Μέρες Ανεξαρτησίας 4
Εξαρτημένοι από τους ανεξάρτητους!
Τέσσερα χρόνια έχουν μόλις περάσει από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν οι «Ημέρες Ανεξαρτησίας» ως παράλληλο, αφιερωμένο στο ανεξάρτητο σινεμά από όλο τον κόσμο τμήμα του ΦΚΘ, και ήδη έχουν καθιερωθεί όχι μόνο ως ένα από τα πιο δημοφιλή τμήματά του, αλλά σχεδόν και ως μια sine qua non προϋπόθεση για ένα πετυχημένο Φεστιβάλ.
Για ακόμα μια χρονιά υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του ανήσυχου και δημιουργικού Λευτέρη Αδαμίδη, έχουν επιλεγεί ταινίες έξω από τα καθιερωμένα, σε μια προσπάθεια να αποφευχθούν οι κάθε είδους ταμπέλες και στερεότυπα.
Από τις φετινές προβολές σίγουρα αναμένεται να τραβήξουν την προσοχή ταινίες που ενθουσίασαν κοινό και κριτικούς σε άλλα διεθνή Φεστιβάλ, όπως το σουηδικό ατμοσφαιρικό βαμπιρικό θρίλερ «Άσε το κακό να μπει» του Τόμας Άλφρεντσον που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ της Τραϊμπέκα, καθώς και την έκπληξη του φετινού φεστιβάλ της Βενετίας «Με λένε Στέλλα» της Σιλβί Bερχέιντε από την Γαλλία. Η ημιαυτοβιογραφική ταινία της Bερχέιντε μας γυρίζει στο Παρίσι του 1970 έχοντας στο επίκεντρο τις μελωδίες, τις ελπίδες και τις αναζητήσεις δύο νεαρών μαθητριών ενός επιφανούς σχολείου.
Η Ασία έχει (και) φέτος έντονη και ηχηρή παρουσία, με μια ποικιλία ταινιών διαφορετικού είδους και ύφους. Από την Ιαπωνία έρχεται το «Είμαστε ακόμα όρθιοι» του Χιροκάζου Κόρε-έντα, ένα οικογενειακό δράμα διαποτισμένο με λεπτή ειρωνία, που μιλά για τις σύνθετες και πολύπλοκες σχέσεις των ενήλικων «παιδιών» με τους γονείς τους. Από τις Φιλιππίνες μας επισκέπτονται ο «Τζέι» του Φράνσις Ξαβιέρ Πασιόν, μ’ ένα σχόλιο πάνω στην αδυσώπητη τηλεοπτική κοινωνία, και για τρίτη φορά ο παλιός γνώριμος του Φεστιβάλ Μπριγιάντε Μεντόζα με το προκλητικό και αμφιλεγόμενο «Σέρβις» του, μια ιστορία για τις ιδιαίτερες σχέσεις μιας οικογένειας που διαχειρίζεται έναν παλιό κινηματογράφο που προβάλλει αισθησιακές ταινίες. Ακόμα, ένα «Πρωινό μεθύσι» από τη Νότια Κορέα σκηνοθετημένο από τον Νο Γιάνγκ-Σεόκ θα αποκαλύψει πολλά για τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας και θα μας θέσει ενδιαφέροντες προβληματισμούς, ενώ ο Μονγκ-Χονγκ Τσανγκ από την Ταιβάν θα μας φέρει σε επαφή με πολλούς εκκεντρικούς χαρακτήρες με αφορμή ένα διπλοπαρακαρισμένο αυτοκίνητο στο «Πάρκινγκ» του. Από τη Μαλαισία έρχεται το φιλμ του Λιου Σενγκ Tατ «Λουλούδι στην τσέπη» ένα δράμα που εξερευνά τις συνέπειες που έχει στα παιδιά η απουσία των γονέων, μέσα από την ιστορία μιας συγκεκριμένης οικογένειας. Τέλος, από το Ιράν, ο Ρεζά Μιρ Καρίμι με το «Τόσο Απλά» καταγράφει μια διαφορετική περίπτωση καταπίεσης της γυναίκας.
Γυρνώντας προς την Ευρώπη, δύο φιλμ από τη Ρωσία, το «Άγριο λιβάδι» του Μιχαήλ Καλατοζισβίλι και το «Σούλτες» του Μπακούρ Μπακουράτζε στρέφουν το φακό τους σε δύο εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες, στον γιατρό Μίτια και στον μικροκακοποιό Σούλτες αντίστοιχα, καταγράφοντας μικρές και μεγάλες στιγμές της καθημερινότητάς τους. Στην «Αμυχή» του Μιxάου Pόσα από την Πολωνία μια σχέση που δείχνει απόλυτα ισορροπημένη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μοιάζουν ευτυχισμένοι, θα κλονιστεί από ένα γεγονός του παρελθόντος. Η «Απίστευτη αλήθεια για τη βασίλισσα Pακέλα» του Όλαφ ντε Φλερ Γιοχάνεσον από την Ισλανδία, από την άλλη πλευρά, είναι σκληρή, καθώς η Ρακέλα του τίτλου είναι μια τρανσέξουαλ που θέλει με κάθε κόστος να φύγει από τους δρόμους της Μανίλας και να βρει το όνειρό της στο λαμπερό Παρίσι. Μένοντας στη σκανδιναβία, ο δανός Χένρικ Pούμπεν Γκεντς μας διηγείται την ιστορία ενός αστυνομικού που παίρνει δυσμενή μετάθεση, όμως οι «Τρομακτικά ευτυχισμένοι» κάτοικοι της νέας του περιοχής θα τον βάλουν σιγά σιγά στους ρυθμούς τους, ενώ η τελευταία μας στάση στην Ευρώπη πρέπει να είναι αναμφισβήτητα τα «Φιλιά» του Λάνς Ντέιλι από την Ιρλανδία, μια σκληρή όσο και ελπιδοφόρα ταινία για την βάναυση και μουντή καθημερινότητα που φωτίζεται μέσα από το βλέμμα των παιδιών.
Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει και η Νότια Αμερική, με την «Ακμή» του Φεδερίκο Βεϊρόχ να μας διηγείται μια όχι και τόσο απλή ιστορία ενός πρώτου φιλιού, καθώς και το «Λίβερπουλ» του αργεντίνου Λισάνδρο Aλόνσο, που γυρίζει μαζί με τον ναυτικό πρωταγωνιστή του στις παιδικές του γειτονιές για να βρει δυσάρεστες εκπλήξεις να τον περιμένουν. Από τη Χιλή μας έρχονται τα «Ο ουρανός, η γη και η βροχή» του Χοσέ Λουίς Τόρες Λέιβα που καταγράφει τη ρουτίνα της καθημερινότητας μιας παρέας παιδιών και το πρωτότυπο «Τόνι Μανέρο» του Πάμπλο Λοραΐν που διαδραματίζεται την εποχή της δικτατορίας του Πινοσέτ και έχει ως πρωταγωνιστή έναν πενηντάχρονο που έχει ως είδωλο τον Τζον Τραβόλτα του «Πυρετός στο Σαββατόβραδο»!
Το «Για τα μάτια της Τουλπάν», μια ευρωπαϊκή συμπαραγωγή, είναι ένα ιδιόμορφα ρομαντικό φιλμ σκηνοθετημένο από τον Σεργκέι Ντβορτσεβόι από το Καζακστάν, ενώ τα δύο τελευταία φιλμ του αφιερώματος έρχονται από την Αφρική: η «Ενδοχώρα» του αλγερινού Τάρικ Τεγκία διηγείται το γεμάτο αντιξόοτητες ταξίδι μιας χούφτας ταλαιπωρημένων ανθρώπων στην αφρικανική ενδοχώρα, και το «Teza» του αιθίοπα Χαϊλέ Γκερίμα είναι ένα δραματικό φιλμ που ακροβατεί, όπως ο πρωταγωνιστής του, κάπου ανάμεσα στην πατρίδα του και την Γερμανία, στο παρελθόν και το μέλλον.
Από τις φετινές προβολές σίγουρα αναμένεται να τραβήξουν την προσοχή ταινίες που ενθουσίασαν κοινό και κριτικούς σε άλλα διεθνή Φεστιβάλ, όπως το σουηδικό ατμοσφαιρικό βαμπιρικό θρίλερ «Άσε το κακό να μπει» του Τόμας Άλφρεντσον που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ της Τραϊμπέκα, καθώς και την έκπληξη του φετινού φεστιβάλ της Βενετίας «Με λένε Στέλλα» της Σιλβί Bερχέιντε από την Γαλλία. Η ημιαυτοβιογραφική ταινία της Bερχέιντε μας γυρίζει στο Παρίσι του 1970 έχοντας στο επίκεντρο τις μελωδίες, τις ελπίδες και τις αναζητήσεις δύο νεαρών μαθητριών ενός επιφανούς σχολείου.
Η Ασία έχει (και) φέτος έντονη και ηχηρή παρουσία, με μια ποικιλία ταινιών διαφορετικού είδους και ύφους. Από την Ιαπωνία έρχεται το «Είμαστε ακόμα όρθιοι» του Χιροκάζου Κόρε-έντα, ένα οικογενειακό δράμα διαποτισμένο με λεπτή ειρωνία, που μιλά για τις σύνθετες και πολύπλοκες σχέσεις των ενήλικων «παιδιών» με τους γονείς τους. Από τις Φιλιππίνες μας επισκέπτονται ο «Τζέι» του Φράνσις Ξαβιέρ Πασιόν, μ’ ένα σχόλιο πάνω στην αδυσώπητη τηλεοπτική κοινωνία, και για τρίτη φορά ο παλιός γνώριμος του Φεστιβάλ Μπριγιάντε Μεντόζα με το προκλητικό και αμφιλεγόμενο «Σέρβις» του, μια ιστορία για τις ιδιαίτερες σχέσεις μιας οικογένειας που διαχειρίζεται έναν παλιό κινηματογράφο που προβάλλει αισθησιακές ταινίες. Ακόμα, ένα «Πρωινό μεθύσι» από τη Νότια Κορέα σκηνοθετημένο από τον Νο Γιάνγκ-Σεόκ θα αποκαλύψει πολλά για τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας και θα μας θέσει ενδιαφέροντες προβληματισμούς, ενώ ο Μονγκ-Χονγκ Τσανγκ από την Ταιβάν θα μας φέρει σε επαφή με πολλούς εκκεντρικούς χαρακτήρες με αφορμή ένα διπλοπαρακαρισμένο αυτοκίνητο στο «Πάρκινγκ» του. Από τη Μαλαισία έρχεται το φιλμ του Λιου Σενγκ Tατ «Λουλούδι στην τσέπη» ένα δράμα που εξερευνά τις συνέπειες που έχει στα παιδιά η απουσία των γονέων, μέσα από την ιστορία μιας συγκεκριμένης οικογένειας. Τέλος, από το Ιράν, ο Ρεζά Μιρ Καρίμι με το «Τόσο Απλά» καταγράφει μια διαφορετική περίπτωση καταπίεσης της γυναίκας.
Γυρνώντας προς την Ευρώπη, δύο φιλμ από τη Ρωσία, το «Άγριο λιβάδι» του Μιχαήλ Καλατοζισβίλι και το «Σούλτες» του Μπακούρ Μπακουράτζε στρέφουν το φακό τους σε δύο εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες, στον γιατρό Μίτια και στον μικροκακοποιό Σούλτες αντίστοιχα, καταγράφοντας μικρές και μεγάλες στιγμές της καθημερινότητάς τους. Στην «Αμυχή» του Μιxάου Pόσα από την Πολωνία μια σχέση που δείχνει απόλυτα ισορροπημένη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μοιάζουν ευτυχισμένοι, θα κλονιστεί από ένα γεγονός του παρελθόντος. Η «Απίστευτη αλήθεια για τη βασίλισσα Pακέλα» του Όλαφ ντε Φλερ Γιοχάνεσον από την Ισλανδία, από την άλλη πλευρά, είναι σκληρή, καθώς η Ρακέλα του τίτλου είναι μια τρανσέξουαλ που θέλει με κάθε κόστος να φύγει από τους δρόμους της Μανίλας και να βρει το όνειρό της στο λαμπερό Παρίσι. Μένοντας στη σκανδιναβία, ο δανός Χένρικ Pούμπεν Γκεντς μας διηγείται την ιστορία ενός αστυνομικού που παίρνει δυσμενή μετάθεση, όμως οι «Τρομακτικά ευτυχισμένοι» κάτοικοι της νέας του περιοχής θα τον βάλουν σιγά σιγά στους ρυθμούς τους, ενώ η τελευταία μας στάση στην Ευρώπη πρέπει να είναι αναμφισβήτητα τα «Φιλιά» του Λάνς Ντέιλι από την Ιρλανδία, μια σκληρή όσο και ελπιδοφόρα ταινία για την βάναυση και μουντή καθημερινότητα που φωτίζεται μέσα από το βλέμμα των παιδιών.
Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει και η Νότια Αμερική, με την «Ακμή» του Φεδερίκο Βεϊρόχ να μας διηγείται μια όχι και τόσο απλή ιστορία ενός πρώτου φιλιού, καθώς και το «Λίβερπουλ» του αργεντίνου Λισάνδρο Aλόνσο, που γυρίζει μαζί με τον ναυτικό πρωταγωνιστή του στις παιδικές του γειτονιές για να βρει δυσάρεστες εκπλήξεις να τον περιμένουν. Από τη Χιλή μας έρχονται τα «Ο ουρανός, η γη και η βροχή» του Χοσέ Λουίς Τόρες Λέιβα που καταγράφει τη ρουτίνα της καθημερινότητας μιας παρέας παιδιών και το πρωτότυπο «Τόνι Μανέρο» του Πάμπλο Λοραΐν που διαδραματίζεται την εποχή της δικτατορίας του Πινοσέτ και έχει ως πρωταγωνιστή έναν πενηντάχρονο που έχει ως είδωλο τον Τζον Τραβόλτα του «Πυρετός στο Σαββατόβραδο»!
Το «Για τα μάτια της Τουλπάν», μια ευρωπαϊκή συμπαραγωγή, είναι ένα ιδιόμορφα ρομαντικό φιλμ σκηνοθετημένο από τον Σεργκέι Ντβορτσεβόι από το Καζακστάν, ενώ τα δύο τελευταία φιλμ του αφιερώματος έρχονται από την Αφρική: η «Ενδοχώρα» του αλγερινού Τάρικ Τεγκία διηγείται το γεμάτο αντιξόοτητες ταξίδι μιας χούφτας ταλαιπωρημένων ανθρώπων στην αφρικανική ενδοχώρα, και το «Teza» του αιθίοπα Χαϊλέ Γκερίμα είναι ένα δραματικό φιλμ που ακροβατεί, όπως ο πρωταγωνιστής του, κάπου ανάμεσα στην πατρίδα του και την Γερμανία, στο παρελθόν και το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου