DAY 5
Πέμπτη ανταπόκριση από Κάνες. Κυριακή 20 Μαΐου…
Η προηγούμενη ταινία του, το «Blind shaft» ήταν συγκλονιστική και απαγορευμένη στην Κίνα. Δεν είναι και τόσο κολακευτικό για μια χώρα να φαίνεται σε ταινία δικού της ανθρώπου πως εργάτες ανθρακωρυχείων σκότωναν άλλους ανθρακωρύχους και οικειοποιούνταν την περιουσία τους… Ο Λι Γιανγκ ασχολείται με ένα εξίσου καυτό θέμα στη νέα του ταινία με τίτλο «Mang shan» που σημαίνει «Blind mountain». Μια νεαρή, μορφωμένη κοπέλα πιστεύει πως πιάνει την καλή όταν βρίσκει μια δουλειά και
καλά ως πλασιέ φαρμακευτικής εταιρίας. Μαζί με το «αφεντικό» και μια συνάδελφό της πηγαίνουν σε μια απομονωμένη περιοχή της βόρειας Κίνας προκειμένου να μαζέψουν βότανα για τα φάρμακα. Η ηρωίδα μας, όμως, πριν να το καταλάβει, βρίσκεται εγκλωβισμένη. Ουσιαστικά, το «αφεντικό» της την πούλησε σε μια οικογένεια προκειμένου να παντρευτεί – παρά τη θέλησή της – με τον κανακάρη της. Στο συγκεκριμένο απομονωμένο χωριό, τα μωρά που γεννιούνται κορίτσια πνίγονται. Έτσι, οι ενήλικες, προκειμένου να βρουν γυναίκα να… αναπαραχθούν, την… αγοράζουν! Η κοπέλα αρχικά δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που της συμβαίνει. Ο… «άντρας» της τη βιάζει, όλοι γύρω της, της λένε να αποδεχθεί τη μοίρα της, εκείνη, όμως, δεν εγκαταλείπει την προσπάθειά της να το σκάσει. Συνεχώς και επανειλημμένα… Ο σκηνοθέτης θέτει μια σειρά από κακώς κείμενα στην Κίνα. Όμως, μερικές φορές είναι αφελής η αντιμετώπισή του στις καταστάσεις και ας είναι αυτές – καθαυτές συγκλονιστικές. Τα νοσοκομεία που πρώτα πληρώνονται και μετά κάνουν την οποιαδήποτε επέμβαση, οι δημόσιοι λειτουργοί που γράφουν το νόμο στα παλιά τους τα παπούτσια, η αστυνομία που κάνει τα στραβά μάτια, όλα αυτά στη σύγχρονη Κίνα. Παραείναι υπερβολικός, όμως, ο σκηνοθέτης που ακυρώνει τον καταγγελτικό του λόγο…
Δεύτερη ταινία της ημέρας, μία από το τμήμα του Μάρκετ. Τίτλος της: «Ten inch hero» του Ντέιβιντ Μακέι. Κλασική αμερικάνικη νεανική κομεντί, που λαμβάνει χώρα στην Καλιφόρνια, έχει τις καλές στιγμές της, κατά βάση, όμως, λειτουργεί ως μια παλιά, ελληνική κωμωδία! Οι διάφοροι ήρωές της, αφού περάσουν από διάφορα στάδια, θα γίνουν ζευγάρι με αυτόν/ην που πραγματικά ταιριάζουν. Τα πιο γνωστά ονόματα είναι η Κλία ΝτουΒάλ και ο Σον Πάτρικ Φλάνερι, πρωταγωνίστρια είναι η Ελίζαμπεθ Χάρνις, εκείνη, όμως, που κλέβει την παράσταση είναι η Ντανίιλ Χάρις, που συν της άλλης έχει και θανατηφόρο κορμί το οποίο παρουσιάζει σε όλο του το μεγαλείο…Τρίτη ταινία της ημέρας: «Import/ Export» του Ούλριχ Ζάιτλ (διαγωνιστικό τμήμα).
Μια νοσοκόμα από την Ουκρανία, βλέποντας πως δεν τα βγάζει πέρα στη χώρα της, φεύγει με προορισμό την Αυστρία, όπου καταλήγει καθαρίστρια στο τμήμα γηριατρικής ενός νοσοκομείου στη Βιέννη. Ένας νεαρός άνεργος Αυστριακός γίνεται σεκιουριτάς, απολύεται, και καταλήγει μαζί με τον πατριό του να πουλάει ηλεκτρονικά μηχανήματα στην Ουκρανία. Δύο παράλληλες και αντίθετες πορείες δύο νεαρών, αγνών ανθρώπων, σε έναν κόσμο εχθρικό, κλινικό, απωθητικό. Ο Ζάιτλ συνεχίζει να κάνει το σινεμά που γνωρίζει καλύτερα: ένας Χάνεκε ακόμα πιο σκληρός! Στις δυόμισι ώρες της ταινίας, δείχνει επεισόδια μία του ενός και μία του άλλου, σε μεγάλης διάρκειας σκηνές που κάνουν την ταινία χαρακτηριστικά «φεστιβαλική». Αυτά που λέει είναι σημαντικά: αποξένωση, παραίτηση, φτώχεια, ρατσισμός και έτσι και αλλιώς, το σεξ χωρίς συναίσθημα – εμπορικό προϊόν, η βιαιότητα μιας κατάψυχρης κοινωνίας… 
Υπάρχουν σκηνές στις οποίες γελάς γιατί διαφορετικά θα καταρρεύσεις, όπως εκείνη της νοσοκόμας που, προτού φύγει για Αυστρία, προκειμένου να βγάλει λίγα χρήματα παραπάνω, δουλεύει σε εταιρία που πουλάει σεξ μέσω ίντερνετ, δεν γνωρίζει αγγλικά, είναι γυμνή και χαϊδεύεται και ο πελάτης φωνάζει απεγνωσμένα «put finger in the asshole»! Πολύ δυνατή ταινία, πολύ δύσκολη ταινία, όπου η τελευταία λέξη που ακούγεται σ’ αυτήν είναι «θάνατος»…Τελευταία ταινία της ταινίας, μια από τις λεγόμενες «εμπορικές»: «Mio fratello e figlio unico» του Ντανιέλε Λουτσέτι (Ένα κάποιο βλέμμα).
Ένας πιτσιρικάς θέλει να γίνει παπάς, οι πειρασμοί της σάρκας, όμως, τον οδηγούν να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Ο μεγαλύτερος αδελφός του είναι κομουνιστής και ο μικρός, από αντίδραση, γίνεται φασίστας! Μιλάμε για την Ιταλία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 και του ’70, όπου η πολιτική αντιπαράθεση είναι έντονη. Ο μικρός ερωτεύεται την κοπέλα του αδελφού του αλλά δεν την διεκδικεί ποτέ. Μια σειρά από γεγονότα θα τον αλλάξουν, ενώ και μια απώλεια θα τον κάνει να δει τα πράγματα διαφορετικά… Τέτοιες ταινίες είναι απαραίτητες για τα φεστιβάλ. Βασικό τους πλεονέκτημα: στοχεύουν σε κοινό μεγαλύτερο από εκείνο των κριτικών! Μια χαρά ταινία που βγάζει γέλιο, συγκίνηση, μιλάει για πολιτική, μιλάει για τον έρωτα, μιλάει για μια χώρα σε κρίση, χωρίς να καμώνεται ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι. Βοηθάει πολύ, βέβαια, το γεγονός ότι η Ντιάν Φλερί που υποδύεται την Φρανσέσκα είναι μια πολύ όμορφη κοπέλα…
Αυτά λοιπόν. Τα επόμενα… αύριο!
Θόδωρος Γιαχουστίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου