WITHOUT του Αλέξανδρου Αβρανά

Τι είναι λοιπόν αυτό που τόσο θυμώνει τον θεατή στην ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά;

Είναι ο θυμός που οι εικόνες του, μας υπενθυμίζουν ότι ενυπάρχει στην καθημερινότητά μας. Είναι η αισθητική της καθημερινότητάς μας που μας είναι τόσα αφόρητα ανομολόγητη;

Γιατί με έναν εντελώς καινούργιο τρόπο, υποδόρια με την επίφαση του αδέξιου η του πρόχειρα στημένου κάδρου, μας οδηγεί προκλητικά στη διαπίστωση της αδέξιας και πρόχειρης ζωής μας.

Της ζωής που καταντήσαμε επιβίωση.

Με κέντρο μια σχέση.

Υπάρχει μια πολύ καλά μελετημένη σεναριακή δομή στη ταινία. Γι αυτό σαν γνήσιος κινηματογράφος, αποφεύγει τους περιττούς διαλόγους. Το σενάριο επικεντρώνεται στην διαδικασία των πρωταγωνιστών απέναντι στο χάος, ενός πρώην έρωτα που δεν τα καταφέρνει να γίνει σχέση. Κι εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό ρεσιτάλ υποκριτικής από τα δυο βασικά πρόσωπα .

Οι ερμηνείες τους είναι μακράν οι καλύτερες στις πρόσφατες ελληνικές παραγωγές. Έχουν αλήθεια, ψάξιμο, ξύσιμο και μεταδοτικότητα μοναδική οι σιωπές τους κι οι καθημερινές κινήσεις τους . Η Εύη Σαουλίδου και ο Βασίλης Ανδρέου καταθέτουν κάτι πιο πέρα από μια κινηματογραφική ερμηνεία. Είναι πεντακάθαρο το στούντιο πάνω στο σενάριο που έχει προηγηθεί.

Η ταινία δεν έχει εθνικότητα, δεν συμβαίνει σε προσδιορισμένη χρονική στιγμή, ούτε σε κάποια πόλη συγκεκριμένη. Οι ήρωες δεν έχουν ονόματα. Είναι το αρσενικό και το θηλυκό του Δυτικού Πολιτισμού , που ενώ από τα μικράτα τους μαθαίνουν κι εκπαιδεύονται ,στα πως και τα γιατί του ΈΡΩΤΑ , κανένας δεν τους δίδαξε πως όλο αυτό το ενεργειακό ηφαίστειο συναισθημάτων μετασχηματίζεται σε... ΣΧΕΣΗ.

Σχέσεις ανάπηρες, που καλύπτουν καλά φιλοδοξίες κι ανομολόγητες επιθυμίες, πρότυπα κατασκευασμένα που αφήνουμε παραθυράκια στις ψυχές μας να αναπτύξουν τις νεοπλασίες του ανικανοποίητου, κι η ζωή μας... μικρή, ενοχλητική, καθημερινή, τα εγώ μας μας να μην αφήνουν χώρο, όχι στην σχέση να αναπτυχθεί, αλλά ούτε στο παιδί και τα προβλήματά του, ούτε για την μάνα , άτυπη τροφός της οικογένειας...

Αλληλοσυγκρουόμενα ΕΓΩ, χωρίς ζώνες ασφαλείας, χωρίς κανονισμούς.

ΕΓΩ ανεξέλεγκτης κατασκευής , μόνο που αγνοούμε ότι η ζωη μας δεν είναι λουναπάρκ...και κανείς δεν βγαίνει αλώβητος από αυτές τις συγκρούσεις.

Ζωές ανύπαρκτες, ανικανοποίητες, που ο Αβρανάς μας πετάει κατάμουτρα και μας ζητά να πάρουμε θέση. Μια εξαιρετική ταινία, με σενάριο που αφορά ταλαντούχους θεατές, με απλά μέσα κι επικίνδυνα μηνύματα για τους εφησυχασμένος των τηλεοπτικών υπερπαραγωγών, των βολεμένων ζωών και των παραμυθιών για ευτυχία στα χρόνια της απόλυτης κατάρρευσης των πάντων...

τ