. Εϊπίδης επιβεβαιώνει πως είναι εντελώς ακατάλληλος, για περισσότερους λόγους τώρα, να είναι διευθυντής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.
ΛΑΚΗΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗΣ(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

6.Η Εταιρεία Σκηνοθετών για το Ντοκιμαντέρ
Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών με ανακοινωσή της συμφωνεί με όσα καταμαρτυρούν οι ντοκιμαντερίστες στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Εν όψει της αλλαγής του νομοθετικού πλαισίου για τον κινηματογράφο ζητεί από τον Μιχάλη Λιάπη μερικά άμεσα μέτρα: α) να συμμετάσχουν στα Κρατικά Βραβεία όλες οι ταινίες φετινής παραγωγής, άσχετα με το αν προβάλλονται στο φεστιβάλ, και να καταργηθεί ο νόμος που το επιβάλλει, β) να καταργηθεί ο περιορισμός του κινηματογραφικού format και οι ταινίες να προβάλλονται σε φεστιβάλ και Κρατικά Βραβεία σε όποια μορφή έχουν γυριστεί, γ) να εξασφαλίσει το φεστιβάλ αίθουσα για τις ταινίες που αποκλείστηκαν.
Τέλος, η ΕΕΣ επιμένει να συμμετάσχει στο φεστιβάλ η ταινία «Αρκεί να φαίνονται ωραία» του Θόδωρου Μαραγκού, γιατί δεν είναι, όπως υποστηρίζει το φεστιβάλ, όμοια με παλιότερη δουλειά του.

7. Το Seven Film Gallery

Λυπάται που η όλη ιστορία γίνεται για να σταματήσει το Φεστιβαλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης να αφορά τους νέους, το αύριο, τη σκέψη τους ,την πολιτική και την Τέχνη και να συρρικνωθεί σε μια συντεχνιακή εσωστρεφη εκδρομή στην ερωτική Θεσσαλονίκη, άπαξ του έτους με οδοιπορικά και ξηρά τροφή.

Αν η επίθεση αφορούσε νομοθετικά διατάγματα και κρατικους χειρισμούς θα ήταν διαφορετικά. Αφορά όμως ΄μια προσωπική επίθεση σε ένα άτομο που χαίρει εκτιμήσεως σε παγκόσμιο επίπεδο και που αποδεδειγμένα αγαπά το σινεμά. Επίσης πάνω από 4 τουλάχιστον φορές οι προσωπικές του επιλογές καταξιώθηκαν απο τον χρόνο, τους θεατές και τη νεολαία της Θεσσαλονίκης.

Εμεις λοιπόν αντίθετα απο τους ειδικούς, δεν μπορούμε να φανταστούμε κανέναν αλλο αρμοδιότερο για Διευθυντή αυτού του Φεστιβάλ.

Εσείς?