SHIRIN NESHAT, IN COLLABORATION WITH SHOJA AZARI - ZANAN BEDOONE MARDAN (WOMEN WITHOUT MEN) Germany, 95'
Pegah Ferydoni, Shabnam Tolouei, Orsi Tóth, Arita Shahrzad
Την ιστορία πέντε γυναικών στην Τεχεράνη του 1953, όταν η δημοκρατική κυβέρνηση του Μοσαντέκ ανατράπηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες με τη βοήθεια του Σάχη, αφηγείται η ταινία της Σίριν Νεσάτ «Γυναίκες χωρίς άνδρες». Βασίζεται στο βιβλίο της Σαχνρούς Παρσίπουρ, που καταγγέλλει την κατάσταση της γυναίκας, η οποία την οδήγησε σε εξορία από το Ιράν. Η σκηνοθέτρια δημιουργεί εικόνες εικαστικά συναρπαστικές, με χρώματα έντονα, με σκηνές συχνά σουρεαλιστικές (ιδιαίτερα εκείνες όπου οι γυναίκες καταφεύγουν στον ονειρικό κήπο μιας πλούσιας γυναίκας που έχει εγκαταλείψει έναν καταπιεστικό σύζυγο), σκιαγραφώντας με συμπάθεια το δράμα των πέντε γυναικών της, χωρίς συναισθηματισμούς ή κλισέ. Καταγράφει, παράλληλα, μια περίοδο στο Ιράν καθόλου διαφορετική από τη σημερινή, όπου η γυναίκα είναι αναγκασμένη να υπακούει στον πατέρα και τον σύζυγο, με αποτέλεσμα ορισμένες να οδηγούνται στην αυτοκτονία κι άλλες στην πορνεία.
MICHELE PLACIDO - IL GRANDE SOGNO Italy, 101'Riccardo Scamarcio, Jasmine Trinca, Luca Argentero, Laura Morante, Silvio Orlando
Τοποθετημένη στην Ιταλία την περίοδο του 1968, όταν η ιταλική νεολαία ζούσε με το όνειρο της αλλαγής, η ταινία του Πλασίντο είναι βασισμένη στη ζωή του ίδιου του σκηνοθέτη-ηθοποιού της. «Ιδιαίτερα αυτοβιογραφική ταινία, φρέσκο εποχής», την αποκαλεί ο ίδιος, προσθέτοντας ότι είναι «επηρεασμένη πολύ από τις δικές μου εμπειρίες στη διάρκεια εκείνων των χρόνων, όταν βρέθηκα στη Ρώμη και κατατάχθηκα στην αστυνομία. Στη συνέχεια, όταν γράφτηκα στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης για να γίνω ηθοποιός, όπως ονειρευόμουνα, πέρασα στην άλλη πλευρά των οδοφραγμάτων, μαζί με τους φοιτητές που αγωνίζονταν για την υλοποίηση των ονείρων τους».
Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ακριβώς ένας νέος, ωραίος αστυνομικός, ο Νίκολα (ένας πολύ καλός Ρικάρντο Σκαμάρτσιο) που για ένα διάστημα στέλνεται να διεισδύσει μυστικά στο χώρο των φοιτητών που αγωνίζονται ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και για μια πολιτική-κοινωνική αλλαγή. Η αγάπη του για το θέατρο, ο έρωτάς του για μια φοιτήτρια, τη Λάουρα (Τζασμίνε Τρίνκα), και οι σχέσεις του με φοιτητές που ονειρεύονται την επανάσταση θα τον κάνουν, κάποια στιγμή, ν' αλλάξει άποψη και να εγκαταλείψει την αστυνομία για ν' αφοσιωθεί στο θέατρο. Ο Πλασίντο αφηγείται την ιστορία μέσα από τον έρωτα του Νίκολα για τη Λάουρα, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να αναπλάσει πιστά την εποχή με τις συζητήσεις, τις διαδηλώσεις, τις συλλήψεις και τις συγκρούσεις με την αστυνομία.
GEORGE ROMERO - SURVIVAL OF THE DEAD USA, 90'Alan Van Sprang, Kenneth Walsh, Devon Bostick, Kathleen Munroe
Στην ταινία του «Η επιβίωση των νεκρών», ο Τζορτζ Ρομέρο («Η νύχτα των ζωντανών νεκρών», «Το ημερολόγιο των νεκρών») επιστρέφει στο θέμα των ζόμπι για να φτιάξει ένα συναρπαστικό θρίλερ τρόμου, με στοιχεία από γουέστερν (με αφορμή τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο οικογένειες). Κυριαρχεί, όμως, περισσότερο η ατμόσφαιρα διανθισμένη με χιούμορ, παρά ο τρόμος. Ο Ρομέρο, όπως και στις άλλες ταινίες του, χρησιμοποιεί την ιστορία του για να κάνει ένα σχόλιο πάνω στον πόλεμο (εδώ του Ιράκ), αλλά και διάφορα επίκαιρα προβλήματα της κοινωνίας μας (υπερπληθυσμό, λιμό κ.λπ.).
Pegah Ferydoni, Shabnam Tolouei, Orsi Tóth, Arita Shahrzad
Την ιστορία πέντε γυναικών στην Τεχεράνη του 1953, όταν η δημοκρατική κυβέρνηση του Μοσαντέκ ανατράπηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες με τη βοήθεια του Σάχη, αφηγείται η ταινία της Σίριν Νεσάτ «Γυναίκες χωρίς άνδρες». Βασίζεται στο βιβλίο της Σαχνρούς Παρσίπουρ, που καταγγέλλει την κατάσταση της γυναίκας, η οποία την οδήγησε σε εξορία από το Ιράν. Η σκηνοθέτρια δημιουργεί εικόνες εικαστικά συναρπαστικές, με χρώματα έντονα, με σκηνές συχνά σουρεαλιστικές (ιδιαίτερα εκείνες όπου οι γυναίκες καταφεύγουν στον ονειρικό κήπο μιας πλούσιας γυναίκας που έχει εγκαταλείψει έναν καταπιεστικό σύζυγο), σκιαγραφώντας με συμπάθεια το δράμα των πέντε γυναικών της, χωρίς συναισθηματισμούς ή κλισέ. Καταγράφει, παράλληλα, μια περίοδο στο Ιράν καθόλου διαφορετική από τη σημερινή, όπου η γυναίκα είναι αναγκασμένη να υπακούει στον πατέρα και τον σύζυγο, με αποτέλεσμα ορισμένες να οδηγούνται στην αυτοκτονία κι άλλες στην πορνεία.
MICHELE PLACIDO - IL GRANDE SOGNO Italy, 101'Riccardo Scamarcio, Jasmine Trinca, Luca Argentero, Laura Morante, Silvio Orlando
Τοποθετημένη στην Ιταλία την περίοδο του 1968, όταν η ιταλική νεολαία ζούσε με το όνειρο της αλλαγής, η ταινία του Πλασίντο είναι βασισμένη στη ζωή του ίδιου του σκηνοθέτη-ηθοποιού της. «Ιδιαίτερα αυτοβιογραφική ταινία, φρέσκο εποχής», την αποκαλεί ο ίδιος, προσθέτοντας ότι είναι «επηρεασμένη πολύ από τις δικές μου εμπειρίες στη διάρκεια εκείνων των χρόνων, όταν βρέθηκα στη Ρώμη και κατατάχθηκα στην αστυνομία. Στη συνέχεια, όταν γράφτηκα στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης για να γίνω ηθοποιός, όπως ονειρευόμουνα, πέρασα στην άλλη πλευρά των οδοφραγμάτων, μαζί με τους φοιτητές που αγωνίζονταν για την υλοποίηση των ονείρων τους».
Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ακριβώς ένας νέος, ωραίος αστυνομικός, ο Νίκολα (ένας πολύ καλός Ρικάρντο Σκαμάρτσιο) που για ένα διάστημα στέλνεται να διεισδύσει μυστικά στο χώρο των φοιτητών που αγωνίζονται ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και για μια πολιτική-κοινωνική αλλαγή. Η αγάπη του για το θέατρο, ο έρωτάς του για μια φοιτήτρια, τη Λάουρα (Τζασμίνε Τρίνκα), και οι σχέσεις του με φοιτητές που ονειρεύονται την επανάσταση θα τον κάνουν, κάποια στιγμή, ν' αλλάξει άποψη και να εγκαταλείψει την αστυνομία για ν' αφοσιωθεί στο θέατρο. Ο Πλασίντο αφηγείται την ιστορία μέσα από τον έρωτα του Νίκολα για τη Λάουρα, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να αναπλάσει πιστά την εποχή με τις συζητήσεις, τις διαδηλώσεις, τις συλλήψεις και τις συγκρούσεις με την αστυνομία.
GEORGE ROMERO - SURVIVAL OF THE DEAD USA, 90'Alan Van Sprang, Kenneth Walsh, Devon Bostick, Kathleen Munroe
Στην ταινία του «Η επιβίωση των νεκρών», ο Τζορτζ Ρομέρο («Η νύχτα των ζωντανών νεκρών», «Το ημερολόγιο των νεκρών») επιστρέφει στο θέμα των ζόμπι για να φτιάξει ένα συναρπαστικό θρίλερ τρόμου, με στοιχεία από γουέστερν (με αφορμή τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο οικογένειες). Κυριαρχεί, όμως, περισσότερο η ατμόσφαιρα διανθισμένη με χιούμορ, παρά ο τρόμος. Ο Ρομέρο, όπως και στις άλλες ταινίες του, χρησιμοποιεί την ιστορία του για να κάνει ένα σχόλιο πάνω στον πόλεμο (εδώ του Ιράκ), αλλά και διάφορα επίκαιρα προβλήματα της κοινωνίας μας (υπερπληθυσμό, λιμό κ.λπ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου