Gallery's Best #6

The Player - Robert Altman (1992)

Το Player του Robert Altman θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως δίωρος οργασμός για έναν σινεφίλ. Σε όλη τη διάρκεια του περιέχει αμέτρητες αναφορές σε ολόκληρη την κινηματογραφική ιστορία, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο για κάποιον να τις ανακαλύψει όλες, με αποτέλεσμα κάθε θέαση της ταινίας να αποτελεί και μια μικρή πρόκληση. Σε πρώτο επίπεδο στηρίζεται σε μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση εκβιασμού που δέχεται ένα πρωτοκλασσάτο στέλεχος κινηματογραφικού studio του Hollywood από έναν ανώνυμο σεναριογράφο που στο παρελθόν έχει απορρίψει. Η μεγάλη δύναμη του φιλμ όμως είναι τα, με κάθε τρόπο, κόλπα του Altman. Ξεκινώντας από το εκπληκτικό εναρκτήριο 8λεπτο μονόπλανο - στη διάρκεια του οποίου οι ήρωες μιλούν για διάσημα μονόπλανα του παρελθόντος - συνεχίζει με ηθοποιούς που παίζουν τους εαυτούς τους, με σκηνές αναφοράς σε σκηνοθέτες, με αυτοαναφορικούς διαλόγους και χαρακτήρες, με σχετικές αφίσες στους τοίχους όπου διαδραματίζονται σκηνές, με προβολές παλαιότερων ταινιών και με οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς. Δίνει με αυτό τον τρόπο το δικό του "ευχαριστώ" στην τέχνη που αγάπησε, αλλά παράλληλα σχολιάζει την αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία, καθώς ως γνωστόν δεν υπήρξε και το πιο αγαπημένο παιδί της.