Le dernier coup de marteau
Alix Delaporte
Όταν ο Victor έρχεται για πρώτη φορά στην Όπερα του Montpellier, δεν ξέρει τίποτα για τη μουσική. Ούτε γνωρίζει τον πατέρα του, τον Samuel Rovinski, που είναι εκεί για να διευθύνει την 6η Συμφωνία του Mahler. Είναι αντιμέτωπος με το γεγονός ότι η μητέρα του Nadia είναι ερωτευμένη. Για να αλλάξει την πορεία ενός αβέβαιου μέλλοντος του, ο Victor αποφάσισε να βγει από την αφάνεια…
Η Alix Delaporte, σκηνοθέτις της ταινίας, δηλώνει : «Στις ταινίες μου, δεν υπάρχει πολύ διάλογος. Αυτό δεν είναι ένας στόχος που εκ των πρότερων θέτω, απλώς προκύπτει στην πορεία. Δεν είναι θέμα σιωπής, αλλά μάλλον το παρθένο έδαφος. Ακριβώς όπως συμβαίνει με τον Victor, λίγο πριν κλείσει τα 14 χρόνια του. Με αυτόν ως κεντρικό πρόσωπο, ήθελα να διερευνήσω την απουσία του πατέρα και το φόβο της απώλειας της μητέρα του. Να ανακαλύψω μαζί του την κλασική μουσική, ενώ μια ορχήστρα κάνει πρόβες. Και αυτό που έχει σημασία για μένα ήταν αυτό το αγόρι να βιώσει για πρώτη φορά την καλλιτεχνική συγκίνηση».
Sivas
Kaan Müjdeci
Λίγο πριν το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την εισβολή σε ένα νησί των Φιλιππίνων, οι Ιάπωνες στρατιώτες έρχονται αντιμέτωποι με μια σφοδρή αντεπίθεση από τους ντόπιους και τις συμμαχικές δυνάμεις. Είναι θέμα χρόνου πριν και οι λίγοι επιζώντες αφανισθούν. Πάσχοντας από φυματίωση ο στρατιώτης Tamura εγκαταλείπεται από την διμοιρία του και τους στρατιωτικούς γιατρούς. Μια ομάδα στρατιωτών με ανίατες ασθένειες και βαριά τραυματισμένοι βρίσκονται έξω από το νοσοκομείο και απλά περιμένουν να πεθάνουν. Μαζί τους βρίσκεται και ο Tamura, ωστόσο εκείνο το βράδυ, το πυροβολικό καταστρέφει το νοσοκομείο. ο Tamura γλυτώνει και περιπλανιέται μέσα στη ζούγκλα. Βρίσκεται αντιμέτωπος με τις υπέρτερες δυνάμεις της φύσης…
Ο Shinya Tsukamoto, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: «Έχω κάνει ταινίες για τους ανθρώπους που είναι παγιδευμένοι στην πόλη. Με αυτή την ταινία θέλω να δείξω στους κατοίκους της πόλης, ότι η πόλη δεν είναι ο κόσμος. Είναι σαν ένα ακυβέρνητο σκάφος που πλέει στη θάλασσα της φύσης. Παρουσιάζοντας τους ανθρώπους να εμπλέκονται στην ανοησία του πολέμου, αναρωτιέμαι γιατί ποιο λόγο επιλέγουμε να πολεμάμε. Εάν το να πολεμάς είναι ένα βασικό μας ένστικτο, θα ήθελα να διερευνήσω εάν η νοημοσύνη έχει κάποιο ρόλο να παίξει σε αυτό. Δεν πιστεύω στις ταινίες προπαγάνδας. Έτσι, αυτό που εισπράττετε από την ταινία μου εξαρτάται από σας. Αισθάνομαι αυτόν τον ηλικίας εβδομήντα χρόνων τρόμο και τις κραυγές εκείνων που σαπίζουν στη ζούγκλα. Τις συλλαμβάνει ένα ραντάρ που άμεσα συνδέεται με τη σπονδυλική μου στήλη, και αυτά τα ερεθίσματα τα ενσταλλάσω σε κάθε καρέ. Αν αισθάνεστε κάτι από όλα αυτά, τα έχω καταφέρει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου