Zelig - Woody Allen (1983)
Βλέποντας αυτές τις ημέρες στις αίθουσες το γλυκανάλατο Vicky Cristina Barcelona,η θέαση ενός παλαιότερου Woody Allen μοιάζει σαν γιατρικό. Η επιλογή της εβδομάδας , μέσα από μια δεκάδα - και παραπάνω ίσως - πολύ σπουδαίων φιλμς, είναι το Zelig που αν και έχει όλα σχεδόν τα χαρακτηριστικά του δημιουργού της, μοιάζει με ένα πολύ ξεχωριστό και ιδίαίτερο κομμάτι στη φιλμογραφία του, ειδικότερα για την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει σ' αυτό στον τεχνικό τομέα.
Το Zelig είναι ένα ψευδοντοκιμαντέρ που αφηγείται τη ζωή του ομώνυμου φανταστικού ήρωα που έδρασε στη διάρκεια του μεσοπολέμου στις ΗΠΑ και έγινε διάσημος λόγω της ψυχοσωματικής ασθένειας που είχε, ένα περίεργο είδος χαμαιλεοντισμού. Ανάλογα με το χώρο στον οποίο βρίσκεται αλλάζει απότομα εμφάνιση και συμπεριφορά, χωρίς αυτές οι αλλαγές να μένουν στη μνήμη του. Αποτέλεσμα αυτού είναι να αντιμετωπιστεί ως αντικείμενο μελέτης από ψυχίατρους και ως ένα είδος λαϊκού ήρωα από τον απλό κόσμο και τον τύπο της εποχής. Το πιο σπουδαίο επίτευγμα του φιλμ είναι η αληθοφάνεια του, που επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους, παρά το εξωπραγματικό της υπόθεσης. Το οπτικό υλικό που προβάλεται είναι πανομοιότυπο με φιλμς και φωτογραφίες της δεκαετίας του 30, και οι συναντήσεις του Zelig με διάσημους της εποχής φαίνονται σχεδόν πραγματικές. Βέβαια, πέρα από τα τεχνικά, το θέμα του φιλμ - ο χαμαιλεοντισμός - είναι ιδιαίτερα επίκαιρο στην εποχή μας,που σχεδόν επιβάλει τέτοιους χαρακτήρες χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα και συμπεριφορά, αλλά με δυνατότητα μετάλλαξης και προσαρμογής στις κάθε είδους μόδες ή ιδέες που επικρατούν.
4 σχόλια:
"ΓΛΥΚΑΝΑΛΑΤΟ" ???? ΤΟ VICKY CRISTINA BARCELONA ???? ΕΛΕΟΣ ! ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΟΟΟΛΑ ΑΥΤΑ ? ΟΝΟΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ???
Τάσος Μελεμενίδης :)
Παραθέτω και μια πιο ολοκληρωμένη γνώμη όπως την είχα γράψει πριν λίγες ημέρες σε σχόλια του blog http://moviesrevisited.blogspot.com
"Στην περίπτωση του Woody Allen είναι σχεδόν επιτακτική η ανάγκη του να συμπεριλάβεις τα "κουτσομπολιά", καθώς ο ίδιος έχει πει επανειλημμένα πως οι ταινίες του αποτελούν ένας είδος ψυχοθεραπείας για τα όσα του συμβαίνουν στη προσωπική ζωή. Επίσης τονίζει πως το ρόλο του ψυχίατρου παίζει κυρίως η διαδικασία των γυρισμάτων την οποία και απολαμβάνει πολύ περισσότερο από το τελικό αποτέλεσμα.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αντίφαση θεωρίας και πράξης στο έργο του Woody Allen τα τελευταία χρόνια - ειδικότερα από τότε που έγινε "Ευρωπαίος". Οι ταινίες του μοιάζουν ιδανικά στημένες στο χαρτί, στηρίζονται σε καλογραμμένους χαρακτήρες, αλλά πραγματικά μου δίνεται η εντύπωση πως ο Allen δεν πηγαίνει καν στα γυρίσματα (ή τυφλώνεται όπως το Hollywood Ending). Τα αποτελέσματα που δίνει δεν είναι προφανώς κακό, αλλά αδιάφορο και μάλιστα για κάποιον που παρακολουθεί με συνέπεια την φιλμογραφία του, παντελώς αδιάφορο. Όλα μοιάζουν με αναμασήματα του παρελθόντος και λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι λείπει και ο κοφτερός λόγος από αυτά δίνουν στον Woody Allen του σήμερα τον τίτλο του καλύτερου διεκπεραιωτή του woodyallenικού σινεμά. "
@Jacqueline du Pré
μη συγχίζεσθε αγαπητή
ειναι σαφως γλυκανάλατο και μακραν από τον ΓουντυΑλλενικό φιλμικό κόσμο του δημιουργού.
Το γλυκανάλατο δεν σημαίνει κακό.
ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΜΕΓΕΘΗ ΜΙΛΑΜΕ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ, ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ, ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
ΤΟ ΓΛΥΚΑΝΑΛΑΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΚΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΠΡΟΥΣΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ.
jacqueline du pre
Δημοσίευση σχολίου