Seven Films προσπαθείτε να με αποπλανήσετε?

Oscar 2009

Academy Awards, USA: 2009
Just Announced...
Best Motion Picture of the Year
Winner: Slumdog Millionaire (2008) - Christian Colson
Best Performance by an Actor in a Leading Role
Winner: Sean Penn for Milk (2008/I)
Best Performance by an Actress in a Leading Role
Winner: Kate Winslet for The Reader (2008)
Best Achievement in Directing
Winner: Danny Boyle for Slumdog Millionaire (2008)
Best Foreign Language Film of the Year
Winner: Okuribito (2008)(Japan)
Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Song
Winner: Slumdog Millionaire (2008) - A.R. Rahman, Sampooran Singh Gulzar("Jai Ho")
Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score
Winner: Slumdog Millionaire (2008) - A.R. Rahman
Best Achievement in Editing
Winner: Slumdog Millionaire (2008) - Chris Dickens
Best Achievement in Sound
Winner: Slumdog Millionaire (2008) - Ian Tapp, Richard Pryke, Resul Pookutty
Best Achievement in Sound Editing
Winner: The Dark Knight (2008) - Richard King
Best Achievement in Visual Effects
Winner: The Curious Case of Benjamin Button (2008) - Eric Barba, Steve Preeg, Burt Dalton, Craig Barron
Best Documentary, Short Subjects
Winner: Smile Pinki (2008) - Megan Mylan
Best Documentary, Features
Winner: Man on Wire (2008) - James Marsh, Simon Chinn
Best Performance by an Actor in a Supporting Role
Winner: Heath Ledger for The Dark Knight (2008)
Best Short Film, Live Action
Winner: Spielzeugland (2007) - Jochen Alexander Freydank
Best Achievement in Cinematography
Winner: Slumdog Millionaire (2008) - Anthony Dod Mantle
Best Achievement in Makeup
Winner: The Curious Case of Benjamin Button (2008) - Greg Cannom
Best Achievement in Costume Design
Winner: The Duchess (2008) - Michael O'Connor
Best Achievement in Art Direction
Winner: The Curious Case of Benjamin Button (2008) - Donald Graham Burt, Victor J. Zolfo
Best Short Film, Animated
Winner: Maison en petits cubes, La (2008) - Kunio Katô
Best Animated Feature Film of the Year
Winner: WALL·E (2008) - Andrew Stanton
Best Writing, Screenplay Based on Material Previously Produced or Published
Winner: Slumdog Millionaire (2008) - Simon Beaufoy
Best Writing, Screenplay Written Directly for the Screen
Winner: Milk (2008/I) - Dustin Lance Black
Best Performance by an Actress in a Supporting Role
Winner: Penélope Cruz for Vicky Cristina Barcelona (2008)
Αναλυτικό ρεπορταζ όπως κάθε χρονιά απο τον alps

Προβλέψεις και ευχές

Περιμένουμε και τα δικά σας θέλω και προβλέπω

Best motion picture of the year

Θέλω : The Curious Case of Benjamin Button
Προβλέπω : Slumdog Millionaire

Achievement in directing

Θέλω : David Fincher
Προβλέπω : Danny Boyle

Performance by an actor in a leading role

Θέλω : Mickey Rourke
Προβλέπω : Mickey Rourke

Performance by an actor in a supporting role

Θέλω : Robert Downey Jr. (ή τον Viggo Mortensen για το Appaloosa αν ήταν)
Προβλέπω : Heath Ledger

Performance by an actress in a leading role

Θέλω : Καμία
Προβλέπω : Kate Winslet

Performance by an actress in a supporting role

Θέλω : Marisa Tomei
Προβλέπω : Penélope Cruz

Best animated feature film of the year

Θέλω : WALL-E
Προβλέπω : WALL-E

Achievement in art direction

Θέλω : The Curious Case of Benjamin Button
Προβλέπω : The Curious Case of Benjamin Button

Achievement in cinematography

Θέλω : The Curious Case of Benjamin Button
Προβλέπω : Slumdog Millionaire

Achievement in costume design

Θέλω : Australia ! (το θαυμαστικό είναι λόγω ενθουσιασμού)
Προβλέπω : The Duchess

Best documentary feature

Θέλω : Man on wire
Προβλέπω : Man on wire

Best documentary short subject

Θέλω : Αγνοώ (καμιά βοήθεια κάποιος ;)
Προβλέπω : Αγνοώ

Achievement in film editing

Θέλω : Milk
Προβλέπω : Slumdog Millionaire

Best foreign language film of the year

Θέλω : Waltz with Bashir
Προβλέπω : Waltz with Bashir

Achievement in makeup

Θέλω : The Curious Case of Benjamin Button
Προβλέπω : The Curious Case of Benjamin Button

Achievement in music written for motion pictures (Original score)

Θέλω : WALL-E , Thomas Newman
Προβλέπω : Slumdog Millionaire , A.R. Rahman

Achievement in music written for motion pictures (Original song)

Θέλω : Down to Earth
Προβλέπω : Ένα από τα 2 σπαστικά τραγούδια του Slumdog Millionaire

Best animated short film

Θέλω : Oktapodi
Προβλέπω : Presto

Best live action short film

Καμια βοήθεια και εδώ ;

Achievement in sound editing

Θέλω : Dark Knight
Προβλέπω : Slumdog Millionaire

Achievement in sound mixing

Θέλω : Dark Knight
Προβλέπω : Slumdog Millionaire

Achievement in visual effects

Θέλω : The Curious Case of Benjamin Button
Προβλέπω : Dark Knight

Adapted screenplay

Θέλω : The Curious Case of Benjamin Button
Προβλέπω : Slumdog Millionaire

Original screenplay

Θέλω : In Bruges
Προβλέπω : Milk


T.M.

Oscars 2009: Animated Short Film

Kodak Theater. 22 Φεβρουαρίου. Η ώρα είναι περίπου 3μιση τη νύχτα, τα χαλιά και τα φλας έχουν περάσει, η τελετή έχει αρχίσει, τα πρώτα βραβεία έχουν ήδη δοθεί. Κάπου ανάμεσα στα τεχνικά βραβεία και τους β' ρόλους, ξεπηδούν και οι κατηγορίες των μικρού μήκους ταινιών. Ο φάκελος ανοίγει, ανακοινώνεται ένα όνομα κι ένας άγνωστος τίτλος, και κάποιος ενθουσιασμένος σκηνοθέτης ανεβαίνει και ευχαριστεί ανθρώπους που δεν έχουμε ξανακούσει.
Μα ποιές είναι τελοσπάντων αυτές οι μικρού μήκους ταινίες που βραβεύονται κάθε χρόνο;

[Oι πέντε φετινές υποψήφιες ταινίες για βραβείου μικρού μήκους animation είναι:]

OKTAPODI


Σαντορίνη, καλοκαίρι κι ένα χταπόδι που προσπαθεί να σώσει την αγαπημένη του από τα χέρια των ανθρώπων που θέλουν να την κάνουν.. χταποδάκι στα κάρβουνα. Γρηγορη, γλυκιά, αγωνιώδης και ηλιόλουστη, η περιπέτεια του αξιαγάπητου ερωτευμένου και ριψοκίνδυνου χταποδακίου μυρίζει θάλασσα και αισιοδοξία και αυτονόητα κερδίζει τη συμπάθεια και το χαμόγελο του θεατή.


THIS WAY UP


[διαθέσιμο μόνο το trailer]
Όταν το Six Feet Under συναντά το Corpse Bride του Tim Burton, το αποτέλεσμα είναι το sui generis μαύρο χιούμορ του This way up από τη Μεγάλη Βρετανία. Δύο νεκροθάφτες, ένα φέρετρο κι ένας δρόμος γεμάτος με τα πιο απρόβλεπτα εμπόδια, δίνουν τελικά μια ιδιόρρυθμη σύντομη κωμική περιπέτεια σπάνιας αισθητικής.


LAVATORY/LOVESTORY


Λιτό και γλυκόπικρο, αυτό το καθημερινό παραμυθάκι που μας έρχεται από τη Ρωσία θα αγγίξει με τον ανεπιτήδευτο ρομαντισμό του και τους πιο κυνικούς. Μια μοναχική γυναίκα, που δουλεύει ως επιστάτης σε δημόσιες τουαλέτες, περνάει τις ώρες της πνιγμένη στην άχρωμη ρουτίνα της δουλειάς της, μέχρι που θα συναντήσει απροσδόκητα και ντροπαλά τον πολύχρωμο έρωτα. Απλό, αλλά αξιολάτρευτο.


LA MAISON EN PETITS CUBES


[διαθέσιμο μόνο μικρό clip]
Παρόλο που μας έρχεται από την Ιαπωνία, η (εξαιρετική) αισθητική και το σχεδόν χειροποίητο σχέδιο δεν προδίδουν τίποτα το ασιατικό. Τρυφερό και νοσταλγικό, παρακολουθεί την (κυριολεκτική) καταβύθιση στις αναμνήσεις ένος μοναχικού γεράκου, που ζει σε μια πλημμυρισμένη πόλη.


PRESTO

Το αδιαμφισβήτητο φαβορί όμως της κατηγορίας είναι ο διάσημος μάγος Πρέστο. Στριμμένος, σκληρός και εγωπαθής, ο διάσημος μάγος ετοιμάζεται να φορέσει το θαυματουργό του καπέλο και να γοητεύσει για ακόμα μια φορά το κοινό του που τον περιμένει εκστατικό. Πριν το μεγάλο σόου όμως, θα ξεχάσει να ταϊσει το μικρό του συνεργάτη, ένα φαινομενικά αξιαγάπητο λαγουδάκι. Αυτή του η παρασπονδία όμως δε θα μείνει ατιμώρητη, όταν ο λαγός θα αποφασίσει να πάρει την εκδίκησή του...
Εξωφρενικό, ξεκαρδιστικό, πρωτότυπο και γλυκό, το νέο ολιγόλεπτο διαμαντάκι της θαυματουργής Pixar, που προβλήθηκε και στις αίθουσες συνοδεύοντας τον Wall-e, συμπυκνώνει σε ένα πεντάλεπτο όλα όσα ταινίες του είδους προσπαθούν να χωρέσουν σε δύο ώρες.

Εβδομάδα (για) Oscar

Ποιος θα μπει δίπλα στους Κοέν ; (κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση)

59th Berlinale Φωτογραφίες απο την Τελετή Απονομής των Βραβείων

Η Τίλντα (το απόλυτο στυλ) Σουίντον πρόεδρος της Επιτροπής.

Η σκηνοθέτης του Alle Adreren Maren Ade παιρνει την Αργυρή Αρκούδα απο την πρόεδρο

O πρωταγωνιστής του London River Sotigui_Kouyate βραβείο αντρικής ερμηνείας

Gigante

Milk of Sorrow

Milk of Sorrow

Η πανέμορφη πρωταγωνίστρια του Milk of Sorrow (κρίμα που στην ταινία δεν είναι έτσι) η οποία έκανε πολλές αντρικές καρδιές στο Βερολίνο να στενάξουν...

Katalin Varga ο sound_designer GABOR_ERDELY

To team του Gigante

Milk of Sorrow η Claudia Liosa

The Messanger

Gigante o Adrian Biniez

Gigante

About Elly o σκηνοθέτης Asghar Farhadi με το βραβείο σκηνοθεσίας στα χέρια. Η ταινία του έχει το ομορφότερο Ιρανικό ζευγάρι του σινεμά για πρωταγωνιστές κι ένα θέμα σαν την "Μεγάλη Ανατριχίλα" που φέρνει μετα απο μια 10ετία σχεδόν το Ιρανικό σινεμά πάλι στις επάλξεις.

Χαμόγελα, δάκρυα, συγκίνηση. χαρά και όνειρα που δικαιώνονται όπως σε όλα τα φεστιβαλ, σε όλο τον κόσμο μόνο που στο Βερολίνο έμφαση δίνεται σε ένα σινεμά κοινωνικό, πολιτικό, ένα σινεμά που σχολιάζει, παρατηρεί καταγράφει και αφορά ενεργούς πολίτες με άποψη και ενδιαφέροντα. Οι εποχές των ακραίων διανοούμενων φορμαλιστών τελειώνει, γιατί οι ίδιοι απομονώθηκαν απο τα τρέχοντα καλπάζοντα θέματα της καθημερινότητας το ίδιο τελειώνει και η εποχή του αμερικάνικου παραμυθιάσματος. Αφορά μόνο 15χρονους έφηβους που θέλουν να ξεσκάσουν απο τους γονείς. Το θέμα είναι αν το μεγάλο κοινό αποφασίσει επιτέλους να ξεφύγει απο την ευκολία της τηλεοπτικής ενημέρωσης, απο την ψευδαίσθηση πολιτισμού του καναπέ του και βγεί έξω. Η μήπως πάλι ακριβώς αυτό φοβούνται όλοι; ...

(πατώντας πάνω στις φωτογραφίες τις βλέπετε σε μεγαλύτερο μέγεθος και με δεξι κλικ διαβάζετε τα ονόματα των ταινιών και των συντελεστών τους)

Επίσης ο Κώστας Ποτακίδης αφού συνήλθε από το οβερντόουζ ταινιών, αποφάσισε να γράψει και να αναρτήσει τις φωτογραφίες του απο το φεστιβαλ, στο www.panseven.blogspot.com, ενω ετοιμάζει τρίτη χρονιά την ολονύκτια Οσκαρική του Νύχτα στο Seven Spot στό Πανόραμα της Θεσσαλονίκης (μόνο να μη χιονίζει κι αποκλειστούμε)

59th Berlinale ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

TA ΒΡΑΒΕΙΑ:
Χρυσή Αρκούδα La teta asustada (The Milk Of Sorrow) Της Claudia Llosa
Αργυρή Αρκούδα :Εξ ημισείας Gigante (Adrián Biniez) και Alle Anderen ( Maren Ade)
Σκηνοθεσία Darbareye Elly (About Elly) του Asghar Farhadi
Γυναικεία Ερμηνεία Birgit Minichmayr (Alle Anderen)
Αντρική Ερμηνεία Sotigui Kouyate ( London river)
Καλλιτεχνικής συμβολής στον ήχο και τα ντεκόρ Katalin Varga
Σενάριο The Messenger
Βραβείο Alfred Bauer 2008Εξ ημισείας: Gigante (Adrián Biniez) και Tatarak (Sweet Rush) του Andrzej Wajda
Βραβεία Fipresci:
Διαγωνιστικό: La teta asustada (The Milk Of Sorrow) Της Claudia Llosa
Πανόραμα: Nord (North) του Rune Denstad Langlo
Forum: Ai no mukidashi (Love Exposure) του Sono Sion
Βραβείο Διεθνούς Αμνηστίας : Storm του Του Hans-Christian Schmid
Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής : Lille Soldat Της Annette K. Ohleson
Prize of the Guild of German Art House Cinemas : Storm Του Hans-Christian SchmidPeace Film Award 2009 The Messenger του Oren Moverman
Βραβεία κοινού:
Οι Θεατές του Panorama The Yes Men Fix The World Των Mike Bonanno, Andy Bichlbaum, Kurt Engfehr
Οι Αναγνώστες της «Berliner Morgenpost» Storm του Hans-Christian Schmid
Οι Αναγνώστες της Tagesspiegel Hayat var (My Only Sunshine) Του Reha Erdem

23thTeddy’s award berlinale
Bραβείο καλύτερης ταινίας
Rabioso sol, rabioso cielo
Raging Sun, Raging Sky
Mexico, 2009, 191 min
Director: Julián Hernández
Cast: Jorge Becerra, Javier Oliván, Guillermo Villegas, Giovanna Zacarias
Section: Panorama
δειτε το τρέιλερ εδω: http://www.youtube.com/watch?v=yAvW4I6lMFs
Bραβείο ντοκιμαντέρ
Fig Trees
Feigenbäume
Canada, 2008, 100 min
Director: John Greyson
Cast: Van Abrahams, David Wall, Alexander Chapman, Denise Williams, Ezra Perlman, Justin Bacchus, Ashton Williams
Section: Panoramas.
Bραβείο ταινίας μικρού μήκους
A Horse Is Not A Metaphor
USA, 2008, 30 min
Director: Barbara Hammer
Section: Forum expanded



Bραβείο κοινού από το περιοδικο Siegessäule
City Of Borders
USA, 2009, 66 min
Director: Yun Suh
Section: Panorama Dokumente

(είμαστε το πρώτο ελληνικό portal που αναρτα τα βραβεία.)

59th Berlinale /7

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009

SWEET RUSH
Poland, 2008, 85 min
Director: Andrzej Wajda
Cast: Krystyna Janda, Pawel Szajda, Jan Englert, Jadwiga Jankowska-Cieslak

Ιστορίες με ανθρώπους σύμβολα, σχέσεις με σημαινοντα και σημαινόμενα. Εμμονές του παλιού κόσμου απο τον γνωστό σκηνοθέτη που πραγματικά δεν ξέρουμε ποιόυς αφορά ακόμη.
GERMANY 09 _ 13 SHORT FILMS ABOUT THE STATE OF THE NATION
Germany, 2009, 151 min
Director: Fatih Akin, Wolfgang Becker, Sylke Enders, Dominik Graf, Martin Gressmann, Christoph Hochhäusler, Romuald Karmakar, Nicolette Krebitz, Dani Levy, Angela Schanelec, Hans Steinbichler, Isabelle Stever, Tom Tykwer, Hans Weingartner

Η Γερμανία σε όλη της το μεγαλείο απο τους καλύτερους σκηνοθέτες της, συγχρονος λόγος, ειλικρινής καταγραφή, σπουδαία διαλεκτική. Ενα χαστούκι στην δική μας εγωπαθητική, αυτιστική και θρεμμένη με ιθαγενείς μύθους κινηματογραφία που αδυνατει να αφουγκραστει το αύριο, να σχολιάσει το σήμερα με ευστοχία και να φέρει τη γνώση του παρελθόντος όχι σαν διανοουμενίστικο βάρος αλλά με την ελαφράδα της ευφυίας.

καποια στιγμιοτυπα εδω

Eden Is West
France, Greece, Italy, 2008, 111 min
Σκηνοθεσία :Κώστας Γαβράς
Σενάριο :Κώστας Γαβράς , Jean-Claude Grumberg
Παραγωγή :Michele Ray-Gavras, Μάνος Κρεζίας, Jerome Seydoux, KG PRODUCTIONS, ODEON, PATHE PRODUCTION, FRANCE 3 CINEMA, NOVA ,ΕΡΤ, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ, EAST MEDIA SERVICES (συμπαραγωγοί), Salem Brahimi (συμπαραγωγός), Διονύσης Σαμιώτης (συμπαραγωγός)
Ηθοποιοί :
Riccardo Scamarcio, Juliane Koelhler, Ulrich Tukur , Eric Caravaca, Lea Wiazemsky, Igor Rapopov, Anny Duperey, Άννυ Λούλου, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Ντίνα Μιχαηλίδη, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδη, Άρτο Απαρτιάν, Τάσος Κωστής
Μοντάζ :Yannick Kergoat
Διεύθυνση Φωτογραφίας :Patrick Blossier
Καλλιτεχνική Διεϋθυνση :Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
Μουσική :Armand Amar

από το δελτίο Τύπου :

"Ο παγκόσμιος Έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μετά από 42 χρόνια διεθνούς κινηματογραφικής πορείας, για να κάνει το πρώτο του φιλμ στην πατρίδα του. Όπως στην Οδύσσεια, είναι στη θάλασσα της Μεσογείου που αρχίζουν οι περιπέτειες του Ηλία, ενός ήρωα που δεν τον συνοδεύουν θρύλοι. Πάνω από την ίδια θάλασσα, κάτω από τον ίδιο ήλιο και τον ίδιο ουρανό που γεννήθηκε o πολιτισμόs μας. Μετά από πολλές περιπέτειες, μια στάση στον παράδεισο κι ένα σύντομο πέρασμα από την κόλαση, η επική περιπλάνηση του ήρωα ολοκληρώνεται με τρόπο μαγικό στο Παρίσι. Το Παρίσι που λάμπει κατά τον ανήσυχο ύπνο του κάθε περιπλανώμενου, στα πιο βαθιά του όνειρα. Το "Παράδεισος στη Δύση" φιλοδοξεί να αντικατοπτρίσει τη διαδρομή, την περιπλάνηση, την ιστορία των ανθρώπων -που σαν εμάς ή σαν τους γονείς μας πριν από μας- διασχίζουν τη γη και αψηφούν τους ωκεανούς και τους ένστολους, αναζητώντας μιαν εστία."

Να σημειώσουμε ότι ο πρωταγωνιστής Ρικάρντο Σκαμάρτσιο παίζει ,στην ουδέποτε προβλήμένη σε ελληνική αίθουσα ταινία"Romanzo Criminale" του Michele Placido, που υπάρχει σε DVD κι άξιζει να τη δείτε, μια και συγκεντρώνει τα καλύτερα Ιταλικά ονόματα ηθοποιών της νέας γενιάς της γειτονικής μας Ιταλίας.
Making off:

ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ

Αύριο θα μιλάμε για αυτούς, κι αυτό είναι το θετικότερο των φεστιβαλ, το νέο αίμα σε αντιδιαστολή με τα απωθημένα καταξίωσης των παλαιότερων.
Τα μέλη της επιτροπής του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος για τις Μικρού Μήκους Khavn de la Cruz (Philippines), Arta Dobroshi (Kosovo) Η Λόρνα των Νταρντέν Και ο Lars Henrik Gass (Germany) Απένειμαν τα παρακάτω βραβεία:

The Golden Bear στο
Please Say Something
Του David OReilly (Ireland)
Μια ταινία που μας χάρισε συγκίνησης, με την ευαισθησία της και αφορμή για να σκεφτούμε με ειλικρίνια περιγράφοντας μια ανθρωπιστική ιστορία. Με χαρακτήρες που μας έκαναν να γελάσουμε και να λυπηθούμε συγχρόνως.


The Silver Bear
Jade
Του Daniel Elliott (Great Britain)
To δράμα μιας νέας γυναίκας σε μια συμπυκνωμένη ταινία. Μια ιστορία που συνάρπασε ε από την αθώα αρχή της μέχρι το ανοικτό τέλος της. Αρτιότερη πολλών μεγάλου μήκους.

DAAD Short Film Prize
The Illusion
Της Susana Barriga (Cuba)
Ενα τηλεοπτικό ημερολόγιο που αντιμετωπίζει θαρραλέα το ανεπανόρθωτο παρελθόν. Μια πολύ προσωπική μορφή κινηματογράφου, η οποία καταφέρνει να ζωγραφισει ενα αυτοβιογραφικό τοπίο απώλειας.

Berlinale Short Film Nominee for the European Film Awards 2009
Die Leiden des Herrn Karpf. Der Geburtstag
της Lola Randl (Germany)
Ένας κινηματογράφος που εξετάζει τα μεμονωμένα προβλήματα που παρουσιάζονται με καλλιτεχνική μορφή. Αλήθεια ενδιαφέρει τελικά αν είναι ντοκυμαντέρ η μυθοπλασία;

59th Berlinale /6

ΠΕΜΠΤΗ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009

THE DUST OF TIME
Greece, Italy, Germany, Russian Federation, 2008, 125 min
Director: Theo Angelopoulos
Cast: Willem Dafoe, Bruno Ganz, Michel Piccoli, Irene Jacob
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΙΝΔΡΟΥ


Η σκόνη ενός μύθου (λόγια που δεν αφορούν κανένα μιά και ο δημιουργός δεν ακούει την κριτική, ασχετα αν σήμερα γεμίσαμε καταχωρήσεις παντού με την γνώμη των κριτικών, αλλά ούτε ένα βιντεάκι με την μουσική της Ελένης Καραίνδρου απο την ταινία)

" Ως και ερωτική ιστορία συστήνεται η καινούργια ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο οποίος φαίνεται να προσπαθεί με τρόπο σχεδόν αγωνιώδη να μεταλλάξει τον κινηματογράφο του σε κάτι που να αφορά τον σημερινό θεατή και δυστυχώς αποτυγχάνει οικτρά σε κάθε επίπεδο.
Καταρχήν δείχνει αδύναμος να κάνει ένα σινεμά που να μοιάζει έστω και επιδερμικά σύγχρονο και κατά δεύτερον προσπαθώντας να τα καταφέρει, στερεί κάθε ίχνος ποίησης και μεγαλοπρέπειας από την ταινία του, αφήνοντας στη θέση της κάτι που μοιάζει με το άψυχο κουφάρι μιας άλλης καλής ταινίας, με μια σκιά από τον παλιό εαυτό του ίδιου του σκηνοθέτη.
Ο Αγγελόπουλος μπορεί να είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος πλέον, όμως η ηλικία του σκηνοθέτη και η ηλικία του έργου του δεν είναι απαραίτητο να συμβαδίζουν. Θα το έχετε διαπιστώσει αν έχετε δει τις ταινίες που γύρισαν άνθρωποι σαν τον Κουροσάβα ή τον Μπέργκμαν στο τέλος της καριέρας τους, θα έχετε την ευκαιρία να το διαπιστώσετε για ακόμη μια φορά με τον «Παράδεισο στη Δύση» του Κώστα Γαβρά σε λίγες μέρες, ένα φιλμ που δείχνει σχεδόν νεανικό, από έναν σκηνοθέτη που μετρά σαράντα χρόνια καριέρας. Όμως, αντίθετα από τον Γαβρά, ο Αγγελόπουλος δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί κινηματογραφικά από τις εμμονές του ή δεν τολμά να το κάνει φοβούμενος το «άγνωστο» κι έτσι παραμένει δέσμιος όχι μόνο μιας πεπαλαιωμένης γραφής, αλλά κυρίως μιας ιστορίας που βυθίζει το φιλμ στα βάθη της αδιαφορίας. Κι ακόμη χειρότερα, φαίνεται να αντιλαμβάνεται και ο ίδιος την ανάγκη να «εκσυγχρονίσει» τη ματιά του, μόνο που μη ξέροντας πώς να το κάνει επιμένει να οριοθετεί την ιστορία του με βάση την Ιστορία, στερώντας κάθε ίχνος ανθρωπιάς από τον έρωτα που υποτίθεται πως αφηγείται.
Η αφήγηση εκτυλίσσεται αποσπασματικά, αλλά ενώνεται από τη ματιά του πρωταγωνιστή –ας πούμε, διότι δεν υπάρχει τέτοιος εδώ–, ενός σκηνοθέτη που προσπαθεί να ολοκληρώσει μια ταινία για την ιστορία των γονιών του και του ερωτικού τριγώνου ανάμεσα στη μητέρα, τον πατέρα του κι έναν ακόμη άντρα, που ξεκινά στην Ελλάδα του Εμφυλίου, μεταφέρεται στην Τασκένδη του Στάλιν και καταλήγει στο Βερολίνο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2000. Η ιστορία του ακούγεται τυπικά «αγγελοπουλική», κάτι που ανάλογα με τις κινηματογραφικές σας πεποιθήσεις θα μπορούσε να είναι από συναρπαστικό μέχρι νυσταλέα αδιάφορο, μόνο που εδώ η πνοή που συνήθως διατρέχει τις ταινίες του, που κάνει το σινεμά του ξεχωριστό, είναι ολοκληρωτικά απούσα. Η άλλοτε μεγαλοπρεπής εικονογραφία του δείχνει εδώ μίζερη και ξεπουπουλιασμένη και η ιστορία απλό πρόσχημα για το αναμάσημα των στείρων από κάθε ζωή ιδεών για τα ιδανικά της Αριστεράς. Ακόμη χειρότερα, ο Αγγελόπουλος μη μπορώντας να πετύχει καμιά απολύτως σύνδεση με το σήμερα, γυρίζει όλες τις σεκάνς που διαδραματίζονται στο τέλος της δεκαετίας του ’90 με τρόπο που σε κάνει να στριφογυρίζεις άβολα στην καρέκλα σου, νιώθοντας άσχημα για την απόσταση που χωρίζει πια έναν κάποτε σπουδαίο σκηνοθέτη με την πραγματικότητα.
Αξιομνημόνευτα κακή, σχεδόν θλιβερή, μια σεκάνς όπου η κόρη του σκηνοθέτη που αγνοείται βρίσκεται σε ένα κοινόβιο γεμάτο από απόκληρους, είναι σχεδόν ερασιτεχνική, κακοφτιαγμένη και άτσαλη, ιδεολογικά και κινηματογραφικά τετριμμένη και αφόρητα προφανής. Δυστυχώς η παραπάνω αίσθηση περισσεύει σε ολόκληρη την ταινία, η οποία δεν ξέρει τι να κάνει όχι μόνο την ιστορία της αλλά και τους ηθοποιούς της, περιφέροντας Νταφόε, Ζακόμπ, Πικολί και Γκανζ δίχως σκοπό και κατεύθυνση σε ένα ομιχλώδες τοπίο κοινοτοπίας και παλιοκαιρισμού.
Είναι δύσκολο να υποδυθείς κάτι όταν δεν υπάρχει τίποτα για να υποδυθείς και είναι κρίμα να βλέπεις ηθοποιούς όπως τους παραπάνω να τριγυρίζουν ασκόπως στην οθόνη για δυο ολόκληρες ώρες, δείχνοντας να έχουν πλήρη συναίσθηση του ότι δεν έχουν κανέναν λόγο ύπαρξης σε μια ταινία που δεν τους χρειάζεται, παρά μόνο ως ονόματα-εγγυήσεις για να καλυφθεί το κόστος της παραγωγής της.



THE MILK OF SORROW
Spain, Peru, 2008, 94 min
Director: Claudia Llosa
Cast: Magaly Solier, Susi Sànchez, Efraín Solís, Marino Ballón, Delci Heredia
Μια πλήξη, μια ανεμπόρια λόγοι ικανοί να σαρώσει στο Βερολίνο που φημίζεται για το αντι γενικότερα του πράγματος. Δεν ξέρουμε κανέναν που να κατάφερε να την δει ολόκληρη...

MY ONE AND ONLY
USA, 2008, 108 min
Director: Richard Loncraine
Cast: Renée Zellweger, Kevin Bacon, Logan Lerman, Mark Rendall
Με αφορμή τα παιδικά χρόνια του ηθοποιού Τζώρτζ Χάμιλτον, η ταινία δίνει την ευκαιρία στη Ρενέ να ΄σολάρει με επιτυχία στο ρόλο της εγωκεντρικής και εκκεντρικής μητέρας του στην Αμερική των 50΄ς
NOTORIOUS
USA, 2008, 122 min
Director: George Tillman Jr.
Cast: Angela Bassett, Derek Luke, Jamal Woolard, Anthony Mackie

Πολύ ραπ, ανατολική και δυτική ακτη, συμμορίες, μουσική και πολιτιστικά αρκετά ξένο με την ιθαγενή κοινότητα των κινηματογραφόφιλων.

59th Berlinale /5

ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009

HAPPY TEARS
USA, 2009, 95 min
Director: Mitchell Lichtenstein
Cast: Demi Moore, Parker Posey, Rip Torn, Ellen Barkin
Οικογενειακές σχέσεις και κόντρες δυο αδελφών με εναν πατέρα στα τελευταία του. Βαρετό αν και είχεώραία κοστούμια...
KATALIN VARGA
Romania, United Kingdom, Hungary, 2008, 84 min
Director: Peter Strickland
Cast: Hilda Péter, Norbert Tankó, Tibor Pálfy, Sebastian Marina, Melinda Kántor

Μιά ρουμανική αγροτική noir ιστορία με μια αναμφισβήτητη υβριδιακή ποιότητα, εξαιρετική ηλεκτρονική μουσική και γενικότερα ηχο και φωτογραφία με θέμα την αναπαραγωγή της βίας που γεννά η ίδια η βία. Ενας αντρας η γυναίκα του κι ο γιός της σε ενα θριλερικό περιβάλλον ακαθάριστης εχθρικότητας μέχρι την τελευταία στιγμή.

It Might Get Loud
USA, 2008, 97 min
Director: Davis Guggenheim
Cast: The Edge, Jimmy Page, Jack White
Section: Berlinale Special Gala
Παρακολουθήσαμε την ιστορία της ηλεκτρικής κιθάρας, με ξεναγούς τον The Edge των U2,τον Τζίμι Πέιτζ των Led Zeppelin και τον Τζακ Γουάιτ των White Stripes, που στο τέλος δίνουν όλα τα γκάζια σε ενα jam session που θα έκανε τον Αντώνη Μποσκο από το Κύτταρο να ζηλέψει φρικτά. Ελπίζουμε να τη ξαναδούμε στο Φεστιβαλ Ντοκυμαντέρ του Μαρτίου σε μεταμεσονύκτια.

59th Berlinale /4

ΤΡΙΤΗ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009

CHERI
United Kingdom, Germany, France, 2009, 100 min
Director: Stephen Frears
Cast: Michelle Pfeiffer, Kathy Bates, Rupert Friend, Felicity Jones

(O Kirk HONEYCUTT από το Hollywood Reporter για τον Cheri)
H ταινία είναι μια επιτομή σ’ αυτό που ονομάζομουμε «Γιούγκεν στυλ», με υπέροχα κοστούμια και μια συγκλονιστική Μισέλ . Διαδραματίζεται στο Παρίσι των πολυτελών πορνείων και διαπραγματεύεται ένα καταδικασμένο έρωτα. Εξαιρετική η μουσική του Αλεξάντερ Ντεσπλά.

FOREVER ENTHRALLED
People's Republic of China, 2009, 147 min
Director: Chen Kaige
Cast: Leon Lai, Zhang Ziyi, Sun Honglei, Chen Hong

Η αληθινή ζωή ενός μύθου. Του star της όπερας του Πεκίνου Mei Lanfang(1895-1961), μιας εξαιρετικά επιδραστικής προσωπικότητας για τα ηθη και την ιστορία της θεατρικής τέχνης της Κίνας , που είχε την εκτίμηση του Μπέρτολντ Μπρέχτ και του Τσάρλι Τσάπλιν. Ταυτόχρονα και μια τοιχογραφία των αλλαγων της χώρας του στην προσπάθεια ένταξης της στο παγκόσμιο χωριό. Αρκετοί βαρέθηκαν και έφυγαν , αλλά όσοι έμειναν είδαν ένα ενδιαφέρον φίλμ για την μοναξιά των πρωταγωνιστών, πίσω από τα φώτα και την αποδοχή του κοινού.
LONDON RIVER
Algeria, France, United Kingdom, 2009, 87 min
Director: Rachid Bouchareb
Cast: Brenda Blethyn, Sotigui Kouyate, Roschdy Zem, Sami Bouajila, Bernard Blancan
Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα ένα ενδιαφέρον έργο με ήρωες μια μάνα κι έναν πατέρα που ψάχνουν τα παιδιά τους αντίστοιχα, το πρωινό της 7ης Ιουλίου του 2005, όταν ξέσπασε ένα απρόσμενο μπαρά ζ βομβιστικών εκρήξεων στο Λονδίνο. Το ενδιαφέρον είναι το πως οι ήρωες αντιλαμβάνονται τα γεγονότα, όντας μακρια από το κέντρο της καταστροφής, ο πατέρας μουσουλμάνος και η μητέρα χριστιανή και αποκτά μια εξαιρετική επικαιρότητα με τα πρόσφατα γεγονότα του Δεκέμβρη στην Αθήνα και πως βίωσαν τις φωτιές του κέντρου οι κάτοικοι του.

Strella
A Woman's Way
Sektion: Panorama
Παραγωγή - Σκηνοθεσία: Πάνος Χ. Κούτρας
Συμπαραγωγός: Ελένη Κοσσυφίδου
Σενάριο: Πάνος Χ. Κούτρας, Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Διεύθυνση Φωτογραφίας:Ολυμπία Μυτιληναίου
Κάμερα: Γιώργος Μανιάτης
Art Direction:Πηνελόπη Βαλτή
Κοστούμια:Βασίλης Μπαρμπαρίγος
Make Up:Apollonia B. - Μαίρη Σταυρακάκη
Μαλλιά:Χρόνης Τζίμος - Σωτήρης Πατεράκης
Διεύθυνση Παραγωγής: Μιχάλης Χρήστου
Ηχος: Πάνος Τζελέκης
Μουσική:Μιχάλης Δέλτα
Μοντάζ: Γιάννης Χαλκιαδάκης
Πρωταγωνιστούν:
Μίνα Ορφανού, Γιάννης Κοκιασμένος,
Μίνως Θεοχάρης, Μπέττυ Βακαλίδου,
Αργύρης Καβίδας, Ακης Ιωάννου και ο Γιώργος Μάζης
Λόγω υφέρποντος σωβινισμού και μιας κρυμμένης περηφάνιας ,ανάμεικτης με οργή για τους κρατούντες του πολιτισμού , ας αφήσουμε τον σκηνοθέτη να μιλήσει (λόγια που είπε στο περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ τον Δεκέμβρη του 2008)
“Η στέρηση στους εξαρτημένους ανθρώπους είναι κάτι τρομερό. Είναι η στιγμή που όλα συγκλίνουν σε μία και μόνο σκέψη, αυτή του αδιεξόδου, του τέλους. Και αυτό ή σου δίνει τρομερή δύναμη ή σε τρελαίνει. Ή και τα δύο. Ολοι οι ήρωες της ταινίας έχουν αισθανθεί μία τέτοια στιγμή, είναι αυτό που τους ενώνει. Είναι αυτό που ενώνει κι εμένα μαζί τους.
Θα μεταφραστεί με πολλούς τρόπους στον καθένα αλλά η κινητήριος δύναμη όλης της ταινίας ήταν αυτή. Μία ανάμνηση στέρησης που δεν θέλεις να επαναληφθεί και η στέρηση που βιώνεις εκείνη τη στιγμή. Να μην μπορείς να κάνεις αυτό που έχεις ανάγκη, να μην μπορείς να έχεις αυτόν ή αυτή που αγαπάς. Τον εραστή, το αλκοόλ, τον γονέα, την ελευθερία σου, το σινεμά.
Δεν σε νοιάζει, προχωράς χωρίς να σκεφτείς πολύ, χωρίς φόβο, ούτως ή άλλως η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι (της στέρησης) είναι πολύ πιο τρομακτική από οτιδήποτε. Τουλάχιστον έτσι νομίζεις εκείνη τη στιγμή.

Γιατί μετά, όταν είσαι μέσα, τα πράγματα είναι πολύ πιο τρομακτικά αλλά πια πρέπει να κολυμπήσεις και η αδρεναλίνη ανεβαίνει σε επίπεδα μη επιτρεπτά (ευτυχώς) και αυτό σε κάνει να συνεχίσεις. Πολλές φορές να καείς.
Μετά από έναν «αγάπης αγώνα άγονο» αποφάσισα να κάνω την ταινία μόνος. Ηταν ήδη αργά στη ζωή, δεν το προγραμμάτιζα έτσι, αλλά έτσι ήρθε. Οι παραγωγοί θα προχωρούσαν μόνο αν έπαιρνα τα λεφτά του Κέντρου. Πόσο δίκιο είχαν! Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου μου αρνήθηκε δύο φορές! Σα να το ήξεραν. «Υπερβολικά queer για τα ήθη», «τολμηρές τρανσέξουαλ ερωτικές σκηνές», «το ιερόσυλο μυστικό στη μέση του σεναρίου», «μία ακόμη αδερφίστικη τρέλα του Κούτρα»… Δεν θα μάθω ποτέ. Με νοιάζει; Το είχα κάνει με την πρώτη μου ταινία και θα έπρεπε να το ξανακάνω σχεδόν δέκα χρόνια μετά. Ηττα, αλλά όπως είπα και στην αρχή τι μπορεί να είναι χειρότερο από…
Πάμε λοιπόν.
Το να βρω τη Στρέλλα ήταν ένα παράδοξο στοίχημα. Δεν φαντάστηκα πως θα ήταν το ίδιο και για τον ήρωα. Αλλά εκεί είναι που η ζωή σε εκπλήσσει. Ο Γιάννης Κοκιασμένος διάβασε το σενάριο σαν φίλος και ορκίστηκε πως αυτός θα ήταν ο Γιώργος. Κολακεύτηκα αλλά δεν το πολυπίστεψα.
Ενα χρόνο έψαχνα για τη Στρέλλα. Με αγγελίες στις εφημερίδες, με μεταμεσονύκτιες βότκες στα μπαρ και βόλτες στη λεωφόρο των Θεών!
Η φίλη μου η Μπέτυ μού έκανε παρέα περιμένοντας υπομονετικά την ημέρα του κάστινγκ για το ρόλο της Μαίρης. Δεν ήξερα αν θα τα κατάφερνε υποκριτικά, αλλά δεν με ενδιέφερε. Ηταν η Μπέτυ και θα έπαιρνε το ρόλο μόνο για αυτό. Αυτό το είχα ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου. Αλλά η ηρωίδα; Είναι αδύνατον! Τα πράγματα άρχισαν να σοβαρεύουν, ο χρόνος να περνά, τα λεφτά να τελειώνουν. Και εκεί που αναρωτήθηκα «ποιος ανόητος φτύνει κόντρα στον άνεμο;» χτύπησε το τηλέφωνο.
Τη λένε Μίνα, είναι τρανς, είδε την αγγελία στις «Κούκλες». Κλείνω ένα ραντεβού και πάω σπίτι της. Ενα μικρό δυάρι στην Καλλιθέα. Οταν έφυγα, βράδυ πια, μέσα στο ταξί κοίταξα έξω από το παράθυρο. Είδα το είδωλο μου στο σκοτεινό τζάμι. Χαμογελούσα. «Τι έζησα Θεέ μου! » σκέφτηκα. Μου τραγούδησε όπερα, μου είπε την ιστορία της ζωής της, έκανε το δοκιμαστικό σαν να μου διάβαζε τη λίστα του σούπερμαρκετ, τόσο απλά. Μου έκανε χυμό, μίλησε με τη μητέρα της στο τηλέφωνο, μετά δάκρυσε και μετά με έκανε να γελάσω.Ηταν 25 ετών, ήταν μελαχρινή, δεν ήξερε την Αθήνα και είχε όρεξη για όλα. Ηταν η «Στρέλλα». Πήρα τηλέφωνο την συμπαραγωγό μου Ελένη Κοσσυφίδου (ήξερα πως περίμενε) και της είπα ξεκινάμε.
Και ο Γιώργος; Αυτός που την ερωτεύεται… Είδα πολλούς ηθοποιούς, οι οποίοι την κρίσιμη στιγμή όταν συνειδητοποιούσαν πως η παρτενέρ θα ήταν μη ηθοποιός και τρανσέξουαλ, άναβαν το πρώτο τσιγάρο. Εκτός από έναν. Τον εξαιρετικό Γιώργο Μ. και φυσικά τον Γιάννη Κοκιασμένο που περίμενε υπομονετικά. Ο Γιάννης τελικά έγινε ο Γιώργος και η Μίνα η Στρέλλα.
Με τη Μίνα κάναμε 10 μήνες πρόβες και με τον Γιάννη 2. Συνολικά, ένας χρόνος. Στην αρχή δύσκολα, σε σημείο απελπισίας. Σύντομα όμως άρχισαν όλα να παίρνουν μία σημασία, αδιευκρίνιστη, ουσιαστική, να γίνονται αναγκαία, επιτακτικά. Πέρασε αρκετός καιρός έτσι. Η Ελένη στην παραγωγή ήταν πάντα εκεί και η Ολυμπία, η διευθύντρια φωτογραφίας, έτοιμη, με μία πίστη που με έκανε και μένα πολλές φορές να πιστέψω δυο φορές! Οι άγρυπνες νύχτες ήταν πολλές και οι όχι αρκετά μεγάλες ημέρες επίσης. Οι ατελείωτες εξηγήσεις, οι δικαιολογίες, η αναμονή, το ταβάνι, το σκοτάδι, ο φόβος, αλλά και η αγκαλιά του φίλου μου ήταν πάντα εκεί. Σταθερή, το ίδιο δυνατή.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2007 και οι φόβοι διαλύθηκαν. «Οταν πέφτεις, αγάπη, κολυμπάς!» μου είπε μία φίλη τρανς, μιλώντας για τη δουλειά στη λεωφόρο! Ηξερα ακριβώς τι εννοούσε. Εξάλλου η αδρεναλίνη αναλαμβάνει όπως είπαμε όλη την υπόλοιπη δουλειά! Γουάου!
Να, όμως, που τα λεφτά ήταν λίγα και έφταναν για μισή ταινία. Γυρίσαμε λοιπόν τη μισή ταινία. Σαν ανόητος σκέφτηκα πως κάποιος θα ενδιαφερθεί μετά, πως κάτι θα γίνει και ,όπως έλεγε η Σκάρλετ, έτσι κι εγώ υιοθέτησα το «θα σκεφτώ γι αυτό αύριο». Και το αύριο ήρθε και όλοι πήγαμε σπίτι μας.
Η Μίνα συγκινήθηκε. Την είδα από μακριά αλλά δεν είπα τίποτα. Δεν κατάλαβε γιατί και εάν… Οι υπόλοιποι ξέραμε πως μία μέρα μπορεί να ξαναβρεθούμε. Μπορεί όμως και όχι. Κάπως έτσι ήρθαν τα Χριστούγεννα. Και η Πρωτοχρονιά! Για δώρο στον εαυτό μου αποφάσισα να του κάνω (grand luxe και αυτοκακοποίηση συγχρόνως) δύο μέρες γυρίσματα. Τρέξιμο, βροχή, χριστουγεννιάτικα φωτάκια, και μετά… σιωπή. Πάλι!
Προσπαθούσα να παρηγορήσω τον εαυτό μου και να διατηρήσω το χιούμορ μου: Ενα μισό έργο έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνει ένα ανολοκλήρωτο αριστούργημα, αφού ποτέ δεν θα τελειώσει. Οχι; Αλλά να που πάλι η ίδια ανάγκη, η ίδια τρέλλα. Αυτή τη φορά μεγαλύτερη, πιο επιτακτική. «Προτιμώ την αντανάκλαση της ζωής από τη ζωή την ίδια», θυμήθηκα τον Τριφό. Ηταν πια και ένα χρέος απέναντι στη Μίνα, στον Γιάννη, στην Μπέτυ, αλλά και σε όλη την τρανς και γκέι κοινότητα, στον εαυτό μου. Ενα χρέος απέναντι και σε όσους υποστήριξαν από την αρχή αυτήν την ταινία. Και φυσικά σε όσους την απέρριψαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Πάμε πάλι και εδώ τα καίμε όλα… και εμείς μαζί! Από την αρχή!
Πολλοί μπορούσαν πάλι, άλλοι θα δούλευαν σε άλλες ταινίες. Η Ολυμπία ήταν εκεί ακλόνητη και φυσικά η Ελένη, διακριτικά γύρω από όλους και μέσα σε όλους. Η Μίνα με κέφι σαν να ξαναξεκίναγε το πάρτι, ο Γιάννης αποφασισμένος να γίνουν όλα, καλύτερα! Εγιναν τα τρίτα και τελευταία γυρίσματα τον Μάρτιο και ίσως ήταν και τα πιο συναρπαστικά. Πήγαμε και στην εξοχή. Δίπλα σε ένα ποτάμι, σε κάτι αιωνόβια δέντρα, στην αρχή της άνοιξης. Σαν μία ανάμνηση από κάτι που δεν έζησα ποτέ. Αυτή η άλλη Ελλάδα. Η συγκινητική. Μπορεί να έφταιγε απλά η καλή ρακή.
Γυρίσαμε στο κέντρο της πόλης, στη λαχαναγορά. Σαν να γυρίσαμε εκεί που η μοίρα μας διέταξε. Στο στομάχι της Αθήνας. Αυτά τα γυρίσματα είχαν και την Μπέτυ. Υπέροχη, αυτοκρατορική με μία γνώση που ερχόταν από παλιά, από κάπου που πραγματικά δεν μπορείς να μαντέψεις. Ηταν και η Μαριλού, η Μάνια, η Αννα, η Γωγώ. Γυναίκες πληθωρικές, γενναίες, μεγάλες. Υπέροχες!
Τέλη Μαρτίου τελειώσαμε πάλι, αυτήν την φορά μάλλον για πάντα. Ουφ! Το μοντάζ ήταν η Αθήνα το καλοκαίρι. Ζεστή, ανυπόφορη, υγρή. Μερικά βράδια γλυκά και ήσυχα, άλλα πάλι άγρια, άυπνα, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω τα γαμημένα πλάνα, τις προθέσεις. Ατελείωτες συζητήσεις με τον Γιάννη (τον Χαλκιαδάκη) στο μοντάζ και μία δύναμη καινούργια που άρχισε να συναρμολογείται και να αποκτάει μια ισχυρή θέση μέσα μου.
Σήμερα το βράδυ στην αίθουσα Cinemax 7 του Βερολίνου, πολλά μάτια δάκρυσαν όχι απαραίτητα από την ίδια την ιστορία που παρακολουθούσαν στην οθόνη, δάκρυσαν από συγκίνηση για το θάρρος, την τόλμη , την δύναμη να βγούνε από την ντουλάπα της υποκριτικής νεοελληνικής πραγματικότητας, αλήθειες και εικόνες , συναισθήματα και ήχοι, από μια γωνιά του σιωπηλού κοινωνικού ασυνείδητου που συγκροτεί ερήμην των ειδικών, την ουσία του νεοελληνικού πολιτισμού. Όπως το είπε κι ο ποιητής «με ελευθερία και τόλμη».

59th Berlinale /3

ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009
(ο μήνας έχει εννιά...)
ξεκινάμε από τα παράλληλα τμήματα:

Gururi no koto
All Around Us
Japan, 2008, 140 min
Director: Ryosuke Hashiguchi
Cast: Tae Kimura, Lily Franky, Mitsuko Gaisyo
Section: Panorama Special
Το δήθεν ως άποψη σε ταινία πολύ μα πολύ μεγάλου μήκους,

Laskar pelangi

The Rainbow Troops
Indonesia, 2008, 124 min
Director: Riri Riza
Cast: Cut Mini, Zulfani, Ferdian, Veris Yamarno, Ikranagara
Section: Panorama
Αφελής προπαγάνδα υπέρ της μόρφωσης και των αξιών που προσφέρει το Κοράνι, για μια θέση στα παραδείσια πιλάφια, από την νεόκοπη Ινδονησία του πολιτισμού.

Marin Blue

...αν και μπλε η Μαρίνα δεν είναι των βράχων είναι του ασπρόμαυρου πάτου.


High Life
Canada, 2008, 80 min
Director: Gary Yates
Cast: Timothy Olyphant, Stephen Eric McIntyre, Joe Anderson, Rossif Sutherland
Section: Panorama
μπορεί και να αρέσει σε ένα κοινό που ενδιαφέρεται για μαύρες κωμωδίες αλλά κάτι τέτοιες ταινίες έχουν δημιουργήσει μια δυσφορία για τα αμερικάνικα ανέξαρτητα φίλμ.

la Journée de la jupe

France, Belgium, 2008, 87 min
Director: Jean-Paul Lilienfeld
Cast: Isabelle Adjani, Denis Podalydès, Yann Collette, Jackie Berroyer, Khalid Berkouz, Yann Ebongé, Sonia Amori, Kévin Azaïs, Sarah Douali, Hassan Mezhoud, Karim Zakraoui, Fily Doumbia, Salim Boughidene, Mélèze Bouzid
Section: Panorama
To καλύτερο με λίγα υλικά απλότητα αμεσότητα και μια υποδόρια επικαιρότητα αλλά όχι για όλους και κυρίως τους βιαστικούς, έχει επίσης μια συνέχεια-συγγένεια με το «ανάμεσα στους τοίχους» των Καννών.Καλοδεχούμενη η επιστροφή της αγνώριστης Ιζαμπέλ Αντζανί.

ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

EVERYONE ELSE
Germany, 2009, 119 min
Director: Maren Ade
Cast: Birgit Minichmayr, Lars Eidinger, Hans Jochen Wagner, Nicole Marischka
Η Κίτυ και ο Κρίς. Ένα ζευγάρι και οι διαδικασίες μετατροπής της αγάπης τους σε σχέση ζωής. Ενδιαφέρον.


THE MESSENGER
USA, 2008, 105 min
Director: Oren Moverman
Cast: Ben Foster, Woody Harrelson, Samantha Morton, Jena Malone, Steve Buscemi, Eamonn Walker
Προβλήματα επανένταξης μετά τον πόλεμο του Ιράκ για τον ήρωα. Μοναξιά, συναισθηματική ασφυξία και αμηχανία μπροστά σε ηθικά διλλήματα.
Ο Νίνος Φενέκ Μικελίδης σχολιάζει απο το Βερολίνο για την Ελευθεροτυπία:

" Μιαν ασυνήθιστη εικόνα του αντίκτυπου του πολέμου του Ιράκ στους Αμερικανούς μάς δίνει στον «Αγγελιοφόρο» ο πρώην σεναριογράφος, πρωτοεμφανιζόμενος, εβραϊκής καταγωγής, σκηνοθέτης Ορεν Μόβερμαν. Το πώς δέχονται την ανακοίνωση του θανάτου των δικών τους οι συγγενείς των στρατιωτών. Αγγελιοφόροι του θλιβερού μηνύματος δύο αξιωματικοί, ο Γουίλ, «μαθητευόμενος», αν και ήρωας και με τραύματα από τον πόλεμο (Μπεν Φόστερ) και ο έμπειρος και κυνικός Τόνι (Γούντι Χάρελσον). Ο Μόβερμαν καταγράφει με ρεαλισμό τα καθημερινά ανυπόφορα «ταξίδια» των δύο αξιωματικών με τον κάθε συγγενή να τους αντιμετωπίζει με διαφορετικό -συχνά σκληρό- τρόπο, ενώ παράλληλα ο Γουίλ αρχίζει να ερωτεύεται τη χήρα ενός στρατιώτη. Ταινία σπαρακτική, που πρωτοπροβλήθηκε στο Σάντανς, με μια εξαιρετική ερμηνεία από τον Μπεν Φόστερ («Το τρένο για τη Γιούμα»).«Ενας φίλος σεναριογράφος-παραγωγός», ανάφερε ο σκηνοθέτης, «μου πρότεινε να γράψουμε ένα σενάριο για τους αξιωματικούς Ανακοινώσεων των Θυμάτων. Θα μας έδινε την ευκαιρία να δείξουμε τον αντίκτυπο του πόλεμου από μια εντελώς διαφορετική οπτική, κάτι που δεν είχε γίνει πριν. Ταυτόχρονα ήταν για μένα μια ευκαιρία να ξορκίσω τους δικούς μου δαίμονες από τη στρατιωτική μου θητεία».


συνεχίζεται...

59th Berlinale /2

Το Βερολίνο, κρύο. Η ατμόσφαιρα έχει μιά αμηχανία, σαφως το πρόγραμμα είναι καλύτερο απο το περσινό φεστιβάλ. Η μόνη πραγματικά Ελληνική συμμετοχή, η Στρέλλα του Πάνου Κούτρα, δεν κατάφερε να έχει την επίσημη Ελληνική υποστήριξη. Τα παράλληλα τμήματα Panorama και Forum συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των βερολινέζων, που απλά βαριούνται να περιμένουν σε αμερικάνικου τύπου ουρές στην κεντρική αίθουσα του επίσημου προγράμματος. Η Berlinale γίνεται 59 ετών. Το ενωμένο Βερολίνο 20. Δυο νοοτροπίες που αγωνίστηκαν πολύ, ειλικρινά και με πάθος να αποδεχτεί η μιά την άλλη. Ενα πολιτικό σύστημα, ο ναζισμός με εστίες αναζωπύρωσης που σβήνονται με συνεχή αυτοκριτική. Μιά χώρα πολιτισμού, αξιών και ενας λαός εν ενεργεία και σε διαρκή αφύπνιση. Μια χώρα που δεν θα γίνει ποτέ η Ελλάδα.

ΠΕΜΠΤΗ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009
THE INTERNATIONAL
USA, Germany, 2008, 118 min
Director: Tom Tykwer
Cast: Clive Owen, Naomi Watts, Armin Müller-Stahl, Brian F. O'Byrne, Ulrich Thomsen, Jack McGee

Οι τράπεζες σαν παρακρατικές οργανώσεις σε τουτο το κοσμογυρισμένο πολιτικοοικονομικό θρίλερ δεν είναι κακό σα θέμα αλλα είναι πολυ ασπρο μαυρο καλοί κακοί κι η φόρμα είναι κατα βαθος και παρα το πρωχό του θέματος παλιοκαιρίσια. Ιδανική ταινία για ποπκορνάφικα φαστφουντ μαγαζιά των εμπορικών κέντρων, αλλά με τίποτε ταινία για φεστιβαλ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009

LITTLE SOLDIER
Denmark, 2008, 100 min
Director: Annette K. Olesen
Cast: Trine Dyrholm, Finn Nielsen, Lorna Brown, Rasmus Botoft, Jens Jørgen Spottag
Η Λότε είναι στρατιωτίνα που επιστρέφει σε κακή ψυχολογική κατάσταση στην Δανία μετά από μια αποστολή σε ξένη χώρα. Ο πατέρας της ,της βρίσκει δουλειά σαν σωφέρ ,σε μια κυρία που αποδυκνείεται ότι δουλεύει σαν πόρνη πολυτελείας. Η αφεντικίνα της έχει μια κόρη στην Νιγηρία που έχει να την δεί 5 χρόνια. Η λότε αποφασίζει να την βοηθήσει να φύγει πίσω στην χώρα και την κόρη της, Όμως δεν υπολογίζει αστάθμητους παράγοντες και κυρίως ότι η ιδια δεν θέλει να σωθεί από τη ζωή που κάνει…

RICKY
France, Italy, 2009, 90 min
Director: François Ozon
Cast: Alexandra Lamy, Sergi Lopez, Mélusine Mayance, Arthur Peyret

Ο Οζον στο κόσμο του μαγικού ρεαλισμού. Μιά κανονική μάνα , ένας κανονικός πατέρας κι ένα μωρό καρπός του ερωτά τους που γεννιέται με ...φτερά. Θέλει πολλή αντοχή από όλους να το κατανοήσουν. Η σκηνή που δεμένο σα μπαλόνι το μωράκι φεύγει απο τα χέρια της μάνας του , από τον φόβο άραγε του τηλεοπτικού συνεργείου που καταφτάνει μας έκανε να σκεφτούμε πως απέχουμε πολύ απο τα εγκεφαλικά κύτταρα του δημιουργού που αν δεν κάηκαν απο το τζόιντ της εμπνευσης, τότε εχουμε μπροστα μας ενα αριστούργημα του ακατανόητου.

ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009

ABOUT ELLY
Iran, 2009, 119 min
Director: Asghar Farhadi
Cast: Golshifteh Farahani, Taraneh Alidousti, Mani Haghighi, Saber Abar
Αφού ξόδεψε τα χρόνια του στην Γερμανία ο Αχμάντ επιστρέφει στη γενέτειρα του το Ιράν για διακοπές. Οι φίλοι του από τα σχολικά χρόνια οργανώνουν ένα τριήμερο στην Κασπία Θάλασσα. Μια από την παλιπαρέα, η Σεπιντέχ που της αρέσουν οι πλάκες, παίρνει κρύφα από τους υπόλοιπους την πρωτοβουλία να καλέσει, κρύφα από τους υπόλοιπους μια νεαρή γυναίκα την Ελλη, που είναι νοσοκόμα στο νηπιαγωγείο της κόρης της.
Ο Αχμάντ μόλις έχει φύγει από ένα ατυχο γάμο και ηδη εχει πάρει διαζύγιο από την Γερμανίδα γυναίκα του.Θέλει πολύ να κάνει ένα νέο ξεκίνημα με μια γυναίκα από την πατρίδα του. Οι φίλοι του γνωρίζουν την επιθυμία του και νομίζουν ότι η κίνηση της Σεπιντέχ αποσκοπεί στην αποκατάσταση του φίλου τους. Η Ελλη γίνεται το επίκεντρο της προσοχής τους και τους αρέσει ο τρόπος που τραγουδά., ώσπου την δεύτερη μέρα των διακοπών τους, η Ελλη εξαφανίζεται μυστηριωδώς.
Εντελώς ξαφνικά η ξέγνοιαστη διάθεσή τους εξατμίζεται. Ολοι αναρωτιούνται και ψάχνουν να βρουν τις αιτίες της εξαφάνισης. Επικοινωνουν με τους γονείς της Ελλης, οι οποίοι δεν έχουν ιδέα, αρχίζουν να ξανασυζητούν με άλλη διάθεση τα γεγονότα της προηγούμενης μέρας και σιγά σιγα η όμορφη εκδρομή, μετατρέπεται σε εφιάλτη. Κατηγορούν την Sepideh για την πρόσκληση της Elly που τους κατέστρεψε τις διακοπές. Ο πανικός λόγω της αναίτιας εξαφάνισης μεγαλώνει Ωσπόυ την τελευταία μέρα λάμπει η αλήθεια…
Η καλύτερη ταινία μέχρι στιγμής στο επίσημο διαγωνιστικό.
In The Electric Mist
France, USA, 2008, 117 min
Director: Bertrand Tavernier
Cast: Tommy Lee Jones, John Goodman, Peter Sarsgaard, Ned Beatty, Kelly MacDonald


Στους βάλτους της Λουιζιάνα με την ατμόσφαιρα του Φώκνερ παντού, ενας ντετέκτιβ ψάχνει, και βρίσκει τελικά εναν serial killer. Το θέμα είναι πως τον βρίσκει και κατορθώνει

ο Τομυ λι Τζόουνς να παίξει πάνω στην μανιέρα του σκηνοθετημένος από έναν οτέρ σαν τον Ταβερνιέ!

STORM
Germany, Denmark, Netherlands, 2009, 110 min
Director: Hans-Christian Schmid
Cast: Kerry Fox, Anamaria Marinca, Stephen Dillane, Rolf Lassgård

Ενα εξαιρετικό πολιτικόδικαστικο θρίλερ με έμφαση στα παραδικαστικά κυκλώματα που δρούν παρασκηνιακά σε μια δίκη Σέρβων. Δυνατές ερμηνείες. Αψογος ρυθμός. Σασπένς.

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009

GIGANTE
Uruguay, Germany, Argentina, Netherlands, 2008, 84 min
Director: Adrián Biniez
Cast: Horacio Camandulle, Leonor Svarcas, Néstor Guzzini, Federico García, Fabiana Charlo, Ernesto Liotti, Diego Artucio, Carlos Maria Lissardy
Ενα love story στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, με ζευγάρι των 700ευρώ, ανεργία, φόβο και ηλεκτρονική υπεραγορά παρακολούθησης.
MAMMOTH
Sweden, Germany, Denmark, 2009, 120 min
Director: Lukas Moodysson
Cast: Gael García Bernal, Michelle Williams, Sophie Nyweide, Tom McCarthy, Marife Necesito

Στην διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Ταϊλάνδη, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας αναθεωρεί τις επιλογές και τη ζωή του. Πίσω στη Νέα Υόρκη, η γυναίκα του και η κόρη του καταφέρνουν να πλησιάσουν περισσότερο η μία την άλλη, με τη βοήθεια της νταντάς τους, που κι αυτή με τη σειρά της παρόλο που βοηθάει τους άλλους, είναι απούσα από τις ζωές των δικών της ανθρώπων. Μια σειρά γεγονότων θα αποδείξουν πώς οι επιλογές των ανθρώπων και οι συνέπειες τους δεν είναι ποτέ ατομικές. Από το σκηνοθέτη των ταινιών “Δείξε μου αγάπη” και “Λίλια για πάντα”, τον μεγαλύτερο νέο δημιουργό όπως τον αποκάλεσε ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, μια ταινία για την επιθυμία ενός προσώπου, ενός αντικείμενου, μιας ζωής, καθώς και για την αλληλεπίδραση που έχουν οι ζωές των ατόμων μέσα σε μια οικογένεια.

Ο Νίνος Φενέκ Μικελίδης σχολιάζει απο το Βερολίνο για την Ελευθεροτυπία:

Η ταινία του Λούκας Μούντισον «Μαμούθ» αναφέρεται σε ένα ζευγάρι Αμερικανών μεσαίας τάξης, που παραμελεί το παιδί του ενδιαφερόμενο κυρίως για τις δουλειές του· ο σύζυγος είναι «ιδιοφυΐα» του Διαδικτύου και η σύζυγος χειρουργός. Η Φιλιππινέζα παραδουλεύτρα τους μεταφέρει την αγάπη για τα δύο παιδιά της, που άφησε στην πατρίδα της, στη μικρή κόρη του ζευγαριού. Ο Μούντισον τοποθετεί και άλλα ενδιαφέροντα θέματα στην ιστορία του: καταστροφή του πλανήτη, φτώχεια του Τρίτου Κόσμου, εκμετάλλευση παιδιών και νεαρών κοριτσιών. Η προσέγγισή του όμως παραμένει παραδοσιακή, χωρίς να υπάρχουν στην αφήγηση εξάρσεις ή ευρήματα, στοιχεία που συναντάμε σε άλλες, καλύτερες ταινίες του (Fucking Amal, Lilya-4-ever, Container), ενώ η ταινία του θα κέρδιζε σε ρυθμό, αν ήταν μικρότερη σε διάρκεια. Η ταινία δίχασε την κριτική, μέρος της οποίας τη βρήκε «συνηθισμένη» και με πολλά κλισέ.«Η Αμερική είναι το κέντρο του δυτικού κόσμου, γι' αυτό και τοποθέτησα την ταινία μου εκεί» ανέφερε ο σκηνοθέτης στη συνέντευξη Τύπου. «Εκείνο που είναι στο κέντρο της δεν είναι οι Φιλιππινέζες γκουβερνάντες των μωρών, ούτε η παγκοσμιοποίηση, αλλά το θέμα της πατρότητας» συμπλήρωσε ο Σουηδός σκηνοθέτης.Για τον πρωταγωνιστή της ταινίας Γκάελ Γκαρσία Μπερνάλ («Babel», «Τα ημερολόγια της μοτοσικλέτας») «ο ρόλος ήταν πολύπλοκος, είχε και μια κοινωνικοπολιτική πλευρά. Δεν ήταν μόνο η πατρότητα που τον αφορούσε αλλά και η γενικότερη κατάσταση των πραγμάτων. Γνωρίζω τους ανθρώπους με τους οποίους ο χαρακτήρας μου έχει σχέση, γιατί κι εμείς στο Μεξικό αναγκαζόμαστε συχνά να μεταναστεύσουμε και ν' αναζητήσουμε δουλειά αλλού» είπε.

RAGE
United Kingdom, USA, 2008, 99 min
Director: Sally Potter
Cast: Dame Judi Dench, Jude Law, Dianne Wiest, Steve Buscemi, Riz Ahmed, Eddie Izzard, Lily Cole, Simon Abkarian

"Η μουσική των προσώπων" του Νίκου Κορνήλιου από το πρόσφατο Digital Wave, στο περισπούδαστό της και στο πιο βαρύγδουπο. Η αν θέλετε το πίσω μπρός του Μπλέ του Τζάρμαν με πρόσωπα της μόδας και καλά ,που ομιλούν με κομπορυμοσύνη (η κάνουν πλάκα) Απίστευτη η Τζούντι Ντένς, γραφικά γελοίος ο Τζουντ λόου και η Σάλυ Πότερ που προχωράει σε δρόμους ακραίας διανόησης που θυμηθείτε το, δεν θα της βγούν σε καλό...

Aυτά ως προς το επίσημο διαγωνιστικό, όμως είδαμε κι αρκετές στα παράλληλα προγράμματα με αρκετές παράπλευρες απώλεις κι αλλες τόσες ανακαλύψεις:

Absolute Evil
USA, Germany, 2008, 80 min
Director: Ulli Lommel
Cast: David Carradine, Carolyn Neff, Rusty Joiner, Ulli Lommel
Section: Panorama Special
Ο Φασμπίντερ ΖΕΙ στην Αμερική και μεταφέρει την προβληματική του στο σύγχρονο Τέξας. Ποιο είναι το μεγαλύτερο κακό;
Pedro
USA, 2008, 93 min
Director: Nick Oceano
Cast: Alex Loynaz, Justina Machado, Hale Appleman, DaJuan Johnson
Section: Panorama Special
Ο Pedro Ζamora θα μπορούσε να είναι ο Milk των 90’ς αλλά δεν έγινε ποτέ. Η ταινία αφηγείται την αληθινή ζωή του από τα παιδικά του στην Αβάνα , μέχρι το MTV. Τα χρόνια του Aids και την απόφασή του, τα αρνητικά γεγονότα της ζωής του να τα μετατρέψει σε ακτιβισμό. Με λίγα λόγια επί του αποτελέσματος, εκπαιδευτική τηλεόραση για εκκολαπτόμενους gay.
Nord
Norway, 2008, 78 min
Director: Rune Denstad Langlo
Cast: Anders Baasmo Christiansen, Marte Aunemo, Lars Olsen, Mads Sjogard Pettersen, Astrid Solhaug, Kyrre Hellum
Section: Panorama Special
Νορβηγικό Παρίσι Τέξας με πολύ χιόνι πάλλευκους ηθοποιούς και κατάμαυρες προθέσεις, αν ήταν λίγο πιο εμφανίσιμοι οι πρωταγωνιστές θα ήταν και σέξι
Cea mai fericita fata din lume
The Happiest Girl in the World
Romania, Netherlands, 2009, 100 min
Director: Radu Jude
Cast: Andreea Bosneag, Violeta Haret, Vasile Muraru
Μετά τις ρουμανικές εκτρώσεις, τώρα οι δωροθέτες. Νεαρή κερδίζει διαγωνισμό με κουπόνι από αναψυκτικό με προϋπόθεση να γυρίσει διαφημιστικό σποτ. Στα γυρίσματα ξεδιπλώνεται ένα ευφάνταστο φροντιστήριο ταχείας εκμάθησης του καπιταλισμού.

συνεχίζεται...