Waking Life (2001)
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Richard Linklater
ΣΕΝΑΡΙΟ: Richard Linklater
ΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ: Wiley Wiggins
Lorelei Linklater
Bill Wise
Robert C. Solomon
Kim Krizan
Ethan Hawke
Julie Delpy
Richard Linklater
κ.α.
Δ/ΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: Richard Linklater
Τοmmy Palotta
EXECUTIVE PRODUCERS: John Sloss
Caroline Kaplan
Jonathan Sehring
ART DIRECTION: Bob Sabiston
ΜΟΝΤΑΖ: Sandra Adair
ΜΟΥΣΙΚΗ: Glover Gill
Το Waking Life ακολουθεί το όνειρο ενός ανθρώπου στην προσπάθειά του να διαχωρίσει την διαφορά της ονειρικής από την ξυπνητή κατάσταση. Προσπαθώντας να βρει τρόπο να ξυπνήσει συναντάει πολλούς ανθρώπους που του μιλάνε για τη ζωή, την πραγματικότητα τη συνείδηση και την τέχνη. Σιγά σιγά ο θεατής μπαίνει στη θέση του ήρωα και τα θεμελιώδη ερωτήματά του απαντώνται με διάφορους εναλλακτικούς τρόπους. Μπορούμε να ελέγξουμε τα όνειρα; Τι μας λένε για τη ζωή και τον θάνατο;
Η ταινία μας εμπνέει να βρούμε μόνοι μας τις απαντήσεις. Ο Richard Linklater χρησιμοποιεί την νέα τεχνολογία για να εκφραστεί και όχι για να εντυπωσιάσει. Καθώς όλη η ταινία είναι ένα «όνειρο» η εφαρμογή της τεχνικής interpolated rotoscoping ( γυρίσανε σε ψηφιακή κάμερα και μετά με ειδικό πρόγραμμα ζωγραφίσαν την εικόνα από πάνω ) λειτουργεί θαυμάσια. Κάθε animator μπορούσε να μετατρέψει τον χαρακτήρα που του είχε ανατεθεί όπως ήθελε και έτσι επιτυγχάνθηκε η αίσθηση των πολλαπλών κόσμων-πραγματικοτήτων. Η εφαρμογή της τεχνικής αυτής σε μια ιστορία με μη γραμμικό αφηγηματικό χαρακτήρα που εξερευνά τη σχέση ύπνου και ξύπνιου, ονείρου και πραγματικότητας εξυπηρετεί αφάνταστα.
Ο ήρωας (Wiley Wiggins) περιφέρεται στον χώρο των ονείρων του. Κάθε χαρακτήρας που συναντάει μεταφέρει επιστημονικά ή φιλοσοφικά σχόλια για τη ζωή, το νόημα της ύπαρξης, τη συνείδηση και τα όνειρα. Οι διάλογοι λοιπόν έχουν την ιδιότητα να υπνωτίζουν τον θεατή, που μπορεί καθώς τους παρακολουθεί να κάνει μια περιήγηση στα δικά του όνειρα. Ενδιαφέρουσα είναι η εμφάνιση του ίδιου του σκηνοθέτη αλλά και των ηρώων του Jesse και Celine του Before Sunrise μέσα στην ταινία.
Το ύφος παραπέμπει στην ταινία του Louis Malle My dinner with Andre (1981), που είναι ένας μαραθώνιος συζήτησης μεταξύ δύο φίλων. Επίσης, θυμίζει την ιδέα του Andre Breton κατά τη δεκαετία του 1920 για την ανασύνθεση του ονείρου και της πραγματικότητας και το πιστεύω του ότι: « η φαντασία έχει τη δύναμη να δημιουργήσει έναν υπερέχων κόσμο. Με λίγα λόγια η πραγματικότητα υπάρχει επειδή πιστεύουμε σε αυτήν. Αν δεν της δίναμε τόση σημασία θα αποδυναμωνόταν.»
Ο Linklater ελευθερώνει το σώμα του ήρωα από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου όταν στην τελευταία σκηνή τον παίρνει ο αέρας. Η βεβαιότητα του κόσμου όπου ζούμε μεταφέρεται στον κόσμο του ονείρου.
Richard Linklater: « H ονειροπόληση είναι μια δημιουργική διαδικασία. Από πού σου έρχονται οι ιδέες; Αν δουλεύεις όλη την ημέρα, όλα σκοτώνονται. Έχει σχέση και με τον οραματισμό του ιδανικού σου κόσμου, του κόσμου όπου ζεις, με ποιον θέλεις να κάνεις παρέα και πώς θέλεις να περνάς τη μέρα σου, τις ιδανικές φυσιολογικές καταστάσεις.»
Θεοδώρα Μαλλιαρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου