Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

13th Thessaloniki Documentery Festival 7



Στον κήπο των ήχων - 85'
Νικόλα Μπελούτσι, Ελβετία
Μια συγκινητική, ποιητική εξερεύνηση της σχέσης νου, σώματος και ήχου· ένα κινηματογραφικό ταξίδι στα όρια της επικοινωνίας. Το ντοκιμαντέρ του Νικόλα Μπελούτσι αφηγείται την απίστευτη ιστορία του Βόλφανγκ Φάσερ, τυφλού μουσικού και δημιουργού «ηχητικών τοπίων», ο οποίος δουλεύει με παιδιά που έχουν σοβαρές αναπηρίες. Αναζητώντας το δρόμο του μέσα στο σκοτάδι, ο Φάσερ ανακάλυψε τον κόσμο των ήχων· ένα παράλληλο σύμπαν μ’ αυτό των εικόνων. Οι ενδελεχείς έρευνές του πάνω στην επίδραση του ήχου στο μυαλό και το σώμα τον οδήγησαν στη μουσικοθεραπεία. Σήμερα, ο ελβετικής καταγωγής μουσικός ζει σε μια όμορφη κοιλάδα κοντά στη Φλωρεντία. Οι περισσότεροι από τους νεαρούς ασθενείς του έχουν πολλαπλές αναπηρίες: κάποιοι είναι τυφλοί και δεν μπορούν να μιλήσουν, άλλοι δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους. Βήμα βήμα, μέσα απ’ τη χρήση κάθε είδους ήχων, ο Φάσερ καταφέρνει ν’ ανοίξει ένα διάλογο μ’ αυτά τα παιδιά και να βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό τις εκφραστικές και αντιληπτικές τους ικανότητες. Στον ελεύθερο χρόνο του, ο Φάσερ πηγαίνει συχνά στα βουνά της Τοσκάνης για να καταγράψει ήχους. Όπως χαρακτηριστικά λέει, οι ήχοι είναι γι’ αυτόν σαν καρτ-ποστάλ, αφού μέσα απ’ αυτούς «βλέπει» και θυμάται τα μέρη που επισκέφθηκε.


Πορτρέτο ενός άντρα - 81'
Βίσα Κόισο-Κάντιλα, Φινλανδία
Το Πορτρέτο ενός άντρα είναι ένα σκληρό αλλά όμορφο ντοκιμαντέρ που περιγράφει την κρίση που περνά ένας σαραντάχρονος άντρας και την επιθυμία του για μια καλύτερη ζωή. Πρόκειται για μια ιστορία για την πατρότητα, το αλκοόλ, έναν Φινλανδό και την επιθυμία του για αγάπη. Το Πορτρέτο ενός άντρα είναι επιπλέον μια ασυνήθιστα προσωπική απεικόνιση της σχέσης ενός πατέρα με το γιο του.



Η δική μου παιδική χαρά - 50'
Κάσπαρ Άστρουπ Σρέντερ, Δανία
Η ταινία εξερευνά πώς το parkour (γνωστό και ως «η τέχνη της φυγής», γαλλικής προέλευσης, μη ανταγωνιστική σωματική και πνευματική τέχνη που έχει ως στόχο την ταχύτατη και βέλτιστη δυνατή μετακίνηση στο χώρο χρησιμοποιώντας μόνο τις ανθρώπινες σωματικές ικανότητες) και το freerunning αλλάζουν την αντίληψη για τον αστικό χώρο και πώς οι χώροι και τα κτίρια επιδρούν σ’ αυτά. Η ταινία, που εκτυλίσσεται κυρίως στην Κοπεγχάγη, ακολουθεί την Ομάδα Τζιγιό καθώς εξερευνά την πόλη και συναντά τα εμπόδιά που αυτή προβάλλει. Ο βραβευμένος αρχιτέκτονας Μπγιάρκε Ίνγκελς, ιδρυτής των BIG Architects, έχει ενθουσιαστεί από τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα αντιλαμβάνεται την αρχιτεκτονική και τους καλεί στα δικά του κτίρια για να διερευνήσουν και να εκφράσουν τις δυνατότητές τους, οι οποίες είναι πιθανόν τόσο πρωτότυπες όσο κι η ίδια η αρχιτεκτονική. Η ταινία μάς μεταφέρει σ’ ένα ταξίδι από τη Δανία ώς την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία και την Κίνα, σε μια προσπάθεια να αποτυπώσει προς τα πού οδεύει η κινητικότητα των πόλεων. Η Ομάδα Τζιγιό ονειρεύεται να δημιουργήσει το μεγαλύτερο πάρκο στον κόσμο αφιερωμένο στο parkour, ωστόσο δεν είναι αλήθεια ότι τόσο αυτή η τέχνη όσο και το freerunning έχουν ως σκηνικό τους την ίδια την πόλη κι όχι ένα «κλειστό» περιβάλλον;




Βόρεια της Καλαβρίας - 67'
Μάρτσιν Σάουτερ, Πολωνία
Η ταινία έχει ως θέμα μια πόλη ιδανική, όπου η ζωή είναι εύκολη, όπου οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους, αποδέχονται τα ελαττώματά τους, συναντιούνται για να συζητήσουν ή απλά για να είναι μαζί. Για ένα καλοκαίρι, το κινηματογραφικό συνεργείο του Σάουτερ συγχρωτίζεται με τους κατοίκους μιας κωμόπολης της Σιλεσίας με σκοπό να ανεβάσουν μια ιταλική κωμωδία. Φαίνεται ότι το μόνο που χρειάζονταν ήταν μερικά μαθήματα ιταλικής κουζίνας και την τέχνη του carpe diem (άδραξε τη μέρα) για να μεταμορφώσουν αυτή την επαρχία της Πολωνίας σε Καλαβρία. Ένα όνειρο καλοκαιρινής νύχτας σε μορφή ντοκιμαντέρ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: