16th Athens IFF day 5

45m2

Σκηνοθεσία / Director:Stratos Tzitzis/ Στράτος Τζίτζης
Σενάριο / Screenwriter:Stratos Tzitzis/ Στράτος Τζίτζης
Φωτογραφία / DoP: George Giannelis/ Γιώργος Γιανέλης
Μοντάζ / Editor:Aggela Despotidou/ Αγγέλα Δεσποτίδου
Ηθοποιοί / Principal Cast:Efi Logginou/ Εφη Λογγίνου, Rania Oikonomidou/ Ράνια Οικονομίδου
Alexandra Palaiologou/ Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Giorgos Giannopoulos/ Γιώργος Γιαννόπουλος
Thanos Grammenos/ Θάνος Γραμμένος, Eirini Antypa/ Ειρήνη Αντύπα,
Antinoos Albanis/ Αντίνοος Αλμπάνης

Η Χριστίνα είναι μια εμφανίσιμη 23χρονη που ανήκει στη «γενιά των 700 ευρώ», μια γενιά νέων ανθρώπων που εργάζονται για τον κατώτερο μισθό και ζουν στο πατρικό τους καθώς δεν μπορούν να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι. Ο διακαής της πόθος να ξεφύγει απ’ την επίβλεψη της μητέρας της και να βρει τον εαυτό της μακριά από αυτήν είναι αρκετός για να την κάνει να αψηφήσει την οικονομική κρίση και να αναζητήσει δικιά της στέγη. Υπερβαίνοντας τις οικονομικές δυνατότητες που της προσφέρει ο μισθός της πωλήτριας, βρίσκει ένα διαμέρισμα 45 τετραγωνικών κάπου στην Αχαρνών, σε μια περιοχή γεμάτη ξένους. Ξένη κι αυτή ανάμεσά τους, κάνει τα πρώτα της βήματα προς την ανεξαρτησία. Η σχέση χρήματος - ελευθερίας μέσα από τη ζωή μιας νεαρής κοπέλας στην Αθήνα είναι το κεντρικό θέμα της νέας ταινίας του Στράτου Τζίτζη, μετά το «Σώσε με» που άνοιξε την τριλογία του σκηνοθέτη για τη γυναίκα και την πόλη. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο γοητεύει η πρωτοεμφανιζόμενη σε ταινία μεγάλου μήκους, Έφη Λογγίνου.

CHRONIQUE D' UN ETE: PARIS 1960

Σκηνοθεσία / Director:Edgar Morin, Jean Rouch
Σενάριο / Screenwriter: Edgar Morin, Jean Rouch
Φωτογραφία / DoP: Michel Brault, Raoul Coutard, Roger Morillière ,Jean-Jacques Tarbès
Μουσική / Music: Pierre Barbaud
Μοντάζ/ Editor: Jean Ravel, Nèna Baratier Françoise Colin
Εμφανίζονται / Featuring: Jean Rouch, Edgar Morin

Το καλοκαίρι του 1960 ο ανθρωπολόγος και κινηματογραφιστής Ζαν Ρους και ο κοινωνιολό-yos Eντγκάρ Μορίν βγαίνουν στους δρόμους του Παρισιού και του Σαν Τροπές για να έρθουν σε επαφή με την εργατική τάξη και να ρωτήσουν τον κόσμο αν είναι ευτυχισμένος. Αποτέλεσμα αυτού του πρωτοποριακού εγχειρήματος είναι ένα ντοκιμαντέρ το οποίο έμελλε να αλλάξει την πορεία ολόκληρης της γενιάς της νεοσύστατης τότε στη Γαλλία, Νουβέλ Βαγκ. Είναι η στιγμή που γεννιέται το «cinéma vérité», τιμώντας τον μεγάλο δημιουργό Τζίγκά Βερτώφ και ανυψώνοντας ταυτόχρονα το ανθρωπολογικό ντοκιμαντέρ σε υψηλότερα επίπεδα. Η αμεσότητα και η διαπροσωπική σχέση του δημιουργού με το αντικείμενο κατά τη διάρκεια της κινηματογράφησης κα-0cos και η αυτοαναφορικότητα γίνονται πλέον αναπόσπαστα στοιχεία της δουλειάς του Ρους, ο onoios αργότερα καθιερώνεται ως ο κυριότερος εκπρόσωπος του άμεσου κινηματογράφου στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή δημιουργοί, με πρώτο τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ, δανείζονται στοιχεία από το ντοκιμαντέρ του και τα ενσωματώνουν στον κινηματογράφου του φανταστικού.